คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #5 : ของเล่นตลอดกาล(ชื่อตอนยังไม่แน่นอน)
พูดคุย//มีคนเม้นเฮียก็ดีใจอ่ะ แต่ช่วงนี้วุ่นวายเป็นพิเศษ
ฟิกที่แต่งไว้เหมือนจะไม่ค่อยดีต้องกลับมาปรับเปลี่ยนไหมหน่อย
แหะๆ อ่านตอนนี้แก้เซงไปก่อนน่ะ
-----------------------------------------------
ตุบ!! พลั๊ก !!
เสียงของที่กระจัดกระจายโดยฝีมือของคยูฮยอนนั้นมันมาจากการแรงโกรธของเค้า “อารมณ์เสียเว้ยยยย!!!!!!”ดูจากข้าวของกระจัดกระจายทั่วห้องบ่งบอกว่าเค้าโกรธมากจริงๆเพราะเรื่องที่พี่ซีวอนเข้ามาห้ามการกระทำของเค้านั้นเอง
สักพักร่างโปร่งคลี่ยิ้มออก เผยสีหน้าที่บ่งบอกว่าตอนนี้เค้ามีเรื่องสนุกที่จะต้องทำแล้ว ไม่เบื่อแล้วล่ะ จากนั้นมือหนาก็หยิบมือถือกดโทรออกเบอร์เยซองเพื่อนรักของเค้า
“ฮัลโหล เยซอง นายช่วยหาที่อยู่ของเจ้าเด็กมาให้ฉันหน่อย”
“[อะไรน่ะ นายจะเอาที่อยู่ของเด็กหน้าหวานนั้นไปทำอะไร]”
“เถอะนา เรื่องของฉันนายไม่ต้องมายุ่งหรอก หาที่อยุ่มาให้ฉันเร็วน่ะเว้ย”สั่งเสร็จร่างโปร่งเดินไปทางหน้าบานใหญ่ที่เป็นกระจกใส่ของห้องนอน และพูดกับตัวเองว่า
“นายไม่รอดแน่ ลี ซองมิน นายต้องเป็นของเล่นของฉันไปตลอด หึหึ”
.
.
.
.
ไม่ถึงนาที เยซองก็โทรมาบอกที่อยู่ของซองมิน คยูฮยอนรีบเร่งขับรถสปอรต์คู่ใจออกจากคฤหาสน์หลังโตของ
ไม่นานเข้าก็ถึงที่หมาย ที่นี้คือที่อยู่ของซองมิน เป็นตึกเก่าๆหลังหนึ่งที่เหมือนกับหอพักโทรมๆราคาถูกที่ไว้ให้เด็กต่างจังหวัดที่เข้ามาเรียนในโซลได้เช่าพัก
“หึ!! อยู่ที่โกโลโกโสจัง”พูดพร้อมย่างก้าวเดินเข้าไปในที่พักของซองมิน มันเก่าและสกปรกมาก จนทำให้คยูฮยอนเริ่มเอียน
“ชิ สกปรกชะมัดเลยเว้ย”เดินไปก็ สบทคำต่างๆออกมา ก็แน่ล่ะที่คยูฮยอนจะไม่ชอบที่แบบนี้ก็เพราะว่าเค้าเกิดมาก็กินอยู่ที่ดีๆมีเงินมีทองใช่ไม่เคยต้องลำบากหรือเจอเรื่องร้ายๆ
แล้วเค้าก็มาถึงห้องพักของซองมิน ยืนอยู่หน้าประตูสักพักแล้วเคอะประตูเรียก
“หวัดดีครับ มีใครอยู่ไหมครับ”ปรับเสียหน่อยเผื่อคนข้างในจะจำเค้าไมได้
สักพักก็มีเสียงตอบกลับมา เป็นเสียงใสๆที่ฟังแล้วก็รู้ทันทีว่าเป็น
“ซองมิน..”ยืนยิ้มอยู่หน้าประตู พอรู้ว่าร่างบางในห้องกำลังจะเปิดประตูต้อนรับเค้า
“ครับ อยู่ครับผม”และก็ต้องตกกระใจกับบุคคลที่มาเยือนถึงที่ แถบจะปิดประตูหนีคนตรงหน้าไม่ทัน แต่มันก็ไม่ทันจริงๆนั้นแระ ร่างสูงใช่เท้าขวางเอาไว้เพื่อกันไม่ให้ซองมินปิดประตู และก็เป็นโอกาสที่ทำให้คยูฮยอนเข้าไปได้
“หวัดดีซองมิน คิดถึงฉันไหม??”ปิดประตูห้องพร้อมล๊อกแล้วเดินเข้าไปหาร่างที่สั่นเทาของซองมิน
“..ระ...รุ่นพี่..รู้ที่อยู่ผมได้ยังไงครับ”ซองมินตอนนี้กลัวเอามาก กลัว กลัวคนตรงหน้านี้จะทำอะไรเคาเหมือนอย่างวันนั้น ........
“ง่ายซะยิ่งปลอกกล้วยเข้าปากอีกที่จะตามหานาย”พูดแล้วเดินไปเชยคางซองมินขึ้นและกดจูบลงไปอย่างดูดดื่ม ลิ้นที่ละเลียที่ขอบปากซองมินมันบ่งบอกว่าค้าต้องการที่จะเค้าไปความหารสชาติอันหอมหวานของปากร่างบาง
“หึ!! เล่นตัวอยู่ได้ เคยๆมาแล้วนิ”
...-*-*-*-*-*-*...................45%..................................เด๋วมาลงต่อ
ความคิดเห็น