คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #6 : [6]:Cuz I can't stop thinking 'bout u __,, ศัตรูปรากฏกาย???
<Sungmin>
โอ้
ชั่ว...
ชั่วมาก...
ชั่วจริงๆด้วย...
.
.
.
//=O=//ผมได้แต่อ้าปากค้างเมื่อเห็นแผนการชั่วๆบวกต่ำช้าของฮีซอลตรงหน้าผม
แต่ละอย่าง...อื้อหือ....คิดได้ไงเนี่ย...
แผนฆาตกรรมคนชัดๆ!!>^<
...ทำไมคนอย่างเจ้าแม่ไม่เอาสมองไปคิดอย่างอื่นบ้างฟระ!!ทีเรื่องชั่วๆเจ้เชี่ยวนักเชียว=Y=
ฮึ่ย!!!...แล้วทำไมต้องใช้คนน่ารักๆอย่างผมให้ไปสืบเรื่องชาวบ้านด้วยเนี่ย!!
อย่างนี้เวลาที่ผมจะได้ให้เวลาแค่สองต่อสองกับโฮบัก(ฟักทอง)ที่รักของผมมันก็หายไปอ่ะซิ๊!!!!!
แล้วไหนจะเวลาช๊อปปิ้งหาของสีชมพู...ไหนจะเวลาที่ต้องคิดสูตรโฮบักใหม่ๆอีกล่ะ!!!
....อ๊ากกกก...โฮบักจ๋า...พี่ขอโท๊ดดดดดดดด....
พี่ไม่ได้ตั้งใจให้เรื่องทั้งหมดกลายเป็นแบบนี้...
....ฝากบอกพ่อตาและแม่ยายด้วยนะโฮบักจ๋า...
มินขอโท๊ดดดดดด...เดี๋ยวพี่จะไปรอน้องที่ทางช้างเผือกเอ๊งงงงงงง
ซักวัน...เราคงได้พบกัน อ่ะฮึกๆๆๆๆ`TTOTT
“ซองมิน...ทำอะไรน่ะ...=___=”อีฮยอกแจมันขันเรียกผมเบาๆ “ทำไมไม่รีบไปสืบเรื่องล่ะ เดี่ยวก็โดนเจ้าแม่เค้า
ฝาดหัวฝาดหางเข้าซะหรอก”
“กำลังเล่นบทโศกีรำพันถึงน้องโฮบักที่รักอยู่....”ผมเอ่ยตอบเจ้าไก่ยังสด(เหงือกแดง)เบาๆ เวลาที่เราจะอยู่ด้วยกัน
มันช่างน้อยนิดนักโฮบักจ๋า... “...ช่างเศร้าใจเหลือทน....TT0TT”
ถึงแม้ว่าผมจะตอบมันไปแล้ว...แต่สายตาที่ยังคงมองมายังผมยังคงเปี่ยมไปด้วยความ
...ขยะแขยง...อีเดียด....
รังเกียจ...แอนด์เดียดฉันท์
...ไอ้ไก่ทอด...คนนะเฟร้ย....ไม่ใช่อะมีบ้า...
...ไม่ต้องมองด้วยสายตาราวกับว่าชั้นจะกระโจนเข้าสมองไปเต้นโรกุกโกให้สมองกลวงๆของแกหรอกน่า !!`
มองแบบนี้สงสัยอยากมีเรื่อง...=<>=^^^^เดี๋ยวมีโดน
อ๋อ...ไอ้ที่โดนลูกหลงเมื่อเช้าแกแกตั่งใจจะแกล้งชั้นใช่มะ?
“แล้วทำไม.....”ฮยอกแจมองผมแล้วกลืนน้ำลาย... “….ต้องทำสภาพอุตจาดตาแบบนั้นด้วย....”
