ตั้งค่าการอ่าน

ค่าเริ่มต้น

  • เลื่อนอัตโนมัติ
    IN MY HearT [4U] YOOSU

    ลำดับตอนที่ #1 : intro

    • อัปเดตล่าสุด 30 ต.ค. 51


    IN MY HearT
    intro//
    ถ้ารักใน ยูซู จงเม้นซะ
    รักคนอื่นและคนเม้นทุกๆคน^^


    ------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------

    นี้คุณจะเอาเงินฉันไปไหน ฉันอุตสาห์ทำงานหามาได้น่ะ เอามานี้

     

    อะไรของแก มีเงินใช่ก็แบ่งกันบ้างดิ จะเก็บไว้ใช้คนเดียวรึไงห่ะ

     

    แกก้อไปหาทำงานสิ จะให้ฉันเลี้ยงพวกแก2พ่อลูกอย่างเดียวน่ะหรอเสียงของสองสามภรรยาที่เอาแต่จะทะเลอะกันทุกวัน จนทำให้ใครๆหลายคนไม่อยากจะยุ่งด้วย จุนซูที่เจอกัยสภาวะแบบนี้มา15ปีมันทำให้เค้ารู้สึกมีปมด้อยขึ้นมา ปมด้อยที่ขาดความอบอุ่น ปมด้อยที่ครอบครัวต้องมาทะเลอะกัน มันรุ่มเร้าจิตใจของเด็กชายอย่างเขาเป็นอย่างมาก

     

    นี้!!เอามานี้น่ะนี้มันเงินฉัน แก!!”เสียงของผู้หญิงที่จุนซูเรียกว่าแม่ ยื้อแย่งใบกระดาษสีเท่าที่เรียกว่าเงินมาจากชายที่จุนซูเรียกว่าพ่อ

     

    ปล่อยฉัน!! ฉันจะเอาเงินไปกินเหล้า!!”แต่แรงของผู้หญิงไหนจะสู้แรงผู้ชายได้ ผู้หญิงคนนั้นโดนตบเข้าไปฉาดใหญ่จนล้มลง ทำให้ชายคนนั้นลอดตัวไป

     

    กริ๊ดดดดดดด  แกไอ้ผัวเลว แกน่ะแกเสียงของหญิงสาวอายึราว45ด่าทอสามีของตนที่ตอนนี้เดินออกจากบ้านไปโดยมีเงินออกไปด้วย

     

    ด้วยความโกดเธอจึงเดินเข้าไปในห้องของจุนซู แล้วไปตีจุนซูเพื่อนระบายความเจ็บ ความแค้น

    แกจุนซู ทำไมแกไม่ออกมาช่วยฉัน!!”ปากก้อด่ามือก้อพลางทุบตี แต่หน้าแปลกใจไม่มีเสียงใดๆที่เล็ดลอดออกมาจากร่างน้อยๆ

     

    แกก็เหมือนกับพ่อของแก ค่อยแต่จะให้ฉันเลี้ยงดู ถ้าแกเป็นลูกที่กตัญญูแกก็ไปขายตัวแล้วเอาเงินมาให้ฉันสิหญิงสาวที่อารมณ์โกด สั่งให้จุนซูไปขายตัวเพื่อที่เธอจะได้เงิน

     

    งั้นต่อไปนี้ ผมจะไม่ไปโรงเรียนก็ได้ครับแม่ ผมจะไปขายตัวสิ้นเสียงร่างน้อย จุนซูก็เดินออกไปจากบ้านเค้าจะไปขายตัวอย่างที่แม่เค้าบอกจริงๆน่ะหรอ  มันเป็นการพูดประชดหรือพูดจริงกันแน่

     

    เสียงฝีเท้าของเด็กชายวัยแค่15เดินมาอย่างลำพัง นี้ก็เข้าหน้าหนาวแต่ร่างน้อยๆ ก็ไม่ได้ใส่เสื้อกันหนาวออกมาแต่อย่างใดเพียงเพราะเค้าลืม

    เดินมาเรื่อยไม่มีจุดมุ่งหมาย เดินไปเพื่อที่อะไรในหัวจุนซูมันจะลบๆออกไปบ้าง สภาพจิตใจตอนนี้มันดูจะย้ำแย่เหลือ อากาศก็หนาวแล้วยังมีรอยแผลต่างๆอยู่เต็มตัวของเด็กน้อยคนนี้ เค้าเดินมาเรื่อยๆจนมาถึงสวนสาธารณะ จุนซูเดินไปนั่งที่ชิงช้า เค้าอยากจะระบายกับใครคนนึงคนที่สามารถที่จะระบายเรื่องราวต่างหั้ยฟังได้ แต่ใครล่ะจะมารับฟังเรื่องของเค้า  เค้านั่งแกว่งชิงช้าไปเรื่อยๆ เค้ากะว่าเค้าจะหนีออกจากบ้านซะเลย

    .

    .

    .

    .

     

    .

     

    นายมานั่งทำอะไรอยู่นี้เด็กน้อยหันไปตามเสียง

    .........

    เสียงนี้มันฟังดูอบอุ่นเหลือเกิน เค้าเป็นใคร เค้าจะใช้คนที่สวรรค์ส่งมาช่วยผมรึป่าว เค้าจะเป็นคนที่ดูแลผมไหม

    เค้าจะเข้ามาช่วยให้หัวใจของผมดีขึ้นรึป่าว ผม....

     

     

     

     

     

    .

    .

    .

    ......

    ทำไมแววตาของเด็กคนนี้มันชั่งดูเศร้านักล่ะ ทำไมกัน ผมอยากเป็นคนที่ดูแลเด็กคนนี้จังเลย ผมอยากดูแล อยากเข้าไปในหัวใจของเด็กคนนี้ เข้าไปเติมเต็มความสุขให้เค้า


    -*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-

    เม้น5คนเมื่อไรจะมาลงตอนแรก

    ติดตามเรื่องนี้
    เก็บเข้าคอลเล็กชัน

    ผู้อ่านนิยมอ่านต่อ ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    อีบุ๊ก ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    ความคิดเห็น

    ×