ตั้งค่าการอ่าน

ค่าเริ่มต้น

  • เลื่อนอัตโนมัติ
    IN MY HearT [4U] YOOSU

    ลำดับตอนที่ #7 : In My Heart 5

    • อัปเดตล่าสุด 16 พ.ย. 51


    ยังไม่ครบ 40 เลยอะ แต่ไม่เป็นไรอัพเลยละกันเพราะกลัววันธรรมดา
    แล้วจะไม่มีเวลาอัพ  ท่านผู้อ่านคะคือมีเรื่องจะถามนิสนุง  
    จะให้เขาอัพอาทิตละ2ครั้ง(แต่ไม่รู้ว่าวันไหนเพราะต้องดูวันว่าง)  
    หรือจะให้เขากำหนดเม้นครบแล้วก็อัพ เอายังไงก็ช่วยบอกด้วยละกันนะจ๊ะ

     

     

    ปาร์คยูชอนมองแผ่นหลังของจุนซูก่อนจะระบายยิ้มออกมาด้วยความสุข ภาพแผ่นหลังร่างบางที่ขยับไปมาอยู่หน้าเตามันช่างน่าดูจนเขาไม่อยากจะละสายตาออกมาแม้แต่วินาทีเดียว

    ทำไมกันนะ......ทำไมเขาถึงชอบคนที่อยู่ตรงหน้าเขาอย่างไม่มีเหตุผล
     

    นี่..นายเสร็จแล้วตั้งโต๊ะเลยไหม?” ร่างบางพูดขึ้นมาแม้ตัวเองจะกำลังง่วนอยู่กับการจัดอาหารบนจานก็ตาม

    “.........” ชายหนุ่มเงียบไม่ตอบแต่เลือกที่จะเดินเข้าไปสวมกอดร่างบางแทนก่อนจะก้มลงไปสูดกลิ่นหอมที่ผมนุ่ม

    “...นาย........ทำ..อะไรน่ะ” ร่างบางหยุดการกระทำทุกอย่างก่อนจะเงยหน้าขึ้นมองคนที่สวมกอดเขาอยู่

    “...กอด...”    

    “..............”    ปาร์คยูชอนนายตอบตรงเกินไปไหม

    ร่างบางยังคงอึ้งกับการกระทำของคนที่สวมกอดเขาอยู่แต่ที่มันหน้าแปลกก็คือทำไมเขาไม่ผลักไสคนๆนี้ไป

    ตรงกันข้ามกลับชอบด้วยซ้ำ  

    อบอุ่น  ความรู้สึกที่โหยหามานานแสนนาน ความรู้สึกนี้เขาชอบมันจัง

    รู้สึกชอบที่จะให้ปาร์คยูชอนกอดอย่างนี้

     

    “ไม่ขัดขืนหน่อยหรอจุนซู”  ยูชอนพูดขึ้นมาด้วยความแปลกใจ 

    เขานึกว่าจุนซูจะผลักเขาออกมาแล้วกระทืบซ้ำซะอีก +555+  (คิดได้เนอะปาร์ค)

    ร่างบางส่ายหัวไปมาก่อนจะหันมาซบอกยูชอน

    “อุ่นจังเลย”  จุนซุพูดออกมาเบาๆ  ก่อนกอดตอบร่างสูงที่ตอนนี้คิ้วผูกติดกันจนแทบจะเป็นโบวแล้ว

    “ชอบหรอจุนซู.....จุนซูชอบให้พี่กอดหรอ” ชายหนุ่มเลือกที่จะถามออกมาเพื่อความแน่ใจเพราะถ้า

    จุนซูชอบเขาจะกอดจุนซูทุกวันเลย หุหุหุ  ปาร์คชอบ ^[]^

    “อืม.....มันอุ่นดีฉันชอบให้นายกอดฉัน”ร่างบางตอบพลางมองร่างสูงด้วยดวงตาใสแป๋ว

    นี่ล่ะมั้งอีกมุมหนึ่งของเด็กที่ชื่อจุนซู  นอกจากความเย็นชาเหมือนน้ำแข็งแล้ว

     ยังมีความน่ารักที่เด็กอายุ15ควรมี

    “งั้นพี่จะกอดนายทุกวันเลยดีไหม?..หือ” ปาร์คยูชอนกระชับอ้อมกอดให้แน่นขึ้น

    พลางก้มลงถามข้างๆหู
    ร่างบาง

    “..อืม..”ร่างบางพยักหน้ารับก่อนจะผละออกจากอ้อมกอดอันแสนจะอบอุ่นนั้น

    “กินข้าวได้แล้ว”ร่างบางว่าพลางยกจานข้าวไปยังโต๊ะ  โดยมีร่างสูงเดินตามไปด้วย

    หลังจากที่ทั้ง 2 คนกินข้าวกันเสร็จแล้วจุนซูก็แยกไปล้างจานส่วนยูชอนไปทำงานในห้องทำงานส่วนตัว

    หลังจากที่จุนซูล้างจานเสร็จแล้วก็ถือโอกาสสำรวจรอบๆห้อง  

    ก่อนจะมาจบลงที่ห้องรับแขกด้านหนึ่งมีโทรทัศเหมือนบ้านทั่วไปแต่จะแตกต่างตรงที่ว่ามันหรูกว่า

    แค่ยี่ห้อก็รู้รสนิยมของคนใช้แล้วด้านซ้ายมือ เป็นที่ตั้งของเปียโน เลยไปอีกนิดก็จะเป็นระเบียง