//ภาพที่ปรากฏต้องหน้าคือร่างบางร่างหนึ่ง ที่กำลังกอดโอบเกี่ยวกระวัดกับประตูสีอ่อนหน้าร้าน...มือบางๆลูบไล้ประตูราวกับคลอเคลียกับสัตว์เลี้ยง...ริมฝีปากสีกุหลาบเผยออกอย่างเย้ายวน...ภายใต้แววตาที่ดูลึกลับ..ชวนค้นหา.//
“มันแหยะแหยง...จะอ้วก...”พูดแล้วไม่ว่าเปล่า...แถมยังทำท่าทางราวกับอาจจะสำรอกของเก่าออกมาเต็มที...
บังอาจมาลบลู่วิชาของสำนักที่อุส่าห์สืบทอดมาจากท่านอาจาร์ยเจอกุญแจล็อกบ้าน และคู่วายของท่าน ปานวาดของข้าเรอะ??แฮ่
ดดส์...ยอมไม่ได้!!!!
“ฮึ๊ย!!!ไอ้บ้าลีฮยอกแจ!! นี่มันวิชาก้นหีบของชั้นเชียวนะ..พูดงี้เดี๋ยวปล่อยพลังใส่ซะเลยนิ!!”ผมพละมือออกจากเสา
สวาท..เอ้ย..ประตูสีอ่อนแล้วหันมาจ้องหน้าไอ้ไก่ดิบ... “ลบลู่วิชาข้าเดี๋ยวเจ้าไม่ได้ตายดีแน่!!!”
“เอ้า แล้วใครลบหลู่วิชาของนายกับล่ะ??? ก็แค่บอกว่าท่าทางมันคล้ายชะนีหาเรียกผัวแค่นั้นเอง” ไอ้ฮยอกมัน
ตอบแล้วก็ทำท่ายั่วยวน “สามีขรา....อร๊าง....”
“ไอ้บร้า!!!!!!!ใครว้าชั้นคล้ายชะนีเรียกผัวววววว” อร๊ากกก บังอาจ!!!!เก็บปากยื่นๆของแกไปเลยนะ!!! “มันมีชื่อท่า
มันมีชื่อท่าอนงค์ครวญครางต่างหากล่ะ ไอ้บื้อออออ!!! “
ไอ้ฮยอกแจนิ่งงันไปชั่วขณะ!!!
หึๆๆ
อึ้งล่ะสิกับชื่อท่าสุดแสนเลิศเลอเฟอร์เฟคอย่างหาที่ติมิได้!!!=O=
...เท้ากรอบๆของมันก้าวถอยหลังไปหนึ่งก้าว แล้วกระเดิบไปคล้ายหนอนใบชาดูดพัดลมดูด
สงสัยมันจะยอมแพ้ในความงดงามของชื่อท่า...และความมั่นคงต่อสำนักของข้า!!!
แพ้แล้วหนีนีหว่า!!!บรู่ว...!!!=3=
แต่ทันใดนั้น !!!ระหว่างที่ผมกำลังดื่มด่ำกับชัยชนะซึ่งของนักสืบสีชมพูคนนี้...
...กลับมีสายตาที่เยือกเย้นคล้ายแม่ผีโซดาโกะแห่งเดอะลิงแหล่มออกมาที่ข้างประตู...
“แล้วเอ็งจะอนงค์ครวญครางเคริงอีกนานไม๊...ฮ๊ะ...” เสียงเย็นๆดังขึ้น... “ถ้าเอ็งยังไม่ไปสืบอีก...เดี๋ยวแกคงได้ไปครวญครางด้วยน้ำมือคนสวยคนนี้ซักหน่อยล่ะ....”
ผมเหลือบไปมองหน้าคนพูดแล้วก็ได้แต่ยิ้มแหยๆ..
อึ่ย...แม่ฮี...มาตั้งเมื่อไหร่ก็ไม่บอก=w=
….เมื่อแม่มาเร่ง...ลูกก็ต้องรีบไป..
ไม่งั้น...นักสืบสีชมพู...จะกลายเป็นกระสือชมพู...
---------------------
ณ พระบาตรจรย่านเมียงดง เวลา 21.09 น.
