ลำดับตอนที่ #12
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #12 : Chapter 11 - Will have only we
Chapter 11 - Will have only we
“เมื่อไหร่จะลงเครื่องนะ รอตั้งนานแล้วนะ”หน้าหล่อทำหน้าลุกลี้ลุกลน
“นานที่ไหนล่ะที่มันเพิ่งบ่าย 3 20 นาทีเอง เลยมาแค่20 นาทีเอง นายมารอเร็วไปต่างหากล่ะ”ดงแฮหันมาว่าเพื่อนรักของตนเองที่ตั้งหน้าตั้งตารอการกลับมาของคิมฮีซอล รักแรกของเขา
“ไม่เป็นไรนะฮันกยอง”เยซองหันไปถามฮันกยองที่ยืนอยู่ข้างๆ
“อื้ม...ไม่เป็นไร นายไม่ต้องห่วงหรอกเยซอง ฉันไม่เป็นอะไรหรอกน่า”ฮันกยองยิ้มตอบ แต่เยซองก็รู้สึกได้ถึงความเศร้าที่อยู่ในตัวของฮันกยองถึงหันกยองจะยิ้ม แต่สายตาของเขามันไม่ยิ้มอย่างเช่นทุกๆวัน วันนี้เขาดูฝืนยิ้ม เขาดูผะวง เขาดูไม่กล้าที่จะทำอะไร เขาดูไม่ใช่ฮันกยองเลย
“แน่นะฮัน...”เยซองถามอีกครั้งเพื่อความแน่ใจ
“อื้ม...นายไม่ต้องห่วงหรอก ไปห่วงเรียววุคเถอะยืนจนปวดขาแล้วมั้งนั่น”ฮันกยองเบี่ยงความสนใจของเยซองให้ไปหาเรียววุค ซึ่งเป็นผลสำเร็จจริงๆ
เวลาผ่านไปไม่นาน คนมากมายก็เรื่องทยอยกันออกมาจากทางเดินของผู้โดยสาร ใบหน้าสวยดูมีสง่า กำลังเดินเข้ามาหาพวกเขา
“นั่นใช่ฮีซอลหรือป่าวซีวอน ใช่ไหมๆ”อีทึกตื่นเต้น ชี้ให้ซีวอนมอง
“ครับใช่ครับ ไม่ผิดหรอกครับ ใช่แน่ๆ”ซีวอนตอบ
‘เขาดูสวยจังเลยนะ ทำไมนายสู้เขาไม่ได้เลยฮันกยอง รักแรกของซีวอนช่างสวยเหลือเกินซึ่งผิดกับเขาที่ออกจะแมน ร่างกายก็ผู้ชายแท้ๆ แต่รักแรกของซีวอนมันสวยเหลือเกิน ไม่สามารถเทียบเขาได้เลยฮันกยอง’
“สวัสดีจ๊ะทุกคน สบายดีหรอจ๊ะ”ใบหน้าสวยเดินเข้ามาทัก
“อื้ม...สบายดี จะกลับมาแล้วทำไปบอกกะทันจังเลยล่ะ ฮีซอลนายนะทุกทีเลยนะ ชอบทำอะไรให้เราตกใจตั้งแต่นี้จนไปอยู่โน้น 3 ปีก็ยังไม่เปลี่ยน”อีทึกตอบโต้เพื่อนตัวเองที่ไม่ได้เจอกันมานานอย่างจุใจ
“ห้าๆๆๆ......คิดถึงจังเลยซีวอนมาพี่ขอกอดหน่อย”หน้าสวยวางกระเป๋าลงกับพื้นแล้วโผเข้ากอดหน้าหล่ออย่างไม่เกรงใจใจก็ในเมื่อตนเองคิดถึงน้องรักของตนเองมากจะไปสนใจทำไม
แต่หารู้ไม่ว่ามีคนคนหนึ่งเจ็บใจมากๆกับการกระทำนั้น ‘เขาคงรักกันมาก คงคิดถึงกันมาก นายมันก็แค่ตัวสำรองเท่านั้นแหละฮันกยอง นายมันแค่ตัวแทนชั่วคราวของเขา’
