คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #1 : ความเจ็บปวดที่ถูกกระทำ
สวัสดีครับ ผมลี ซองมิน อายุ16ปี กำลังจะเข้าม.ปลายปี1ล่ะที่โรงเรียนมัถยมปลายเฮอินที่โซล และตอนนี้ผมก็ถึงแล้ว กรุงโซลที่รัก
“คิดดีแล้วหรอลูก”
“ครับผม ผมจะไปเรียนที่โซลครับ เรียนจบผมจะได้มีงานทำเอาเงินมาดูแลแม่ไงล่ะ”
“จ้ะ งั้นเดินทางดีๆน่ะลูก แม่เป็นห่วง”
“ครับแม่ ดูแลตัวเองดีๆน่ะครับอย่าทำงานจนเป็นลมล่ะ”
-
-
-
-
“ฮ่า...เหนื่อยเหมือนกันน่ะเนี่ย”ซองมินลากกระเป๋าขึ้นหอพักที่เค้าเช่าเอาไว้ล่วงหน้าก่อนเค้าจะมาที่โซลเมื่อถึงห้องซองมินจัดแจงเสื้อผ้าในกระเป๋าให้เรียนร้อยแล้วอาบน้ำใส่ชุดนอนสีหวานตัวโปรดก่อนจะพูดลอยๆขึ้นมา
“พรุ่งนี้ซิน่ะต้องไปประถมนิเทศรับน้องน่ะ อยากให้ถึงเร็วๆจัง รีบนอนดีกว่า”
หลังจากนั้นซองมินที่น่ารักของพวกเราก็ตกลงสู่ห่วงนินทาโดยไม่รูว่าพรุ่งนี้เค้าจะเจอศึกหนักอะไรบ้างที่โรงเรียน
ทางด้านรุ่นพี่ที่เตรียมจะรับน้อง
“เฮ้ยนี้คยูฮยอนมีนักเรียนที่จะเป็นเป้าหมายของเราแล้ว ดูซิ”เยซองที่เดินถือรูปเข้ามาในห้องนอนคยูฮยอนก็ส่งรูปเด็กนักเรียนที่จะเป็นเป้าหมายเพื่อให้พวกเค้าแกล้ง
“ไหนดูซิ เอ....แต่นี้มันผู้ชายหนิ”คยูฮยอนทำหน้าสงสัยทำไมเป้าหมายปีนี้ถึงเป็นรูปผู้ชายไปได้
“ก็ใช้น่ะซิ แต่เด็กคนนี้มีดีอยู่อย่างที่ว่า น่าตาน่ารักเหมือนเด็กผู้หญิงไงล่ะ นายลองดูซิ”เยซองอธิบายให้ฟังถึงบุคคลนี้ว่ามีดียังไง
“งั้น ฉันเอาคนนี้แหละ”หลังจบบทสนทนาคลูได้ปล่อยยิ้มที่ที่มุมปากมันเป็นยิ้มที่พิฆาตคนมาแล้วโดยเฉพาะรุ่นน้องผู้หญิงโรงเรียน
.....
.......
.................
กรี้ง....กริ้ง.....
“อ่า....ต้องตื่นแล้วนิ อึ้บ”ซองมินที่ตื่นโดยเสียงนาฬิกาที่ตัวเองตั้งปลุกเอาไว้เมื่อคืนเพื่อว่าจะได้ไม่ต้องตื่นสาย เมื่อร่างบางจัดแจงใส่ชุดนักเรียนของโรงเรียนเรีบยร้อยเค้าก็เริ่มออกจากห้องพร้อมล็อกกุญแจแน่นหนาแล้วก็ย่างก้าวมุ้งหน้าสู่โรงเรียน........
“ว่าไงไอ้คยูนายคิดออกรึยังวะวิธีที่จะแกล้งเจ้าหน้าหวานเนี่ย”เยซองที่เดินเข้ามาในห้องสภานักเรียนเอ่ยถามคยูฮยอนที่นักอยู่หัวโต๊ะประชุม
“อืม แล้วฉันจะจัดการเอง”ว่าแล้วก็เดินเอามือล้วงกระเป๋ากางเกงออกนอกห้องไป
“นายจะจัดการคนเดียวรึไง!!คยู”
-
-
-
-
-
“วันนี้พวกพี่ๆนัดน้องมาเพื่อประถมนิเทศน่ะครับ ใครทำผิดกฎจะต้องโดนลงหรือทำตามที่รุ่นพี่สั่งน่ะครับ ก่อนแรกพวกพี่ก็จะแนะนำประธานนักเรียนและกรรมการทุกคนน่ะครับ
ซีวอน – ประธานนักเรียน
เรียววุค – เลขา
คังอิน – กรรมการ
คยูฮยอน – ฝ่ายกิจกรรม
เยซอง – ฝ่ายกิจกรรม
ฮยอกแจ – ฝ่ายกิจกรรม
“และทั้งหมดที่พี่ได้กล่าวไปเมื่อกี้คือประธานและกรรมการต่างๆน่ะครับ ขอให้น้องๆได้ทำความเคารพด้วยน่ะครับ” หลังจากรุ่นพี่คนหนึ่งกล่าวเสร็จสิ้นพิธิการก็ถึงการทำกิจกรรมต่างๆที่พวกพี่ๆคิดขึ้นมาเวลาผ่านไป1ชม.กว่า ก็มาถึงการแข่งขันคำนวนเลขหั้ยได้24โดยจะหั้ยแต่ละคนดูที่ตัวเลขแล้วนำมาบวกลบคูณหารหั้ยได้24แต่........
