คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #5 : SF YunJae
*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*
โทรไปแล้วเขาไม่รับรู้สึกไม่ดีเลยฉันรู้
อาการที่เธอเป็นอยู่เขาไม่รู้แต่ฉันเข้าใจ
เวลาที่เธอสับสนต้องการคนพูดด้วยใช่ไหม
เห็นเธอไม่สบายใจ จะไม่ห่วงใยได้หรอ
กี่ปีแล้วนะที่ฉันเลิกกับเขา แล้วกี่วันแล้วนะที่จะต้องยืนมองเขาเจ็บอยู่อย่างนี้
ฉันเหลือบสายตาไปมองบุคคลที่เอาแต่กดโทรศัพท์และเดินวนไปมารอบๆบริเวณหน้าตู้หนังสือ
“แจจ๋าข้อนี้ทำยังไงอ่า” เสียงของบุคคลข้างๆทำให้ฉันต้องละสายตาจากบุคคลข้างหน้ามามองชีสในมือบุคคลที่เรียกฉัน
“ภาษาอังกฤษ....นายน่าจะไปถามยูชอนมากกว่าฉันนะจุนซู”
“อ่า...แต่ฉันอยากถามแจนี่นา” จุนซูพูดก่อนจะพองลมที่แก้มทำให้ฉันอดไม่ได้ที่จะต้องหอมแก้มเจ้าโลมาน้อยสักฟอด
“อ๋า..แจอ่าหอมแก้มเขาได้ไงเนี่ย>//<”
“ทำไม..กลัวยูชอนหึงหรอ” ฉันเอ่ยแซวเจ้าโลมาน้อยและผลที่กลับมาก็คือหน้าแดงแป๊ด
ก่อนจะเอาชีสมาฟาดที่ฉัน T^T
“จุนซู...ทำไมนายเขินได้ซาดิสขนาดนี้เนี่ย...โอ๊ย..ฉันเจ็บนะ..พอเถอะ..โอ๊ย!!”
“โธ่โว๊ย!! ทำไมไม่รับเนี่ย”
เสียงสบถที่ดังขึ้นทำให้ฉันกับจุนซูเลิกเล่นกันก่อนจะมองไปยังต้นเสียงที่ตอนนี้เดินออกจากห้องสมุดไปเป็นที่เรียบร้อยแล้ว
“นั่นพี่ยุนโฮนี่น่าแจ.....เห็นเขาลือกันให้แซดเลยนะว่าแฟนพี่ยุนเขาแอบนอกใจ”
“หรอจุนซู....นู่นยูชอนมาแล้วฉันกลับก่อนนะ”
“อ้อ...จ๊ะบาย”
ฉันเก็บหนังสือทั้งหมดใส่กระเป๋าก่อนจะลาจุนซูอีกครั้ง
โทรมาหาเธอวันนี้แค่อยากถามเป็นไรหรือเปล่า
เธออย่าคิดมากไม่เอาฉันเปล่าคิดรื้อฟื้นกับเธอ
แค่ซึ้งว่าความเงียบงันมันปวดร้าวยังไงเสมอ
ถ้าเธอต้องการระบายฉันก็พร้อมจะรับฟัง
ฉันนั่งมองหน้าจอโทรศัพท์ของตัวเองที่มีรูปของฉันกับเขาขึ้นอยู่
ไม่ว่าจะผ่านไปนานแค่ไหนฉันก็ไม่เคยตัดนายขาดสักทียุนโฮ
ตอนนี้นายจะเป็นยังไงบ้างนะ
-ฮัลโหลยุนโฮพูดครับ- เสียงที่ดังออกมาจากโทรศัพท์ปลุกฉันให้ตื่นจากภวังค์
นี่ฉันเผลอโทรหาเขาเหรอเนี่ย
“ฮัลโหล”
-แจจุงเหรอ- เสียงของเขาที่เอ่ยเรียกชื่อฉันมันดังก้องอยู่ในหู เหมือนกับจะตอกย้ำให้รู้ว่าเราเคยรู้จักกัน
“นายจำเสียงฉันได้ด้วยหรอยุนโฮ” ฉันเอ่ยถามเขาออกไป
ฉันควรจะดีใจใช่ไหมที่นายยังจำเสียงของฉันได้
-อืมจำได้สิ......ว่าแต่มีอะไรหรือเปล่าพอดีฉัน.........-
“ฉันแค่จะถามนายว่าเป็นไงบ้าง...วันนี้เห็นนายแลแปลกๆมีอะไรหรือเปล่า”
-ก็สบายดีนะ....เธอตาฝาดหรือเปล่าฉันแปลกตรงไหน-
“แปลกสิ.....แปลกตรงที่นายไม่ยิ้มเหมือนเมื่อวาน..นายรู้ไหมยิ่งนายปิดฉันยิ่งดูออก”
เพราะฉันจำทุกอย่างที่เป็นนายได้ยุนโฮ
-แจจุงนาย......-
ให้ฉันแก้เหงาให้ไหมอยากได้เพื่อนคุยหรือเปล่า
เผื่อว่าจะลืมเรื่องที่ไม่ดีกับเขาพอจะทำให้คลายเหงาบ้าง
ถ้าเขาโทรมาตอนไหนเธอไม่ต้องกลัวนะฉันจะรีบวาง
ไม่ได้ไปอยู่ข้างๆแค่ปลอบใจเท่านี้ก็พอ
-+55+......แจจุงฉันขอบคุณมากนะพอคุยกับนายแล้วฉันรู้สึกดีขึ้นเยอะเลย-
“อืม....ไม่เป็นไร.....ก็ตอนนี้เราเป็นเพื่อนกันนี่นา”
*********************************************************************
ครบ 30 เม้นแล้วจะมาอัพเน้อเท่าที่ดูเหลืออีกเม้นเดียว
อยากลงฟิคสั้นเล่น หุหุหุ ยุนแจ ค่ะ หนุกอ๊ะป่าวหว่า
เคยให้เพื่อนอ่านแล้วมันบอกว่าค้าง +555+
แต่ก็อยากลง ลงเล่นๆไม่มีรัยทำรอเม้นครบจะได้แต่งคาดว่าพรุ่งนี้น่าจะได้แต่ง
ถ้าคนเม้นครบน๊า~~~ ^[]^
ความคิดเห็น