คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #1 : สวามิภักดิ์
ลาวูฟ!!
"เชิญ"
"ท่านลาครอสขอพบท่าน ด้วยเรื่อง" ชายชุดดำส่งสายตาเพื่อเป็นนัยต์ให้จอมมารเบื้องหน้า
"เชิญท่านเข้ามา"
"ข้าน้อยลาครอสขอคารวะท่านจอมมาร" เขาก้มศีรษะและย่อตัวลงเผื่อทำความเคารพ
"มีข่าวอะไรคืบหน้าบ้าง"
"ทางดาซ่ายอมสวามิภักดิ์ต่อเราแล้วท่าน"
"555!! ในที่สุดเจ้าพวกอ่อนทั้งหลายก็ต้องพ่ายต่อเรา เตรียมไพร่พลไปยึดกำลังพลมันมา พร้อมนำทรัพย์สินทั้งหลายเข้าสู่กรมพระคลังก่อนรุ่งเช้า"
"แต่ท่าน พวกมันมีข้อต่อรองกับพวกเรา"
"มันมีสิทธิ์อันใด ถึงกล้าเหิมเกิมกับข้า"
"มีสิทธิ์ครอบคองซาวิลไงล่ะ"
"เจ้า..."
"ลืมเพื่อนเก่าแล้วรึท่านวาคิลัส ไม่ใช่สิท่านคิล"
"อีกไม่นานเจ้าก็ต้องจำนนต่อเรา ฉะนั้นเจ้าต้องส่งซาวิลมาให้ข้า"
"แต่ท่านลืมกฎของซาวิลแล้วรึ"
"หึหึ กฎนั่นจักสำคัญเยี่ยงไร ในเมื่อผู้เป็นใหญ่ในสามภพต้องเป็นผู้ครอบคองซาวิล"
"แต่ตราบใดที่ผู้ปลุกเสกซาวิลขึ้นมายังไม่ตาย ซาวิลจักจงรักภักดีต่อผู้นั้นตลอดไป"
"แล้วหากมันตาย!!"
"ซารัส ต้องไม่ตาย เธอจะต้องเป็นอมตะ 555"
"จับมันไปฆ่าซะ"
"จิตต้องห้ามสลายไป แล้วท่านจะตามหาซารัสอย่างไรเล่า555"
"เจ้า..."
---------------------------------------------------------------------------
"โมล่า ท่านพี่ไปไหนอ่า"
เด็กหนุ่มพูดกับหญิงสาวเบื้องหน้า
"องค์ชายไม่ได้อยู่กับเจ้าหญิงหรือเพคะ"
"ปะป่าว ไม่ได้อยู่ นี่ไงไม่มีใครติดตามข้าเลย"
"สมรู้ร่วมคิดเพื่อการหนี ผิดมหันนะองค์ชาย" หญิงสาวพูดอย่างเจ้าเล่ห์
"นี่ท่านจะมากไปแล้วนะ ไม่เชื่อที่องค์ชายอย่างข้าบอกรึ"
"ขออภัยเพค่ะ"
"ไปซิ เร็วๆ" เขาพูดเพื่อเป็นนัยให้พี่สาวที่คิดหนี
"วาสก้า" เสียงมนต์ดังขึ้นพร้อมกับการหายตัวไปของเจ้าหญิง
"อีกแล้วนะเพค่ะ หากองค์ราชัญรู้เข้าต้องเกิดเรื่องใหญ่เป็นแน่"
"เจ้าไม่พูด ข้าไม่พูด ใครจักรู้"
"แต่ท่านก็รู้เผ่าคิลลอสกำลังตามล่าตัวเจ้าหญิง"
"พี่ข้าใช่ว่าด้อยความสามารถนะท่าน ท่านพูดเยี่ยงนี้ถือว่าประมาทตัวพี่ข้านะ"
"แล้วเมื่อวันก่อนใครถึงเผ่าคนแคระผู้ด้อยประสบการณ์ลักพาตัวไปละเพค่ะ"
"คนเรามมันต้องผิดพลาดกันบ้างหน่า" เขาพูดอย่างผู้พ่ายแพ้
"แต่ครั้งนี้ท่านพี่บอกข้าว่าท่านบรรลุเวทย์มนต์ขั้น 4 แล้วนะ"
"แล้วองค์ชายก็เชื่อ"
"โลกมนุษย์ไม่มีใครตามไปหรอกหน่า"
"โลกมนุย์!!" หญิงสาวพูดด้วยความตกใจ
"ท่านพี่ข้าขอโทษ"ก่อนที่เจ้าชายจะถูกเรียกเข้าพบในเวลาต่อมา
------------------------------------------------------------
ว้าว!! "โลกมนุษย์ช่างหน้าอยู่จริงๆ มาเที่ยวที่ไรก็เป็นิยาสงนี้ทุกที"
"แต่เจ้าหญิง หากองค์ราชัญรู้เข้าข้าต้องตายแน่ๆ"
"เรียกข้าว่าอะไร ดัส!!"
"ครับ ดาซ"(นามสมมุติ เพื่อป้องกันตัว)
"อืม วิลเราไปเยี่ยมโรงเรียนข้าดีกว่า"
"ข้าน้อยลืมไปเลยเจ้าหญิงว่าท่านเคยหนีมาเรียนที่โลกมนุษย์"
"กรุณากินปลาเยอะๆนะวิล"
"มีอันใดหรือเจ้าหญิง"
"เผื่อจะเพิ่มความจำในสมองของเจ้าไง ไม่ต้องเรียกข้าแบบนั้นเข้าใจมั้ย เรียกข้าแบบคนปกติอ่าเป็นมั้ย"
"แต่ท่านเป็นถึง.."
"วิล.." ดาซส่งสายตาอาฆาตให้ชายรับใช้ของเธอ
ความคิดเห็น