ความรักที่ไม่มีวันจบ

ลำดับตอนที่ #3 : ดีใจ หรือ เสียใจ

    

                เช้าวันที่  17  มิ.ย.  25**     ปราศลุกขึ้นจากที่นอน   วันนี้เป็นวันพุธ    ปราศดูนาฬิกาแล้วปรากฏว่าตอนนี้   หกโมงกว่าๆแล้ว    ปราศลุกไปอาบน้ำแต่งตัวเสร็จประมานหกโมงครึ่ง  ปราศก็พร้อมที่จะเดินทางออกจากบ้าน    ปราศเดินมารอเมย์ที่บ้านอยู่นานสองนานแต่ก็ไม่มีทีท่าว่าเมย์จะยอมออกมา    ปราศรอจน แปดโมงกว่า   แต่เมย์ก็ยังไม่ออกมา   ปราศจึงเดินทางไป ร.ร.ปราศมาถึงร.ร.ประมาน เก้าโมงกว่าๆ    ถูกอาจารย์ฝ่ายปกครองตำหนิ   ปราศขึ้นไปที่ห้องเรียนก็ไม่เจอเมย์   ปราศนั่งได้แต่นั่งกลุ้มจะโทรหาเมย์    แต่เมย์เองนั้นก็ไม่มีมือถือเบอร์บ้านก็ไม่เคยถาม  ปราศเงียบทั้งวัน จนเพื่อนๆสงสัย  แล้วเดินเข้าไปถามปราศ   ว่าเป็นอะไรไปทะเลาะอะไรกับเมย์รึปล่าว   ปราศจึงเล่าเรื่องทั้งหมดให้เพือ่นๆของเขาฟัง   เพื่อนต่างต่อว่าปราศที่พูดรุ่นแรงถึงเพียงนั้น    เพื่อนๆแนะนำให้ปราศไปขอโทษเมย์ซะเย็นนั้น  แล้วเย็นวันนั้น  ปราศเองก็ไม่ได้ไปซ้อมบาสเหมือนเช่นเดิม  ปราศไปหาเมย์ที่บ้าน บ้านของเมย์นั้นจะอยู่กันสองพี่น้อง   เมย์กับพี่สาวของเมย์  ปราศเข้าไปถาม    พี่สาวของเมย์เธอชื่อ   มายด์  เดินออกมาบอกว่า    เมย์ยังไม่ได้ออกมาจากห้องเลยตั้งแต่เมื่อวานแล้ว   มายด์จึงชวนปราศเข้าไปนัง่ข้างใน   ทั้งคู่คุยกันอยู่พักใหญ่  พี่สาวของเมย์   มายด์ก็รู้สึกเสียใจ ที่ปราศทำแบบนี้  แต่ก้ดีใจ ที่ปราศเป็นเพื่อนสนิดคนแรกของเมย์ มายด์บอกให้ปราศลองกลับไปก่อน โดยหล่อนสัญญาจะลองคุยกับเมย์ให้   ปราศกลับมาที่บ้านก็ได้แต่นั่งกลุ้ม   กินไม่ได้นอนไม่หลับเครียดเรื่องเมย์   เช้าวันต่อมาปราศไป  ร.ร. เพื่อนๆก็มาถามปราศว่าได้ไปขอโทษเมย์หรือปล่าว  ปราศก็ได้แต่ส่ายหน้า   เพื่อนๆเองก็รุ้ว่าปราศไม่สบายใจจึงไม่ถามอีก   วันนั้นทั้งวันปราศได้แต่นั่งเศร้า    เย็นวันนั้นปราศเองก็ไม่ได้อยากไปซ้อมบาสนัก  แต่ปราศเองโดดมาหลายครั้งแล้ว มันอาจกระทบถึงตำแหน่งตัวจริงของปราศก็เป็นได้  ปราศจึงต้องไปซ้อม  สีหน้าปราศไร้ความรู้สึก  เบลล์ หัวหน้าทีมบาสเองก็อดสงสัยไม่ได้  หลังซ้อมเสร็จจึงเข้ามาถามปราศ  ปราศเองจึงเล่าเหตุการรนั้นให้กับเบลล์ฟัง  ทางด้านเบลล์จึงได้แนะนำปราศว่า
                  "ปราศ  ตอนนี้เค้าคงจะเสียใจที่นายทำแบบนั้นกับเขา  ชั้นว่านายควรให้เวลาเมย์เค้านะ  ชั้นเชื่อว่าเค้าเองคงให้อภัยนายได้อยู่แล้วหล่ะ"             หลังจากที่พุดคุยกันจบ  ปราศเองกกลับบ้าน ปราศเองก็ไม่ได้รู้สึกดีขึ้นเลย  ระหว่างทางปราศเดินผ่านบ้านของเมย์  ปราศมองเข้าไปแล้วถอนหายใจ   แล้วเขาจึงเดินต่อเพื่อที่จะกลับบ้าน  ปราศเผลอพูดออกมาว่า
