คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #2 : ยุคปีศาจกับหญิงเผ่ามาร
“ใ้แ่เ้าพวยัษ์นี้ำัพวหนอนแมลหมอีนาน"
ที่พำนัออมมาร เบเลธ ที่ำลันัู่โศนารรมอเหล่ามวลมนุษย์ พร้อมับลูน้อทั้สามที่เป็นเผ่ามารำลันัุ่เ่าเบื้อหน้าออมมารผู้ที่เป็นนาย
ใบหน้าออมมารูไม่พอใับผลลัพธ์ที่สร้าปีศายัษ์สัหารมนุษย์ “แ่เ้าพวยัษ์น้อยเินไปหน่อย” ึไ้มอบหมายให้ลูน้อมารทั้สามไปสร้าปีศาเพิ่ม
“บลาส ทอร์น และ เรน่า พวเ้าทั้สาม นำวเวทย์นี้ไปสร้าปีศาให้ไ้มาที่สุ ้อเพิ่มัวละรให้เยอะึ้นอีให้มา”
““รับทราบรับ ท่านอมมารผู้ยิ่ให่””
“รับทราบเ้า่ะ ท่านอมมาร” เรน่าลูน้อหิเพียหนึ่เี่ยวออมมาร `เบเลธ`
ทั้สามอบรับำสั่อผู้เป็นนายเหนือหัว แล้วไ้เินออาที่พำนัออมมารและบินแยย้ายไปนละทิศทา
เมือแห่หนึ่
เหล่าปิศาร่ายัษ์ไ้บุมายัเมือแห่หนึ่ ที่มีประารมาว่า 100,000 น ล้อมรอบ้วยำแพสูหนึ่ั้น
ยาม่ำืนที่ผู้นไม่สามารถนอนหลับไ้สนิท บ้านบาหลัเปิไฟส่อสว่าผลัันเฝ้ายาม เมื่อไ้ยินเรื่ออหมู่บ้านใล้เีย แม้ะมีำแพสูสิบเมร่อยันอยู่ มีทหารที่พร้อม่อรับปีศานับหมืนนาย ทหารเฝ้าำแพที่่อยลอทั้ืน แ่็ไม่สามารถทำให้นอนหลับไ้สบายใ
บนำแพเมือทาทิศเหนือ นายทหารเฝ้ายามมอออไปไลห้าิโลเมร เาสีำนาให่ำลัยับเ้าใล้ำแพอทิศนี้
ในืนที่มืเือบสนิท ร่านาให่ับแนสี่้า แม้ะมอเห็นส่วนอื่นไม่ัเน แ่แ่นี้เาไ้แล้ว
“ปีศา”
นายทหารที่เฝ้ายามอยู่ ไม่รอ้าไ้ยับเ้าีระัั้อัวานทั่วเมือ เป็นเสียสัาาทาทิศเหนือไ้ส่ไปทั่วเมือ
“มาแล้วเหรอ เ้าปิศา”
ที่ห้อทำานอผู้บัาารอเมือนี้ เาไ้รับรู้ถึารมาอมันาเสียระัแล้ว
“รู้ไหมปีศาบุมาเท่าไร”
ผู้บัาารไ้เรียลูน้อเ้ามาในห้อทำานแล้วไ้ถามรายละเอีย
“รายานาำแพ มีแ่ปีศายัษ์ัวเียวรับท่าน”
นายทหารไ้อบำถามผู้บัาารทราบ
“ัวเี่ยวเหรอ? ถึเวลาที่้อำัมันแล้วสิน่ะ โร้ายไปหน่อยล่ะ ที่บุเมือที่ำลัพลพร้อมนานี้"
ผู้บัาารที่มั่นใับำลัพลอ้นเอ แ่ไม่เยเห็นมันับามา่อน
“อูพลัอแหน่อยเถอะว่าะนาไหนัน สั่ารลไปยัทุหน่วยเราะออนอำแพไปำัปีศาัน”
