คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #9 : Chapter 9 : เหวี่ยง
Chapter : 9
เหวี่ยง
แกงส้มค่อยๆลืมตาขึ้นมา เขาพบว่าที่นี่แปลกตาไปจากเดิม นี่ไม่ใช่บ้านเขา ที่นี่ที่ไหน แต่เอ๊ะ เขาจำได้ว่าว่าเขางีบหลับไปในห้องทำงาน ชายหนุ่มกวาดตามองไปรอบห้อง ก็ถึงบางอ้อเมื่อเหลือบไปเห็นป้ายชื่อโรงพยาบาลข้างพนังห้อง เขาพยายามยันตัวลุกขึ้นนั่ง
“อ้าว..พี่แกง ค่อยๆลุกสิคะ” สมายเดินเข้ามาในห้องก็พบว่าพี่ชายของเธอตื่นแล้ว เธอรีบวิ่งเข้ามาพยุงช่วยให้พี่ชายเธอลุกนั่งทันที
“พี่มาอยู่ที่นี่ได้ไง” แกงส้มถามน้องสาว
“พี่ไม่สบาย น้องเลยให้พี่ฮัทพาพี่มาโรงพยาบาลค่ะ” พูดจบบุคคลที่ถูกพูดถึงก็ก้าวเข้ามาในห้องพอดี
“นี่ค่ะ สมายกับพี่ฮัทลงไปซื้อผลไม้มาให้พี่” สมายรับผลไม้จากฮัทมาอวดพี่ชายก่อนจะวางมันลงข้างๆเตียงคนป่วย
“มึงกลับไปได้แล้ว” แกงส้มจ้องฮัทด้วยแววตาขรึมก่อนจะพูดด้วยเสียงนิ่งๆแต่นักแน่น
“พี่แกง” สมายร้องเรียกพี่ชายอย่างเหนื่อยใจ เอาอีกแล้ว พี่ชายเธอเป็นแบบนี้อีกแล้ว
“’งั้นพี่ไปนะสมาย” ฮัทมองดูสถานการณ์ที่ท่าทางจะไม่ค่อยดี เขาจึงจะขอตัวกลับก่อน แต่ยังไม่ทันที่ชายหนุ่มจะก้าวพ้นตัวห้อง สมายก็เรียกเขาไว้เสียก่อน
“เดี๋ยวค่ะ มายไปด้วย อวดเก่งนักก็อยู่คนเดียวล่ะกันนะคะ” ประโยคแรกนั้นเธอร้องเรียกฮัทที่กำลังจะออกจากห้อง แต่ประโยคหลังเธอหันมาพูดกับผู้เป็นพี่ชายด้วยใบหน้าบึ่งตึง
พูดจบหญิงสาวก็เดินนำออกจากห้องไปทันที แต่ตรงกันข้าม ปากของเธอไม่ได้ตรงกับใจนักหรอก หญิงสาวกดโทรศัพท์ไปหาแคน คนที่เธอรักและเคารพเสมือนพี่ชายอีกคน ให้ช่วยมาอยู่เป็นเพื่อนคนป่วยที่แสนจะอวดเก่ง เพราะลึกๆแล้วเธอก็แอบเป็นห่วงพี่ชายไม่ได้ เธอไม่ได้อยากให้เขาอยู่คนเดียวหรอกนะ แต่ที่ทำไปก็เพราะว่าหมั่นไส้
แกงส้มมองตามหลังน้องสาวตาละห้อย เขาไม่ได้ตั้งใจจะให้สถานการณ์มันออกมาในรูปแบบนี้ เขาตั้งใจจะไล่ฮัทกลับไปเพื่อที่เขาจะได้อยู่กับเธอเพียงลำพังสองคนต่างหาก แต่เธอกลับมาเหวี่ยงเขาเสียนี่ แล้วผลไม้ที่วางอยู่นี่ล่ะ ใครจะปลอกให้เขากิน
สมายและฮัทออกมาจากโรงพยาบาลด้วยกัน ฮัทชวนเธอไปทานข้าวเที่ยงที่บ้าน เพราะตั้งแต่เมื่อคืนเขาและเธอยังไม่มีอะไรตกถึงท้องเลยนอกจากผลไม้ที่ชิมไปจากที่ร้าน เพื่อซื้อไปฝากคนป่วยเมื่อครู่นี้
“สมายแลดูรักแกงส้มมากเลยเน๊อะ” ฮัทพูดขึ้นเพื่อทำลายความเงียบบนรถ
“แน่อยู่แล้วค่ะ…พี่ชายใคร ใครก็รักค่ะ อืมมม ก็คงจะเหมือนที่พี่สต๊อปรักพี่ฮัทไงคะ” สมายตอบกลับด้วยใบหน้ายิ้มแย้มอย่างเต็มภาคภูมิใจ
“ถ้ามายรักพี่ได้มากเท่าแกงส้มก็คงจะดี” รถเคลื่อนตัวมาถึงหน้าบ้านพอดี ชายหนุ่มจอดรถก่อนจะหันมาจ้องมองใบหน้าหวาน เขาอยากจะสบตาของเธอ อยากจะรู้ว่าแววตาเธอวันนี้ ยังเหมือนแววตาดวงเดิมเมื่อ 6 ปีก่อนหรือป่าว
“พี่ฮัทเป็นอะไรคะ” สมายมองหน้าฮัทอย่างไม่เข้าใจ คิ้วสวยๆเริ่มขมวดผูกกันเป็นโบว์เล็กๆ
“ถ้าพี่ไม่รู้มาก่อนว่าแกงส้มกับสมายเป็นพี่น้องกัน พี่ก็คงคิดว่าเรากำลังนอกใจพี่แน่ๆ” ฮัทพูดด้วยน้ำเสียงเศร้าๆ ก็เขาคิดเช่นนั้นจริงๆ ทำไมเขารู้สึกเหมือนกับว่าเขากำลังจะสูญเสียคนรักไปนะ
“พี่ฮัท!” สมายอุทานออกมาด้วยความตกใจและไม่เข้าใจกับคำพูดของฮัท ก่อนเธอจะหลบตาคมคู่นั้นที่จ้องมองมาที่เธอ เธอไม่เข้าใจความหมายของดวงตาคู่นั้น
ตึง ตึง ตึง !!!!!
