~*เพียงใจรัก*~

ลำดับตอนที่ #1 : ลำดับตอนที่ 1

บทที่1 <มิตรภาพ>

      เสียงพูดคุยกันมีอยู่ทุกมุมห้อง เหล่านักเรียนหญิงต่างจับกลุ่มพูดคุยกันอย่างสนุกสนาน เนื่องจากเป็นวันแรกของการเรียนเทอมสุดท้ายในระดับมัธยมปลายแล้ว หนึ่งในนั้นมีกลุ่มหญิงล้วนที่นั่งกลุ่มรองหลังสุด ในกลุ่มมีสมาชิก5คน

ที่โดดเด่นสุดก็คงจะเป็นหญิงสาวผมยาวที่ย้อมเป็นสีสวยต้องแดดเป็นประกายดึงดูดสายตาผู้พบเห็น และใบหน้าผุดผ่องพร้อมรอยยิ้มเก๋นั้นคงเป็นสิ่งที่หลอมละลายใจใครหลายคนมาแล้ว ถัดจากสาวสวยเป็นแฝดฝันฝ้ายที่มีหน้าตาราวกับเด็กญี่ปุ่นซึ่งขณะนี้กำลังออกท่าออกทางเล่าอะไรบางอย่างให้เพื่อนๆได้ฟังกัน

“แล้วก็นะ มล นายต้นเอาไปโม้กับเพื่อนใหญ่เลย บอกว่าเธอยอมคบกับมันไปแล้ว คิดดูซิเราสองคนได้ยินอย่างนี้ทนไม่ได้หรอก” ฝันแผดคนพี่ว่าอย่างเอาเรื่อง

“ ใช่จ๊ะ เราไม่มีทางยอมให้พวกนั้นมาทำพูดดีหรอกนะ

ใครจะยอมให้มลของเราสองคนเป็นแฟนกับนายนั่นละ”

ฝ้ายแฝดคนน้องกล่าวเสริม

“นี่แม่ตัวดีทั้งสองจ๊ะ มล เค้าเป็นของเธอเมื่อไหร่กัน”

กิ๊ก เด็กเรียนดีที่สุดในชั้นปีขัดขึ้น

“อะไรกิ๊ก เดี๋ยวนี้ไม่รักมลแล้วเหรอ”

“เพื่อนกันฉันก็ต้องรักซิ แต่ไม่คลั่งอย่างพวกเธอหรอกย่ะ”

หญิงสาวเพียงคนเดียวที่ไม่ออกความคิดเห็นใดๆได้แต่ยิ้มกับเหตุการณ์ตรงหน้าที่เกิดขึ้นประจำตลอดเวลาสามปีในโรงเรียนแห่งนี้

“วิ เธอไม่ว่าอะไรสามคนนั้นหน่อยเหรอดูทะเลาะกันแล้ว”

นฤมลถามวิลาสินีที่นั่งยิ้มอยู่อย่างนั้นมานานแล้ว

“ไม่หรอกมล เราอยากเก็บภาพพวกนี้เอาไว้ในความทรงจำให้มากๆก่อนต้องแยกย้ายกันไป ปล่อยพวกเขาทะเลาะกันต่อเถอะ”

คำพูดของวิเพื่อนผู้เรียบร้อยที่สุดในกลุ่มทำเอาทั้งสามคนหยุดสงครามลงแล้วหันมาทางเพื่อนสาวพร้อมกัน

“หือ นี่ยัยวิ อย่ามาพูดอะไรซึ้งๆหน่อยเลย”

“ช่ายๆวิเดี๋ยวฝันกับฝ้ายจะร้องไห้นะ”

      หญิงสาวผมดำยาวสยายแย้มยิ้มผุดพรายมองหน้าเพื่อนแต่ละคนอ้อยอิ่งอยู่ราวกับอยากจะบันทึกภาพเก็บไว้

“วิ แกนี่มันจอมโรแมนติกจิงๆ”มลว่าพลางหัวเราะออกมา

“อย่าหัวเราะซิมล เอาอีกแล้วนะเราก็แค่พูดตามความคิดตัวเองเท่านั้นไม่ได้ทำโรแมนติกซะหน่อย”

      บัดนี้เสียงในห้องเงียบหายไปพักใหญ่แล้วเนื่องจากครูประจำชั้นคนใหม่ได้มายืนหน้าห้องเรียบร้อยแล้ว

“นักเรียนหญิงกลุ่มนั้นน่ะลุกขึ้นให้หมดซิ!”เสียงแหลมเล็กของหญิงวัยชราตะโกนมาจากหน้าห้อง ทำให้พวกเธอรู้ถึงสาเหตุของบรรยากาศที่เปลี่ยนไปได้พักใหญ่แล้ว

“หนอยแน่ คุยกันตั้งแต่วันแรกคาบแรกเชียวนะ ต้องให้ฉันจับพวกเธอแยกกันนั่งตามมุมห้องหรือเปล่า”

“ไม่ค่ะ”เสียงทั้งห้าประสานกันตอบออกมา

“แล้วจะทำอีกไหม?”ครูไหว(ฉายาที่ตั้งขึ้นปุปปับโดยกิ๊ก)

ถามพลางมองหน้าสาวๆทีละคนลอดใต้กรอบแว่นใสมา

“ไม่ค่ะ”อีกครั้งที่ตอบพร้อมกัน

“ดีๆงั้นก็ยืนต่อไปก่อนนะ เพราะว่าฉันต้องทำโทษซะหน่อยจะได้เข็ดหลาบ”

“ครูไหวใจร้าย”กิ๊กกระซิบฝันที่ยืนอยู่ข้างๆ เกิดเป็นเสียงหัวเราะคิกคักออกมา

“นี่โดนทำโทษยังมาหัวเราะกันอีก ไปเลยพวกเธอทั้งหมดไปวิ่งรอบสนามบอลคนละห้ารอบ!!!”

      ท่ามกลางอากาศเย็นๆของเดือนพฤศจิกายนที่ลู่วิ่งปรากฏภาพหญิงสาวห้าคนวิ่งเป็นแถวหน้ากระดาน มีเสียงหัวเราะแว่วออกมาเป็นระยะเหมือนกับไม่ได้ถูกทำโทษกันอยู่ ภาพเหล่านี้คือมิตรภาพที่เพื่อนมีให้กันมานาน แต่ว่าสิ่งสวยงามเหล่านี้จะเป็นเพียงแค่ความทรงจำตลอดกาลเมื่อชายคนหนึ่งได้เข้ามาสู่ในเรื่องราวของพวกเธอ  

******************************************