คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #1 : My destiny ; ^ จุดเริ่มต้น..รักครั้งแรกของหนุ่มน้อย คิมฮีซอล ^
....พลัก....
ผมเดินชนกับใครก็ไม่รู้...รู้แต่อย่างเดียวว่าตอนนี้ผมเจ็บมากเลย
ไอ้มุลยอง...
ผมอุทานขึ้นหลังจากที่ผมนั้นเงยหน้าขึ้นไปปะทะกับสายตาคู่หนึ่งที่ผมนั้นรู้จักดี
เฮ้ !นี่ไอ้ตุดนายจะรีบไปไหนว่ะเดินไม่ดูตาม้าตาเรือบ้างเลย
ขอโทษ!
แทนที่มันจะปล่อยผมออกมามันกลับดึงข้อมือของผมไว้แล้วมันก็พลักผมนั้นไปติดกับกำแพงโรงเรียน
นี่พวกนายจะทำอะไรฉันน่ะ
ผมเอ๋ยถามมันขึ้น
............................................
แต่มันไม่มีคำตอบกลับมาสักกะนิดเดียวสงสัยพวกมันคงไม่เข้าใจภาษาที่ผมพูด
เฮ...ลูกพี่ทางปลอดโปร่งครับไม่มีใครมาสบายหายห่วง
........ยังไม่ทันที่ไอ้ลูกน้องของมันจะพูดจบมือสกปรกของไอ้มุลยองมันก็มาลูบไล้ที่ใบหน้าของผม
เฮ้ย....นายมีสิทธิ์อะไรมาแตะต้องหน้าของฉัน เอามือสกปรกๆของนายออกไปจากหน้าของฉันเดี๋ยวนี้น่ะ
ผมตะคอกมันแต่ดูเหมือนว่ามันจะไม่รู้สึกอะไรเลยสักนิดแต่ยิ่งไปกว่านั้นมันกลับส่งสายตายหวานฉ่ำที่ผมเห็นแล้วมันทำให้ผมนั้นจะอ้วกออกมาซ่ะตอนนี้เลย
....เฮ!!!ฮีชอล คิมฮีชอล..........
นายหายไปไหนของนายน่ะ
วันเกิดฉันทั้งที่นายหนีไม่อยู่ตามเคยอีกแล้วสิน่ะ....
เฮอ...แล้วฉันจะไปตามนายที่ไหนล่ะเนี้ยทุกทีเลยไอ้คิมฮีซอลบ้าถ้าฉันเจอนายล่ะ
ก็....น่าดู....
เออใช่นึกออกแล้ว...สงสัยมันคงอยู่ที่ท้ายโรงเรียนแน่ๆเลยเฮ้ยแต่ว่าแถวนั้นไอ้พวกแก๊งนกหัวขวานมันอยู่นี่หว่า...ไม่ได้การล่ะถ้าเจ้าฮีซอลเจอกับพวกมันเข้า...อะจึ๋ยไม่อยากจะคิดเลย...
ช่วยด้วย..ใครก็ได้ช่วยผมที่..จินเฮช่วยผมด้วย
ร้องไปก็ป่าวประโยชน์น่าฮีซอล ร้องให้ตายจินเฮมันก็มาช่วยนายไม่ทันหรอก
นี่พวกนายจะลากฉันเข้ามาในป่าทำไมกันฮ่ะ
...อย่าทำเป็นไร้เดียงสาเลยฮีซอลนายก็น่าจะรู้น่ะพวกเราพานายมาทำไร
นี่นายคงไม่พาฉันมาทำแบบอย่างว่าน่ะ....
ผมภาวนาให้คำตอบไม่เป็นอย่างที่ใจของผมกำลังคิด
ใช่...นายก็เข้าใจถูกแล้วนี่
เฮ้ยนี่พวกนายจะบ้าไปแล้วหรอฉันเป็นผู้ชายน่ะเฟ้ยพวกนายมันโรคจิตวิตถานหรือบ้ากามกันหรือป่าวว่ะ
ผมพยายามที่จะด่ามันไปให้พวกมันนั้นรู้สกผิดแต่มันกลับไม่เกิดผลอะไรเลย
ช่วยด้วย ปึก..ปึก
ผมเตะไปที่เป้าลูกน้องของไอ้มุลยองทั้ง สองคน ดูท่าทางมันคงเจ็บน่าดูเลยแฮ่ะน่าตามันเจ็บปวดมากเลย
ระหว่างที่มันทั้ง สองกำลังเจ็บนกน้อยของมันอยู่นั้นผมก็ได้ถือโอกาสนี้วิ่งหนีพวกมันมากแต่โชคกลับดันไม่เข้าข้างผม...ระหว่างที่ผมกำลังวิ่งอยู่นั้นผมดันวิ่งไปสะดุดกับขอนไม้มันทำให้ผมหัวทิ่มซึ่งตอนนั้นไอ้มุลยองมันก็กำลังวิ่งตามผมมา
เฮ่..นี่ไปไหนไม่รอดแล้วล่ะฮีซอล
เสียงอันน่าหวาดกลัวมันดังขึ้นผมค่อยๆลุกขึ้นมากะว่าจะเอาดินที่กำไว้ปาใส่หน้ามันแต่มันกลับตรงข้ามกันมันดันกลับต่อยท้องของผมก่อนมันจุกมากจนทำให้ผมพูดอะไรไม่ออก ร่างของผมเหมือนไร้เรียวแรง
มันลากผมเข้าไปที่บริเวณหลังพุ่มไม้พุ่มหนึ่งมันเอามือของมันมาลูบไล้ที่ใบหน้าของผมและก็เลื่อนมือของมันไปจับที่ผมของผม ผมรู้สึกขยะแขยงมือของไอ้มุลยองมันที่สุดมัน
นี่ฮีซอลนายรู้ไหมว่าใบหน้าของนายนั้นสวยมากเลยน่ะแล้วผมของนายก็หอมมากด้วย
มันพูดไม่พอมันกลับก้มหน้าลงมาสูดกลิ่นที่ผมของผมอีก
แต่ยังไงส่ะมันก็คงสู้รสหวานในตัวของนายไม่ได้หรอกใช่ไหม...
