entity 303 the revenge of entity

                                           บทนำ

เอดวิน กันธัง เด็กหนุ่มวัย13ปี ไม่ใช่สิ 12ต่างหาก แต่ก็เกือบๆ13นั่นแหละ 

 

พูดไปพูดมาชักงงแล้วสิ เอาเป็นว่า13ปีแล้วกัน แต่ตอนนี้อย่าเพิ่งแนะนำตัวเลย 

 

มันยังไม่ใช่เวลา 

 

“ไอ่เอด! รีบออกมาได้แล้ว”เสียงของด้อยดังมาถึงหูของเอดวิน“ตอนนี้ตึกกำลังจะ... ”

 

เสียงของเขาขาดไปพร้อมกับเสียงโครม เอดวินรีบวิ่งออกจากห้องม.1/5 

 

ตอนที่เกิดแผ่นดินทรุดมันทำให้ขอบระเบียงและทางส่วนหนึ่งถล่มลงไป 

 

ตอนนี้มีทางขาดไปประมาณ2เมตร “เฮ้ย!เชี่ยแล้วไง 

 

ฉันว่ากระโดดไม่ถึงว่ะ”เขาตะโกนมาจากอีกฝั่งหนึ่ง น้ำเสียงของเขาดูสั่นๆ “มันกว้างไป” 

 

“แกทำได้แน่ ไอ่เอด ฉันเชื่อใจแก”ด้อยตะโกนกลับมาจากอีกฝั่งหนึ่ง 

 

เอดวินถอยกลับไปตั้งหลักเสร็จแล้วเขาก็ออกตัววิ่งและกระโดด 

 

และเขาก็มาถึงอีกฝั่งได้สำเร็จ “รีบลงไปกันเถอะ”ลูกตาลว่า “แล้วก้อง กันต์กับภูเขาล่ะ” 

 

“ไม่รู้สิแต่ตอนนี้เราต้องลงไปแล้ว” โครม 

 

แล้วบันไดก็พังลงไปพร้อมกับเสาธงที่เอนลงมายังที่ที่เมื่อกี้นี้เราเคยอยู่ “ทำไงดีวะ เอด 

 

บันไดมันพังแล้วอ่ะ”ด้อยพูดขึ้นทันทีหลังจากหายตกใจ “เสาธง 

 

ไปเร็ว!”เขาพูดพร้อมกับชี้นิ้วไปที่เสาธง “ด้อย แกลงไปก่อนแล้วรับลูกตาลด้วย” 

 

ทันทีที่ลูกตาลลงไปแล้วเขาก็มองดูที่นี่เป็นครั้งสุดท้าย “เอดวิน! 

 

นายรีบลงมาได้แล้ว”ลูกตาลตะโกนย้ำขึ้นมา“เออ!จะลงไปแล้ว” 

 

เขาสไลด์ลงมาได้ทันเวลาพอดีเพราะว่าหลังจากนั้นตึกก็ถล่มลงมา 

 

“รีบไปกันเถอะ”ด้อยพูดขึ้น ทั้งสามคนรีบวิ่งออกไปทางหลังมอ 

 

แต่เมื่อวิ่งออกจากประตูคณะศึกษามาได้ไม่นานนัก 

 

รถยนต์ที่จอดระเกะระกะอยู่บนถนนหลังมอก็เกิดระเบิดขึ้นเกือบจะพร้อมกัน 

 

แรงระเบิดทำให้ทั้งสามคนกระเด็นไปกันคนละทิศคนละทาง 

 

ก่อนที่เอดวินจะหมดสติสัมปชัญญะไป เขาได้ยินด้อยเรียกชื่อเขาและหมดสติไป 

 

เขาไปไม่ทันแล้ว