ผู้บัาารไ้มอบหมายำสั่ แล้วลุาเ้าอี้ไปเรียมัวรบับปีศา
นายทหารที่เฝ้าำแพไ้มอออไป้านอำลัแพหลายิโลเมร เาอปีศาไ้ปราวแหวนเวทย์ออมา เิลูบอลนาให่ลอยเหนือวเวทย์ แล้วไ้ทอลำแสยาวไปยัำแพ้านหน้าอมัน
นายทหารรีบหันหลัลับไปทิศทารัน้าม แล้วะโนบอทหารที่ร่วมัว้านหลัำแพ
“แย่ล่ะ… หนีเร็ว”
้านหลัอำแพห่าไปไม่ไล ทหารพร้อม้วยอาวุธยื่นรเป็นระเบียบเรียมรอฟัำสั่อยู่หลัำแพ ับหน่วยเวทมนร์ที่สวมใสุ่ลุมสีำยาวถึพื้น ำลัยืนับลุ่มุบิบันอยู่
“ะไว้ไหมเนี่ย…ไ้ยินว่ามันใ้เวทมนร์ไ้้วย”
“นั้นิ…นาววแหวนเวทย์ยัให่ว่าพวเราอี”
“ไม่ใ่แ่เวทมนร์ ร่าอมันแ็เร่อี้วย ่อให้รวมหัวระทิอหน่วยเวทย์็เถอะ”
“พวแอยาหัวา่อนหรือไ”
“ทะ…ท่านผู้…บัาาร”
หน่วยเวทย์ที่ำลัุบิบอยู่เมื่อรู่ ่าสลายลุ่มแล้วัแถวเรียมพร้อมอย่ารวเร็ว
“ันล่ะเสียใแทนาวบ้านริที่้อเสียภาษีเพิ่มให้ับหน่วยเวทมนร์ปลอแหแบบพวแ”
หลัาเรื่อปีศาถือำเนิึ้น ภาษีส่วนหนึ่ถูัเพิ่มให้หน่วยเวทมนร์มาึ้น เพื่อรับมือับปีศา
“อาวุธเรียมพร้อมยั”
“โล่ และ ธนูให้พร้อมแล้วรับ”
“เรียมย้ายไ้ เราะออาำแพไปำัปีศา พวแ็้อามมา้วย”
หน่วยเวทมนร์อ เมื่อ้อออไปเผิับสิ่มีีวิที่ไ้ยินว่าเวทย์มนร์มีพลัอำนาว่าพวน
“หน้าเิน”
อำลัไ้แบ่ออเป็นสามส่วน ทัพหน้าถือาบับโล่นาให่ปะทะับปีศา ทัพลาเป็นหน่วยธนู และทัพหลัเป็นหน่วยเวทมนร์ับผู้บัาาร
ะำลัหน้าออมาเมือ มีเสียะโนาทหารเฝ้ายามบนำแพ “แย่ละ…หนีเร็ว”
ำแพทาทิศเหนือถูลำแส เิารหลอมละลาย แล้วระเบิเ้าไป้านใน เิ่อว่ามหึมา
ทัพหน้าบ้าส่วน โนเศษำแพที่ระเบิมาทับร่านเสียีวิาที่
“ไม่ริน่า”
“ำ…ำแพแแล้ว…เิอะไรึ้นเนี่ย"
“ะ…้านอนั้น ะ…ำลัมาแล้ว”
สีหน้าไร้รอยเลืออเหล่าทหารปราออมา เมื่อเห็นสิ่ที่นออยู่ำแพหลายิโลเมร
“มะ…ไม่ริน่า… ให่นานั่นใระไปสู้ไหว"
“พวเราสู้ไม่ไหวหรอ”
“มอนสเอร์ยัเทียบับเ้านั้นไม่ไ้เลย”
“เอาไี ถะ…ถอยเลยไหม”
“นั้นสิน่ะ ถอยเลยีว่า”
เหล่าทหารพาันวัผวา นไม่สนสิ่ในอาารหนี
“ฟั”
