คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #7 : [7]:Get uP!!!!___ตื่นเซ่!!!!!=O=++
รีไรท์สองบรรทัด (ฮา)
<<leeteuk>>
เช้าอันสดใส...กับนางฟ้าผู้สุดสวย...
ว้าย..พูดไปได้ไงอ่ะเรา...อายจัง =///=
...อายอ่ะ...อิ้ว...>w<
อ่ะแฮ่มๆ...สวัสดีครับ..ปาร์คจองซู ชื่อเล่นทึกกี้ครับ^@^
ตอนนี้ผมกำลังเดินไปตามเส้นทางนรกอยู่...
หึๆ มันเป็นหน้าที่ของแม่พระที่ต้องปลุกเหล่าคนชั่วให้หลุดออกจากภวังค์ของปีศาจร้าย...
...เหล่าคนชั่วที่ว่าด้วยเหล่าควีน3คนใช้1
ปีศาจร้ายที่เค้าเรียกกันว่าความง่วง...
และเส้นทางนรกที่มันจะพาผมไปยังห้องที่เหล่าคนชั่วกำลังเกลือกกลิ้งกับปีศาจร้าย=O=
พูดง่ายๆงานของผมการปลุกเหล่าพวกคนชั่วให้ตื่นขึ้นมาไปโรงเรียนซะที=__=^
..และที่เป็นเส้นทางนรก
เพราะมวกมันจะพาผมตายเอาให้ได้ทุกทีสิน่า!!!
แทนที่ผมปลุกแล้วมันจะสำเนียกบุญคุณแล้วรีบๆแหกขี้ตาไปโรงเรียนซะที
แต่นี่มันทั้ง....
มวยปล้ำ!!(ล็อกเฮด)
มวยไทย!!(จระเข้ฟาดหาง)
พลังยุทธ์!!(มวยจีน)
ตีปีก!!(ไก่)
ถ้าผมตายขึ้นมาซักวันเพราะพวกมันล่ะก็ผมคงไม่ต้องสงสัยหรอกว่าตายเพราะใคร..
...น่าจะถามว่าตายเพราะท่าอะไรมากกว่า
ประเคนกันมาอยู่ได้...ฮึ่ย...คนนะไม่ใช่กระสอบทราย จะได้มาซ้อมมวยไปชิงแชมป์โลกแบบนี้=__=^
ชิส์...
....ถ้าพ่อแม่พวกมัน(ผมด้วย)ผมจะได้อยู่ตัวใครตัวมันให้สบายจิต...
ผมไม่น่าอยู่สถานเลี้ยงเด็กกำพร้าที่เดียวกับพวกมันเล้ยยยยย
ไม่งั้นผมคงไม่ต้องมาอาศัยอยู่กับไอ้พวกนี้หรอก!!!
หนึ่งในนั้นบ้าเกมส์
หนึ่งในนั้นบ้าของเบรนแนม
หนึ่งในนั้นบ้าเครื่องครัว
อีกหนึ่งในนั้นกำลังจะขอฟักทองแต่งงานด้วย
โชคดีที่เรียววุคไม่ได้อยู่ด้วยกัน...ไม่งั้นได้ตบตีแย่งชิงหนังสือกันอ่านแน่ๆ=A=...
เอาเถอะ...แต่ก่อนที่ผมจะพล่ามได้มากกว่านี้..
ผมก็มาหยุดหน้าห้องของคนชั่วร้ายแรก...
“กำลังฝึกวิชา”
ฝึกวิชาอะไรฮะ...วิชานินทราโลหะเรอะ?
ผมมองป้ายเล็กน้อย...
“พลังคลื่นเต่า!!!!=O=!!!”
//ตูม!!!!ประตูสีชาเปิดแล้วกระแทงพนังอย่างอนาจจิต..//
สูดลมหายใจเข้าลึกๆ...
...ประมวณผลเค้นสมองเพลงที่บรรจุอยู่ในหัว
แล้วร้องเสียงกาละมังครูดพื้น!!!
