[Fic.suju] Will have only we (SiHan)

ลำดับตอนที่ #11 : Chapter 10 - Will have only we

Chapter 10 - Will have only we

            “มาแล้วครับที่รัก”หน้าหล่อที่เพิ่งเดินออกจากห้องน้ำเดินตรงเข้ามาหาหน้าจีนที่ตั้งหน้าตั้งตาทำกับข้าวอยู่

               

“เมื่อกี้มีคนโทรมาครับ เขาบอกว่าชื่อฮีซอลลืมวันเกิดเขาแล้วหรอ แล้วก็...”หน้าจีนยังไม่ทันพูดจน หน้าหล่อก็ทำท่าทางเหมือนกับว่าดีใจมากที่คนที่ชื่อฮีซอลโทรมาหา

 

“พี่ฮีซอลหรอ” หน้าหล่อหยิบโทรศัพท์จากโต๊ะแล้วเดินออกจากครัวไป ทิ้งให้หน้าจีนทำหน้าอย่างกับหมางงอยู่คนเดียว

 

‘ตกลงเขาคือใครกันแน่นะ ฮีซอลเนี้ย’

 

~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~

 

พอหน้าหล่อออกมาก็รีบหยิบโทรศัพท์โทรหาคนที่โทรหาเขาทันที

 

“สวัสดีครับพี่ฮีซอล”

 

(อ่า...ซีวอนคิดถึงจังเลย)

 

“ครับ...ผมก็คิดถึงพี่ พี่เป็นอย่างไรบ้างครับ”

 

(สบายดีจ๊ะ นึกว่าเราจะลืมวันเกิดพี่แล้วนะเนี้ย)

 

“วันเกิดหรอครับ....วันนี้นิ ผมลืมไปเลยนะเนี้ย ขอโทษครับ”

 

(แล้วทำอะไรอยู่ล่ะจ๊ะถึงได้ลืมวันเกิดพี่ หื้ม...)

 

“ปะ...เปล่าครับ แล้วเมื่อไหร่พี่จะกลับมาเกาหลีสักทีล่ะครับ”

 

(พรุ่งนี้จ๊ะพี่ลงเครื่องตอนบ่าย 3)

 

“หา....พรุ่งนี้หรอครับ จริงหรอครับ พี่ไม่ได้หลอกผมนะครับ”

 

(จ๊ะ พี่จะหลอกคนดีของพี่ทำไมล่ะจ๊ะ อย่าลืมมารับพี่นะ งั้นพี่ไปก่อนล่ะจะรีบไปเก็นกระเป๋า)

 

“ครับพี่ พรุ่งนี้ผมจะไปรับพี่ครับ สวัสดีครับ”

(จ๊ะๆ)

               

ด้านหนึ่งกำลังมีความสุขแต่อีกด้านหนึ่งล่ะจะเป็นอย่างไร....

 

            “เออ...ผมขอถามอะไรได้ไหมครับทุกคน พี่ฮีซอลคือใครหรอครับ”หน้าจีนยังไม่คลายข้อสงสัยเลยถามเพื่อนๆดูว่าเขาคือใครกัน

 

           “ทำไมหรอฮันอยู่ดีๆก็มาถาม”เยซองถามฮันกยองกลับเพราะแปลกใจที่อยู่ดีๆก็เอ่ยถามถึงคนๆนี้ขึ้นมาหรือว่าเกิดอะไรขึ้น

 

          “เปล่าหรอก พอดีเขาโทรเข้ามาในโทรศัพท์ของซีวอนน่ะ ผมเลยอยากรู้ก็เท่านั้นเอง เล่าให้ผมฟังได้ไหมครับทุกคน” หน้าจีนถามเพื่อนๆทุกคนเพราะอยากจะรู้จริงๆว่าฮีซอลเนี้ยคือใคร

 

          “เดี๋ยวพี่เล่าให้ฟังเองนะฮัน” อีทึกตอบ ทุกคนหันเลยหันหน้ามาหาอีทึก

 

“คือเรื่องมันเป็นอย่างนี้นะฮัน”

 

“จะดีหรอครับพี่อีทึก”ดงแฮขัด

 

“เถอะน่า คนเป็นแฟนกันก็ไม่อยากให้มีอะไรขัดใจใช่ไหมล่ะ” ฮันกยองพยักหน้ารับ

 