ผมยืนอยู่อย่างเดียวดายภายใต้แสงจันทร์ที่สาดส่อง
..ผีเสื้อตัวน้อยลอยละล่อง
ท่องไป .. ในดินแดนแสนไกล
พบกับหนูน้อย..จำไม...
กำลัง..นั่งกิน กรรไกร..
...เลยพา กันไป โรงบาล
เพื่อเป็น วิทยา วิชาการ ..
แก่ผู้ความรู้ ไม่แตกฉาน
กินกรรไกร แล้วตาย จริงๆ
ผมก้มลงมองบันทึกกลอนที่ผมจดลงในสมุดเล็กเล็กของผม
แม้ผมจะเดินอยู่ในกระแสชนที่วุ่นวาย...แต่สมุดเล่มนี้กลับดึงดูดใจของผม...
...มันเปี่ยมไปด้วยจิตวิญญาณแห่งนักสืบและการจดบันทึก!!!โฮ้วววว!!
ทั้งเรื่องลับๆที่ต้องเร่งต้องสืบ..
...เครือข่ายนักสืบ(เหล่าแม่บ้านหัวใจเปลี่ยว)ทั่วประเทศ
เรื่องอันตรายระกับประเทศ!!!ที่แม้แต่บินลาดินยังต้องหวั่นแม้วันมามาก!!!
หึๆ...อารจารย์เจอกุญแจล็อกบ้านและภรรยาปานวาดของเขาเป็นผุ้สืบทอดวิชาอันสุดยอดนี้ให้แก่ข้า!!!
แต่น่าเสียดาย...ที่อาจาร์ยตายเพราะเข้าบ้านไม่ได้..เฮ้อ...น่าจะได้อยู่สืบทอดวิชาhackข้อมูลรัฐบาลซักหน่อย...เซ็งจริงๆ
แต่เรื่องนั้นก็ช่างมันเถอะ..เพราะตอนนี้ผมกำลังจะได้ไปหาน้องโฮบักผู้น่ารักแล้ว....ฮิ้วววว
ท่ามกลางความสับสนวุ่นวายมักมีแสงแห่งความหวังที่สาดส่อง!!!
ที่ใดมีรัก!!ทีนั่นมีหวัง!!
ที่ใดมีบินลาเด็น!!ที่นั่นมีอเมริกา!!!
ที่ใดมีซองมิน!! ที่นั่นต้องมีฟักทอง!!!
แสงสว่างอันสาดส่องได้ปรากกต่อตรงหน้าของผมแล้ว...
...สายตาหวานเชื่อมของผมเงยมองหน้าร้าน....
Hobuck ‘s Shop...
สรววค์ประทานแท้ๆ....อร๊าง....>/////<
ฟักทอง!!!
ฟักทอง!!!
ฟักทอง!!!
//ร่างบางๆรีบจรลีเข้าไปในร่างอย่างพลิ้วไหวด้วยสายตาโหยหา//
ฟักทอง!!!
ฟักทอง!!!
ฟักทอง!!!
//มือเล็กละเอียดลออหยิบพายฟักทองหอมกรุ่นจากเตา...ดูหอมวานและน่ากิน ซึ่งเป็นสองชิ้นสุดท้าย...//
ฟักทอง!!!
ฟักทอง!!!
ฟักทอง!!!
//ใบหน้าหวานแย้มยิ้มดีใจ...ก่อนจะวางพายชั้นดีบนเค้าท์เตอร์..แล้วคิดเงิน//
ฟักทอง!!!
ฟักทอง!!!
ฟักทอง!!!
//ถุงใส่ฟักทองถูกถือขึ้นมา พร้อมๆกับร่างบางๆที่พาตัวลอยละลิ่วออกไปนอกร้าน...//
ดีจริง...ที่ผมรีบหนีออกมา...
....ได้กินพายฟักทองชั้นดีด้วย..อริ้ง....
ถึงรีบสืบไป...จะได้อะไรขึ้นมา..