“นี้นายน่ะ หลับหรอ ลุกขึ้นมาน่ะเด๋วนี้”รุ่นพี่คนหนึ่งชี้ไปทางซองมินเป็นเหตุที่ต้องให้ทุกคนลืมตาขึ้นมามอง
“แต่ผมไม่ได้หลับน่ะครับ”ซองมินที่ตอนนี้หน้าเสียง สายตากรอกไปมาเพราะความกลัว ตอนนี้ทำอะไรไม่ถูกแล้ว
“ทุกคนนั่งเล่นเกมกันต่อไป ส่วนนายตามฉันมา”สิ้นคำสั่งซองมินจำใจต้องลุกตามรุ่นพี่คนนั้นไป ระหว่างที่เดินตามรุ่นพี่หน้าโหดซองมินเลยถือโอกาสพูดอธิบายความจริง
“แต่...รุ่นพี่ครับผมไม่ได้หลับจริงๆน่ะ เชื่อผมเถอะ”
“งั้นนายก็ไปคุยกับฝ่ายกิจกรรมเองแล้วกันน่ะ ลีซองมิน”เมื่อพูดจบเท้าก็มาหยุดอยู่ตรงหน้าประตูฝ่ายกิจกรรมพอดิบพอดี
ครืด..
“ขอโทษน่ะครับมีนักเรียนที่ทำผิดกฎเราครับ”รุ่นพี่หน้าเหี้ยมเปิดประตูพร้อมโค้งให้1ที่ก่อนกล่าวรายงานความผิดของซองมินให้ฟัง
“นายออกไปได้แล้ว ส่วนนายลีซองมินใช้ไหม อยู่ก่อน”
“ครับ”รุ่นพี่หน้าเหี้ยมได้ยินคำสั่งแล้วจึงเดินออกไป
“ซองมิน นายทำผิดกติการที่ตั้งไว้ รู้ไหมต้องโดนยังไง”ชายร่างสูงที่นั่งบนเก้าอี้แล้วหันหลังให้ซองมินกล่าวขึ้น
“ครับ ต้องโดนลงโทษและทำตามที่รุ่นพี่สั่ง”ซองมินก้มหน้าตอบ
“ดีแล้วงั้นถอดเสื้อผ้าออก”ชายร่างสูงหันหน้ามาพะเชินหน้ากับซองมินแล้วสบตา แววตาที่ดูหน้ากลัวนั้นทำให้ซองมินกลัวจับใจขึ้นมาทันที
“แต่ผมไม่ได้ทำผิดน่ะครับ ขอร้องล่ะครับรุ่นพี่”ซองมินนั่งคุกเขาเพื่อขอร้องและพร่ำบอกสิ่งที่ตนไม่ได้ทำลงไป
“กติกาเรามีไว้ว่ายังไง”คลูฮยอนเน้นเสียงหนักทำให้ซองมินสดุงเพราะความกลัว
“ฮึก..ฮือ ตะ.ต้อง ทะ ทำตามขอลงโทษและรุ่นพี่สั่ง”ซองมินเริ่มร้องให้และสั่นเทา
“งั้นชั้นสั่งให้นายทำก็ต้องทำ!!!!!”คลูกระชากสียงดัง
จากนั้นซองมินก็เริ่มถอดเสื้อนักเรียนเผยให้เห็นผิวกายที่ไม่เคยผ่านมือใครมามันน่าจับกดซะขาวเนียนยิ่งกว่าผู้หญิงซะอีก
“กางเกงน่ะนายจะเหลือไว้ทำไม”
“ฮือ....คะ...ครับ..ฮึก”
“กางเกงในด้วย”
“ตะ...แต่ ว่า...รุ่นพีครับ”
“ต้องทำตามที่รุ่นพี่สั่งนายลืมรึไง”
“ไม่ครับ”
หลังจากที่ร่างบางเปลือยปล่าวคลูของสั่งให้ซองมินเดินไปที่เตียงแล้วนอนลงที่พวกเค้าจัดไว้เรียบร้อยแล้วเพื่อการนี้
“ระ....รุ่นพี่จับทำอะไรกันแน่ครับ”ซองมินที่นอนตัวสั่นบนเตียงถามรุ่นพี่ที่ตอนนี้เดินมาที่เตียงพร้อมกับถอดเสื้อเชิดออกแล้วหยุดอยู่ตรงเตียงก่อนขึ้นคร่อมร่างบางตรงหน้า
