คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #2 : หล่ออันตราย
หล่ออันตราย
แย่แล้วผู้ชาย
เอ๊ะ!! แต่เดี๋ยว..
กริ๊ดดด >///<
หล่อร้อนแรง พี่ดม อุปกรณ์ดำชิดซ้าย ลีมินโฮชิดขวา ขนาดซีวอนยังส่ายหน้า แล้ว นับประสาอะไรกับคนอย่างฉันที่ไม่ตกหลุมรักเธอ(มาเป็นกลอนเชียวนะยะ) หล่อได้ใจจังผู้ชายคนนี้
“อ้าว เธอเองเหรอยัยเฟรนดี้ อย่าบอกนะว่าไปผ่าตัดแปลงเพศมาแล้วถึงได้เข้าห้องน้ำผู้ชาย…” สุดหล่อพูดพลางหันหน้ามามองฉันกับยัยเฟรนดี้สลับกันไปมา
“แล้วนี่แฟนเธอเหรอ น่ารักดีนี่เซ็กซี่ไม่เบา” อ๊ายยย สุดหล่อว่าฉันน่ารักเซ็กซี่ ก็จริงของเขา( =[]=~~ )
ผัวะ
กริ๊ดดด =[]=
ยัยเฟรนดี้ไปต่อยหัวเค้าทำไหม!
“โอ๊ยยยT[]T ต่อยหัวฉันทำไมเนี่ยยัยทอม” สุดหล่อหันมาค้อนใส่ยัยเฟรนดี้แล้วเอามือลูบแก้มตรงรอยที่โดนต่อยเบาๆ
“ก็แกอยากมาปากมอมทำไม ฉันเป็นผู้หญิงเฟ้ยไม่ใช่ทอม แล้วฉันก็ไม่ได้ผ่าตัดแปลงเพศอย่างที่แกว่าด้วย -_-++^^” ยัยเฟรนดี้หันไปทำหน้าเอาเรื่อง
“แล้วผู้หญิงคนนี้..” ชี้นิ้วมาทางฉัน
“ยัยนี่เพื่อนฉันเอง ชื่อพาย” เย้ ยัยเฟรนดี้แนะนำให้ฉันรู้จักกับสุดหล่อแล้ว
“สวัสดีค่ะ..ฉันพายยินดีที่ได้รู้จักกับคุณ...”
“อ๋อ ฉันเดนิสยินดีที่ได้รู้จัก” เขาจับมือฉันด้วยละ
กริ๊ดดด >///<
มือผู้ชายแน่เหรอเนี่ยทำไมมันนุ่มจัง อุ๊ย เขินเลย
“เน้ เมื่อไรจะปล่อยมือเพื่อนฉันไอ้เพลย์บอย” ยัยเฟรนดี้หันไปดุเดนิส
“โทษทีลืมไป..” อ๊ากกก เสียดาย (หื่น)
“ฉันว่านะ คุยตรงนี้มันไม่ค่อยจะสะดวกสักเท่าไร เราไปคุยกันที่อื่นที่มันไม่ใช่ห้องน้ำชายจะดีกว่านะ” ยัยเฟรนดี้พูดแล้วหันมาจับมือฉันพลางลากออกไป
“เออ นั่นดิ งั้นเดียวฉันขอตัวไปทำธุระส่วนตัวก่อนนะ” เดนิสเดินหายตัวเข้าไปในห้องน้ำแล้ว
“นี่แก ไม่เห็นเคยบอกฉันเลยว่าแกมีเพื่อนที่หล่อระดับเทพแบบนี้ ^^” ฉันหันไปถามยัยเฟรนดี้ทันทีที่ออกมาจากห้องน้ำ
“อย่าไปยุ่งกับอีตานี่เลย ขอเตือนเอาไว้อยู่ห่างๆได้ยิ่งดี” ยัยเฟรนทำหน้าตาจริงจังขึ้นมาเชียว
“ทำไมอ่ะ เขาเป็นโรคร้ายแรงถึงขนาดห้ามทุกคนเข้าใกล้เหรอ” สงสัยวุ้ย?