    มีส่วนเล็กๆอยู่ตรงมุม


    ร่างบางเงยหน้ามองนาฬิกาที่ติดอยู่บนผนังห้อง


    19.30 

     ถ้าเป็นเมื่อก่อนเขาคงหางานอยู่ที่ไหนสักแห่งในกรุงโซล แต่ตอนนี้เขากลับอยู่ในๆที่ๆดีกว่าแต่ก่อนมากนัก

    คิดถึงแม่   ป่านนี้แม่จะเป็นยังไงบ้างนะ



    ร่างบางหันไปมองยังระเบียงก่อนจะเลือกเดินออกไปสูดอากาศข้างนอกระเบียง

    ป่านนี้แม่คงดีใจที่เขาออกมาไม่อยู่เป็นตัวซวยของแม่อีกแล้ว  แล้วเขาจะมาเป็นตัวซวยของยูชอนอีกหรอ

    ทำไมเขาไม่คิดถึงตรงนี้นะ

    อบอุ่น  คำๆนี้แทรกเข้ามาในหัวทันทีที่เจ้าของอ้อมกอดอันอบอุ่นสวมกอดเขาทางด้านหลัง

    “ทำไมมายืนตากลมตรงนี้ล่ะจุนซูเดี๋ยวป่วยนะ” เสียงทุ้มที่ฟังกี่ทีก็อบอุ่นช่างเหมาะกับอ้อมกอดนี้จริง

    จะเป็นอะไรไหมนะถ้าจุนซูอยากจะขอเห็นแก่ตัวอยู่กับความอบอุ่นนี้ถึงแม้ตัวเองอาจจะนำพาความซวยมาให้ร่างสูงก็ตาม

    “พี่ก็ดูแลฉันสิ” คำพูดของร่างบางทำเอาอีกคนฉงน

    พี่งั้นหรอจุนซูเรียกเขาว่าพี่  ปาร์คอยากปิดคอนโดฉลอง o(^[]^)o

    “พี่...ดาวสวยนะ”ร่างบางชี้ชวนให้อีกคนดูดาวบนท้องฟ้า คืนนี้เป็นคืนเดือนมืดเลยทำให้เห็นดาวชัดเจน

    “แต่จุนซูสวยกว่า”  ร่างสูงก้มลงมองร่างเล็กที่ตอนนี้หน้าแดงเป็นมะเขือเทศไปแล้ว

    “หึหึหึ....พี่ฉันอยากอาบน้ำ” 

    “อืม...ไปอาบสิในห้องนอนน่ะเสื้อผ้าอยู่ในห้องแต่งตัวตู้สีขาวนะ”   ร่างสูงพูดก่อนจะปล่อยตัวร่างบางให้เป็นอิสระ

    ร่างบางหันมามองชุดที่ร่างสูงใส่

    “พี่อาบน้ำแล้วหรอเนี่ย” 

    “อืม....รีบไปอาบน้ำสิ..เอ๊ะหรือจะให้พี่อาบน้ำให้”ร่างสูงว่าพลางทำหน้าทะเล้นใส่

    ซึ่งก็ได้รับสายตาดุๆเป็นของตอบแทน

    หลังจากที่จุนซูอาบน้ำเสร็จแล้วก็พบกับร่างสูงที่นอนอ่านนิตยสารอยู่บนเตียง

    “พี่จะให้ฉันนอนไหน” ร่างบางถามร่างสูงที่วางนิตยสารไว้ที่หัวเตียงทันทีที่เห็นจุนซูเดินออกมาจากห้องแต่งตัว

    “หือ.....นอนกับพี่เนี่ยแหละ” ร่างสูงตอบพลางชี้ไปยังที่นอนข้างๆตัวเองที่ยังว่างอยู่

    “แต่ฉันเห็นว่ามันมีห้องนอนอีกห้องนะ”

    ใครล่ะอยากจะนอนกับคนแปลกหน้ารู้จักกันได้ไม่นานเอง

    “นั่นมันน้องห้องพี่น่ะเดี๋ยวดึกๆมันก็กลับ...ป่านนี้ไปเที่ยวกับเพื่อนมันอยู่มั้ง”  

    ร่างสูงพูดก่อนจะให้กำลังดึงคนดื้อให้มานอนข้างๆ

    “นอนหลับฝันดีนะครับ” ร่างสูงพูดก่อนกอดร่างของคนข้างๆให้แน่นยิ่งขึ้นราวกับกลัวว่าจะหายไป

    ตุ๊กตาจะไม่พังถ้าเจ้าของรักษา

    ตุ๊กตาจะไม่หายถ้าเจ้าของดูแลมันอย่างดี

    แล้วคนล่ะมันไม่ใช่ตุ๊กตาจะดูแลมันยังไง?

     

     

    สั้นไหม?   +555+  ชี้แจงนิสนุงเรื่องนี้นอกจากยูซูแล้วยังมี

    ยุนแจ  มินริค ด้วยนะจ๊ะ แต่จะไม่เน้นมาก ดูได้จากหลายๆตอนที่ผ่านมา

    ยุนมาแค่ชื่อ  แจมาทั้งตัวและชื่อแต่ไม่เยอะ  มิน ยังไม่โผล่ -*-

    ริคไม่โผล่ทั้งชื่อและตัวแต่โผล่ด้านสายเลือด  +555+

    ขอคอมเม้นสัก 50  แล้วก็อย่าลืมบอกนะว่าจะเอาอย่างไหน 

    ติดตามเรื่องนี้
    เก็บเข้าคอลเล็กชัน

    ผู้อ่านนิยมอ่านต่อ ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    อีบุ๊ก ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    ความคิดเห็น

    ×