ลำดับตอนที่ #13
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #13 : Chapter 12 - Will have only we
Chapter 12 - Will have only we
“พ่อบ้านชินดงครับ ไปเอาของผมที่คอนโดของซีวอนทีสิครับ เอามาให้หมดเลยนะครับ”
(ครับ คุณหนู)
“ขอบคุณครับ ผมอยากกลับมาอยู่บ้าน”
(ครับคุณหนู)
กริ๊งๆๆๆๆๆๆๆๆ...........
“สวัสดีครับ ฮันกยองพูดครับ”
(ฮันนี่คิบอมนะ อยู่ไหนอ่ะฮัน)
“กำลังจะกลับบ้านครับ”
(บ้านไหน)
“บ้านผมครับ ผมไม่อยากไปขวางทางเขา 2 คน”
(ฮันใจเย็นๆก่อนนะ ออกมาหาพวกเราก่อนนะเราจะอธิบายให้ฟัง)
“ครับ แต่วันอื่นได้ไหม วันนี้ผมเหนื่อยขอนอนก่อนนะครับ สวัสดีครับ”
(ฮันๆๆ...ฮัน)
~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~
อีกฝั่งของโทรศัพท์
“เป็นไงบอกแล้วว่าฮันต้องหึง เป็นเรื่องจนได้ ไอ้วอนก็นะไม่สนใจฮันเลย พอพี่มันกลับมาก็สนใจแต่พี่มัน เห็นฮันเป็นของตายหรือไงว่ะ เซ็งจริงๆกับเพื่อนตัวเอง ไม่น่ามีคนโง่ๆอย่างมันเป็นเพื่อนเลยจริงๆ”ดงแฮระบายอารมณ์ออกมาจนหมด
“ไอ้วอนมันก็นะ แต่พี่ฮีซอลก็หายไปตั้ง 3 ปี มันก็คิดถึงเป็นธรรมดา แต่ให้พี่ฮีซอลไปอยู่ด้วยทั้งๆที่ฮันก็อยู่มันก็นะ”อีทึกบ่นอีกคน
“งั้นเราไปหาไอ้วอนกัน”คังอินเสนอความคิดเห็น
“ไม่ไปเรื่องของมันจะทำอะไรก็เรื่องของมันช่างหัวมันไม่ต้องไปสนใจมัน เบื่อ ลำคาญ”เยซองห้ามเพื่อนๆ
“พี่เยซองใจเย็นๆสิครับ”เรียววุคบอกกับเยซอง
“ไม่เย็นหรอกเรียว เรียวลองคิดดูนะถ้าพี่ทำแบบนั้นกับเรียวเรียวจะทำอย่างไร”
“ก็เรื่องของพี่สิครับ ผมจะทำอะไรได้ แต่พี่คงไม่ได้เห็นหน้าผมอีก เพราะผมคงไม่สำคัญเท่าคนๆนั้นของพี่ ผมหนีไปอยู่กับพ่อผมที่อเมริกาเลย”เรียววุคตอบเยซอง มันเป็นคำตอบที่ทำให้ทุกคนคิดตาม ไม่เห็นหน้าหรอ ไม่สำคัญหรอ หนีไปอยู่กลับพ่อ
“พี่ว่านะทุกคนจะคิดแบบพี่ไหม ฮันต้องกลับจีนแน่ๆ”อีทึกบอกกับทุกคนในเรื่องที่ตนเองกำลังคิดอยู่
“ผมก็คิดครับ”
“แต่ผมว่าเราอย่าไปยุ่งเลยดีกว่าครับ เรื่องของเขา 2 คน เราคอยให้คำปรึกษาก็พอมั้งครับผมว่า ให้ไอ้วอนมันจัดการของมันเองเถอะครับ มันจะได้ฉลาดขึ้นบ้างว่ามันทำอย่างนั้นกับแฟนมัน แฟนมันจะรู้สึกยังไง”คิบอมบอกกับทุกคน
“ก็ดี เราคอยดูกันต่อไปเถอะ”
~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~
