คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #2 : Chapter 1 - Will have only we
“โถ่ก็แค่ตระกูลฮันอันดับสี่ของเกาหลี มาเฟียลำดับหนึ่งของจีน มันก็เท่านั้น”หน้าหล่อสถมเบาๆ แต่ถึงยังไงหน้าจีนก็ยังได้ยินคำพูดนั้นอยู่ดี
“นายว่ายังไงนะ”หน้าจีนเริ่มโมโหอีกครั้ง นี่มันอะไรกันไม่กลัวเราเลยหรอ
“โกรธหรอครับที่รัก”หน้าหล่อพูดเสียงหวาน
“นายนี่มันจะมากเกินไปแล้วนะ อุ๊ป...”
หน้าหล่อใช้ผ้าเช็ดหน้าอุดปากของหน้าจีนไว้ “นายนี่เลิกเถียงสักทีได้ไหมมันน่ารำคาญ ผู้ชายอะไรเขาพูดมากอย่างนี้เนี้ย” ‘นายมันก็แค่ลำดับสี่ในเกาหลี มาเฟียอย่างนายมันยังเด็กอยู่นะฮันกลอง’ หน้าหล่อนึกในใจ แล้วพูดหันมาพูดกับหน้าจีน “ผมชักจะสนใจคุณเข้าแล้วสิ”
~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~
คฤหาสน์ของตระกูลฮัน...
“ฮัลโหล!! ป๋าห๊ะตระกูลชเวนี่มันใครกันครับ”หนุ่มหน้าจีนถามผู้ที่บิดาตัวเองด้วยความโมโห
(อย่าไปยุ่งกับเขานะลูกฮัน เขาเป็นมาเฟียใหญ่เลยนะลูก มีธุรกิจอยู่หลายแห่ง ทั้งจีน ไต้หวัน เกาหลี ร่วมไปถึงทางยุโรปและอเมริกาด้วยนะลูก)
“ป๋าคครับผมไปเจอคนที่ชื่อซีวอนมาครับ”
(อะไรนะลูก แล้วเจอเขาที่ไหนแล้วเกิดอะไรขึ้นร่าวลูกฮัน)
“ผมทะเลาะกับเขาไปครับป๋า”
(ฮัน...ไปขอโทษคุณซีวอนเขาซะลูก อย่าไปมีเรื่องกับพวกเขา)
“แต่เขากวนประสาทผมนะครับป๋า”
(ฮันอดทนเอาไว้ลูก ถึงยังไงเราก็ต้องยอมเขาไปก่อน แล้วฮันก็ไปขอโทษเขาซะนะลูก)
“ครับป๋าผมจะทนเขาไว้ครับ”
(ดีแล้วละลูก...มีอะไรก็บอกป๋านะลูก ป๋าต้องไปทำงานต่อแล้ว ดูแลงานที่เกาหลีให้ดีนะฮันแล้วว่างๆป๋าจะไปหาลูกนะ)
“ครับป๋า..รักษาสุขภาพด้วยนะรับป๋า”
เฮ้อ!!...เราจะทำให้ป๋าเราเดือดร้อยไหมเนี้ย ต้องไปขอโทษนายนั่นแล้วละไม่อย่างนั้นป๋าต้องลำบากแน่ๆเลย ขอโทษนะครับพ่อที่ผมไปก่อเรื่องตั้งแต่มาถึงเลย แต่ผมไม่ผิดนะ
~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~
“เข้าไม่ได้นะครับคุณชเว ซีวอน”หัวหน้าคนรับใช้ตระกูลฮันพยายามห้ามไม่ให้คนหน้าหล่อเข้าไปข้างในโดยที่ไม่ได้รับอนุญาติจากเจ้านายของเขา
“หลีกไปนี่บ้านแกรึไงห๊ะ เข้าไปเรียกนายแกมาเดี๋ยวนี้นะ ถ้านายแกไม่ออกมาฉันจะฆ่าแกเดี๋ยวนี้แหละ”หน้าหล่อตระหวาดหัวหน้าคนรับใช้ของตระกูลฮัน
“แต่คุณเชว ซีวอนครับ...”