“ตื่นเถิดดดดชาวไทยยยย อย่ามัวหลับใหลลุ่มหลง เดี๋ยวควายมันจะงง เพราะคนดันเจือกโง่วกว่าควายยยยย”
....ไร้เสียงตอบรับจากเลขหมายที่ท่าน(แหมปาก)เรียกค่ะ...Is number you call.....
ไอ้หมอนี่...ขนาดร้องเพลงที่หมายังมองแล้วยังไม่ตื่นอีก...ท้าทายเนอะ=O=
“อีด๊งเฮ!!ตื่นซิฟระ สายแล้ววววว”
ผมแหกปากเรียกอีกครั้ง...ปฏิกริยาพัฒนาเพิ่มมาหนึ่งขั้นเพราะมันกวาดมือไปพาดพนังที่มันนอนติดดังโพ๊วะแล้วเงียบ
ไป...=_=
“ดงเฮ พิษซ่ากั๊บเค้าซื้อหนึ่งแถมหนึ่ง!!”
ชิ้ง..................
“ปลาด๊ง ด่ง เด๊งจอมมารบูกำลังจะฆ่านายแล้วนะ!!!”
“อรากกก...ไปตายช้า....ด้วยพาลางงงงปาน่อยยยย...”นี่คือคำตอบที่ได้รับมา
...แต่มันก็ยังคงไม่ตื่น!!!
อย่างนี้ต้องรุนแรง>^<!!!
“ไอ้ด๊ง!!!ตื่นเดี่ยวนี้นะเฟร้ย เป็ดมันกำลังจะเอาปังตอตอนน้องชายนายกินเป็นอาหาร!!!-O-”พูดแล้วพลางตีแขนผัวะๆๆ
...แต่สงสัยมันคงกำลังฝึกวิชานินทราโลหะจริงๆ!!!!
ขนาดเป็ดจะมาหาอะไรกินมันยังนอนนิ่งให้กกเลย=o=”””
“เฮ้ย ไอ้ศิษย์น้อง ศิษย์พี่มาแล้ว!!!”ตอแหลไปอีกคำ
//พรึ่บ กรึ่บ อ๊อก...//
คุณศิษย์น้องกระโดดลุกขึ้นจากเตียงหมุนสามตลบก่อนจะบีบคนที่พูดคำเมื่อครู่เต็มไม้เต็มมือ...
เดี๋ยวนี้จะหัดเป็นฆาตกรแบบทริลเลอร์เรอะ=___=?
“ไอ้ด๊ง...แกเลิกบีบคอชั้นแล้วไปอาบน้ำไป ไม่งั้นแกได้สายแน่”
“แงะ..แล้วศิษย์พี่เหม็นกุ่ยช่ายผู้มีวิชาเป็ดกกน้องชายล่ะ”ไอ้นี่..มั่วใหญ่ละ แล้วศิษย์พี่จะมีวิชานี้ไปทำไม ทำยาดอง
เรอะ?
“เค้ารออยู่ที่โรงเรียนแนะ ถ้าอาบน้ำแต่งชุดนักเรียนไปโรงเรียนแล้วคงเจอเองนั่นแหละ”ตอแหลคำโตไปอีกคำ..
“เร็วๆ เดี๋ยวศิษย์พี่ก็หนีกลับหุบเขาเลียงซานหรอก=0=”
-----------------หมดไปหนึ่งห้อง...
ประตูบานที่สอง...
“เกลือกับน้ำตาลมันก็คือเพื่อนกัน”
เพื่อนกันตรงไหน...?อย่าบอกน่ามันใส่สลับกันตลอดน่ะ?
นี่ที่มันทำขนมอร่อยออกแนวปาติหาร์ยชาติชั่วแหงมๆ=_=
//แอร๊ด....//
ประตูสีเดียวกับห้องเมื่อกี้เปิดช้าๆ...
มือที่มีถุงมือสำหรับผ่าตัดและรองเท้าบูทค่อยหยิบแท่งคนสารที่ไปจิ๊กมาจากห้องวิทย์มา...