“ฉันก็จะสอนบทเรียนสำหรับวันนี้ไงล่ะ”พูดจบคลูก็กดจูบเร้าร้อนลงไปทันทีโดยที่ร่างบางไม่ทันตั้งตัวแล้วก็เริ่มไซร้คอขาวกดเม้มจนเป็นรอยแดงหลายรอยที่เดียว ซองมินที่ใช่มือปัดหลีกเลี่ยงการกระทำของร่างสูงจนร่างสูงต้องเอาเนคไทน์ผูกติดไว้กับหัวเตียง ร่างบางยังดิ้นเร้าๆเพื่อจะได้ออกจากพัธนการของร่างสูงให้ได้แต่ก็ไม่เป็นผม ร่างเล็กๆร่างไปสู้แรงเยอะของผู้ชายที่ตัวใหญ่กว่าได้ยังไง
“ฮึก ช่วยด้วย!!!”ซองมินตะโกนร้องขอให้คนช่วยแต่ก็ไร้ซึ้งวี่แววเจ้าชายขี้ม้าขาว
“ตะโกนยังไงก็ไม่มีความหมายหรอก ห้องนี้มันเก็บเสียงน่ะ”คลูใช้มือของตนเค้นคลึงส่วนอ่อนไหวของร่างบางรูดขึ้นลงไปมาจนร่างข้างล่างเสียวซ่านไปหมด มือที่ทำหน้าที่อยู่เริ่มบีบแกนกายของร่างบางแรง แรง เรื่อยๆ รูดขึ้น...และลง..ตามจังหวะ ลิ้นซากๆของร่างสูงก็ชอนไชไปทั้วขบเม้มยอดอกสีชมพูของร่างบางจนแดงและช้ำ ดูเหมือนว่ามันจะรุ่นแรงขึ้นเรื่อยๆ ร่างสูงยกขาร่างบางขึ้น1ข้างเผยให้เห็นช่องทางสีชมพูจึงเกิดอาการมากไปอีกร่างสูงไม่รอช้าสอดแกนกายของตนเข้าไปโดยไม่ผ่านการหล่อลื่นใดๆทั้งสิน “อ่ะ จะ...เจ็บ..ครับ รุ่นพี่ ผมเจ็บ” กระแทกแรงๆ ซ้ำแล้วซ้ำเล้าก็ยังไม่สมใจเสียงครางของร่างบางที่ร้องครวญครางเพราะความเจ็บปวดดูเหมือนจะไม่เข้าหูของร่างสุงเลย
“ฮึก เจ็บครับ พอเถาะครับ ฮือ...”ร้องขอให้ตายก็ช่วยอะไรไม่ได้เพราะร่างสูงตอนนี้แถบคลั้งไปแล้ว กระแทกแรงอีก อีก อีก “ม่ายยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยย” จนเตียงโยกตามแรงกระแทกอย่างรุ่นแรงของร่างสูง เลือดไหลลงมาตามเรียวขาขาวของร่างบางน้ำเชื้อถูกฉีดเข้าไปเต็มแรง “ซี้ดดดดดดดด อ่า....”แต่ถึงยังไงก็ยังไม่ถอดออกมาอยู่ดียิ่งกระแทกแรงขึ้นไปอีก ผ่านไป2ชม. ร่างสูงจับให้ร่างบางนั่งคุกเข้ากับเตียงแล้วเอามือยั้นไว้ร่างสูงเริ่มใช่แก่นกายของตนสอดเข้าไปอีกครั้งกระแทกแรงๆ กระตุก2ครั้งครั้งน้ำรักของร่างสูงฉีดเข้าไปในร่างบาง แต่ถึงยังงั้นร่างสูงก็ต้องสอนบทลงโทษต่อไป เค้าให้ร่างบางอมแท่งแกนกายของเค้ารูดขึ้นรูดลงตามแรงปรารถนาของร่างสูง และใช้ลิ้มโลมเลียไปมา ร่างบางจนยอมทำพร้อมน้ำตาเค้าไม่มีทางเลือก ทำอย่างงั้นจนร่างสูงปล่อยออกมาอีกครั้งเต็มปากของร่างบาง