“ฮันๆ...ฮัน...”เยซองสะกิดฮันกยองที่ยืนดูอยู่ตาค้าง
“ห๊ะ....”ฮันกยองสะดุ้ง
“ไม่เป็นอะไรใช่ไหม”เยซองถามเพื่อนรักอีกครั้ง
“อื้ม ไม่เป็นไร” ฮันกยองตอบ
หลังจากที่ฮีซอลและซีวอนกอดกันจนหายคิดถึงแล้ว หน้าสวยก็หันมามองผู้แปลกหน้าที่ไม่เคยเห็น นั่นใครกันนะ
“เออ...นั่นใครหรอจ๊ะ”ฮีซอลถาม
“อ่อ...เพื่อนใหม่เราครับ เขาเป็นคนจีน เพิ่งมาอยู่เกาหลี ชื่อฮันกยองครับ”ดงแฮตอบฮีซอล
“อ๋อ...ฮันกยองที่รับโทรศัพท์พี่เมื่อวานสินะ สวัสดีจ๊ะ หน้าตาน่ารักจังเลย”ฮีซอลหันมาพูดกับฮันยอง
“อ่า..ครับๆ ขอบคุณครับ พี่ก็สวยมากเลยครับ”ฮันกยองตอบฮีซอล ก็ฮีซอลสวยจริงๆ
“ขอบคุณจ๊ะ แล้วเรามีแฟนหรือยังเนี้ย ถ้ายังไม่มีพี่จะจีบซะหน่อย”
“พี่ฮีซอลครับ ผมยังอยู่”ซีวอนดักคอ
“จ๊ะๆ...พี่ก็ล้อเล่นน่า”ฮีซอลหันไปจับแก้มของซีวอนดึงไปมา
“ล้อเล่นก็ดีแล้วครับ”
หึงหรอ...เขาหึงพี่ฮีซอลหรอ ฮึ...กลัวเขาจะหนีไปอีกนะสินะ
“ไปทานข้าวกันเถอะพี่หิวแล้วล่ะ”ฮีซอลชวนทุกคนไปกินข้าว
~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~
“พี่จะกินอะไรดีล่ะครับพี่ฮีซอล”ดงแฮถาม
“สั่งมาเยอะๆเลยจ๊ะด๊องพี่อยากกินอาหารเกาหลีมานานแล้ว อยู่โน่นไม่ได้กินอะไรเลย เบื่ออาหารที่โน้นเต็มที ดูสิพี่อ้วนจนไม่รู้จะอ้วนยังไงแล้วเนี้ย มีแต่อะไรก็ไม่รู้”ฮีซอลบ่นเพราะที่ฝรั่งเศสมันไม่มีอะไรจริงๆ วันๆกินแต่สเต็ก กินแต่แฮม กินแต่ขนมปัง มันน่าเบื่อ
“พี่กินนี่เยอะๆนะครับ”ซีวอนตักเนื้อวัวย่างให้กับฮีซอลอย่างอ่อนโยน
“ขอบคุณจ๊ะ ซีวอนสุดที่รักของพี่”ฮีซอลดึงแก้มของซีวอน
“ฮัน กินนี่เยอะๆนะจะได้มีแรง”เยซองตักเนื้อวัวให้ฮันกยอง
“อื้มขอบคุณนะ”
“ไม่เป็นไร อะนี่เรียววุคกินเยอะๆนะครับ”เยซองตอบฮันกยองแล้วก็หันไปคีบเนื้อวัวย่างให้กับเรียววุคบ้าง
“แล้วพี่ฮีซอลจะไปพักที่ไหนล่ะครับ”คังอินถามฮีซอล
“พี่จะขอไปอยู่ที่คอนโดของซีวอนสักพักอ่ะ จนกว่าพี่จะหาคอนโดใหม่อยู่ได้”ฮีซอลตอบคังอินด้วยใบหน้ายิ้มแย้ม
“อยู่ที่คอนโดซีวอนหรอครับ”คิบอมตอบแล้วหันมามองหน้าของฮันกยองที่ดูจะซึมกว่าตอนแรก