..มาห้องหมอนี่ต้องเตรียมการ ไม่งั้นเชื้อโรคอย่างพาราเซตามอลจะเข้าหัวคล้ายหนังควายเสก
//จึ๊กๆ//เสียงจิ้มของแท่งคนสารกับไก่กรอบ
“กระต๊ากกกกก!!!!”ไก่ขัน(?)แล้วบินไปฟาดพนังตู๊มแล้วลงไปกองที่เดิม
สภาพอนาจคล้ายกับหนอนที่โดนอะไรจิ้มแล้วเด้งอะจึ้กกะดึ่ยยังไงชอบกล...สงสัยจะเข้าไกล้ไม่พอแฮะ..
ว่าแล้วก็อาเท้าเขี่ยๆเศษถุงเฮย์รสปลาหมึกเชื่อมเฮลบูลบอยให้ไกลจากระยะทางเดิน
//จึ๊กกกกก//เน้นอัตตราความรุนแรงในการจิ้มไก่อีกนิดหน่อย
“พั่บๆๆๆๆๆ”ว่าแล้วก็ตีปีกบินลงออกจาเตียงมากองกับเศษขยะด้านล่างเตียงที่เริ่มปลิวเพราะแรงลมจากปีก...
ซกมกแบบนี้ปล่อยให้มันทำกับข้าวได้ไงฟระเนี่ย? “ป๊ากกก” ว่าแล้วก็เอาหัวชนกับถังขยะอีกครั้ง
“= =” ทำไมวันนี้มันแอบปลุกยากแบบนี้ หรือว่าเมื่อคืนไปเห็นของแสลงเข้า-o-
“เฮ้ย!!!หกโมงแล้ว!!!”ตะโกนแป้กๆอีกครั้ง “เช้าแล้ว เฮ้ย หกโมงแล้ววววว”
“เอ้กอี่เอ้กกกก เอ้กกกก”ฮยอคลุกขึ้นนั่งตัวตรงแล้วขันอย่างเอาเป็นเอาตาย...อะไรวะ..ผีไก่เข้าสิงมันรึนี่?”เอ้กกอี่เอ้
กกกเอ้กกกกกก!!!!!!!เอ้กกกกกก”
แล้วซึ่งดูเมื่อผีไก่(?)จะจับสายตารังเกียจของผมได้มันเลยหันมามองหน้าผม=_=
“ไม่เคยเห็นคน(?)เค้ากำลังปฏิบัติหน้าที่หรอไง?- -^”
“ไม่เคย..ไปโรงเรียนด้วยแล้วกัน..^^”
แล้วผมก็ปิดประตูซะ...หวังว่ามันคงรู้ตัวแล้วไปหายาระงับประสาทมารับประทานซะที...
หรือไม่ก็ไปหาหมอผีแล้วขับผีไก่ออกไปซะ...=______=;;;;;
------------------หมดไปสองห้อง และหมดน้ำยาฆ่าเชื้อในการล้างมือผมไปอีกแกลอน...
ประตูวิเศษของโดเรม่อนพาผมเข้ามิติสีชมพู,,,
“Hobuck is my everytihng”
ส่งการ์ดแต่งงานมาด้วยแล้วกัน…=_=
//แอ็รด….ประตูสีชมพูประดับโบลูกไม้สีบานเย็นพาผมเข้าไปในห้องสามีฟักทอง//
โอ้ว…รังสีสีชมพูและฟักทองมันช่างแสบตา…
เข้ามาห้องนี้กี่ทีๆก็ไม่ชินจริงๆสิน่า….
ชมพู ชมพู และชมพู แล้วรังสีแห่งคลื่นแสงที่สะท้อนผ่านผ้าม่านสีชมพูก็ย้อมห้องให้กลายเป็นสีชมพู…
…ทั้งรูปฟักทองในรูปแบบต่างๆทั้งแบบสด แบบดิบ แบบขนม หรือกระทั่งแบบจำลอง
อยากรู้จริงๆว่าถ้ามีรูปผู้ชายเปลือยกายแล้วเอาฟักองปิดของสวนมันจะยอมซื้อไม๊?รักนักไม่ใช่เร้อ?
“ซองมิน ซองมิน”ผมเขย่าตัวมันช้าๆ “ตื่นเร็ว~”
“อืม…”รับคำแล้วก็เอาหน้ามุดหมอน…= =^ไอ้บร้า…ตื่นชิส์ฟระ?
