เครดิตหัวใจ

ลำดับตอนที่ #11 : เพื่อเธอตลอดไป

บทที่ 9

        รภัสลดาเดินเข้าไปในห้องน้ำเพื่อร้องไห้ เพราะเจ็บปวดกับเรื่องที่ตนเองตัดสินใจทำเมื่อสักครู่นี้  โชคดีในห้องน้ำว่างไม่มีใคร เมื่อรู้สึกตัวว่าเธอหายมานานแล้ว นัยนิตย์
และเพื่อนคนอื่นจะเป็นห่วง ก็ตัดใจเลิกคิดเรื่องเขตแดน  ล้างหน้าล้างตา ทำตัวให้สดใส เดินออกจากห้องน้ำไปห้องที่จัดเลี้ยง  เจอกับนัยนิตย์ที่ออกมาตามหาเธออยู่

"เล็ก แกไปไหนมา ฉันตามหาแกทั่วไปหมดแล้ว  แกหายไปไหนมา" นัยนิตย์ ถามเพื่อนทันทีที่เห็นรภัสลดา เดินเข้ามาใกล้  โดยไม่ทันสังเกตุตาที่บวม แดงช้ำ ของเพื่อนสาว
เมื่อถามไปแล้ว จึงเห็น

"แกเป็นอะไรหรือเปล่า" นัยนิตย์ ถามหลังจากเห็นสภาพของเพื่อน

"ฉันไม่เป็นอะไร" รภัสลดาตอบเบาๆ ก้มหน้าหลบตาเพื่อน ไม่อยากให้นัยนิตย์เป็นห่วงเธอมากนี้

"แกไปไหนมา บอกฉันได้ไหม แต่ถ้าแกไม่บอกก็ไม่เป็นไร ฉันเข้าใจ" นัยนิตย์ ถามเพื่อน เมื่อเพื่อนตอบแต่คำถามสุดท้ายที่เธอถาม แล้วเงียบไป

"ฉันไปคุยธุระกับแดนมา" รภัสลดาตอบเสียงเศร้า พยายามกลั้นสะอื้นไม่ให้ร้องไห้อีก  นัยนิตย์เดินเข้าไปกอดปลอบเพื่อนแน่น แล้วเอ่ยปลอบ

"ไม่ต้องพูดแล้วเล็ก  โอ๋ อย่าร้อง ไม่เป็นไรแล้วๆ" 

"มันจบแล้วนิด  เล็กบอกแดนว่าอย่ามาทำร้ายกันอีกเลย เรื่องของเราไม่มีอีกแล้ว มันจบจริงๆ" รภัสลดาพูดปนสะอื้น น้ำตาไหลออกมาอีกครั้ง  ตอกย้ำตัวเองเพื่อเตือน
ความจำอย่างเจ็บปวด  แม้เธอบอกนัยนิตย์ว่าจบ  แต่ในใจก็ไม่สามารถลบคำพูดของเขตแดนที่บอกว่ารักเธอ ที่ดังก้องในหูตลอดเวลา และหัวใจก็พองโต มีความสุขมากที่
ได้ยินคำนั้น และรู้ว่าชายที่เธอรัก เขาก็รักเธอเหมือนกัน  แต่ก็สับสนไม่แน่ใจ ว่าเขาอาจจะพูดไม่จริง กลับมาหลอกลวงเธออีกครั้ง เธอกลัวว่าถ้าเจ็บปวดแบบนั้นอีก เธอ
จะไม่สามารถมีชีวิตอยู่ต่อไปได้  เธอจึงตัดสินใจเลือกที่จะไม่เจ็บปวดอีก  รักเขาเงียบๆ ในใจอย่างนี้ดีกว่า  ไม่ให้เขารู้    เวลาผ่านไปสักครู่ รภัสลดาก็หยุดร้องไห้ 
นัยนิตย์ก็ถามดีขึ้นไหม  เธอตอบว่า ไม่เป็นอะไรแล้ว  นัยนิตย์จึงไล่ให้หญิงสาวไปล้างหน้าอีกครั้งหนึ่ง โดยมีเธอตามไปเป็นเพื่อน แล้วเขาไปในงานเลี้ยงด้วยกัน