“ทำไมหรอคิบอม มีอะไรหรือเปล่า”ฮีซอลถามคิบอมเพราะปกติแล้วคิบอมแถบจะไม่พูดกับเขาเลยด้วยซ้ำแล้วยังจะหัดไปมองหน้าของฮันกยองซะด้วย
“ไม่มีอะไรหรอกครับพี่ ทานต่อเยอะครับ”คิบอมหันมายิ้นให้ฮีซอลแล้วหันไปหาฮันกยองอีกครั้ง
“ไม่เป็นไรนะฮัน”คิบอมถามฮันกยอง
“อื้ม....เออทุกคนครับผมขอตัวกลับก่อนนะครับ ผมต้องไปทำธุระให้กับป๋าผม แล้วเจอกันพรุ่งนี้นะครับ” พอฮันกยองพูดจบก็เดินออกจากร้านไป
“นายจะไม่สนใจฮันหน่อยหรอซีวอน”คิบอมหันมาถาม
“ฉันอยากอยู่กับพี่ฮีซอลนิ”ซีวอนตอบคิบอมแล้วทำหน้าเหมือนเด็กที่อยากอยู่กับแม่ไม่ยอมไปไหน
“แต่นั่นแฟนนายนะซีวอน”คิบอมตอบกลับ
“นี่ก็พี่ของฉันเหมือนกัน”ซีวอนตอบคิบอม
“อย่างนั้นก็เรื่งของนาย”คิบอมลุกขึ้นดึงดงแฮเดินออกไปข้างนอกโดยที่ดงแฮไม่ได้ตั้งตัว ดงฉอก้มหัวเพื่อเป็นการอำลา ทุกคนที่อยู่ต้องนั้นแล้วก็หายออกไป
“วอนตามฮันไปเถอะนะก็พี่ไม่รู้ว่าเรามีแฟนแล้ว พี่ก็ไม่น่าเล่นจนเกินไปเลย”ฮีซอลหันมาบอกซีวอน
“ถ้าเรื่องแค่นี้ทำให้เขาคิดมากก็เรื่องของเขาเถอะครับ ผมไม่แคร์”ซีวอนตอบฮีซอล
“นายพูดจริงๆหรอซีวอน ฉันไม่อยากจะเชื่อว่านายจะเป็นคนแบบนี้ พอพี่นายกลับมานายก็เป็นแบบนี้เลยหรอ นายรู้ไหมว่าในใจของฮันเขาคิดยังไง นายทำอย่างนี้กับเขานายไม่สนใจเขาเหมือนก่อน แถมพี่ฮีซอลยังเป็นรักแรกของนายอีก ฮันเขาจะคิดยังไง ถึงนายจะไม่คิดอะไรกับพี่ฮีซอลแล้วก็เถอะ แต่ฮันล่ะเขาจะรู้ไหมว่านายคิดอะไร ห๊ะ นายมันแย่มากซีวอน นายมันเป็นคนที่ใช้ไม่ได้เลย”เยซองลุกขึ้นยืนพูดกับซีวอน ชี้หน้าซีวอนแล้วก็เดินจากไป ดดยมีเรียววุค คังอิน และอีทึกเดินตามออกไปด้วย
“มันดีแล้วหรอซีวอน ไปปรับความเข้าใจกับฮันและเพื่อนๆดีกว่านะไม่ต้องห่วงพี่หรอก ส่วนคอนโดเดี๋ยวพี่จะให้คนของพี่ไม่หาให้”ฮีซอลหันมาบอกกับซีวอน
“ไม่เป็นไรหรอกครับเดี๋ยวผมค่อยไปคุยกับเขาก็ได้ ส่วนคอนโดวันนี้พี่อยู่กับผมก่อนก็ได้ครับ”
“เอางั้นหรอ”ฮีซอลถามซีวอนเพื่อความแน่ใจ
“ครับ”
“เอาอย่างนั้นก็ได้ แต่ซีวอนต้องไปปรับความเข้าใจกับฮันนะพี่ไม่สบายใจเลยที่ทำให้ซีวอนกับฮันต้องเข้าใจผิดกัน พี่ผิดเองที่ไม่เตรียมทำอะไรให้มันเรียบร้อย ขอโทษนะจ๊ะ”
“ไม่เป็นไรหรอกครับ”
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น