“ไม่ต้องแต่...ไปตามมาเดี๋ยวนี้”หน้าหล่อพูดดักคอหัวหน้าคนรับใช้อย่างรู้ท่าน แต่คนที่เขาต้องการพบก็เดินลงมาจากข้างบน เพราะได้ยินเสียงการทะเลาะวิวาทกันระหว่างมาเฟียใหญ่กับหัวหน้าคนรับใช้ในบ้านของเขาเอง
“คุณฮัน...”หัวหน้าคนรับใช้แห่งตระกูลฮันครางเสียงอ่อน
“ไปเถอะครับชินดง เดี๋ยวผมคุยกับเขาเองครับ”เมื่อหัวหน้าคนใช้ได้รับคำสั่งก็เดินหายไปข้างในบ้าน
“กว่าจะออกมาได้ ฮันกยอง ลูกชายคนเดียวของตระกูลฮัน คนที่จะมาสานต่อธุรกิจของพ่อในประเทศเกาหลี รวมทั้งในจีนในอนาคต แล้วก็เป็นคนที่กล้ามาต่อล้อต่อเถียงกับฉัน”หน้าหล่อพูดอย่างหยิ่งยโส ป่านนี้ก็คงรู้แล้วสินะว่าเขาเป็นใครและมีอำนาจขนาดไหนในเกาหลีและทั่วโลก
“คูณชเวซีวอนครับ ถ้าคุณจะมาที่บ้านของผมเพื่อนที่จะมาหาเรื่องผม ผมก็ขอความกรุณาจากคุณช่วยกลับไปเถอะครับ”ฮันกยองพูดอย่างสุภาพที่สุดเท่าที่จะทำได้
“ป่าวนะฉันไม่ได้จะมาหาเรื่องนาย ฉันจะมาชวนนายไปทานข้าวกัน ไปด้วยกันนะครับ”หน้าหล่อทำหน้าอ้อนสุดฤทธิ์
“ไม่เป็นไรหรอกครับคุณซีวอน ผมจะทานที่บ้านผมนี่แหละครับ คุณไปทานเถอะครับ”หน้าจีนปฏิเสธ
“ไปเถอะนะครับฮันนะ ไปทานข้าวกับผมนะครับ”นั่นมันอ้อนอีกแล้ว อย่าใจอ่อนนะฮันกยอง นายห้ามใจอ่อนนะ
“ไม่เป็นไรครับไปเถอะครับ ผมเพิ่งมาถึงเหนื่อยๆไม่อยากไปไหน”หน้าจีนพยายามปฏิเสธอย่างสุภาพและมีเหตุผลให้มากที่สุด
“ฉันบอกให้ไปก็ไปสิ”ซีวอนเริ่มขึ้นเสียงใส่ฮันกยอง แล้วคิดหรอว่าคนอย่างฮันกยองจะยอมง่ายๆ
“ก็บอกว่าไม่ไปก็ไม่ไปสิ”ตอนแรกกะจะพูดดีๆด้วยแต่กลับพูดไม่รู้เรื่องสะอย่างนั้น ทำตัวเป็นเด็กๆไปได้
“นี่นาย ฉันชวนนายดีๆนะ แล้วทำไมต้องมาขึ้นเสียงใส่ฉันด้วยเนี้ยฮันกยอง”หน้าหล่อก็ไม่ยอม หน้าจีนก็ไม่ยอมจะเกิดอะไรขึ้นเนี้ย
“แต่นายมาขึ้นเสียงกับฉันก่อนนะ ชเวซีวอน”
คนบ้าอะไรว่ะขึ้นเสียงก่อนแท้ๆแต่กลับมาหาว่าคนอื่นขึ้นเสียงก่อนเอาแต่ใจเป็นเด็กๆไปได้ ฉันจะดัดนิสัยนายเองซีวอน นายคอยดูนะนายต้องเชื่อฉันเพียงคนเดียวซีวอน นายจะต้องยอมรับฟังความคิดเห็นของคนอื่นซีวอน
“แล้วนายจะไปไหมฮันกยอง”
“ไปก็ไปสิ...”
แล้วหนุ่มหน้าหล่อได้พาหนุ่มหน้าจีนขึ้นรถส่วนตัวของตนเองไป เพราะว่าไม่อยากให้เอารถไปหลายคัน และไปกับเขาดีกว่าไม่ต้องกลัวใครด้วย สะดวกอีก จะได้มาสงตอนกลับอีกด้วย แผนสูงจริงๆเลยซีวอน...
~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~
“แล้วจะพาไปไหนล่ะ”หน้าจีนสงสัย
“ก็จะพาไปกินข้าว” หน้าหล่อตอบแบบไม่สนใจ
“ที่ไหนล่ะ”หน้าจีนเริ่มล้วงลึกเพราะจะได้บอกคนขับรถที่บ้านให้ไปรับถูกถ้าเกิดหลงทาง
“ที่บ้านผมก็แล้วกัน”หน้าหล่อตอบเสียงร่างเริง ก็ใช่นะสิได้พานายไปบ้านแล้วฮันนายเสร็จฉันแน่ๆ นายจะต้องเป็นของฉัน
“ไม่เอา...จอดรถเดี๋ยวนี้เลยนะ ไหนบอกจะพาไปกินข้าวข้างนอกแล้วทำไมถึงเป็นที่บ้านคุณล่ะ”หนุ่มหน้าจีนสะดุ้งเฮือก อะไรกันไหนบอกจะพาไปนอกบ้านไหนกลายเป็นบ้านหมอนี่ได้ล่ะ
“ก็บ้านผมอยู่นอกบ้านคุณไหนละครับ”ซีวอนตอบแบบกวนอารมณ์นิดๆ แต่มันก็เป็นความจริง
ไอ้คนบ้านี่อะไรของมันนะจะกวนประสาทกันไปถึงเมื่อไหร่ ผมไม่น่ามาอยู่เกาหลีเลย มาแล้วก็เจอกับคนแบบนี้อีก น่าเบื่อชะมัด เซ็งจริงๆเลย....
ความคิดเห็น