        เมื่อเดินรภัสลดาและนัยนิตย์เดินเข้าไปในงาน เขตแดนที่เข้ามานั่งในงานเลี้ยงก่อนแล้ว หันมาสบตากับหญิงสาวอย่างเจ็บปวดเสียใจทั้งคู่  และหันกลับไปดื่มเหล้าอย่าง
เดียวไปพูดคุยกับใครเลย   รภัสลดาก้มหน้าเดินมานั่งที่ตนเองอย่างเศร้าสร้อยเงียบๆ  นัยนิตย์กับพิพัฒน์สบตากันหลังจากมองทั้งคู่แล้ว  นัยนิตย์ส่ายหัวอย่างจะบอกเขาว่า
แผนช่วยให้ทั้งสองคนคืนดีกันนั้นไม่สำเร็จ  พิพัฒน์ก็พยักหน้าเข้าใจ  แล้วหันนไปยกแก้วเหล้าพร้อมกอดคอกินเหล้าเป็นเพื่อนเขตแดนเพื่อปลอบใจ  

         ผู้จัดการธนาคารเดินทางมาถึงในงานเลี้ยงส่งสักครู่   กล่าวเปิดงานเลี้ยงด้วยการแสดงความยินดีที่พิพัฒน์ได้เลื่อนตำแหน่ง  แต่ก็เสียดายคนทำงานเก่งๆ ที่ต้องจากไป  พร้อมอวยพรให้พิพัฒน์โชคดี  ในทุกๆเรื่องหวัง   และมอบของที่ระลึก  เพื่อนๆ คนอื่นๆ รวมทั้งรภัสลดาและนัยนิตย์ด้วย ที่มอบของที่ระลึกให้พิพัฒน์  เสร็จแล้ว ผู้จัดการก็ร้องเพลงเพื่อมอบให้พิพัฒน์    เมื่อเพลงจบก็บอกให้ทุกคนดื่มกินกันเต็มที่ไม่ต้องเกรงใจ  ทุกคนในงานเลี้ยงสลับสับเปลี่ยนกันร้องเพลงเกือบครบทุกคนอย่างสนุกสนาน   นัยนิตย์เห็นเขตแดนนั่งกินเหล้าอย่างเดียว  ไม่คุยไม่พูดกับใครเลย  ส่วนรภัสลดาก็หันไปคุยกับคนอื่นบ้างบางครั้ง  ว่างเมื่อไรก็นั่งใจลอย แม้จะหันไปมองบนเวทีที่เขาร้องเพลงกันก็ตาม   นัยนิตย์ถอนใจอย่างหนักใจ  เพราะรู้ว่าทั้งสองคนยังรักกันอยู่  จึงไปบอกพิพัฒน์ให้บังคับเขตแดนขึ้นไปร้องเพลงให้ได้  เขตแดนโดนพิพัฒน์บังคับแกมข้อร้อง จนต้องยอมขึ้นไปร้องเพลงจนได้อย่างเมาๆ   เมื่อเขตแดนขึ้นไปบนเวทีบอกเพลงที่จะร้องแล้ว ก่อนดนตรี ชายหนุ่มก็พูดขึ้นว่า

"ผมขอมอบเพลงนี้ให้ใครบางคนในห้องนี้ แทนคำว่ารักจากใจผมครับ" เขตแดนกล่าว แต่สายตาก็มองตรงไปที่รภัสลดาตลอดเวลา  ในขณะพูดเหมือนจะบอกให้รู้ว่าเขา
ร้องเพลงนี้ให้เธอ   เพื่อนๆ ทุกคนในงานต่างมองตาม เหมือนรู้ จึงโห่บ้าง  ผิวปากแซวบ้าง 
 