เสียะโนอผู้บัาาร ทำให้ทหารถึับสะุ้
“ใรหน้าไหนิหนีละ็ ้อโนโทษประหารสถานเียว เ้าใใ่ไหม”
"ทะ…ทราบรับ"
เสียอบ้วยวามสั่น ไม่มีทารอ่ายๆสำหรับพวเา
“เอาล่ะ พลธนูเรียมัวให้พร้อม ส่วนทัพย้ายผู้บาเ็บออไป”
“โอ๋ หน้าประทับใริๆ ที่โนเ้าไปนานั้น ยัรอไ้อีนะะ”
หิสาวสวมเสือลุมำ สวมหมวสีำปีให่ มอเห็นใบหน้าไม่่อยั ลอยเหนือำแพเมือ
“แเป็นใร”
ผู้บัาารถามไปยับุลที่ลอยอยู่บนฟ้าเหนือำแพ
“้ามีนามว่า เรน่า ลูน้อออมมาร เบเลธ ผู้ที่เป็นผู้สร้าสิ่ที่พวเ้าเรียว่า ปีศายัษ์ ทั้หมที่ทั่วทุมุมโล”
“ั้นแ็ือศัรูอย่าไม่้อสสัยินะ พลธนูยิ่ธนูไ้"
ศรมามายลอยึ้นไปบนอาาศ เล็ไปที่ลูน้อออมมาร
“เสียมารยาทัเลยนะะ"
หิที่อาเป็นลูน้อออมมารนิ่เียบลและถอนหายใเบาๆ แล้วลับมาสนทนาอีรั้้วยอารม์โรธเล็น้อย
"ั้น็ายไปะเ้าพวหนอนแมล”
“แ่าหาที่้อายที่นี้”
ลูศรหยุลาอาาศราวับถูหยุเวลา แล้วไ้พุ่ลใส่เหล่าทหาร ประัสายฝนเ้าเป้าไม่พลาแม้แ่อเี่ยว
พลธนูล้มลับพื้นนหม ้วยลูธนูที่นยิ่ออไป
“ไม่ริน่า โนัารหมเลยหรอ”
ผู้บัาารเผลอหลุพึมพำออมาให้ไ้ยินเลีย
“ยัไม่บายๆแ่นี้หรอ่ะ ที่บัอามาเสียมารยาทันไ้ แ่บินมาูพวแถูเ้ายัษ์นั้นัารเยๆ ัน้อมาลมือเอแบบนี้ ั้น็ลายเป็นปีศาเลย -ำเนิปีศา- ”
วเวทย์นาให่ปราึ้นบนพื้น รัศมีรอบลุมศพทหารที่ถูเศษำแพทับทั้หม
าศพลุยืน้วยร่าที่ไร้วิาผลัาำแพที่มนุษย์ไม่สามารถยไ้้วยัวนเียว เลือไหลึมออผิวหนัเปลือยย่นนเือบะหลุออาระู วาำสนิทไร้สีาว ศพทหารไ้ลายเป็น “อันเ”
“อึม…แ่นี้ยัไม่พอหรอ ั้น็าม้วย - ้อสาป- เื่อนไ หายามไร้แสะวันะ้อสัหารมนุษย์"
วแหวนเวทย์สีำมืมนปราใ้ออันเ เวทมนร์ที่ระบุเื่อนไารทำาน หาไม่ยับออาวเวทย์็ะ้อำสาปลอไป อันเที่ไร้สิปัาึไม่ไ้หลีหนีาวเวทย์ ึโนผลอเวทมนร์เ้าไปเ็มๆ
“ไม่ริหนา! บัอามาใ้ศพอพวลูน้อัน อภัยให้ไ้ หน่วยเวทย์ถึเวลาแสอพวแแล้วัารยัยปีศานั้นสะ"
“““้วยนามอ้า ้าอยืมพลัอเหล่าสัพสิ่ที่สถิย์อยู่ที่ไ้โปรมอบพลัให้วเวทย์อ้วยเถิ -บอลเพลิ-"""