...เจ้แก...ไม่รู้หรอก... ฮิ ฮิ ฮิ >///<
//คนน่ารักมุ่งเข้าสู่กระแสชน แล้วกลืนหายไป...//
ฟักทอง!!!
ฟักทอง!!!
ฟักทอง!!!
//ก่อนจะหยุดเดินอีกครั้ง...ที่ป้ายรถเมล์ในย่านนั้น...//
ฟักทองจ๋า รอพี่ก่อนนะจ๊ะ
ฟักทองจ๋า
ฟักทองจ๋า
ฟักทองจ๋า
//ซองมินยืนรอรถเมล์จะจะพาตนเข้าหอด้วยจิตใจที่เปี่ยมไปด้วยความยินดี...//
ฟักทองจ๋า
ฟักทองจ๋า
ฟักทองจ๋า
//แต่ทว่า...หลายครั้งหลายคราเหลือเกินที่กระต่ายมักถูกกลั่งแกล้งจากพระเจ้าใจร้าย...//
ฟักทองจ๋า
ฟักทองจ๋า
ฟักทองจ๋า
//ร่างสูงร่างหนึ่งวิ่งตรงรี่เข้ามาอย่างเร่งรีบ...พร้อมกับพึมพำไม่เป็นภาษา...แต่แทนที่ร่างนั้นจะวิ่งผ่านเลยไป...กลับชนร่างเล็กๆจนเซ....พายฟักทองปลิวหลุดออกจากอุ้งมือนิ่ม...แล้วหลุดออกจากห่อ//
ฟักทองจ๋า
ฟักทองจ๋า
ฟักทองจ๋า
ฟ......แผละ....
แหมะ....
...แจระ....
//ไม่ต่างจากอุจจาระเหลวกองย่อมๆที่กองอยู่บนพื้นถนน...//
....
.....
.
..
.
.
//อ๊ากกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกก!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!=O+!£$%^&*()_!£$%^&*()!£$%^&*()!£$%^&*()//
ผมมองฟักทองที่แหมะอยู่บนพื้นด้วยสายตาที่เคียดแค้น!!!
!!!ใครกัน ที่มันกล้าทำฟักทองสุดรักสุดหวงสองชิ้นสุดถ้ายกลายเป็นเพียงกองขยะแบบน้านนนนนนTTOTT!!!!!!
มือของผมไปเร็วกว่าความคิด!!!ที่จับชายเสื้อองไอ้สูงตัวไหนที่มันกล้ามาทำให้ฟักทองกลายเป็นเพียงขี้!!!
ใบหน้าไอ้สูงนั้นหันมาประจันหน้ากับผม!!!
“นายเดินทำไมไม่ดูตาม้าตาเรือซะบ้าง!!!! นายทำเข้าของเค้าเสียหาย นายต้องรับผิดชอบ!!!”ผมก้มหน้าก้มตา
ตะโกนอย่างเหลืออด “แล้วนั้นมันก็ของโปรดชั้น...สองชิ้นสุดท้ายของวันนี้ แต่นาย!!! นาย!!!”
ผมเหลือบหน้ามองไอ้สูง...
...อุ้ยตาย....หล่อจัง....=O=’’’’`
แต่ไม่ได้ๆๆๆ ไอ้หมอนี่มันทำฟักทองที่รักของชั้นกลายเป็นเพียงเศษซากของความเจริญ!!!ยอมไม่ได้!!!(ต่อให้มันหล่อก็เหอะ...)
“นายทำฟักทองของชั้นเละ!!!ไปชื้อคืนมาเดี่ยวนี้!!!”
ไอ้หล่อมองหน้าผมแล้วเอ่ยอย่างรีบเร่ง “ขอโทษๆ”
ผมเลิกคิ้วขึ้นน้อยๆ หนอย....= = ^ “คิดว่าขอโทษแล้วมันจะกลับคืนมาหรอไง!!ไปชื้อคืนมาเดี๋ยวนี้!!!”