“นั่นแหนะ ยอมรับแล้ว...”อีทึกแซวกลับเพราะฮันกยองพยักหน้ารับว่าเป็นแฟนกับซีวอน

 

“อ่ะ...พี่อีทึกอ่า”

 

“โอเคๆ...แล้วตกลงใครเคะ ใครเมะล่ะจ๊ะ เพราะดูฮันก็เมะ ซีวอนก็เมะ หรือสลับกันล่ะจ๊ะ  คนละวันหรือป่าวนะ”อีทึกแซวต่อ

 

“พี่อีทึกอ่า...เล่าสักทีเถอะครับ”ฮันกยองหน้าแดง

 

“โอเค เล่าก็เล่า คือเรื่องมันมีอยู่ว่าพี่ ฮีซอล ซีวอนแล้วก็เพื่อนๆทุกคนเนี้ยรู้จักกันมานานแล้ว”

 

“อันนั้นผมรู้ครับไม่ต้องเล่าตรงนั้นก็ได้ครับ”ฮันกยองบอกกับอีทึกเพราะไม่รู้ว่าอีทึกจะพูดถึงเรื่องนี้ทำไมกัน

“โอเค เล่าดีๆล่ะ...คือฮีซอลเนี้ยเป็นรักแรกของซีวอน”

 

“รักแรกหรอครับ”

 

“ใช่จ๊ะ...แต่ฮีซอลน่ะคิดแค่ว่าตนเองเป็นแค่พี่น้องกับซีวอนเท่านั้น แต่ซีวอนเขาก็ไม่ได้คิดอะไรเขาก็พยายามตัดใจ แต่ตอนนี้พี่ว่าเขาคงตัดใจได้แล้วล่ะตั้งแต่มาเจอฮันเนี้ย ก็ฮันออกจะหล่อขนาดนี้เนี่เนอะ”

 

“มันเกี่ยวกันตรงไหนจ๊ะที่รัก”คังอินทำเสียงเข้มถามอีทึก

 

“ห้าๆๆ...ก็ไม่อยากให้น้องคิดมากนี่นา”

 

“นี่ทุกคน ข่าวดีพรุ่งนี้พี่ฮีซอลมาเกาหลีแล้วล่ะ” ซีวอนที่เพิ่งคุยโทรศัพท์เสร็จเดินเข้ามาท่าทางตื่นเต้นและดีใจมาก เข้ามาบอกกับเพื่อนๆทุกคนว่ารักแรกของเขากำลังจะกลับมาหาเขาแล้ว

 

“จริงหรอ”ทุกคนพูดพร้อมกันเพราะทุกคนก็ดีใจไม่น้อยที่ฮีซอลกลับมาเกาหลีหลังจากที่ไม่ได้เจอกันนานถึง 3 ปี

 

“อื้ม...มาถึงพรุ่งนี้บ่าย 3 ไปรับกันนะ”ซีวอนชักชวนเพื่อนๆให้ไปรับฮีซอลเป็นเพื่อน

 

“ไปอยู่แล้วล่ะ เพื่อนสนิทพี่ทั้งคน”อีทึกตอบ

 

“ผมขอตัวก่อนนะครับ”ฮันกยองพูด แล้วเดินเข้าไปยังห้องครัว

 

“ผมขอตามฮันกยองไปนะครับ ไปเรียวไปกับพี่ไป”เยซองลุกขึ้นแล้วเดินตามฮันกยองเข้าไปในห้องครัว ซึ่งมีเรียววุคเดินตามมาข้างหลังอยู่ไม่ห่าง

 

~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~

 

รักแรกหรอ รักแรกขแงเขาหรอ รักแรกเขาจะลืมได้ลงหรอ ที่เหมือนฉันที่มีนายเป็นรักแรก แล้วฉันก็ลืมนายไปไม่ได้เหมือนกันซีวอน รักแรกของนายมาแล้ว นายก็คงจะกลับไปหารักแรกของนาย แล้วฉันก็คงต้องปล่อยรักแรกของฉันไป มันต้องเป็นอย่างนั้น ใช่ฮันกยองนายทำใจเอาไว้ มันต้องเป็นอย่างนั้น

-------------------------------------------
------------------------------
-------------

เอาแล้วไงตัวปัญหาของซีฮันโผล่มาแล้ว

จะเป็นยังไงต่อดีล่ะ

อัพต่อแล้วกันเนอะ