ผมคิดคำตอแหลน้อยๆก่อนจะกระซิบเบาๆที่ข้างหู…หึๆ
“พายฟักทองของนายหล่นแล้วแหน่ะ”แกล้งดัดเสียงให้แหบพร่าน้อยๆ “ผมจะจ่ายเงินให้ เอามั๊ย…”
///ตู๊ม!!เฟี้ยว!!ตู๊มมมมมมม!!!!//
“ไอ้หน้าหล่อ!!!แกคืนพายฟักทองชั้นมาเดี่ยวนี้เลยนะ!!!!!” ซอองมินกระโดดขึ้นแล้วลุกมาบีบคนคนตาสวยที่นั่งอยู่ไม่
ห่าง “แก๊!!!><คืนมาน๊าาาาาาาาา…>[]<!”
//ใบหน้าสวยที่เคยสวยงามกับขึ้นรอยเขียวเป็นจ้ำๆ ตาคู่สวยนั้นแทบจะถลนออกจากเบ้าด้วยความจุกอก…//
อร่อก….หายใจไม่อ๊อก= = IIII…. ปล่อยยยยยหนู~~~~~
“อ๊ะ,,,พี่ทึก โทษฮะ><” ซึ่งดูเหมือนไอ้สามีฟักทองจะทันรู้ตัว จึงปล่อยมือออกจากคออันเรียวงามของผมเร็วไว
=O= “ผมนึกว่ามันจะมีคนมาทำลายฟักทองของผม>___<ใครนะ แย่จริงๆ”
“ไอ้หน้าหล่อไง”ผมตอบตามที่มันด่าผม
“ฮ๊ะ!!พี่รู้จักไอ้หน้าหล่อด้วยหรอ!!!” ซองมินพูดหน้าตาตกใจอย่างรุนแรง “นี่แสดงว่าพี่รู้จักมันใช่มั๊ย!!!”
“ใช่มั๊ย????”เสียงเกือบแหลมสูงลากยาว
“ไม่ใช่!”ทำลายความฝันอย่างรวดเร็ว=,.= ว่าแล้วก็ปฎิบัติหน้าที่ซะหน่อย..“อาบหน้า แต่งตัว ไปโรงเรียนลุก!!”
-----------------------------โชคดี ที่ห้องนี้ปลุกง่ายหน่อย…หึ? เจ็บคอชะมัดยาก….
ประตูนาร์เนียที่พาไปอีกมิติบานที่สาม...
ไปเจอะกับนางแม่มดแดง...ที่ชอบเมาฝิ่นมาทะเลาะกับชาวบ้านชาวเมืองเขา
ตาของผมเหลือบมองกระดานชนวนที่ห้อยอยู่
“จะรีบตื่นมาปลุกไก่หรอไง”
=___=;;อะไรกัน....ดักคอกันตั้งแต่ยังไม่ทันเข้าห้องเลยเรอะ?
แต่ก็นะ…ผมก็ปลุกไก่มาแล้วไง แถมไก่ยังตื่นง่ายกว่านายด้วยตาคิมฮีซอล!!!
แต่เพื่ออนาคตของชาติ…(ซึ่งมีเเววว่าอนาคตของผมกำลังจะดับแทน) ผมจึงต้องไปปลุกนางพญาฮีนิมให้จงได้!
