คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #5 : บทที่ 3 ช่วยจุนจังด้วย (Rewrite)
บทที่ 3
ช่วยจุนจังด้วย T^T
ร่างเล็กแต่ถึกของจุนซูนอนเล่นเกมเพลย์ไปด้วยความสนุกสนานจนเริ่มรู้สึกหิวขึ้นมา จึงตะโกนเรียก
ลูกน้องของตนด้วยความเคยชินโดยลืมไปว่าตอนนี้ร่างเล็กไม่ได้อยู่ที่ญี่ปุ่นแล้ว เมื่อนึกได้จึงเดินหาพี่ชายสุดสวย
ทั้งสองทั่วบ้าน
“แง้ๆ พี่แจกับเจ้ซินหายไปไหน ออกมาหาจุนจังเดี๋ยวนี้นะ” ร่างเล็กยังคงเดินหาพี่ชายทั้งสองต่อไป หาไปทั่ว
ทุกมุมของบ้าน ใต้โต๊ะ ใต้เก้าอี้ ใต้เตียง ทุกซอกทุกมุมของบ้านอย่างไม่ย้อท้อ จนเวลาเลยผ่านไป ครึ่งชั่วโมง
“ไม่นะ พี่แจหายไป พี่ซิน อยู่ไหน จุนจังกลัวนะ” ว่าแล้วก็ยังหาต่อไปอย่างไม่หยุดยั้ง ทุกซอกหลืบใน
บ้านจุนซูก็หาต่อไปอย่างไม่ลดละ จนเวลาผ่านไปอีกครึ่งชั่วโมง ดวงตากลมโตเริ่มมีน้ำใสๆคลอ แล้วค่อยๆไหล
อย่างช้าๆ เปื้อนใบหน้าหวานเต็มไปหมด ร่างเล็กเริ่มสะอึกสะอื้น ด้วยความกลัวพี่ๆ จะถูกพวกเมกะทรอน
จากเรื่องทรานฟอร์เมอร์ที่เพิ่งไปดูมาไม่นาน เสียงร้องไห้ครวญครางด้วยความกลัวว่าสิ่งที่ร่างเล็กคิดนั้นจะเป็น
จริงดังนั้นดังไปทั่วบ้าน
ย้อนกลับไปเมื่อ 2 ชั่วโมงก่อน
“จุนจางงงงงงงงง” เสียงเรียกจากพี่ชายคนโตของบ้านผู้มีสติปัญญาไม่เหมาะสมกับอายุสักเท่าไร เรียกจุนซูที่นอนเกือกกลิ้งอยู่บนโซฟาที่ดูเหมือนจะราคาแพง ในมือยังถือเกมเพลย์ 3 กดเล่นอย่าเมามันส์โดยไม่สนใจเสียงรอบข้าง
“จุนซู นายจะกินข้าวใหมฮะ ไม่กินใช่ม่ะ โอเคหากินเอาเองนะชั้นกับแจไปหากินข้าวก่อนหล่ะ” ว่าแล้วฮีชอลก็ลากแจจุงออกมาหาของกินนอกบ้าน
โชคดีที่ออกมานอกบ้านเดินไปไม่เท่าไรก็มี เซเว่น ตั้งอยู่ แถมรอบข้างก็มีร้านอาหารต่างๆตั้งอยู่มากมาย มีทั้งร้านขายส้มตำ (แอบโปรโมทฟิกเก่า) ร้านขายซูชิ ร้านอาหารทะเล มีแต่ของน่ากินๆทั้งนั้นเลย โอ๊ย หิวๆๆๆๆๆๆๆๆ
“เจ้ซีนนนนน แจอยากกินอาหารทะเล ไปกินกันเถอะ พลีสสสสสสส หิวอย่างแรง” ว่าแล้วก็ทำตาวิ้งๆอย่างน่ารัก คนสวยทำอะไรก็น่ารัก เพื่อขอความเห็นใจและมันก็ได้ผล
“ป่ะ ไปกินกันเจ้ก็อยากกินเหมือนกัน แล้วเราจะได้ซื้อของไปให้จุนจังด้วย”ฮีชอลไม่พูดเปล่ายังดึงแจจุงให้เข้าไปในร้านเพื่อสั่งอาหารด้วยกัน