“อ้าว..ก็คุณบอกว่ามันหมดแล้วไม่ใช่หรอสำหรับวันนี้” ไอ้หล่อหาข้ออ้าง “ผมจะให้เงินคุณก็ได้ เอาไว้ชื้อวันพรุ่งนี้
ไง^ ^ ตอนนี้ชั้นรีบไปน่ะ”หมอนั่นนยื่นเงินจำนวน...50,000วอนมาให้...เอือก...+-+
`เงิน...อุ้ย..เยอะด้วย`>w<
แต่ไม่ได้!!เงินไม่สามารถชื้อทุกสิ่งได้!!
“แต่ชั้นไม่ยอม!!!”ผมพูดแล้วกำเงินแน่น=,.= “นายต้องชื้อมา...”
“ก็คุณเอาเงินไปแล้ว!!จบ!!ผมไปล่ะ!!” ไอ้หล่อมันพูดแล้วมันก็วิ่งหายไป..
อร๊ากกกกก!!!...แล้วพายฟักทองชั้นดีที่ชั้นซื้อมาล่ะ={}=!!!!
คิดจะจากไปง่ายๆกันแบบนี้แลยหรอไงงงงง>O<!£%*(
ไอ้บ้า!!!!`เลว!!!! ต่ำช้า!!!! ชั่วยิ่งกว่าฮีซอลอีก!!!! ขอสาปแช่งให้บ้าตายตามกฎของเดทโน้ตภายใน 45 วินาที!!!
ไอ้อะมีบ้า!!!โปโตชั่ว!!ไอ้...ไอ้...ไอ้ไหปลาแดก...ไอ้ประแปกสังกระสี...ไอ้....ไอ้ผัดกระเพราไข่ดาว!!!
อึ้ย....หงุดหงิดครับ...
ผมเก็บเงินใส่กระเป่าแล้วก้มมองฟักทองที่กลายเป้นอุจจาระเหลวบนพื้น...ท่ามกลางสายตารังเกียจนับร้อย..
..เรื่องนี้สอนให้รู้ว่า...แค่เปลี่ยนที่วาง..และหน้าตา..ทุกอย่างก็เปลี่ยนไป =___=;;;
...แต่ว่า...สายตาของผมกลับเหลือบไปเห็นบางอย่างที่สะท้อนกับแสงสียามค่ำคืน...- - + ก่อนจะหยิบมันขึ้นมาแล้วพินิจดู...
บัตรประจำตัวนักเรียน...
โรงเรียนจองฮวา
โจ คยูฮยอน
Class 2-a เลขประจำตัว 16948
เริ่มใช้วันที....
แล้วก็มองรูปที่ติดอยู่บนบัตร...
ของไอ้หน้าหล่อเมื่อกี้นี่หว่า!!!=,.= อยู่โรงเรียนเดียวกับเราด้วยอ่ะ
..ผมคิดประมวลผลทั้งหมดราวๆ 4 วินาที
พร้อมๆกับไฟแห่งความแค้นที่พัดโหมกระพือในจิตใจอย่างแรงกล้า.... it’s time to revenge!!!
ผมขอสาบานต่อพระเจ้าโฮบักลิซึ่ม และอาจารย์ผู้ล่วงลับเพราะเข้าบ้านไม่ได้...
ว่าผมจะเป็นศัตรูกับไอ้หน้าหล่อ=.,=..เอ้ย...ไอ้คู๊ยูยอน
ด้วยแรงรัก แรงแค้น ด้วยนามของนักสืบสีชมพู!!!
ข้าจักแก้แค้นเจ้า ว่ะ ฮ่าๆๆๆๆๆ=____,=!!!!!
ไอ้หล่อ...แกผิดเองนะที่ทำบัตรตกไว้
หึ
หึ
หึ
หึ
-----------------------------------
กว่าจะได้อัพตอนนี้ คิดว่ามันช่างยาวนานมาก=O=คลื่นงาน+ความเครียด+บลาๆถาโถม
โอ...พระเจ้า=@=
เมื่อเพื่อนรักของข้าพเจ้าเห็ข้าพเจ้าอัพตอนนี้ในเมื่อวาน เพื่อนกับข้าพเจ้าจึงสนทนากันในm..