“เปล่าหรอก อีตานั่นไม่ได้เป็นโรค แต่เป็นคนที่หล่อแล้วก็อันตรายที่สุดยังไงล่ะ”
ง่ะ ยังไงฉันไม่เข้าใจที่เธอพูดอยู่ดี
“แกช่วยอธิบายมาหน่อยสิ ว่าเขาหล่อแล้วก็อันตรายยังไง =[]=”
“อีตานั่นเป็นหนุ่มหล่อสุดฮอตของโรงเรียนไวท์ฟิวส์ไฮสกูลที่แกกำลังจะไปเป็นเด็กแลกเปลี่ยนไง เรียนนี้ หมอนี่หล่อจัดว่าหล่ออยู่ในระดับต้นๆของโรงเรียนก็ว่าได้มีสาวๆวิ่งเข้ามาล้อมหน้าล้อมหลัง แต่เชื่อไหมว่าสาวๆทุกคนที่เข้าไปยุ่งกับเดนิสส่วนใหญ่จะถูกตบหน้าพังเพราะฝีมือของกลุ่มสาวๆที่มีชื่อแก๊งว่า แบดเกิร์ล แกอยากจะเป็นเหมือนกับยัยพวกนั้นหรือไง”
หา OoO
ถูกตบหน้าพัง คิดแล้วสยอง T/\T
“ขนาดนั้นเลยเหรอ น่ากลัวแฮะ” ฉันทำท่าขนลุกแล้วหันไปมองหน้ายัยเฟรน
“ฉันจะบอกอะไรให้นะ ตอนนี้เดนิสเหมือนจะถูกน้องสาวนอกไส้ของแกจีบอยู่แถมยัยนั่นยังเป็นหัวหน้าแก๊งแสบ อย่างแบดเกิร์ลนั่นด้วย”
“ยัยเมเปิ้ลน่ะเหรอที่เป็นหัวหน้าแก๊ง แบดเกิร์ล”
“อืมใช่ ลองคิดดูสิถ้าแกเข้าไปยุ่งกับนายเดนิสล่ะก็ ยัยเมเปิ้ลนั่นตบแกหน้าแหกแน่” ได้ข่าวว่าฉันพึ่งตบมันมานะ
“หึๆ ก็ลองเข้ามาตบหน้าฉันดูสิ ฉันจะเตะแล้วก็ต่อยเลยคอยดู!” หมั่นไส้นัก
“ถ้าตัวต่อตัวน่ะแกชนะยัยนั่นได้แน่ แต่ถ้าถูกยัยพวกนั่นรุมแกก็อาจจะเสร็จพวกมันได้เหมือนกัน ทางที่ดีอย่าไปยุ่งเลยดีกว่า” ก็จริงอย่างที่ยัยเฟรนมันว่า
“แต่ไม่เป็นไรหรอกฉันไม่กลัว เพราะฉันคิดอะไรดีๆออกแล้ว” ลูบคางตัวเองไปมาอย่างเจ้าเล่ห์
“แกอย่าคิดทำอะไรบ้าๆนะ แกอย่าลืมสิว่าแกเข้าไปเรียนที่โรงเรียนไวท์ฟิวส์ไฮสกูลนั่นเพียงคนเดียว ฉันรู้นะว่าแกกำลังคิดอะไรอยู่ หยุดคิดอะไรที่มันสิ้นคิดสักทีเถอะ” ยัยเฟรนหันมาดุ เหมือนรู้ทันว่าฉันคิดที่จะทำอะไร
“เอาน่าฉันเอาตัวรอดได้ แกเชื่อฉันสิฉันรับรองได้ว่ายัยนั่นต้องกระอักเลือกแน่ๆหึๆ”
“ดื้อ..” หันมาค้อนใส่ ใครจะสน
“มาแล้ว กำลังคุยอะไรกันอยู่เหรอน่าสนุกเชียว ^^;;” สาระแน แต่ไม่เป็นไรให้อภัยได้เพราะเขาหล่อ อิอิ
“เปล่านี่ ว่าแต่วันนี้แกไม่พายัยนั่นมาด้วยเหรอ” ยัยเฟรนดี้ถามเดนิส
“เปล่า ไม่ได้มาด้วยกัน เห็นว่าโดนคนในบ้านทำร้ายน่ะ ( . . )” เฮือก คนในบ้านคือฉันเองจ้ะสุดหล่อ