         รภัสลดานั่งอึ้งตกตะลึง แล้วหน้าก็เริ่มแดงมากขึ้นเรื่อยอย่างชัดเจน แม้เป็นเวลากลางคืนก็ตาม  เนื่องจากอายเพื่อนๆ มากจนอย่างจะลุกหนี แต่เมื่อขยับจะลุกนัยนิตย์ก็จับไว้ไม่ให้ลุก ให้นั่งฟังเขตแดนร้องเพลงก่อน  รภัสลดาจึงจำยอมต้องนั่งฟังชายหนุ่มร้องเพลง อย่างอายๆ เพราะรู้ว่าสายตาของเขตแดนมองมาที่เธอมาตลอดเวลา  แม้เธอจะไม่ยอมสบตาด้วยก็ตาม  และเริ่มโกรธๆ ที่ชายหนุ่มทำให้เธอได้อายคนอื่น  ดนตรีขึ้นเขตแดนก็เริ่มร้องเพลง  เพื่อนๆทุกคนจึงปรบมือ

                  " อาจยังไม่เห็นว่ารักมากมาย  อาจยังสงสัยผู้ชายคนนี้ 
     อาจยังไม่เห็นสายตาแห่งความหวังดี  อาจมีใครๆ ที่เขาดีกว่า
     อาจจะมีคนที่เธอใฝ่ฝัน  แต่จะมีใครให้เธอหมดใจอย่างฉัน
    และมันจะมีให้เธอเพียงคนเดียว

    อยู่มาจนวันนี้เพื่อเจอเธอ  จะอยู่เพื่อเธอ ตลอดไป
    จะเอาความรัก  ที่มีเก็บไว้  เพื่อรอคอยวันที่เธอมองผ่านมา
    อาจจะมีเวลาที่เธอต้องการ

    อีกนานแค่ไหน รักนี้ยังอยู่  อยู่เป็นรักแท้ เพื่อเธอเท่านั้น
    ด้วยใจที่พร้อมให้เธอจากคนอย่างฉัน  และมันจะมีให้เธอเพียงคนเดียว

    อยู่มาจนวันนี้เพื่อเจอเธอ  จะอยู่เพื่อเธอ ตลอดไป
    จะเอาความรัก  ที่มีเก็บไว้  เพื่อรอคอยวันที่เธอมองผ่านมา
    อาจจะมีเวลาที่เธอต้องการ

    อีกนานแค่ไหน รักนี้ยังอยู่  อยู่เป็นรักแท้ เพื่อเธอเท่านั้น
    ด้วยใจที่พร้อมให้เธอจากคนอย่างฉัน 
    กับวันเวลาที่ยาวนาน  คงจะพอให้รอเธอ  และคงจะทำให้เธอได้รู้  "

*เพลงเพื่อเธอตลอดไป  ของ ศักดา  พัทธสีมา*

       เมื่อเขตแดนร้องเพลงจบ เพื่อนๆ ทุกคนต่างก็ปรบมืออย่างดังให้กับเขา  ตลอดเวลาที่ร้องเพลงบนเวที  เขตแดนส่งสายตาหวานเชื่อมให้รภัสลดาตลอดเวลาด้วยความรักและจริงใจ  แสดงความรู้สึกตามเพลงเพื่อต้องการให้หญิงสาวได้รับรู้ถึงความรู้สึกของเขา  รภัสลดาเผลอเงยหน้าสบตากับเขตแดนบนเวที  เมื่อเพลงเริ่มไปได้เล็กน้อยแล้วชะงักตกอยู่ในความฝันที่มีเพียง 2 คน  ไม่สามารถถอนสายตากลับมาได้จนเพลงจบได้ยินเสียงปรบมือ  จึงรู้สึกตัวหลบตาชายหนุ่ม  แต่ก็รับรู้ถึงความรู้สึกของเขตแดนอย่างปลื้มๆ ดีใจที่มีคนร้องเพลงให้เธอด้วย  แต่ไม่แสดงออกให้ใครรู้