บทสนทนาดังกล่าว
V
เพื่อน- ทำไมแกไม่แพฟิค ห๊ะ?
ดิฉัน- หมดรม...
เพื่อน-เพราะอิเจ้ปิดไซเนี่ยนะ??
ดิฉัน-ก็แกไม่ได้เป็นเค้านี่หว่า...
เพื่อน-แก...
ดิฉัน-ไร
เพื่อน-แกคงลงคิดสภาพฮีซอลนะ
ดิฉัน-สภาพไร
เพื่อน-สภาพที่ชอลเค้ารู้ว่ามีแฟนคลับคนหนึ่ง เป็นอันกินไม่ได้ นอนไม่หลับ งานการไม่ยอมทำ เพราะแค่เค้าปิดไซ..แกลองคิดสภาพดู
ดิฉัน-=__='''*กลืนน้ำลาย*
เพื่อน-แกก็เคยเรียนเรื่องสมมุติฐานไม่ใช่หรอ เหอๆ ถ้าเกิดว่าฮีรู้...แกตายแน่...โทษฐานไร้สาระ
ดิฉัน - เอื้อก...
เพื่อน - แกอย่าเป็นกลีบดอกไม้ที่ทำให้ดอกไม้ผิดหวังซิวะ แค่นี้ป้าแกก็ซึมจะตายแล้วนะ...
ดิฉัน - เออ ขอบคุณ รักแกจัง>___<;;;
เพื่อน - เออ ดีใจที่แกคิดได้
ดิฉัน - ว่าแต่ แกอ่านฟิคเค้าด้วยหรอ..
เพื่อน - ก็เออดิ
ดิฉัน - แล้วทำไมแกไม่เม้น = = ^
เพื่อน - Appear offline
ดิฉัน - = = ^^^^
นี่คือตัวอย่างที่ไม่มีของคนอ่านนะคะ อ่านแล้วไม่เม้น....เอิ้กๆ
แต่อย่างน้อยมันก็ทำให้คนเขียนฝืนสังขารมาอัพจนได้ = o = เย้ๆ
-----------
เรื่องฮันฮยอก โอ้....มีคนชอบเยอะแยะมากมาย>O< เย่~
เรื่องนี้ฮยคจะนิสัยไม่แน่นอนสุดๆ งงตัวเองเหมือนกัน
แต่ยังไงเรื่องนี้ก็....ฮันฮยอกนะกั๊บ ฮิ้ว
ตอนนี้ก็จะว่าด้วยฟักทอง กับความแค้น (ฮา)
เมื่อไหร่จะขึ้นเนื้อเรื่องเนี่ย???อื๊มมมม??
เพิ่งจะจบไป1วัน แอบเครียด อิ ฮิ้ง~*
ต่อไป,,
ตอบคอมเม้นท์จ๊ะ>___<;;
12-ต้นหลิวลู่ลม- สังเกตุจากภาษา ติดหนังจีนคนแต่งไปรึเปล่าเอ่ย?? คึๆ?ศิษย์พี่เหม็นกุ่ยช่าย สำนักเหม็นต้นหอม รู้สึกว่จะมีศิษย์น้อยซื่อโหลปลาดองด้วยนี่นะ?? ฮิยะฮ่ะๆๆๆ
13+= กาตุ่ย =+-นนามของปีศาจกาม่วง ผู้บรรเลงเสียงดนตรีของยุทธภพ!!ขอรายงานท่านกายตุ๋ยตุ่ยว่า...ขออู้แต่งฟิค1วัน!!!