“หึ สมน้ำหน้า เพราะปากดียังไงล่ะถึงได้โดนทำร้าย!” เดนิสขมวดคิ้วเป็นปมนิดหน่อย แต่ก็ไม่ได้สนใจอะไรเลยหันมาพูดกับฉัน
“พาย เธอเรียนอยู่ที่ไหนเหรอตอนนี้ ^^”
“อ่อ ฉันเรียนอยู่เซนต์มาดาม แต่ตอนนี้ฉันเป็นเด็กนักเรียนแลกเปลี่ยนเลยต้องย้ายมาเรียนที่ไวท์ฟิวส์ ไฮสกูลน่ะ ^^” ฉันส่งยิ้มหวานให้กับเดนิส
“เด็กแลกเปลี่ยนเหรอฉันเองก็เคยได้ยินอยู่เหมือนกัน เรียนที่เดียวกันกับฉันแล้วเอาไว้ฉันจะพาเธอไปทัวร์โรงเรียนนะ ^O^” อ๊ายยย เดนิสส่งยิ้มหวานปาดใจมาให้อีกแล้ว น่ารักจังเลยผู้ชายคนนี้ (อ้อร้อจังนางเอกฉัน)
“อื้อ..” เขินอ่ะ >///<
“งั้น ฉันไปก่อนนะไว้ค่อยเจอกันที่โรงเรียน ฉันไปล่ะ” พูดจบเดนิสก็วิ่งหายเข้าไปในกลุ่มผู้คนที่กำลังแย่งของลดราคากันอยู่
“อะแฮ่มๆ นี่แกเป็นอะไรมากป่ะเนี่ย เห็นคนหล่อเป็นไม่ได้ส่งสายตาหวานหยาดเยิ้มตลอด ถามจริงแกชอบเดนิสเหรอ” พูดอะไรบ้าๆ>///<
“บ้า คนสวยอย่างฉันน่ะมีคนมาให้เลือกอีกตั้งมากมาย กับอีตาเดนิสแค่คนเดียวก็ไม่สามารถทำให้หัวใจของฉันหวั่นไหวได้หรอกย่ะ” พูดไปงั้นแหละ แต่จริงๆแล้วหัวใจของฉันก็แอบหวั่นไหวอยู่เหมือนกันนะ
“ปากไม่ตรงกับใจ..” ง่ะ ทำไมยัยนี่จะต้องรู้ทันฉันทุกเรื่องเลยนะ ชิส์
“ฉันว่าเราไปหาอะไรกินกันแล้วก็กลับไปนอนพักเอาแรงดีกว่า พรุ่งนี้เป็นวันเปิดเรียนวันแรก ฉันอยากจะมีหน้าเด้งๆเพื่อรับเช้าวันใหม่เวลาไปโรงเรียนทุกคนจะอึ้งที่เห็นฉันเป็นคนสวยที่สุดในโรงเรียน ฮ่าๆๆ ^^” ความคิดฉันแจ่มไหม ฮ่าๆๆ
“หึๆ คิดนานไหมที่แกชมตัวเองว่าสวยเนี่ย”
“ไม่เห็นต้องคิดเลย พอดีว่าฉันสวยอยู่แล้ว ^O^” ยักคิ้วกวนประสาท
“ช่างกล้าเนอะคนเรา..-_-++” ยัยบ้า
“ไม่รู้แหละ ไปหาอะไรกินดีกว่า” ฉันพูดแล้วเดินสะบัดตูดออกไปทันที
“เดี๋ยวรอด้วย..”
เช้าวันใหม่ ที่โคตรจะสดใส
ฉันแต่งตัวเสร็จแล้ว ชุดยูนิฟอร์มใหม่ที่ฉันใส่แล้วน่ารักมากๆเลยเสื้อสูทตัวนอกสีกรมท่า เสื้อเชิ้ตด้านในสีขาว โบว์สีน้ำเงินขาว กระโปรงลายสก็อตสีน้ำเงินขาว ส่วนรองเท้าก็คัชชูสีดำถุงเท้าลากยาวไปถึงหัวเข่าน่ารักอย่างกับการ์ตูนญี่ปุ่นแน่ะ
“เสร็จแล้วเหรอ งั้นเราไปกันเถอะ” ยัยเฟรนดี้พูดพลางแบกกีต้าร์ตัวโปรดสะพายหลัง
“อื้อ..”