“เขาหายไปไหนของเขานะ น่าจะกลับมาแล้วนี่”
“หาใครหรอซีวอน”ฮีซอลถามซีวอนที่กำลังเดินเปิดห้องโน้นที่ ห้องนี้ที
“หาฮันน่ะครับ ฮันหายไปไหนไม่รู้”
“ฮันพักอยู่กับเธอด้วยหรอซีวอน”
“ครับ”
แล้วซีวอนก็เปิดเข้าไปยังห้องสุดท้ายนั่นคือห้องของฮันกยอง ‘ไม่มี ฮันนายไปไหนนายกลับไปบ้านนายหรอ นายโกรธฉันขนาดนั้นเลยหรอฮัน’
“เดี๋ยวผมมานะครับ พี่อยู่ที่ไปก่อนนะครับ พี่ไปนอนที่ห้องนั้นนะครับ เดี๋ยวผมไปตามหาฮันก่อน”
~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~
“พวกนายอยู่ที่ไหนกันอะดงแฮ ฉันไม่สบายใจเลยอยากเจอพวกนายจังเลย”
(นายเป็นอะไรฮัน)
“พวกนายอยู่ที่ไหน”
(อยู่ร้านกาแฟที่เรามากินด้วยกันประจำ ฮันจะมาหรอเดี๋ยวเรารอนะ)
“อื้ม”
~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~
“ฮัน...นายอยู่ไหม พ่อบ้านชินดง ฮันกยองล่ะ”
“ยังไม่ครับมาเลยครับคุณ ชเวซีวอน”
“เขาไปไหนกันนะ”
นายอยู่ที่ไหนฮันกยองฉันตามหานายไม่เจอแล้วนะ นายไปอยู่ที่ไหน ดงแฮพวกดงแฮล่ะจะรู้มั้ย
~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~
“หื้ม ฮันหรอไม่รู้ เรานึกว่าฮันกลับไปที่คอนโดนายซะอีก ถ้าเราเจอจะโทรบอกนะ”แล้วดงแฮก็วางโทรศัพท์ลง
“ขอบคุณนะด๊อง เรายังไม่อยากเจอเขาตอนนี้เราไม่อยากเจอเขาอยู่กับคนๆนั้นตอนนี้”ฮันกยองบอกกับดงแฮและเพื่อนๆที่นั่งอยู่ด้วยกันในร้านกาแฟร้านประจำที่เคยมานั่งกินกัน
“แต่ฮันเข้าใจอะไรผิดนะ ซีวอนกับฮีซอลนะไม่ได้เป็นอะไรกันนะ เขาเป็นแค่พี่น้องกันเท่านั้น ฮันอย่าคิดมากนะ ที่เขาดูแลพี่ฮีซอลเป็นพอเศษก็เพราะไม่ได้เจอกันมาตั้ง 3 ปี คุยก็คุยแต่โทรศัพท์ปีล่ะครั้งเท่านั้นคือวันเกิดของพี่ฮีซอล ซีวอนคงคิดถึงฮีซอลมาก ฮีซอลเป็นทั้งพี่ ทั้งรักครั้งแรก และแม่ของเขาเลยนะ แต่เชื่อพี่นะฮัน เชื่อพี่ว่าวอนรักเรา ไม่อย่างนั้นวอนมันคงไม่โทรมาถามดงแฮหรอกว่าอยู่กับฮันไหม”อีทึกพยายามปรับความเข้าใจของฮันกยอง
“ครับ ผมเชื่อพี่ครับ ถ้าเขาหาผมเจอ ถ้าเขาบอกผม ผมก็จะไม่หนีเขาไปครับ”
ถ้านายตามหาฉันจริงๆฉันก็จะเชื่อใจนายซีวอน เพราะนายคือรักแรกของฉันเหมือนกัน ฉันเชื่อใจนายได้ใช่ไหมซีวอน ฉันจะเชื่อใจนาย
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น