- +****ลูกหมูผจญภัย : ลูกหมูตัวกลาง****+ -

ลำดับตอนที่ #1 : บทนำ + SaY Hi

 สวัสดีค่ะ
      ก่อนที่จะอ่านเรื่องนี้ก็ต้องขออธิบายก่อนนะคะ
   คือเรื่องนี้มีชื่อเต็ม ๆ ว่า "ลูกหมูผจญภัย" ค่ะ โดยจะมีผู้เขียนทั้งหมด 3 คนด้วยกันก็คือ
1. เป็นเรื่องที่แต่งโดยลูกหมูตัวโต---->http://my.dek-d.com/writer/story/view.php?id=128644
2.เป็นของลูกหมูตัวกลาง
ส่วน 3. ของลูกหมูตัวเล็ก- - - - -> อันนี้น้องหมูไม่ยอมแต่งคะ ก็เลยเอามาเขียนเอง ฮี่ฮี่ แต่ก็อาจจะไม่สนุกเท่าน้องเขียนนะคะ ไม่ว่ากันนะ http://my.dek-d.com/sjcpig004/story/view.php?id=148837
 และตอนนี้ในส่วนของลูกหมูตัวโตและตัวกลางก็จะลงแยกเป็น 2 เวบ(เรื่อง) นะคะ
                                                             หวังว่าผู้อ่านทุกท่านคงเข้าใจนะคะ
                     ยังไงลูกหมูน้อยนักเขียนมือใหม่คนนี้ก็ขอฝากตัวด้วยนะคะ 



**********************************************************



                                                   บทนำ 



     

     ขณะที่เด็กน้อยคนหนึ่งเล่นลูกบอลกับพี่สาวและน้องสาวของเธอ

พลั่ก!!    

น้องสาวของเธอสะดุดหกล้ม

"พี่สาว" เสียงเรียกจากน้องสาวพร้อมกับมือที่ยื่นมาทางเธอ

เธอยื่นมือออกไปจับ แล้วออกแรงดึงให้น้องสาวเธอลุกขึ้น

แล้วพวกเขาก็กลับมาเล่นอย่างสนุกสนานอีกครั้งเหมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้น

"รับนะ" เสียงของพี่สาวคนโตพูดกับน้องคนเล็ก

          น้องสาวของเธอกระโดดขึ้นไปรับลูกบอล แต่ในเสี้ยววินาทีนั้นเองเธอเห็นน้องสาวสะบัดศีรษะอย่างแรง น้องสาวพลาดท่าทำให้เกิดบาดแผลบริเวณหัวเข่า และเลือดของกบเคราะห์ร้ายที่ถูกเธอเหยียบกระเด็นไปทั่ว

          เธอรีบเข้าไปปลอบ แต่ดูเหมือนว่า น้องสาวของเธอไม่รับรู้สิ่งที่เธอพูดเลย

ตาของน้องสาวค่อยๆ ปิด.... แล้วสลบไป

"พี่ขา... น้อง จะเป็นอะไรไหมคะ?" เด็กน้อยถามพี่ด้วยความกังวล เธอไม่ชอบเหตุการณ์อย่างนี้เลย ไม่มีใครอยากให้เกิดทั้งนั้น

"น้องสาวพวกเธอไม่เป็นอะไรมากหรอก แค่สลบไปเท่านั้น" ชายแปลกหน้าสวมชุดเทาที่ไม่รู้ว่ามาตั้งแต่เมื่อไหร่เอ่ยขึ้นข้างหลัง

     






        น่าแปลกที่คำพูดนั้น สร้างความสบายใจ ปนวิตกกังวลแปลก ๆ ให้เธอ

เธอหันไปมองหน้าของชายแปลกหน้าคนนั้น เขามองเธออย่างอ่อนโยน

' ไม่ต้องกลัวหรอกหนูน้อย ข้าชื่อเฟอร์คิว ข้าเป็นเพื่อนกับ ท่านซาเฟล ไม่ต้องห่วงข้าเป็นพวกเดียวกับท่าน '

      




             เสียงนั้นถูกสายลมส่งผ่านไม่ยังคลื่นสมองของเธอ เธออ้าปากค้าง ตาเบิกกว้าง

เธอไม่รู้ว่าเค้าทำอะไรต่อ เธอได้ยินแต่เสียงที่เค้าพูดซึ่งเธอพอจะจับความได้แค่บางส่วนเท่านั้น

ตอนนี้เธอกำลังงง และสับสนกับสิ่งที่ได้ยิน เธอคิดอยู่อย่างเดียว'เขาติดต่อทางจิตได้'

" ฉันฝากกล่องใบนี้ให้น้องสาวของเธอด้วยแล้วกัน ตอนนี้มันยังเปิดไม่ออกหรอก แต่สักวันกล่องใบนี้จะถูกเปิดออก และช่วยชีวิตคนที่สำคัญที่สุดในชีวิตของพวกเธอ" ชายแปลกหน้ากล่าว ทลายความกำแพงที่เธอสร้างขึ้นเมื่อครู่ไว้

 เธอหันไปมองชายแปลกหน้าที่กำลังเดินไปยังประตูหน้าบ้าน กับคำพูดทิ้งท้ายของเขา

"แล้วเจอกันใหม่  ในวันที่ท้องฟ้าเปลี่ยนเป็นสีแดง "

...

..
 

.

...เธอไม่รู้ว่าเธอหิวปีกน้องสาวมาส่งที่ห้องนอนได้อย่างไร

...ไม่รู้ว่าเวลาผ่านไปเท่าไหร่แล้ว...

มีเพียงเสียงที่ดังอยู่ในตัวเธอเท่านั้นที่เธอรับรู้

'ชายแปลกหน้าที่ชื่อเฟอร์คิว เป็นใครกันนะ แล้วอะไรคือฟ้าสีแดง?? ... ?? แต่ว่าเขารู้จักพี่ชาย พี่ซาเฟล '

..............................

แม้วันเวลาจะผ่านไป... แต่เธอก็ยังคงไม่ลืมเรื่องในวันนี้... เธอเก็บเรื่องเหล่านี้ไว้ในใจ...และรอ.....รอวันที่ฟ้าเปลี่ยนเป็นสีแดง....วันที่เธอไม่รู้ว่าจะมีจริงหรือไม่

**********************************************************************************
เป็นอย่างไรบ้างคะ แนะนำและติชมได้นะคะ

ต้องขอบคุณผู้อ่านทุกท่านที่เข้ามาติดตามนะคะ   ขอบคุณมาก ๆ คะ