...มิเช่นนั้นฟิคมันมันจะป่วงแล้วก็โคตรแป้กได้!!!=O=เสียงประกาศ... * ตึ่ง ตึง ตี๊งงงงงง* ขณะนี้...อยู่ในระว่างการเตรียมตัวนักมวยฝ่ายแดง และฝ่ายน้ำเงินขอให้คณะกรรมการ(ผู้อ่าน)ตัดสินทุกท่าน...โปรดเตรียมตัวหาอะไรมาอุดความรั่วของนักมวยให้พร้อม...ขอบคุณค่ะ...ตึ๊ง ตึง ตึ่ง...*
14KaGuYa - นั่นสิเนอะ,,,แทบจะตะลุยยุทธภพกันเลยทีเดียว เหอๆ...เหนือควีน...ต้องมีคิง ฮิยะฮ่าๆๆๆๆพิมพ์ๆไปอดสงสารวอนไม่ได้... เสียววาบๆเลย กรั่กๆๆๆ*
15equi_la~lala -ดีจ้าสามี^ ^ ตอนนี้พอจะเป็นคยูมินได้รึเปล่าเอ่ย? ฮฺๆ
16+= กาตุ่ย =+ - "ขอตอบเม้น^@^"
1. จ้า รู้แล้วว่าคังทึก...เห็นไปทวงหลายฟิค เจ้าแม่คังทึกเลยดีไม๊เนี่ย ฮิยะฮ่ะฮ่ะฮ่า~*^@^
2.ถ้าท่านมีพระราชโองการดังนั้น ข้าก็คงขัดเสียมิได้ ขอถูดีกว่า (?)
3.ขอบพระคุณที่ชอมนะกั๊บ ซึ๊งTT^TT
ป.ล. ไม่ลืมเรื่องคังทึกแน่อน อิฮิ้ง~*
17mavey - เม้นง่ายๆสบายๆตามที่ชอบน่ะดีแล้วก๊ะ ฮึๆ ดีกว่าไม่เม้น ใช่ไม๊เอ่ย?? จะลองมาอัพทุกวันดูนะกั๊บ..ติดตามด้วยนะกั๊บ^ ^ เย้ๆ
18ต้นหลิวลู่ลม -ขอบคุณคะคุณพี่>w<" (เริ่มบ้า) แต่เรามาแปะมือกันดีไม๊เอ๋ย?? แต่ละคู๋ โฮ๊ะๆๆ ของชอบ...โดยเฉพาะซีฮัน กับทึกซิน ตอนนี้แต่งๆไปยังนึกไม่ค่อยออกเลยว่าจะนอกลู่นอกทางดีไม๊ กรั่กๆ* ถ้าจะเป็นลม จะเอายาดมก็ได้นะคะ มีขาย ขอบคุณสำหรับกำลังใจค่า^@^
19-20~SnowFisH~ - สาวกคิเฮปรากฏแล้ว 1 เฮ~^@^ เรื่องนี้ก็จะบ้าๆ บวมๆ บ๊องๆ แล้วก็มั่วแบบนี้แหละคะ ทำใจๆ ฮ่ะๆๆ แล้วก็ขอบคุณสำหรับคำชมนะกั๊บ บางทีแต่งเองยังงงเองเลย แต่งอะไรเนี่ย แป้กสิ้นดี=O=" ติดตามกันไปเรื่อยๆจะดีใจมากเลย^ ^
21 ++LeeGy>++ - ขอบคุณสำหรับคำชมนะค๊า...ฮันฮยอก แต่งแน่นอน(?)ค่ะ^ ^ ขำจนสำลกเลยหรอ เอิ้กๆ ดีใจหรือเสียใจที่ทำเค้าสำลักดีเนี่ย^_^" ขอบคุณที่เม้นนะค๊า *โค้งงามๆ*
เฮ....(ถ้า)วันนี้พิมพ์อีกตอนเสร็จจะลงพรุ่งนี้เย็นแหละ ฮิยะฮ่ะๆๆ
ญฆ-ตอนนี้แอบสั้นเนอะ ? ว่ามั๊ย? เหอๆ อู้หนักแระเนี่ย?
ความคิดเห็น