“กลืนลงไปซิ ซองมิน”ได้แต่ส่ายหน้าไปมาเพราะว่าไม่อยากกลืนน้ำตาก็ไหลไม่ยอมหยุด
“กลืนลงไป!!!!”ร่างสูงตะคอกจำยอมที่จะต้องกลืนของเหลวลงคอไปคิดซะว่ามันเป็นโจ๊กอุ่นแล้วกัน
“เป็นอร่อยไหม 555+”คลูฮยอนหัวเราะร่าออกมา
“ซองมินนายคงจะเจ็บไปทั้งตัวซิน่ะ อยากหยุดไหมล่ะ”
ซฮงมินพยักหน้าพร้อมน้ำตาแห่งความเจ็บปวด
“แต่ฉันยังไม่อิ่มเลยขอต่อล่ะน่ะ”จากนั้นร่างสูงก็อุ่มตัวร่างบางที่ไร้เรี้ยวแรงไว้บนเตียงพร้อมจับแหกข้าแล้วใส่แทงยาวเข้าไปอีกครั้ง ครั้งนี้ดูเหมือนร่างสูงจะใช้เวลาช้าๆ กระแทกถี่ๆๆร้อนแรงๆๆๆๆๆขึ้นเรื่อย สะโพกโยกตามจังหวะของร่างสูง ส่วนร่างบางตอนนี้ได้แต่ภาวนาว่าเมื่อไรจะจบซักที่ เหนื่อย.....เหนื่ยเหลือเกิน เจ็บ...เจ็บไปหมดทั้งตัวและหัวใจ
“อืมมมมม อ่า... ซี้ดดดดดดดดดดดดดดด”ร่างสูงปลดปล่อยในตัวร่างบางอีกครั้งแล้วก็ถอดแกนกายของตนออก ตอนถอดนี้ซิ เสียวววววววว
“สมใจรุ่นพี่รึยังครับ หรือจะต่ออีก”ร่างบางที่ตอนนี้เจ็บเจียนตายเอ่ยกับรุ่นพี่ที่กระทำรุ่นแรงกับเค้าถึง5ชม.
“แหม่ ปากเก่งจังนะนายน่ะเอาไว้วันหลังล่ะกันน่ะ วันนี้ฉันจะต้องไปที่โรงแรมของพ่อฉันน่ะหรือว่าเราจะไปต่อที่นั้นอีกดีล่ะ ลี ซองมิน ฮะ”คลูฮยอนใช้มือเชยคางร่างบางแล้วก็ส่ายไปมา
“เอามือสกปรกของพี่ออกไปซะ”ซองมินปัดมือคลูออกอย่างแรง
“เอาไว้วันหลังเราค่อยมาต่ออีกล่ะกัน”พูดจบก็หยิบเสื้อผ้ามาใส่จัดแจงให้เรียบร้องแล้วเรียกเพื่อนของตนที่อยู่หลังโต๊ะออกมา
“ถ่ายไว้ป่าวว่ะ”
“เอ่อ เจ๋งว่ะเพื่อน ร้อนแรง”ทั้ง2คนหัวเราะกับความพอใจของตน
“รุ่นพี่ ถะ...ถ่ายไว้หรอครับ”
“ช่าย นายจะได้ไม่หือ ไม่อือฉันไงล่ะ”
“คนเลว พวกพี่น่ะเลว เลวยิ่งกว่าสัตเดีนยระฉานอีก”
เพี๊ยะ!!!!
เสียงตบดังระงมไปทั้วห้อง
“หุบปากซะ”
“พอเถาะคลู ฉันว่าน้องเค้าก็เจ็บพอแล้วล่ะ”เพื่อนของคลูเข้ามาห้ามปรามก็มันจะเลยเถิด
“เอาไว้วันหลังเรามาเจอกันน่ะ ซองมิน ถึงวันนั้นฉันจะเอาให้ร้อนแรงกว่านี้เลยเชียวล่ะ 55+” แล้วรุ่นพี่2คนก็เดินกอดคอหัวเราะกันออกไปพร้อมชมเชยวีดิโอที่เพื่อนถ่ายเอาไว้อย่างสนุกปาก
ส่วนด้านซองมิน
“ฮึก....จะทำยังไงดี ในเมื่อเรเป็นแบบนี้”และทุกอย่างเข้าสู่เงียบซองมินหมดสติอยู่ในห้องตามลำพัง
ความคิดเห็น