ยังไม่ทันที่มันจะพูดจบมันก็ฉีกเสื้อผ้าของและก็ระดมจูบไปทั่วใบหน้าของผมและเลื่อนต่ำลงมาที่ลำตัวของผม ผมรู้สึกขยะแขยงมันมากผมผมพยายามรวบรวมแรงของผมที่มีอยู่พลักมันออกไปแต่ดูเหมือนว่ามันจะป่าวประโยชน์และยิ่งทำให้มันทำรุนแรงกับผมมากขึ้น
พระผู้เป็นเจ้าช่วยลูกด้วย!!..... ประทานใครก็ได้มาช่วยลูกที!!!!
......ปึก....ปึก........
เสียงไม้หน้าสามมากระทบกับหัวไอ้มุลยอง
ปาร์ค จินเฮ
ผมอุทานขึ้นมาอย่างโล่งใจที่ได้เห็นหน้าของจินเฮ
........เลือด...เลือด....
ที่หัวของไอ้มุลยองมันมีเลือดไหลออกมา มันเอื่อมมือไปเตะที่ที่มีเลือดไหลออกมาดู พอมันเห็นสีหน้าของมันเปลี่ยนไป หน้าของมันแดงมากขึ้นด้วยอารมณ์โกรธของมัน มันวิ่งเข้าจะไปต่อยจินเฮ แต่ด้วยที่จินเฮนั้นเก่งกว่ามันเข้าจึงได้ขว้ามไม้ที่มีอยู่ในมือนั้นฝาดลงไปที่ลำตัวของมัน ทำให้มันสลบทันทีไอ้ลูกน้องเห็นลูกพี่ของมันสลบมันจึงวิ่งหนีไปแต่ขณะที่มันกำลังวิ่งนั้น
เฮ...นี่พวกนายน่ะ
ฝากบอกลูกพี่ของพวกนายด้วยน่ะว่าคราวหลังอย่ามายุ่งกับเพื่อนของฉันอีกเข้าใจไหม
คร้าบบบบ............คร้าบพี่..........
อ้าว....แล้วจะรีบวิ่งไปไหนล่ะ
เอาลูกพี่ของนายกลับไปทำแผลด้วยไปสิ
หลังจากที่จินเฮพูดจบไอ้ผมแดงกับผมม่วงก็พากันลากสังขารไอ้มุลยองลูกพี่ของมันไปไป
จินเฮมองดูสภาพของเพื่อนหล่อนที่ตอนนี้มันดูไม่ได้เลยเขาดูโทรมมากดวงตาอันใสซื่อบริสุทธิ์นั้นเต็มไปด้วยความหวาดกลัวเนื้อตัวของเขานั้นดูบอบช้ำมามากพอสมควรใบหน้าที่เรียวยาวที่รับกับผมทองของเขานั้นในเวลานี้มันดูโทรมมากมากซ่ะจนทำให้ฉันรู้สึกผิด
"ขอโทษ...ขอโทษน่ะคิมฮีวอลที่ฉันเกือบมาช่วยนายช้าไป" จินเฮ สบถในใจกับตัวเอง
"หล่อนเองที่หล่อนนั้นเกือบมาช่วยเพื่อนไม่ทัน"
น้ำตาของจินเฮไหลออกมาพร้อมกับความรู้สึกผิดของหล่อนเอง
จินเฮร้องไห้ทำไม
ผมเอ่ยถามหลังจากที่ผมเห็นน้ำตาของเธอไหลนองหน้า
ป่าว สักหน่อยคนอย่างปาร์ค จินเฮเนี้ยน่ะจะร้องไห้....
ความคิดเห็น