“โอ๊ย! อิ่มสุดๆไปเลย แจกินอะไรไม่ไหวอีกแล้วนะ ว่าแต่พี่ซินเราจะสั่งอะไรไปให้จุนจังดีหล่ะ” แจจุงถามขณะที่ในมือยังจับช้อนส้อมเพื่อจิ้มกุ้งเข้าปากตัวเอง
“นี่ขนาดกินอะไรไม่ไหวนะ ยังจะเอากุ้งเข้าปากอีก เออ ว่าแต่เราจะสั่งอะไรให้จุนจังกินดีหล่ะฉันคิดไม่ออก” ฮีชอลทำสีหน้าครุ่นคิดว่าจะสั่งอะไรให้น้อยชายสุดแสนที่จะน่ารักน่าชังดี
“เอางี้ แจว่าเราไปซื้อบะหมี่หน้าเซเว่นกันดีกว่าใหม่พี่ซิน เพราะจุนจังคงไม่หิวมากหรอกอีกอย่างเสียดายเงินด้วย”
เมื่อตกลงด้วยความงกกันได้แล้วว่าจะซื้ออะไรไปให้น้องชายสุดที่รักดี ทั้งสองจึงนั่งกินอาหารต่อไปแล้วจึงเดินออกจากร้านไปซื้อบะหมี่แล้วอาหารอย่างอื่นเพื่อเป็นเสบียงไว้ทำอาหารในตอนเช้า
กลับมาที่จุนจัง…
“ฮื่อๆๆ แง้ๆ ไม่นะ พี่แจกับพี่ซินหายไปไหน” เสียงร้องไห้ครวญครางของจุนซูดังออกมาจากในบ้านทำให้ทั้งแจจุงและฮีชอลต้องรีบวิ่งเข้าไปปลอบน้องชายที่รักของทั้งสองกันแทบไม่ทัน เพราะจุนซูเป็นพวกที่ขี้กลัวอย่างมาก
แอ๊ดดดดด (เสียงเปิดประตู)
“ฮึก.....มะ...ฮึก...ไม่นะ.....ทะ..ทำไม” จุนซูยังคงสะอึกสะอื้นต่อไปโดยไม่สนใจเสียงรอข้างทำให้ไม่รู้เลยพี่ชายทั้งสองของจุนซูได้กลับมาแล้ว
“เอ่อ...จุนซู พี่ขอโทษนะที่ทิ้งจุนซูไว้คนเดียว” แจจุงพูดพลางเอื้อมมือเพื่อที่จะไปกอดปลอบน้องชายที่รัก
“จุนจังหยุดร้องน้า นี่เจ้ซื้อบะหมี่มาให้กินด้วยน้า จุนจังหิวใช่ใหมหล่ะ มากินเร็วจุนจัง” ฮีชอลก็พยายามหาเรื่องปลอบใจน้องชายคนเล็กโดยการเอาอาหารมาล่อ
“ฮึก พี่ๆไปไหนมา ทำไมทิ้งจุนจังไว้คนเดียวอย่างนี้ จุนจังกลัว กลัวว่าพวกพี่จะโดนพวกเมกะทรอนจับตัวไปแล้ว”
“ฮะ! ถูกพวดเมกะทรอนจับตัวไป จุนจังอินกะหนังเรื่องทรานฟอมเมอร์ไปรึเปล่าฮะ” แจจุงพูดด้วยน้ำเสียงตื่นๆ กับความคิดที่แปลกประหลาดของจุนซู
หลังจากที่ทั้งสามได้ปรับความเข้าใจกันแล้วในเรื่องที่แจจุงและฮีชอลไปกินข้าวกันโดยไม่บอกจุนซู ความจริงก็บอกนะ แต่จุนซูมัวแต่เล่นเกมเพลย์จนเพลินไม่ได้ยินเสียงชวน ดังนั้น แจจุงและฮีชอลไม่ผิดและแล้วเรื่องราววุ่นๆวันแรกในประเทศเกาหลีของสามพี่น้องตระกูลคิมก็ผ่านไปได้ด้วยดี (นี่ขนาดวันแรกยังวุ่นวายขนาดนี้ เฮ้อ....วันต่อไปจะขนาดไหน)