“ฮีซอล ฮีซอล ช่วยตื่นหน่อยครับ~”ผมพยายามปลุกด้วยน้ำเสียงและท่าทีที่นอบน้อม… “ตื่นหน่อยครับ ตื่นหน่อย
ตื่นนะ นะ นะ เฮ้~นี่~ตื่นซี่….”ระดับเสียงของผมที่เริ่มสูงขึ้นเพราะไอ้นางพญามันนอนขดกับที่นอนไม่ยอมลุกแถมยังหันหลังผมอีก
น่ารำคาญจริงๆเลยนิ=_=
“ฮีซอล …ตื่นเร็วเข้า ตื่นเซ่???”ผมนั่งลงบนเตียงข้างๆแล้วเขย่าแขนนางพญาอย่าเมามัน “ตื่นเข้า ตื่น ตื่น ตื่นนนน
ตื๊นนน ตื่นนนน ตื๋นนนนน=O=”
“อื๊มมมมม รำคาญ…..”มือเรียวๆของปีศาจเริ่มแกว่งสะแปะสะปะ นัยน์ตาสีน้ำตาลอ่อนปรือขึ้นนิดหน่อยแล้วปิดลงอีก
ครั้ง “น่ารำคาญญญญญญ”เสียงยานคางดังขึ้น…พร้อมๆกับแขนที่มัน…กำลังรอบคอผม=___=”
“รำคาญ รำคาญ อ๊า น่ารำคาญญญญญ”เจ้าแม่เริ่มงอแงเหมือนเด็กๆนัยน์ตาเหลือบมองผมอีกครับแล้วก็ปิดลง
อย่างกวนประสาท “นายน่ะ น่ารำคาญญญญ อา…”
แต่ด้วยฤทธิ์ของปีศาจที่เรียกว่าความง่วงหรือไรถึงทำให้ฮีซอลเกิดอาการใจกล้าหน้าด้านขึ้นมา…
ร่างเพรียวดันคนที่กำลังโอบรอคอลงไปนอนกับเตียงสีสะอาด…ใบหน้าสวยที่บัดนี้ก้มลงชิดกับจองซู…ลมหายใจผะแผ่วที่รดอยู่บนต้นคอ
ทำให้นางฟ้าคิดเตลิดไปไหนต่อไหนได้ดีทีเดียว…
…มือเรียวของคนสวยไล้ไปตามโครงหน้าคมของผู้ชายคนใหม่ของเจ้ในอนาคตก่อน…ฮีซอลเห็นดังนั้นจึงแค่นหัวเราะเบาๆ….เหอะ…
---------------------------------------
<<Dondhae>>
“ฮึ่ยยย ไอ้ฮยอค แกอย่าเบียดซิ”
“ใครว่าชั้นเบียดกันฮะ=o= นายนั่นแหละ กินที่ช่องประตูไปโขเลย บอกมินด้วยว่าว่ากดหัวลงหน่อย”
“ชู่ว เงียบๆหน่อยสิ นานๆทีจะเห็นยูริตัวเป็นๆนะ”
“โอ้ย..ไอ้ด๊งแกทำอะไรเนี่ย อย่าเอาคางมาเกยหัวชั้นมันเจ็บบบบ”
“…อร๊ากกก ใครมันเอามือมาจับก้นหนู แง้ เสนียดดดดด”
“โอ้ย!!!เงียบๆสิ เดี๋ยวก็ตายหรอก”ผมหันไปพูดกับไอ้สองตัวที่จะพยายามฮยอคมินกันอยู่ “อยู่ดีๆสิ เรื่องนี้เค้าเน้นคู่หลักนะ เดี๋ยวก็ยิงพลัง
เวทใส่เลยนิ”
“ก็มัน…ชิส์” ไอ้ไก่พยายามแก้ตัว
“หึ”มินหัวเราะ “แล้วชั้นจะดูยูริต่อได้ยังเนี่ย”
“จะดูก็รีบดูดิ เดี๋ยวของดีก็หมดหรอก”ผมรีบกวักมือแล้วเรียกพวกมันมาดูหนังสด แต่ไม่ทันไรนักก็ต้องสงสัย“เฮ้ย…ฮีหายไปไหนอ่ะ
=___=;;;”
“อยู่บนหัวแกไง”เสียงเหี้ยมๆดังขึ้น=O= ก่อนจะปล่อยอะไรดำๆให้บินออกมา
อะไรเนี้ย??
ตัวดำๆเล็กๆ
มีปีกด้วย??
เฮ้ย…
อย่าบอกนะว่า….
“หึๆ”ปีศาจร้ายหัวเราะถูกใจ…
“อร๊าก!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!แมลงสาบบบบบบบบบบหนูมินรับไม่ด๊ายยยยยยยยยยยยยยยยยยย” เฉลยโพล่ออกมาทันควัน
เผ่นสิกั๊บ={}+!!!!!!!!!!!!!
------------------------
“ฮีซอลอ่า…เล่นไรตกใจหมดเลย=_=”อีทึกบัดเศษขาแมลงสาบที่ติดอยู่บนหัวออกน้อยๆ “แค่จะเอาซากแมลง
ซากออกทำไมต้องทำฉากชวนติดเรทเยี่ยงนั้น???”
