คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #2 : Chapter 01 [100%]
Chapter 1
ร่างสูงในชุดสูทสีดำ บนรถเจเนซิส คูเป้สีดำ ตื่นขึ้นมาบนถนนที่ขนาบข้างไปด้วยต้นคริตมาสตามข้างทาง เขาชำเลืองดูเวลาบนนาฬิกาข้อมือของเขา จะ 5 ทุ่มแล้วเหรอเนี่ย งานใกล้จะเริ่มแล้วสินะ
“จะให้ผม เร่งเครื่องไหมครับ” จองฮุน ผู้จัดการที่เป็นเหมือนเพื่อนสนิทของเขา ถามเหมือนจะอ่านความคิดของซีวอนได้
“ไม่ละ ฉันคิดว่าคงมีคนไปสายกว่าฉันแน่นอน” เขากระตุกยิ้มมุมปาก พลางกดโทรศัพท์โทรหาคนที่เขาคิดว่าจะต้องสายที่สุดในงานนี้แน่นอน
“สวัสดีครับ คุณอีโซรา ตอนนี้คุณอยู่ไหนครับเนี่ย” เขาพูดติดตลก แซวปลายสาย
[ ฮ่าๆ ซีวอนนี่ล่ะก็.. ตอนนี้พี่อยู่...........แกร้ก!] หญิงสาวปลายสายยังพูดไม่ทันจบ เสียงก็หายไป
“อยู่ไหนครับพี่โซรา”
[…….]
“ฮัลโหล พี่โซรา ได้ยินผมมั๊ย…..อะไรของเค้าเนี่ย” ซีวอนสถบออกมา เขาคิดว่าปลายสายคนจะแกล้งอะไรสักอย่าง... แต่แปลกจริงปกติพี่โซราไม่ใช่คนขี้แกล้งแบบนี้นี่หน่า
“ทำไมวันนี้รถมันติดอย่างงี้เนี่ย” ซีวอนรู้สึกไม่พอใจกับสถานการณ์ตรงหน้าสักเท่าไหร่
“สงสัยข้างหน้าจะเกิดอุขัติเหตุครับ เพราะปกติ ถนนเส้นนี้รถไม่น่าติด”
“อื้ม งั้นลองไปทางอื่นดู เดี๋ยวจะไปไม่ทันงานเริ่ม”
“ครับ” จองฮุนรับคำสั่ง พลางเลี้ยวรถกลับ เพื่อไปอีกเส้นทางนึง
.
.
.
“ จะทำยังไงต่อไปดีครับ “ คังอิน ตำรวจหนุ่มไฟแรง ในชุดฟอร์มถามคนที่กำลังวุ่นกับเอกสารบนโต๊ะของตัวเองอยู่
“ อืม ผู้ตายไม่มีญาติอะไรเลยหรอ” เขาพูดพราง เปิดเอกสารไปเรื่อยๆ
“ ไม่รู้สิครับ ผมลองถามเด็กผู้ชายคนนั้น เขาก้ร้องไห้ไม่หยุด” คังอินว่าพลางถอนหายใจเฮือกใหญ่ก็ใช่สิ ตั้งแต่เป็นตำรวจมาไม่เคยที่จะสอบปากคำเด็กสักที - -
“ไม่มีของอะไรพอที่จะบอกได้เลย กระเป๋าสตางค์ สร้อยล็อกเก็ต โทรศัพท์มือถือ?”
“เออ จริงสิ ในที่เกิดเหตุ ผมเก็บโทรศัพท์มือถือของผู้ตายเอาไว้อยู่ ทำไมผมมันโง่แบบนี้นะ” เขาทึ้งหัวตัวเองแรงๆหนึ่งที ทำไมถึงนึกไม่ออกกันล่ะเนี่ย เขาเดินไปหยิบโทรศัพท์มือถือของโซราขึ้นมาเพื่อที่จะหาข้อมูลเกี่ยวกับคนรู้จักของเธอ “ อืม..เบอร์โทรออกล่าสุด...... ซีวอน”
“ซีวอน...ใช่ ชเว ซีวอน นักเปียโนหนุ่มชื่อดังคนนั้นรึเปล่า “
“น่าจะใช่นะครับ เพราะผู้ตายคือคุณอีโซรา เธอเป็นนักร้อง กำลังไปได้สวยเลย ไม่น่า....” คังอินพูดพลางกดโทรออก หวังว่าจะมีคนรับนะ -/l\- “เอ่อ...สวัสดีครับ นี่สถานีตำรวจคังนัมนะครับ คุณซีวอนรึป่าวครับ”
.