พวกเราลงลิฟต์แล้วเดินมาถึงลานจดรถ
“คาดเข็มขัดซะ ฉันไม่อยากได้ยินแกกริ๊ดมันแสบแก้วหู โอเคนะ” เข้าไปนั่งในรถปุ๊บยัยเฟรนดี้ก็ออกคำสั่งทันที
“วันนี้แกไปรับยัยนาโนหรือเปล่า” ฉันหันไปถามยัยเฟรน
“อ้อ วันนี้ยัยนั่นไปกับยัยโมเม คาดเข็มขัดเรียบร้อยแล้วใช่ไหม งั้นฉันจะออกรถล่ะ”
บรื้อออ~
กริ๊ดดด ~
สิบห้านาทีต่อมา
ฉันก็มายืนเด่นเป็นสง่าอยู่หน้าโรงเรียนแล้ว ส่วนยัยเฟรนดี้ก็ไปโรงเรียนของมันต่อ วันนี้เป็นวันแรกของการเปิดภาคเรียน รู้สึกตื่นเต้นจังเลย
“อ้าวๆ สาวน้อยทำไมมายืนอยู่ตรงนี้คนเดียวล่ะ เธอใช่ไหมที่เป็นเด็กแลกเปลี่ยนน่ะ ^^” มีพวกผู้ชายกลุ่มหนึ่งเดินเข้ามาถามฉัน
“ใช่ฉันเอง แล้วอีกอย่างใครบอกว่าฉันยืนอยู่คนเดียว พวกนายตาไม่ดีหรือไงถึงมองไม่เห็นคนอื่นๆ” ฉันว่าพลางหันไปมองผู้คนที่อยู่รอบๆตัวฉัน
“อืม พวกเราพาตัวยัยนี่ไป” กริ๊ดดด แกจะพาฉันไปไหนน่ะ ไอ้หน้าทุเรียน!
“อย่ามายุ่งกับฉันนะ ไปไกลๆเลยพวกนายน่ะ” ขยะแขยงว้อย
“เฮ้ย!! จับตัวยัยนี่ไว้” ไอ้หน้าทุเรียนหันไปสั่งลูกน้อง
แว้กกก O_O!
ไม่นะ เข้ามาเรียนวันแรกก็โดนซะแล้วเหรอ
“กริ๊ดดด~” ฉันกริ๊ดลั่นแต่ก็ไม่มีใครเข้ามาช่วย ได้แต่ยืนมอง เลวบัดซบไอ้พวกบ้านี่ก็อึดดีแท้ขนาดฉันทั้งจิกทั้งตบทั้งเตะมันก็ไม่ละความพยายามที่จะจับตัวฉัน และในที่สุดมันก็จับตัวฉันไปจนได้
“นี่พวกนายจะพาฉันไปไหนเนี่ย” ฉันว่าพลางดิ้นแต่ก็ไม่หลุด ชิส์
“พวกเราก็จะพาเธอไปหาลูกพี่ของพวกเราไง ยัยสุดสวย” แหมไอ้หน้าทุเรียนก็ ฉันมันสวยตั้งแต่เกิดอยู่แล้วแหละย่ะ (หมั่นไส้)
อีตาหน้าทุเรียนพาฉันมาเข้าในห้องๆหนึ่ง ซึ่งของใช้ในห้องนี้ล้วนแล้วแต่เป็นของแพงมีระดับตกแต่งห้องด้วยโทนสีขาวแบบผู้ดี๊ผู้ดี แถมยังเปิดแอร์ซะเย็นช่ำอีกต่างหาก
“ลูกพี่ออโต้ครับ ผมพาตัวเด็กแลกเปลี่ยนมาแล้วครับ ^^” นายหน้าทุเรียนหันไปพูดกับคนที่ยืนเก๊กท่าหันหลังให้อยู่
“กลับมาแล้วเหรอไปไวมาไวดีนี่ ^O^” พออีตานั่นหันหน้ามามองฉันก็พอว่า หล่อโลกแตก กริ๊ดดด หน้าคมเข้มน่ารักดูขี้เล่น คิ้วหนา จมูกโด่ง ริมฝีปากเรียวบางได้รูปน่าจุ๊บเป็นที่สุด กริ๊ดดดสุดหล่อคนนี้เป็นครายยยย
“น่ารักดี ขาวด้วย เฮ้ย!ไอ้ลาเต้!” ออโต้เรียกชื่อผู้ชายที่นั่งเล่นเปียโนอยู่ แล้วผู้ชายที่หันมามองหน้าฉันก็เป็นคนหล่อโลกแตกเช่นเดียวกัน แต่คนนี้ดูขรึม น่าเกรงขาม เหมือนเจ้าพ่อในหนังมาเฟีย แต่ก็หล่ออยู่ดี
“อืม ก็สวยดี” กริ๊ดดด วันนี้เป็นบุญจริงๆเลยวุ้ยที่ได้เจอกับคนหล่อๆ >///<
“พวกนาย พะ พาตัวฉันมาที่นี่ทำไม” ถึงหล่อแต่ฉันก็กลัวอยู่ดี
“มันเป็นทำเนียมของพวกเรา ใครที่เข้ามาใหม่ก็จะต้องโดนพาตัวมาหาพวกเราก่อนน่ะ” อีตาลาเต้พูด
“ทำไมจะต้องจับตัวมาหาพวกนายด้วย ฉันไม่เข้าใจ?” ฉันหรี่ตามองอีตาพวกนี้อย่างสงสัย
“ก็เพราะพวกเราคือ แบดกายส์ กลุ่มหนุ่มสุดหล่อและร้อนแรงของโรงเรียนแห่งนี้ยังไงล่ะ” อีตาออโต้พูด
“เกี่ยวอะไรด้วย ฉันงง?”
