ความรักที่ไม่มีวันจบ

ลำดับตอนที่ #1 : จุดเริ่มต้นของทุกๆสิ่ง

            สำหรับความรักแล้ว    ความรักบางครั้งมันก็เป็นสิ่งที่เราอาจมองไม่เห็น  ที่จริงความรักนั้นมันอยู่รอบๆตัวเรานั้นเอง  ขึ้นอยู่กับตัวเราเราจะค้นหาความรักนั้นเจอหรือเปล่า  สำหรับความรักที่เราไขว่ขว้าค้นหามัน  อยู่นานแสนนาน  แต่มันกลับยิ่งอยู่ห่างจากเราไปทุกทีๆ  เรื่องราวต่างๆเหล่านี้มันอาจเกิดขึ้นกับคุณหรือกับคนรอบข้างของคุณ  เหมือกับเธอคนนี้

          เมย์ เธอเป็นเด็กผู้หญิงเรียบร้อย  ข้อนข้างเก็บตัว  ปัจจุบันเธอเรียนอยู่ที่ โรงเรียนมัธยมปลาย เซนต์บางกะปิ  ปีนี้เธอเรียนอยู่ ม.4  ในชั้นเรียนแล้ว  เธอไม่มีเพื่อน    เวลาที่เธอใช้ไปในโรงเรียนล้วนแล้วแต่หมดไปกับการเรียนในชั้นเรียน  สำหรับเพื่อนๆในชั้นเรียนนั้น  หลายคนยังไม่รู้จักเธอเลย  เธอจะเป็นที่รุ้จักของหมู่อาจารย์ซะส่วนใหญ่  เธอเป็นนักเรียนดีเด่นของโรงเรียน  โรงเรียนของเธอนั้นเป็นโรงเรียนที่ดีเด่นทั้งด้านวิชาการ และกิจกรรมต่างๆนาๆ  แต่ก็จะมีนักเรียนที่เสเพลหรือเกเรอยู่เยอะ  ส่วนเรื่องเวลามีการแข่งขันทางวิชาการเธอจะเป็นคนแรกที่คณะอาจารย์นึกถึง  ทางบ้านเธอภูมิใจในตัวของเธอมาก แต่ใครจะรู้หล่ะ ภายใต้จิตใจของคนเรียบร้อยรักเรียน  มันก็มีความรักได้เหมือนกัน  

          ปราศ นายคนนี้แหละ  ที่ทำให้หัวใจของเมย์คนนี้พองโต  สำหรับปราศแล้ว เขาก็ไม่ได้เป็นที่ชื่นชอบของสาวๆเท่าไร   ปราศเป็นชายหนุ่มที่หลงไหลในกีฬา  บาสเกตบอล  ปราศเป็นคนที่มีความสามารถทางกีฬาอยู่แล้ว  จึงได้เป็นตัวจริงของทีม  ปราศเรียนอยู่ห้องเดียวกับเมย์นั้นแหละ  แต่อย่างที่กล่าว  น้อยคนที่รู้จักและเคยคุยกับเมย์  ปราศเองก็เช่นนั้น

          ทุกๆเย็นเมย์จะแอบไปดูทีมบาสของโรงเรียนซ้อม   แล้วเธอก็กลับบ้าน เธอเองก็ไม่กล้าที่จะเผยความในใจออกไปเธอได้แต่เก็บไว้ในใจ  ปราศเองก็ไม่อาจรู้ได้เลยเพราะปกติเองปราศก็ไม่ค่อยจะมีใครมาชื่นชอบเท่าไร   ทุกๆวันของเมย์ก็เป็นแบบนี้ไปเรื่อยๆ   แล้ววันที่พระเจ้าได้เข้าข้างเมย์ก็มาถึง....

                เช้าวันหนึ่งเป็นวันที่ฝนตกหนักมาก  เมย์ติดอยู่ที่ป้ายรถเมล์เธอไม่สามารถข้ามสะพานลอยไปได้  เสื้อเธอเองก็สีขาว   เธอก็ไม่ได้พกร่มมา  ขณะเดียวกันนั้นปราศเองก็มาพบกับเมย์เข้าพอดี  ปราศเห็นว่าเธออยู่ร.ร.เดียวกะเขา  ปราศจึงเข้าไปถามเมย์ว่า  

   "ฝนตกหนักแบบนี้ไปด้วยกันไหมครับ"  
  
       นั้นเป็นคำพูดคำแรกที่ปราศพูดกับเมย์  ขณะนั้นราวกับหัวใจของเมย์ได้หลุดลอยออกจาร่างเธอไปแล้ว  ปราศยิ้มด้วยสีหน้าที่แสนสดใส  ทำเอาเมย์ขาดสติไปอยู่นาน   เมย์รู้สึกตัวขึ้นเธอจึงตอบกลับไปว่า 

     "ค่ะ" 

        ทั้งคู่จึงเดินข้ามสะพานลอยไปด้วยกัน  ทั้งคู่ต่อรถตู้ไปโรงเรียน ทางโรงเรียน เซนต์บางกะปิ จะต้องเดินเข้าไปในซอยไกลพอสมควร  เวลานั้น  จึงเป็นเวลาที่ทำให้เมย์มีความสุขที่สุด  ปราศเป็นคนที่ชอบอากาศยามฝนตก  จึงถามเมย์ไปว่า 

      "คุณชื่ออะไรครับ" 

          คำถามนั้นทำเอาเมย์ตกใจ คนที่เธอหลงรักถามชื่อของเธอ  เมย์จึงตอบกลับไป ปราศยิ้มแล้วก็แนะนำตัวเอง การที่ทั้งสองคนพูดคุยกันอยู่นานทำให้ ปราศ รู้ว่า เมย์ นั้นอยู่ห้องเดียวกับเขา  มันเป็นสิ่งที่แปลกมากที่ไม่รู้จักคนในของเรียนของตัวเอง  -*-  ปราศจึงเป็นเสมือนเพื่อนคนแรกของเมย์ 
         เย็นวันนั้น  ทั้งคู่จึงเดินทางกลับบ้านด้วยกัน  วันนี้เป็นวันที่ปราศไม่มีซ้อม  บ้านของปราศและเมย์อยู่ไม่ไกลจากกันเท่าไรนัก เป็นอีกเรื่องที่ข้องข้างอัศจรรย์  ปราศเดินไปส่งเมย์ที่บ้าน หลังจากที่เธอเข้าบ้าน เมย์เธอขึ้นขึ้นไปอยู่ที่ห้อง  เมย์รู้สึกดีใจจนแทบจะร้องไห้  สำหรับปราศเองนั้นเขาก็รู้สึกดีใจที่ได้เพื่อนใหม่  

         นี้คือจุดเริ่มต้น ของความรักของทั้งคู่  ปราศ และ เมย์   จากนี้ไปอาจจะเกิดความประทับใจ  หรือเหตุการณ์อะไร ผมเองก้อยากให้ทุกท่านติดตามด้วยครับ   ขอบคุณค๊า