                  "จะต้องรอไปอีกกี่วัน  จะต้องรอไปอีกนานแค่ไหน  จะต้องรอไปถึงเมื่อไหร่  แล้วตอนไหนหล่ะ  ที่เธอจะยอมให้อภัยชั้น"         ความรู้สึกที่อยากจะร้องไห้     เป้นครั้งแรกของปราศที่รู้สึกแบบนั้น     ก่อนนั้นปราศเองเป็นคนที่เข้มแข็ง  
                 "เมย์  เธอเป็นคนที่ทำให้ปราศหวั่นไหว  ชั้นจะเสียเธอไปรึปล่าวนะ" ปราศได้แต่คิดในใจ   วันนี้เป็นอีกวันที่ปราศจะต้องกลับบ้านโดยที่ว่าไม่ได้เจอกับเมย์  คืนนั้นปราศเองก็นอนไม่หลับ  เหมือนเช่นวันวาน  เช้าวันรุ่งขึ้นปราศตื่นแล้วลุกขึ้นไปอาบน้ำ  แต่งตัวแล้วปราศก็ไปรอเมย์เหมือนเช่นทุกๆวัน  วันนี้ปราศเองก็หวังว่าเมย์จะยอมออกมาหาเขา  แต่คนที่ออกมากลับกลายเป็นพี่สาวของเมย์  มายด์  บอกกับปราศว่า
                 "ขนาดพี่เองเมย์เค้ายังไม่พุดด้วยเลย  พี่ไม่รู้นะว่าเค้าจะยอมพูดกับเธอรึปล่าว  เธอเข้าไปหาเค้าสิ"         มายด์ยิ้ม แล้วบอกกับปราศอีกว่า
                 "พี่ไว้ใจเธอจ้ะ"      ปราศยิ้มด้วยความรู้สึกดีใจ  แล้วปราศก็รีบวิ่งเข้าไปหาเมย์  ปราศเปิดประตูเข้าไป   เจอเมย์กำลังนั่งอยู่บนโซฟาห้องรับแขก  เมย์หันมาเห็นหน้าปราศ  เมย์ทำท่าทางตกใจ    แล้วเมย์ก็รีบวิ่งขึ้นห้องของเธอไป  ปราศตกใจ แต่ก็ไม่ลืมที่จะวิ่งตามเมย์ไป    ปราศคว้ามือของเมย์ไว้แล้วดึงเมย์เข้ามากอดไว้แนบอก  เมย์นิ่งด้วยความตกใจ 
                  "เมย์  เราขอโทษนะที่พูดกับเมย์แบบนั้นหน่ะ  เมย์จะให้อภัยเราได้มั๊ยอ่า"      ปราศกล่าว    เมย์นิ่งเงีบยอยุ่พักใหญ่  แต่ปราศก็ไม่ยอมปล่อยเมย์ออกไปจากอกของเขา  เมย์เงยหน้าขึ้นแววตาของเมย์ใส  ราวกับน้ำแข็ง  แล้วเมยืก็กล่าวว่า           
                 "ไม่เป็นไร" ปราศจึงกอดเมย์ไว้แน่นขึ้นไปอีก    ปราศดีใจจนแทบจะร้องไห้    จนเมย์ต้องบอกให้ปราศปล่อยเธอออก    หลังจากนั้นทั้งคู้นั่งคุยกันราวกับไม่ได้เจอกันมานานแสนนาน      ในใจของเมย์นั้นยิ่งอยากจะบอกความในใจให้ปราศรู้ยิ่งขึ้นไปอีก     แต่เมย์ยังคงไม่กล้าอย่างเช่นเคย  ส่วนตัวปราศเองนั้น เค้ายังคงสับสนว่าตัวเค้ารักเมย์ในแบบที่เป็นเพื่อนที่รักหรือว่าตัวเขาหลงรักเมย์เข้าไปจริงๆซะแล้ว  แล้วเมย์ก็นึกขึ้นได้ว่าต้องไปร.ร.  (-*- นึกช้าน่าดูเลย)   เมย์รีบขึ้นไปแต่งตัว  แต่ปราศเองก็บอกเมย์ว่า  
                   "เดี๋ยวเมย์  เราว่าวันนี้เราอย่าเพิ่งไป ร.ร.เลยดีกว่านะ"      เมย์หันไปมองนาฬิกา  10 โมงกว่าๆ  
                   "ยังไงก็ต้องไปนะ เราไม่ได้ไป ร.ร.มาหลายวันแล้วนะ"     เมย์ก็รีบไปเปลี่ยนเสื้อผ้า  ปราศยิ้มด้วยความดีใจ ที่ว่าเมย์ยอมคืนดีกับเขาแล้ว   หลังจากที่เมย์เปลี่ยนเสื้อผ้าเสร็จ  เธอเดินลงมาเจอปราศกำลังนั่งหลับอยู่บนเก้าอี้ -*- เมย์เดินเข้าไปจะปลุก  แต่เธอเกิดนึกสงสยัขึ้นมาว่า คนตื่นเช้าอย่างปราศไม่น่าจะมานอนหลับแบบนี้  เธอจึงเอะใจว่าปราศอาจจะไม่สบายก็เป็นได้เมย์ลองวัดไข้ปราศดู   อุณหภูมิร่างกายของปราศก็เป็นปกติดี ครั้นเมย์จะปลุกก็ไม่กล้า  แต่แล้วปราศก็ตื่นขึ้น  เห็นเมย์นั่งอยู่ข้างหน้า  ปราศตกใจรีบลุกขึ้นแล้วบอกเมย์ว่า