“มันก็ไม่เกี่ยวหรอก ฉันก็แค่พูดขึ้นมาลอยๆ ว่าแต่เธออยู่เกรดอะไรล่ะ” นายออโต้ถามฉันอย่างอยากรู้
“ฉันอยู่เกรดสิบสอง ห้องสาม แล้วพวกนายล่ะอยู่เกรดอะไร” ฉันถามบ้าง แต่ดูเหมือนทุกคนจะไม่ได้สนใจฉันแต่กลับไปสนใจสิ่งที่อยู่ภายนอกของห้องนี้ มองอะไรกันอ่ะอยากรู้
“หา! เอ่อ..เมื่อกี้เธอพูดว่าอะไรนะ” อีตาออโต้หันมาถามฉันอีกครั้ง
“ฉันถามว่าพวกนายอยู่เกรดอะไร”
“อ้อ ฉันอยู่เกรดสิบสองห้องหนึ่ง ส่วนไอ้ลาเต้มันอยู่เกรดสิบ” ออโต้พูดแต่สายตาเขาไม่ได้มองมาที่ฉัน
“อื้อ..(- -)( . . )” ฉันพยักหน้าแล้วเดินเข้าไปหาอีตาออโต้ เขากำลังมองอะไรอยู่นะ
“เธอชื่ออะไรเหรอ คือฉันลืมถาม” ทำไมไม่รอให้ฉันตายก่อนล่ะว้อยแล้วค่อยถาม
“ฉันชื่อพาย^^;”
“น่ากิน..” คนที่พูดไม่ใช่ทั้งออโต้และลาเต้ แต่เป็นผู้มาเยือนคนใหม่ของห้องนี้ต่างหาก
“เดนิส..” อีตาคนที่ถูกเรียกดูเหมือนจะชะงักไป
“นี่ยัยบ๊อง ฉันซีนิสต่างหากไม่ใช่พี่เดนิส เธอทักผิดคนแล้วล่ะถึงจะอย่างนั้นแต่ฉันเป็นน้องของพี่เดนิส ยินดีที่ไดรู้จักนะ ^O^”
จุ๊บ >3<
กริ๊ดดด >///<
อีตานี่ว่าพลางก็เดินเข้ามาจุ๊บแก้มฉันเฉยเลยแถมยังกอดฉันซะแน่นไม่ยอมปล่อย อึ้งมาก
“นี่นายอย่ามาทำแบบนี้กำฉันนะ ฉันไม่ชอบ” ฉันตะโกนใส่หน้าไอ้บ้าซีนิส ทำไมยัยเฟรนถึงไม่บอกฉันนะว่าอีตาเดนิสมีน้องชาย
“แต่ฉันชอบ..” ดูอีตานี่จะเป็นคนเจ้าชู้สุดๆ
อีตานี่พูดอย่างเดียวไม่พอ ยังเอาจมูกโด่งๆมาซุกไซ้แก้มขาวๆของฉันอีก เสียมารยาท
“เฮ้ย!!ไอ้ซีนิส แล้วไอ้เดนิสล่ะทำไมมันไม่ขึ้นมาวะ” ออโต้หันไปถามอีตาซีนิส
“อ้อ ไอ้บ้านั่นคงจะโดนยัยเมเปิ้ลรั้งตัวเอาไว้น่ะ เดี๋ยวก็คงมา”
เอ๊ะ! จริงสิอีตาเดนิสกำลังถูกยัยเมเปิ้ลน้องสาวนอกไส้ของฉันจีบอยู่นี่นา ฉันคิดออกแล้วว่าจะแก้แค้นยัยนั่นยังไงให้สาสมกับที่มันทำเอาไว้กับฉัน รับรองได้แกจะต้องกระอักเลือดแน่ยัยเมเปิ้ล
_____________________________________________________________________________________________
ฝากติดตามเรื่องนี้ด้วยนะค่า
ขอบคุณค่ะ
ความคิดเห็น