ลำดับตอนที่ #10
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #10 : Chapter 9 - Will have only we
Chapter 9 - Will have only we
เช้าวันใหม่ที่แสนสดใส เหล่านกกาก็ร้องกันลั่นเสียงอันไพเราะของนกทั้งหลายได้ปลุกให้ลุกขึ้นจากผวัง เพื่อให้ตื่นขึ้นมาเจอกับเช้าวันใหม่ที่สดใส หน้าจันที่นอนหลับอย่างสุขสบายอยู่บนเตียงนอนเตียงใหญ่ค่อยๆลืมตาขึ้น แล้วหน้าจีนก็เดินไปที่ริมหน้าต่างเพื่อชมทัศนียภาพที่สวยงามในตอนเช้า
“มาทำอะไรอยู่ตรงนี้ครับ” หน้าหล่อที่เดินเข้ามาในห้องของหน้าจีนเข้ามาสวมกอดอยู่ด้านหลังของหน้าจีนที่กำลังยืนอยู่ตรงริมหน้าต่างอย่างอ่อนโยน
“เช้าวันนี้อากาศแจ่มใสดีจังเลยนะครับซีวอน อากาศที่เกาหลีดีจังเลยนะครับ”หน้าจีนพูด
“หรอครับ”
“อื้ม....มันดูสดใสมากเลยวันนี้คงมีอะไรดีๆอีกเยอะเลยเนอะที่เราต้องเจอ แต่มันจะต้องเป็นเรื่องที่ดีแน่เลย”หน้าจีนหันมาหาหน้าหล่อ
“ครับ ไปอาบน้ำเถอะครับเราจะได้ไปโรงเรียนกันนะครับ”หน้าหล่อบอกกับหน้าจีนเพราะนี้มันก็สายแล้วด้วย แล้วเช้าวันนี้ก็นัดกันเพื่อนๆในกลุ่มเอาไว้ ‘ว่าแต่วันนี้เราลืมอะไรไปหรือเปล่านะ มันเหมือนกับว่าลืมอะไรไปสักอย่างหนึ่ง แต่ช่างมันเถอะเดี๋ยวคงนึกออกเองแหละว่าลืมอะไรไป’
~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~
“มาแล้วหรอไอ้วอน”ดงแฮทักซีวอนเป็นคนแรกเมื่อซีวอนเดินเข้ามา
“มาเรียกไอ้เดี๋ยวปัด ไม่เคยตายดีรึไงว่ะ”ซีวอนตอกกลับเพื่อนรักของตนเอง
"นี่...วันนี้เราไปเที่ยวคอนโดซีวอนกันเถอะ”ดงแฮถามเพื่อนๆในกลุ่ม“
“ไปๆ”ทุกคนในกลุ่มพูดออกมาพร้อมกันเพราะวันนึ้คงมีอะไรพิเศษที่คอนโดของซีวอนซึ่งทุกคนในกลุ่มก็รู้ดี มีคนเดียวที่ไม่รู้คือฮันกยอง
“ไปไมว่ะ รกบ้าน”
“ไปเห็นเป็นไรเลยนี่ ทำไมนายเป็นคนอย่างนี้นะ เพื่อนไปบ้านก็ดีแล้วน่า นายจะอะไรนักหนา นายไม่ให้ฉันให้ไปเองก็ได้ ไปได้เลยนะครับทุกคน ผมจะทำกับข้าวเอาไว้ให้ทาน วันนี้ผมเข้าครัวเองเลย”
“นี่...ฮัน...ก็...”ซีวอนพยายามจะห้ามไม่ให้เพื่อนทุกคนไปบ้านแต่ก็ไม่เป็นผลสำเร็จ
“โอเค...งั้นเดี๋ยวเลิกเรียนผมไปซื้อของทำกับข้าวก่อนดีกว่า”ฮันกยองบอกเพื่อนๆทุกคนแล้วหันหน้าไปหาซีวอนแบบกวนประสาทว่าเขาจะพาไปมีปัญหาอะไรมั้ยจนซีวอนต้องจำนนรับ
“ไปก็ไปครับ เพราะฮันนะเนี้ยไม่งั้นผมไม่เอามันไปให้รกบ้านหรอก”
“ว่าแต่วันนี้วันอะไรหรอครับทำไมทุกคนถึงจะไปบ้านซีวอน แล้วทำไมวันนี้ถึงต้องมีอะไรพิเศษ มันก็ไม่เห็นจะเป็นวันอะไรเลย หรือว่าวันเกิดซีวอนหรอ”ฮันกยองหันไปถามเพื่อนๆ
“เปล่าหรอกฮัน”ดงแฮตอบ
“อ่อ...ครับ”
~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~
การเรียนที่หน้าเบื่อของวันนี้ก็สิ้นสุดลง พอทุกคนเลิกเรียนก็มารวมตัวกันเพื่อจะไปคอนโดของซีวอนครั้งแรกในชีวิตของการเป็นเพื่อนกันมา ถ้าไม่มีฮันกยองก็คงยังไม่ได้ไปบ้านของซีวอนง่ายๆเลย
“มาแล้วครับ พี่เยซองคิดถึงจังเลย” คนสุดท้ายก็มาถึงนั่นก็คือเรียววุคนั่นเอง