.
ซีวอนลงจากรถด้วยความเร่งรีบพลางจัดไทด์ให้เข้าที่และรีบตรงไปที่เวทีทันที ถ้าไม่ติดว่าทางมันไกลเขาคงจะถึงเร็วกว่านี้...
Rrrr Rrr~
หน้าจอสี่เหลี่ยมขึ้นรูปของคนที่เขากำลังนึกถึงอยู่พอดี’ อีโซรา’ เธอคงโทรมาตามสินะ
“ว่า....” เขาพูดยังไม่ทันจบ เสียงปลายสายก็แทรกขึ้นมาทันที แทนที่จะเป็นเสียงหวานๆของเจ้าของเบอร์แต่กลับเป็นเสียงทุ้ม พูดแทรกขึ้นมาแทน
[เอ่อ...สวัสดีครับ นี่สถานีตำรวจคังนัมนะครับ คุณซีวอนรึป่าวครับ]
…สถานีตำรวจ เกิดอะไรขึ้นกับพี่โซรา....
“ครับ... มีอะไรครับ” ซีวอนพยายามควบคุมสติไม่ให้ฟุ้งซ่าน มือสากกำเข้าหากันแน่น เขาภาวนาไม่ให้เกิดเรื่องอย่างที่เขาคิดเลย
[คือ....] เสียงทุ้มที่เงียบไป ทำให้ใจของซีวอนเต้นแทบไม่เป็นจังหวะ
“คืออะไรครับ?”เขาถามแทรก เมื่อเห็นว่าเสียงปลายสายเงียบไปนาน
[คุณอีโซรา เสียชีวิตแล้วครับ] สิ้นเสียงของปลายสาย ใจของซีวอนหล่นวูบไปกองกันอยู่ที่ปลายเท้า เรี่ยวแรงที่เคยมีหายไปในชั่วพริบตา เขาทรุดลงกับพื้น ในหัวตอนนี้ขาวโพลนไปหมด หัวใจที่เมื่อสักครู่ยังเต้นไม่เป็นจังหวะ ตอนนี้แทบหยุดเต้น พระเจ้า ตอนนี้ผมกำลังฝันอยู่ใช่ไหม..... [คุณครับ…..]
เสียงเรียกของปลายสายทำให้สิตของเขากลับมาอีกครั้ง เขากดวางสายโดนไม่สนใจว่าปลายสายจะพูดอะไรต่อ และรีบตรงไปที่รถของเขาทันที
“ออกรถ!” ซีวอนออกคำสั่ง
“เอ่อ..คุณจะไปไหนครับ” จองฮุนถามด้วยความสงสัย
“สถานีตำรวจ”
“ครับ? แล้ว...”
“ฉันบอกให้ออกรถก็ออกสิ!!!!!”
ร่างเล็กนั่งบนเก้าอี้พลาสติกมานานกว่า 3 ชั่วโมง น้ำตายังคงไหลตลอด 3 ชั่วโมง ตอนนี้ก็ไม่มีท่าว่าจะหยุดเลย ร่างเล็กร่างนี้กำลังเสียแม่ของเขาไปเมื่อไม่กี่ชั่วโมงก่อนด้วยอุบัติเหตุที่ไม่คาดฝัน ร่างเล็กเอาแต่คิดโทษตัวเอง ถ้าวันนี้เราไม่ออกมาเที่ยว เรื่องคงไม่เป็นแบบนี้ ถ้าเราไม่ไปซื้อไอศกรีม แม่ก็คงไม่เป็นแบบนี้หรอก!!!!