                   "เราไปร.ร.กันเถอะ"    ระหว่างทางเดินไป ร.ร.  ปราศดูเพลีย  เมย์สงสัยจึงกล่าวถาม  
                   "ปราศ    เธอไม่สบายรึปล่าวหน่ะ  ดูเพลียๆชอบกลนะ"      ปราศสะดุ้งเล็กน้อยด้วยความตกใจ    แล้วจึงกล่าวออกไปว่า 
                   "ปล่าวหนิ  คิดมากไปป่าวว"    แล้วปราศก็ยิ้มด้วยสีหน้าสดใส   แต่สีหน้าที่ยิ้มสดใสของปราศมันก็ยังคงความหม่นหมองอยู่ดี     เมย์เองก็อดสงสัยไม่ได้   แต่เมย์เองก็รู้ว่าปราศไม่ชอบตอบคำถามเซ้าซี้     ทั้งคู่เดินทางไปจนถึงร.ร. ทั้งคู่เดินเข้าไปที  ร.ร. อาจารย์ฝ่ายปกครองเดินเข้ามาถาม 
                   "นี่ เธอสองคนหน่ะ ทำไมเพิ่งมาเอาป่านนี้  มาตอนนี้อย่ามาเลยดีกว่า"  เมย์ และ ปราศไม่พูดอะไร  แต่อาจารย์จำหน้าเมย์ได้  จึงบอกว่า
                  "พวกธอเข้าไปเถอะ เธอคงมีธุระสินะ  ใช่มั๊ย พิชาภรณ์ "     เมย์หันกลับไปตอบ     
                  "ค่ะ"     แล้วทั้งคู่ก็เดินไปที่ห้องเรียน    คาบนี้เป็นคาบวิชาเลือกพอดี  ทั้งคู่จึงแยกย้ายเข้าห้องเรียน     ตกเย็น  ทั้งคู่เลิกเรียน   ปราศและเมย์ก็กำลังจะเดินทากลับบ้าน  แต่แล้วมันก็มีเหตุการณ์ที่ทั้งคู่ไม่เคยคาดฝันมาก่อน  

                   "พี่ค่ะ  หนูชอบพี่ค่ะ" เด็กหญิงม.ต้นคนหนึ่งกล่าวขึ้น พร้อมกับยื่นกล่องชอคโกแลตกล่องใหญ่  แล้วเด็กคนนั้นก็วิ่งหายไป   ปราศทำอะไรไม่ถูก  ด้วยความงง  ( แต่ก็ไม่ลืมที่จะรับของไว้ -*- )    เป็นครั้งแรกที่มีคนมาสารภาพรักกับเขา   ส่วนเมย์ตกใจไม่ได้น้อยไปกว่าปราศ  เมย์เองก็ไม่ได้ตกใจเพียงอย่างเดียว    เธอเองยังกลัวที่จะถูกแย่งปราศไปจากเธอ     (คิดอิจฉาด้วย เพราะเธอไม่กล้าสารภาพออกไป)    ปราศรีบเดินออกไปให้พ้นๆเขต ร.ร.  วันนั้นปราศไม่ได้พูดอะไร   จนถึงส่งเมย์กลับบ้าน   ปราศยิ้มด้วยสีหน้าที่ผิดไปจากเดิม   แล้วปราศก็เดินกลับบ้านไป  เมย์กลับเข้าไปในบ้าน   เธอขึ้นไปอาบน้ำ     เธอกังวลเรื่องนั้นมาก  เธอกลัวว่าปราศจะไม่ได้ยู่กับเธออีก ถ้าปราศมีแฟนหล่ะ  แล้วเธอหล่ะจะได้ไปไหนมาไหนกับปราศอีกไหม   เมย์แต่งตัวชุดลำลอง  เธอลงมาทำการบ้าน  เธอกังวล  กังวล   แล้วก็กังวล  ระหว่างนั้น มายด์กลับมาพอดี   (มหาลัยของมายด์ไม่ไกลจากบ้านนัก)  มายด์มองเห็นเธอกังวล  จึงเข้าไปถาม  
                       "เป็นอะไรรึปล่าว  สีหน้าไม่ดีเลย"    เมย์ตอบ  "ไม่มีอะไรหรอก การบ้านมันยากหน่ะ"  มายด์จึงเดินขึ้นไปอาบน้ำ  คืนนั้นเมย์เป็นกังวล  จนนอนไม่หลับ  แล้วปราศหล่ะ  ปราศเขาเป็นอย่างไรบ้างหล่ะ  ถ้าเค้าลืมเราไปหล่ะ..............