“งั้นเราไปกันเลยดีกว่าเนอะ”อีทึกบอกกับทุกคน
“พี่ครับ นั้นมันบ้านผมนะ”ซีวอนดักคออีทึกที่คงลืมไปว่ากำลังไปบ้านของซีวอนไม่ใช่บ้านของอีทึก แต่ดันเป็นแกนนำให้การไปบ้านของซีวอน
“เอาหน่า...ไปกันเถอะ”คังอินปกป้องสุดที่รักของตัวเองสุดชีวิต
หลังจากนั้นไม่กี่นาทีรถสุดหรูของตระกูลต่างๆกันแล่นเข้ามาเพื่อมารับคุณหนูทั้งหลายของตระกูลเพื่อเดินทางไปบ้านของคุณหนูตระกูลใหญ่ของเกาหลี ตระกูลชเวนั่นเอง
~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~
“ในที่สุดก็ได้มาบ้านมันสักที ว่าแต่ฮันกยองยังไม่มาอีกหรอออกไปก่อนพวกเราตั้งนานแล้ว”ดงแฮเป็นฝ่ายถาม
“ไม่รู้สิ คงยังไม่มามั้ง”ซีวอนตอบดงแฮ แล้วนำทางเพื่อๆไปยังห้องรับแขกที่ใหญ่โตที่นี่ไม่น่าเชื่อว่าเป็นคอนโดเพราะชั้นนี้มีห้องอยู่เพียงห้องเดียวห้องรับแขกก็กว้างใหญ่มันไม่เหมือนคอนโดเลยมันเหมือนเป็นบ้านหลังใหญ่มากกว่าเป็นคอนโดซะอีก เมื่อทุกคนเข้ามาก็พบกับอาหารวางเรียงอยู่บนโต๊ะอาหารตัวใหญ่มากมายหลายชนิด
“นี่ฝีมือฮันกยองหรอเนี้ย น่าอร่อยจัง”คังอินทำหน้าอยากจะลองชิมอาหารสุดน่ากินบนโต๊ะสุดฤทธิ์
“ครับฝีมือผมเอง แต่ว่ายังไหมดนะครับเหลืออีกอย่างหนึ่งที่ยังทำไม่เสร็จ รอก่อนนะครับทุกคนเดี๋ยวผมเอาออกมาให้นะครับ”ฮันกยองเดินถือหม้อดินเผาร้อนๆออกมาวางไว้บนโต๊ะอาหาร แล้วพูดกลับผู้มาเยือน
“ผมไปช่วยนะครับที่รัก”ซีวอนเดินตามฮันกยองเข้าไปในครัว
~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~
“ผมเพิ่งรู้นะครับเนี้ยว่าที่รักผมทำกับข้าวเก่ง น่าทานจังเลยนะครับ”หน้าหล่อเดินมาสวมกอดหน้าจีนจากด้านหลัง
“ใครเป็นที่รักนายห๊ะ”
“ก็ฮันไงครับ”หน้าหล่อตอบกลับ ซึ่งทำให้หน้าจีนถึงกลับหน้าแดง
“เดี๋ยวผมมานะครับไปเข้าห้องน้ำล้างมือก่อน”
กริ๊ง....ๆๆ.........ๆๆ
เสียงโทรศัพท์ปริศนาดังขึ้นบนโต๊ะที่หน้าจีนกำลังทำอาหารอยู่ เมื่อหน้าจีนได้ยินเสียงโทรศัพท์ก็เดินเข้าไปรับโดยที่ได้ไปดูก่อนว่าใครเป็นคนโทรมา
“สวัสดีครับ”
(เออ...สวัสดีจ๊ะ นี่ใครหรอจ๊ะ)
“ผมฮันกยองครับ นั้นใครครับ”
(เออ...นี่ใช่เบอร์ของซีวอนหรือเปล่าจ๊ะ)
“ใช่ครับ”
(แล้วซีวอนไปไหนล่ะจ๊ะ ให้เขามารับโทรศัพท์ได้มั้ย)
“เขาเข้าห้องน้ำอยู่ครับ มีอะไรไหมครับ ฝากผมบอกได้นะครับ”
(จ๊ะๆ...บอกเขานะว่าพี่ฮีซอลโทรมา ถามเขาว่าลืมวันเกิดพี่หรอพี่รอตั้งนานไม่โทรมาหาพี่เลย บอกเขาว่าพี่งอนแล้ว)
“ครับ แล้วผมจะบอกให้นะครับ”
(โอเคจ๊ะ...ให้เขาโทรกลับมาหาพี่ด้วยนะ บอกพี่คิดถึง)
“คะ ครับ...แล้วผมจะบอกเขาให้ครับ”
(จ๊ะๆ งั้นพี่วางนะจ๊ะฮันกยอง)
“ครับ สวัสดีครับ”
หลังจากคุยโทรศัพท์เสร็จหน้าจีนก็วางโทรศัพท์ลงกับโต๊ะในที่เดิม ‘ฮีซอลหรอ (ไม่มีคัยเข้าไปที่นั้นเลยแม้แต่ดงแฮเข้าได้ก็แค่คนเดียวคือฮีซอล) หรือว่าจะเป็นแฟนเก่าของเขากันนะ ช่างเถอะฮัน ช่างเขา คงไม่มีอะไรหรอกมั้งนะ ใจเย็นๆไว้ฮัน เชื่อใจเขาๆ’
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น