หน่วยเวทมนร์ูฝ่ามือึ้นไปบนฟ้าเล็ใส่นาและไ้ท่อมน์ร่ายเวทย์ ปราวเวทย์ที่ฝ่ามืออหน่วยเวทย์ทุน เิลูไฟพุ่ใส่หิสาวที่ลอย
“เวทย์แ่นี้ยั้อร่าย้วยเหรอ ฮุ่ๆๆๆๆๆๆๆๆๆ”
นาหัวเราะไม่หยุ้วยท่าที่เหมือนเห็นหน่วยเวทมนร์เป็นัวลรเบื้อล่า ไม่มีท่าที่ที่ิะหลบ นโนลูไฟเ้าัๆรบถ้วนาหน่วยเวทย์วันปลุมทั่วฟ้า
“ระอสิ้นีนะะเ้าพวหนอนแมล ้าอุส่าะใ้ศพพวพ้ออเ้าสร้าปีศาแทนพวมอนสเอร์ ยัไม่ีใเหรอที่พวพ้ออัวเอัาร ไม่นึเลยว่า้อารให้ันเป็นนลมืออีรั้”
เสียพูลอยออมาาวัน ุแสสีส้มเล็ๆปราึ้นในะที่วันลอยลุ้อยู่ในอาาศ
“้าะแสเวทย์ไฟที่แท้ริใหู้ แล้วลายเป็นเถ้าถ่านไร้ศพ ลอยไปในอาาศแทนแล้วัน -อาทิย์ทมิฬ-”
วันลอยหายไปในอาาศนหม ปลายนิ้วี้ทีู่ึ้นอมารหิมีแสเล็ๆ และุแสไ้ยายให่เป็นพระอาทิย์ แล้วปลุม้วยเปลวไฟสีำำลัลุโนรอบพระอาทิย์ นทำให้ลายเป็นอาทิย์มืมิสีำ แล้วร่วหล่นใส่ทหารที่อยู่บริเวที่นั้น
ทหารที่อยู่ที่นั้นพร้อมหน่วยเวทย์และผู้บัาาร ถูเผาเป็นุนไม่เหลือเถ้าถ่านยัไม่ทันไ้แม้ะระพริบา พื้นเ็มไป้วยรอยไหม้สีำเป็นบริเวว้า
“ทำเินไปหรือปล่าวน่ะเรา เล่นไม่เหลือเถ้าถ่านให้ลอยในอาาศแบบนี้ ฮ่าๆๆๆ”
เสียหัวเราะัสนั่นไม่มีพวนหันมามอเพราะหายไปหมไม่เหลือเถ้าถ่านใหู้่าหน้า แม้แ่อันเ็ไม่สนใเพราะนาไม่ใ่มนุษย์ไ้แ่เินไปเรื่อยหาเพียมนุษย์
“โอ๊ะ!… แย่ล่ะไม่เหลือใรที่เป็นพยานเลยแฮะ ท่านอมมารอูละรอเ้าพวหนอนแมละไ้”
แย่ริๆ ไม่เหลือใรไปเหล่าเรื่อราววามยิ่ให่อนายัวเอแบบนี้ ะสร้าละรแห่วามหวาลัวอมนุษย์ไ้ยััน
“หรือะทำใหม่ีปล่าวน้าา เห้ออุส่าห์แสไ้ีนานั้น พวที่เหลือเป็นาวบ้านไม่ไหวริๆ”
าวบ้านที่ไม่ิใะสู้เหมือนทหาร ถ้าแสพลัแบบเมื่อรู่ไ้ใายันหม อุส่าบัเอิไ้โอาสเหมาะและสถานาร์พาไปเลยไ้แสนิน้อย ทั้ที่ไม่ไ้ิะทำอะไร
“โถ้-------เสียแรเปล่าเลย”
ะมาแู่เยๆแ่ันไ้แสพลัออไป อยาเหลือใรสันที่ลัวในพลัอเธอ แล้วนำลับไปบอเล่าเหุาร์วามแ่าที่ไม่อามนุษย์ไม่อาะ่อรไ้
“แย่ๆๆๆ…แน่ะมัโว้ยยยยยยยย ไม่มีใรเหลือรอบาเลยหรือ้าาาาา”
ความคิดเห็น