Way Of My :: ทางเลือกของฉัน...ทำไมต้องเป็นเธอ

ลำดับตอนที่ #1 : Way of my :: 1 (อย่างไร้บทนำ - -+)

1 (อย่างไร้บทนำ - -+)

Way of my :: ทางเลือกของฉัน...ทำไมต้องเป็นเธอ

“กลับแล้วหรอยูริ ^^” ยุนอาเพื่อนสนิทของยูริเอ่ยขึ้นในขณะที่เธอนั่งเขียนหนังสืออยู่โต๊ะข้างๆ

            “อืม ต้องรีบกลับน่ะ วันนี้แม่บอกว่าให้กลับบ้านเร็วๆ ^^” ยูริตอบ เมื่อเก็บกระเป๋าเสร็จ ก็ทำท่าจะเดินออกไป แต่ก็ยังสงสัยบางอย่างในตัวเพื่อนคนนี้อยู่

            “ยุนอา” จึงตัดสินใจเรียกเพื่อนสนิทของเธอ

            “หืม มีไรอ่ะ” ยูนอาถามกลับอย่างสงสัย

            “เธอ...วันนี้ไม่มีคิวงานที่ไหนหรอ” ยูริถามขึ้น

            “อ๋อ ไม่มีอ่ะ พอดีผู้จัดการให้งดงานจนถึงสอบปลายภาคน่ะ จะได้มีเวลาเรียนเพิ่มน่ะ” ยุนอาตอบจากนั้นก็หันไปทำงานของตนต่อ ยุนอาเป็นนักแสดงคนหนึ่งที่มีคุณภาพแต่เพราะตั้งแต่เปิดเรียนมานี้เธอแทบจะไม่ได้เข้าเรียนเลย ดังนั้นก่อนใกล้สอบ 1 เดือนผู้จัดการของเธอจึงงดงานทุกอย่าง แล้วให้เธอทุ่มเทให้กับการเรียน

            “อืม งั้นฉันกลับนะ ^^ บาย”

            ยูริ เด็กสาวธรรมดา (ยกเว้นหน้าตา 55+) ที่รักการเรียนมากกว่าสิ่งใดจนเพื่อนๆ เรียนเธอว่า ‘ยัยเด็กเรียน’ กันหมด เธอมีนิสัยอย่างหนึ่งคือไม่ชอบที่วุ่นวาย เวลามีเรื่องทะเลาะวิวาทเธอจะไม่เข้าไปยุ่งโดยเด็ดขาด แต่กลับมองหามุมสงบเพื่ออ่านหนังสือแทน ฐานะบ้านของเธอนั้นจัดว่าเป็นมหาเศรษฐีอันดับต้นๆ ของเกาหลีเลยก็ว่าได้ แต่ถึงอย่างนั้นเธอก็อยากที่จะใช้ชีวิตแบบคนธรรมดาซะมากกว่า เพราะพวกคนในสังคมนั้น เธอคิดได้แค่อย่างเดียวว่า ‘เป็นพวก ใส่หน้ากากเข้าหากัน’

            “เฮ้ยไอ้เชี่ยแมร่ง ทำลูกพี่กรูหรอ มรึงอย่าอยู่เลย ย๊ากกกกกก” เสียงหนึ่งดังขึ้น นั่นทำให้เธอรู้ว่าเกิดเรื่องอะไรขึ้น ดังนั้นเธอจึงรีบเดินหนีออกอย่างรวดเร็วโดยที่ไม่มองทางแม้แต่น้อย

            ตุ๊บ!      ด้วยความที่รีบเกินทำให้เธอเดินชนกับอะไรบางอย่างเข้า

            “โอ๊ย เจ็บ” เธอร้องออกมาพลางลูบที่สะโพกของเธอเบาๆ

            “ยัยบ้า! เดินชนคนอื่นแล้วยังมีหน้ามาร้องอีกรึไงหะ!” เสียงหนึ่งดังขึ้น เป็นผลทำให้เธอต้องเงยหน้าไปดู จึงพบว่ามีผู้หญิง เอ้ย ผู้ชาย เอ๊ะ รึว่าผู้หญิง แต่เสียงก็เป็นผู้ชายนี่หว่า - -+ ช่างเหอะ มองเธออย่างหาเรื่อง

            “ขอโทษค่ะ” ด้วยความที่ไม่อยากมีเรื่องเธอจึงพูดขอโทษไปตามมารยาท

            “ขอโทษแล้วมันหายมั๊ยครับ คุณ! ผู้! หญิง!” ประโยคแรกสุภาพ แต่ 3 คำหลังแดกดันสิ้นดี

            “แล้วจะให้ทำยังไงละคะ” เธอพูดพลางเชิดหน้า ชายตามองคู่กรณี

            “กราบตีนฉัน!” ชัดถ้อย ชัดคำ ชัดเจนทุกประโยค ไอ้งามไส้เอ้ย

            “อย่าฝัน” ยูริพยายามเดินหนีออกมาแต่ก็ถูกคู่กรณีฉุดแขนไว้ซะก่อน ดังนั้นเธอจึงตัดสินใจเตะเข้าที่กลางเป้าของผู้ชายคนนั้นซะ ส่งผลให้คู่กรณีหน้าซีดเพราะความจุกอยู่ตรงนั้น หึ เล่นกับใครไม่เล่น มาเล่นกับยูริ สมควร อย่าให้เดือดนะไม่งั้นมีเฮ! - -+

-----------------------------------------------------------------------------

สั้นไปหน่อยนะ แต่นี่เป็นตอนแรกที่แต่ง มีอะไรต้องเพิ่มหรือลดก็บอกด้วยนะคะ ^^