“สนุกดี…”ฮีซอลตอบแล้วเอียงคอน่ารัก “อิฮิ้ง~>___<”
“แล้วนี้จะไปโรงเรียนได้รึยังเนี่ย…”อีทึกหันมามองพวกผมที่หนีไอ้แมลงดำโสโครกบินได้จนหอบแหกมากองเป็น
ขยะอยู่ตรงโซฟา “ฮยอค…ชั้นคิดว่า....ชั้นเอาแมลงสาปติดมาจากห้องนายล่ะ…ทำความสะอาดห้องบ้างก็ดีนะ”
“ห้องผมออกจะสะอาดดดด”ฮยอคแจขันแบบไม่ยอมรับความจริง “ไม่จริ๊งงงงงง”ไอ้โสโครกเอ้ย…
“อืมๆ เร็วๆไปอาบน้ำเร็วเข้า”อีทึกพยักหน้าแบบไม่อยากเถียงกับสัตว์แล้วเร่งพวกผม “สายแล้วจานจะว่าเอา”
“แล้วช้อนกับส้อมล่ะ” ฮีซอลหันไปปล่อยมุขแป้กกับทึก
“อยู่โรงอาหาร” อีทึกรับมุขแล้วหัวเราะ “ฮิยะฮ่าๆๆๆๆๆ”
“ฮิ ฮึ ฮ่ะๆๆๆๆ อร๊าง” อิเจ้หัวเราะแล้วป้องปาก “ ฮึๆๆๆ”
ทำไมพวกเราถึงได้ผีบ้าแบบนี้เนี่ย?
อืม…..
ใครมีเบอร์ศรีธัญญาบ้างฮะ
จะได้ส่งมารับตัวพวกพี่ๆเข้าโรงบาลไปซะที … หึ…
ว่าแต่…ศิษย์พี่เหม็นกุ่ยช่ายมีวิชาเป็ดกกน้องชายด้วยหรอ= _ = a
หือ??ผมไม่ได้บ้านะฮะ>______________<;
ผมเปล๊า~~~~*
----------------
เหอๆๆตอนนี้มั่วชั่วและฝืดมาก
หลังจากส่งตัวอย่างตอนไปใท่นเพื่อนรักดู...ก็เกิดบทสนาทนาในMอีกครั้ง
เพื่อน-ฝืดกว่านี้มีไม๊ล่ะเพื่อน
ข้าพเจ้า-โทษทีแล้วกันที่เผลอฝืดน่ะ...ว่าแต่...แกคอมเม้นท์รึยัง
แล้วเธอก็ออฟไลน์ไป เสมอต้นเสมอดอกจริงๆ
ความเลวร้ายในการปลุกเพื่อนนั้นคาดว่าน่าจะมีคนพอเคยรับรู้มาบ้าง...ว่ามันช่าง...ยากลำบาก...TT___TT
อืม...มั่วชั่วจับจิตจริงๆ เหอๆๆ อัพช่าอีกตะหาก(มัวแต่อ่านฟิค+ดูคอนดงบัง)
แอบทึกซินเล็กน้อย...หือ?