เช้าวันต่อมา อากาศแจ่มใส แดดจ้า เมฆน้อย ลมสงบ เหมือนสภาพอากาศจะเป็นใจให้กับการไปโรงเรียนวันแรกของสามพี่น้องสุดสวย แต่ดูเหมือนว่าสามพี่น้องจะมีสภาพที่ไม่ค่อยเป็นใจกับการไปเรียนวันแรกซักเท่าไร เพราะอีกครึ่งชั่วโมงจะต้องเข้าเรียนอยู่แล้ว ยังไม่ตื่นกันเลยซักคน เดือดร้อนถึงขั่นที่พวกลีน่าจะต้องไปปลุกกันเลยทีเดียว
“เฮ้ โบแจ จุนจัง ฮีชอล ตื่นเดี๋ยวนี้นะ ” หลังจากปลุกรอบแรกไป ทั้งสามก็ยังไม่ตื่นกัน รอบที่สองก็ไม่ตื่น รอบที่สามก็ไม่ตื่น จนรอบสุดท้ายความอดทนของลีน่าก็หมดลงใช้มาตรการสุดท้าย
“โอ้วววว น้องสาวคนสวยทั้งสามจ๋า มาสนุกกับพี่กันใหมจ๊ะ รับร้องพี่จะพาขึ้นสวรรค์กันเลย” ว่าแล้วก็ทำเสียงหื่นๆ แล้วให้สเตฟานี่ ซันเดย์ และดาน่า ช่วยเอามือไปลูบไล้ให้เหมื่อนกับว่าจะไปลวนลามทั้งสาม และมันก็ได้ผลทั้งสามตื่นขึ้นมาด้วยความเร็วสูง และขาของจุนซูก็เกือบจะแตะก้านคอของซันเดย์ซะด้วย
และแล้วการปลุกของลีน่าก็สำเร็จไปได้ด้วยดี ถึงแม้ว่าซันเดย์ก็หวุดหวิดที่จะถูกแตะก้านคอไปหน่อยและมีเสียงบ่นของฮีชอลที่ต้องตื่นตั้งแต่เช้า หลังจากนั้นทั้งสามก็ต้องรีบกระวีกระวาด อาบน้ำ กินข้าวกันอย่างเร่งรีบเพราะเดี๋ยวจะไปเรียนสายตั้งแต่วันแรก
โรงเรียนสตรี YYY
“ว้าว นี่มันโรงเรียนหรืออะไรกันแน่เนี่ย สวยสุดยอด” ฮีชอลเอ่ยขึ้นเมื่อเข้าไปในโรงเรียนสุดหรู่ราวกับปราสาท ก่อนที่จะหลงอยู่กับความงาทของโรงเรียนไปมากกว่านี้ ลีน่าก็ได้พาทั้งสาวไปที่ฝ่ายปกครองเพื่อให้อาจารย์ฝ่ายปกครองก็ได้บอกเรื่องราวต่างๆและสิ่งจำเป็นที่ต้องรู้ให้กับทั้งสาม และเมื่อกระบวนการรับนักเรียนจบลง อาจารย์ฝ่ายปกครองได้พาทั้งสามไปยังห้องเรียนของแต่ละคน
อีกด้านหนึ่งของโรงเรียนชาย XXX
“พวกเรา มีข่าวใหม่ล่าสุด มีผู้หญิงย้ายมาใหม่สามคน สวยสุดยอด” นักเรียนชายคนหนึ่งผู้มีหน้าที่เปรียบเสมือนนักข่าวที่คอยสอดส่องหาข่าวสารใหม่ๆมาอัพเดตให้นักเรียนในโรงเรียนรู้
และแล้วข่าวที่ว่ามีนักเรียนใหม่หน้าตาสะสวยได้รับรู้กันทั่วโรงเรียนชาย และโรงเรียนหญิงเป็นที่เรียบร้อย
ความคิดเห็น