“นี่หนู กินขนมมั๊ย”
ฮยอกแจส่ายหัวเพื่อให้คุณตำรวจที่ถามรู้ว่า ตอนนี้เขาไม่อยากกินอะไรทั้งนั้น ความหิวของเขาได้หายไปตั้งแต่ตอนที่รู้ว่าตอนนี้แม่ไม่ได้อยู่กับเขาแล้ว
ฮยอกแจมองทอดออกไปตรงถนน เห็นเด็กผู้หญิงคนนึงรุ่นราวน่าจะคราวเดียวกับเขาเดินจูงมือแม่ของเธอ พลางหัวเราะมีความสุข ทำไมล่ะ ทำไมไม่เป็นเขา เขาควรจะเป็นคนที่มีความสุขที่สุดในวันนี้สิ ฝ่ามือเล็กกำเข้าหากันแน่น แก้มเนียนเปรอะเปื้อนไปด้วยคราบน้ำตา นี่คงคริสมาตที่เศร้าที่สุดในชีวิตของเขาแล้ว
เจเนซิส คูเป้สีดำจอดสนิทที่หน้าโรงพัก ร่างสูงรีบเปิดประตูลงจากรถด้วยความเร่งรีบ เขาเร่งฝีเท้าเดินตรงเข้าไปในสถานีตำรวจอย่างเร็ว ตอนนี้ชเว ซีวอนที่เคยใจเย็น ซีวอนที่คิดก่อนทำเสมอ กลายเป็นคนขาดสติ ตั้งแต่รู้เรื่องเลวร้ายที่สุดที่เขาเคยเจอ 'คนที่เขารักที่สุดคนนึงได้จากเขาไปแล้ว'
เขาใช้เวลาสะสางคดีประมาณ เกือบชั่วโมง เขาจะจัดการเรื่องทั้งหมดนี้เอง โซราไม่มีญาติที่ไหนเลย พ่อและแม่ของเธอเสียชีวิตไปตั้งแต่เธอยังเด็ก ญาติพี่น้องก็ไม่เห็นโซราจะพูดถึงเลย
"เอ่อ คุณซีวอนครับ ผมขอถามอะไรหน่อยได้มั๊ยครับ" คังอิน ยกมือถามด้วยความกล้าๆกลัวๆกับชายที่อยู่ตรงหน้า
"ครับ?"
"เอ่อ คือ สามีคุณโซรา เขาอยู่ไหนหรอครับ"
คำถามของตำรวจหนุ่มทำให้ความรู้สึกแค้นของซีวอนวูบขึ้นมาในใจ ผู้ชายคนนั้น คนที่ทำให้พี่โซราต้องลำบาก คนที่ทำให้พี่โซราต้องเสียใจ คนที่ทำให้พี่โซรารักเขาไม่ได้ ผู้ชายคนนั้น!
"เอ่อ.. ผมขอโทษที่ถามครับ" คังอินก้มหัวขอโทษเมื่อเห็นสีหน้าของซีวอนเริ่มไม่ดี ปากพาซวยจริงๆไอ่คังอินเอ๊ยยยยยยย
"ถ้าไม่มีอะไรแล้ว งั้นผมขอตัวกลับก่อนนะครับ" ซีวอนลุกขึ้นพลางก้มหัวบอกลา ตำรวจหนุ่ม
"เดี๋ยวครับ !!" คังอินรีบพูดแทรกขึ้นมาก่อนที่ซีวอนจะเดินออกไป
"ครับ?"
"ยังมีอีกเรื่องนึงครับ"
"?"
.
.
.
.
"จะดีเหรอครับคุณซีวอน" จองฮุนถามเพื่อเช็คความมั่นใจของชายหนุ่มที่อยู่ตรงหน้า
"ดีสิ ทำไมจะไม่ดีล่ะ" ซีวอนพูดด้วยความมั่นใจ พร้อมกับมองหน้าคังอินและพยักหน้าเบาๆ "ครับ ผมจะเป็นคนดูแลเด็กคนนั้นเองครับ"
-------------------------------
อัพครบ 100 เปอร์เซ็นแล้วนะคะ TT เม้นให้เค้าหน่อยเน๊อะ จะได้รู้ว่าเป็นไงบ้าง จุ้บๆ
ความคิดเห็น