ความสุข ณ ปลายขอบฟ้า

ลำดับตอนที่ #1 : ณ เมืองแห่งสุข

-- ณ เมืองแห่งสุข --

เมืองที่แสนเงียบสงบ ผู้คนเดินผ่านไปมาในตัวเมือง ทักทายกันด้วยร้อยยิ้มที่แสนสนิทใจ ราวกับว่าทุกคนในเมืองนี้ เป็นครอบครัวเดียวกัน มีเนินเขาอยู่แห่งหนึ่ง ห่างไปจากตัวเมืองเพียงเล็กน้อย ที่นั่นเป็นจุดเดียวในเมือง ที่สามารถมองไปเห็นขอบฟ้าอันแสนสวยงามในยามเย็นได้ แสงแดดอ่อนๆ ลมพัดต้นหญ้าปลิวไสว ใบหญ้าค่อยๆหลุดร่วงลงมาตามโคนต้น เสมือนหนึ่งปูพรมสีทอง มีหนุ่มสาวคู่หนึ่ง มานั่งชมวิวในยามเย็นอยู่ที่นี่ หลังจากเลิกเรียนวิชา โลกใบใหญ่ ที่ได้พูดถึงขอบฟ้าไว้ แต่ทันใดที่ครูได้พูดถึงตรงนี้ ก็พลันตัดบท ข้ามไปเรียนเรื่อง "วิหารซีเนนซ์เซีย วิหารกลางเมืองอันเก่าแก่" ทันที แต่นั่นก็ไม่ได้ทำให้เด็กสาวคนนี้ เปลี่ยนความสนใจแต่อย่างใด

"เธอเคยคิดบ้างมั้ยว่า ที่ปลายขอบฟ้ามันมีอะไร" เอมิลา ถามเพื่อนชายของเธอ ด้วยอาการสงสัยที่สุด
"ไม่มีใครสามารถรู้ได้หรอก ว่าที่ปลายขอบฟ้าน่ะ มันมีอะไร เพราะพวกผู้ใหญ่ชอบเน้นย้ำอยู่เสมอว่า มันเป็นที่ๆใครก็ไม่เคยไป และก็ไปไม่ถึงด้วย" เซมีโรบอกเธอ แต่มันก็ไม่ได้ทำให้เธออดสงสัยได้เลยซักนิด ซ้ำยังทำให้เธอสงสัยมากขึ้นไปอีก