..หื๊อ?...เผลอหลุดตัวตนที่แท้จริงออกมาแล้วรึนี่(ฮา)
ล้อเล่นน่างั๊บ เขียนเล่นๆ ทำให้จิตใจกระชุ่มกระชวย คนสวยกับคนสวยมันช่างแจ่ม!!=[]=b That's good~*
ตอนนี้ยังไม่ได้เข้าเนื้อเรื่งเลยนะเนี่ยยยยย มุขสดชัดๆ เหอๆ
เอาเถอะ...เรื่องนี้คู่สามัญประจำบ้านนะเงิ้บ อาจมีนอกคู่ให้กระชุ่มกระชวยเล็กกกน้ออยยยยย=w=
เรามาตอบเม้นกันดีกว่าเนอะ ก่อนจะนอกเรื่องไปดาวอังคารมากว่านี้=w=a
มุมตอบเม้น~
22.เจ้าหญิงน้อยแก่นแก้ว-ขอบคุรที่ติดตามนะงั๊บ...และขอบคุณสำหรับคำชมด้วย..เฮ~จะพยายามมาอัพให้ไวเก่านี้กรั๊บ ขอบคุณก๊าบบบ
23.แพนด้าตากลม >////<- อา~ดีใจจัง มีคนชอบฟิคสั่วๆเรื่องนี้เพิ่มอีกคนแล้ว>___<;;ยินดีต้อนรับสู่ฟิคเรื่องนี้นะก๊ะ ติดตามกันไปนานๆนะก๊ะแพนด้า~^@^
24.+= กาตุ่ย =+ - อะแหม...เค้าก็อ่านฟิคบ่อยเหมือนกันนะ(สาเหตุที่ทำให้อัพช้า=__=;) เห็นยูสตะเองบ่อยมากเลยอ่ะ เป็นนักอ่านที่ยอดเยี่ยมได้โล่ห์จริงๆ และเป็นคนอ่านที่ทวงคังทึกได้โล่ห์เช่นเดียวฯ ส่วนเรื่องตาไก่ ปล่อยเค้าไปเห๊อะ...ถึงป๋าจะมากด คนแต่งก็ไม่สนหรอก ฮ่าๆๆๆๆ ไก่ยั่ว ดูแล้วหนุกดีออก หึๆๆ
25.=SUgar-frEE= - กระต่ายตะกายประตูนั้นสุดแจ่มนะเงิ้บขอบอก=w= b ส่วนกลอนนั้น รู้สึกเพื่อนมันบอกว่า ถ้าอากได้กลอนไม่เป็นกลอนให้เอามาให้ข้าพเจ้าแต่ง อ่านแล้วก็ต้องทำใจ ... ส่วนเรื่องเฮียโจ น่าสงสารจริงๆเลย เฮ่อ~* ครึๆ~
คุยนอกกรอบเล็กน้อย: คังโจเช่นเดียวกันค่ะ อร๊างงง พ่อหมีกับหมาป่าน้อยนั้นมันสุโกร้ย(?)จริงๆฮ่ะ!!! คุณน้องก็ดีใจที่เจอสาวกคังดจ แหม~ ขอบคุณคุณพี่นะคะที่รักฟิคเรื่องนี้~ ฮิยะฮ่ะ~รักคนเม้นท์เช่นกันนะค๊าคุณพี่~อิ้ววว **อาย**
26.equi_la~lala - เย้เรียว+คู๊มินหรอจ๊ะ เดี๋ยวภรรยาจัดให้น่อ~ อาเมนสำหรับคำอวยพรนะก๊ะ~ ป้าแจจงสถิตกับสะมีจ๊ะ~
27.โ P โ $ ติสต์!~ ) วันแดงเดืoด* - บทน้องไก่นั้นเป็นอะไรที่ยากแล้วก็มั่วสุดๆเลยนะเงิ้บเนี่ย?? มีคนฮากับฟิคนี้ด้วยอ่ะ ~ฮือ~เป็นปลื้มในจิต สถิตในดวงใจ!!! ตาคู๊นั้น ตอนนี้คนแต่งกำลังขุดหลุม+ตกแต่งป้ายให้เฮียแกอยู่ก๊ะ..หน้าตาเหมือนกระต่ายแกจะอาฆาตหนัก...ช่วยติดตามกันไปนานๆนะก๊ะ *โค้งงามๆ*
ป.ล.ใครที่ตามฟิคเรื่องนี้แล้วบอกชื่อเล่นเรียกง่ายๆก็บอกด้วยนะก๊ะ จะได้เรียกกันได้ถูกๆ ฮิๆๆ>___<;;
ส่วนสำหรับชื่อคนแต่งเรียกถ้วยกาก็ได้ก๊ะ ง่ายดี~
----------------------บอกกับทุกอีกครั้ง
"ช่วยติดตามฟิคเรื่องนี้กันไปนานๆนะก๊ะ"
ถ้าอ่านจบถึงตรงนี้ก็ขอขอบคุณมากๆเลยนะก๊ะ
"ขอบคุณก๊า~~~"
ความคิดเห็น