สต๊อปเคาะประตูรถอย่างแรงจากทางฝั่งของคนขับ เธอยืนรออยู่นานแล้ว นี่พี่ชายของเธอมองไม่เห็นเธอหรืออย่างไรกัน มัวแต่ทำอะไรอยู่ ทำไมไม่รีบลงมาจากรถสักที ทันทีรู้สึกตัว ฮัทก็เปิดประตูและออกมาจากรถทันที
“พี่ทำอะไรอยู่คะ ต๊อปรอกินข้าวอยู่นะ” ฉายาเหวี่ยงต้องมอบให้กับเธอคนนี้เลยจริงๆ
“พี่ก็กำลังจะเข้าไปเดี๋ยวนี้ล่ะค่า” ฮัทตอบน้องสาวก่อนจะเอามือลูบศีรษะปลอบประโลมเธอ
“ใครอยู่ในรถคะ” สต๊อปเห็นเงาเคลื่อนไหวอยู่ในรถ เธอจึงเอ่ยถามขึ้นอย่างสงสัย
“อ๋อ” ฮัท ไม่ตอบอะไร เขาเดินอ้อมไปอีกฝั่งก่อนจะเปิดประตูให้สมายลงจากรถ สมายเองก็กล้าๆกลัวๆ เธอก้าวลงจากรถด้วยความไม่มั่นใจ ก่อนจะส่งยิ้มหวานให้กับสต๊อปเพื่อเป็นการทักทาย
“เธอ!!” สต๊อปอุทานด้วยน้ำเสียงตกใจ เธอไม่ได้เกลียดยัยเด็กนี่หรอกนะ แต่เธอแค่คิดไม่ถึงว่าพี่ชายของเธอจะพายัยเด็กนี่มาที่บ้าน
“สวัสดีค่ะพี่สต๊อป หนูชื่อสมายค่ะ” สมายยกมือไหว่ก่อนจะยิ้มหวานให้กับสต๊อปอีกครั้ง
ครั้งแรกที่เธอเห็นหน้าสต๊อป เธอรู้สึกถูกชะตากับผู้หญิงคนนี้อย่างบอกไม่ถูก สต๊อปเป็นผู้หญิงที่สวยและดูมีเสน่หมาก และด้วยการแต่งตัวที่โฉบเฉี่ยวและสวยมาก ออกจะคนละแนวกับเธออย่างสิ้นเชิง ผู้หญิงคนนี้ดูน่าค้นหาเสียจริง
“อืม” สต๊อป พยักหน้ารับส่งๆ ก่อนจะเดินเข้าไปในบ้าน แม้เธอจะรู้สึกขัดใจที่พี่ชายเธอพาผู้หญิงเข้าบ้าน แม้จะรู้สึกกลัวว่าเธอจะถูกแย่งพี่ชายไป แต่เด็กคนนี้กลับทำให้เธอรู้สึกแปลกๆ รู้สึกเหมือนเธอมองเห็นตัวเองเมื่อตอนเป็นเด็ก และแม้อายุจะห่างกันเพียงปีเดียว แต่สมายกลับมีความสดใสในตัวมากกว่าเธอหลายเท่า
สมายมองตามหลังสต๊อปไป ก่อนจะหันมาสบตาฮัทเป็นเชิงถามว่าเธอทำอะไรผิดหรือเปล่า ‘น่ากลัวจังแหะ’ สมายได้แต่คิดในใจ ฮัทจับจูงมือสมายพาเธอเดินเข้าไปในบ้าน การรับประทานอาหารมื้อนั้นเป็นไปด้วยบรรยากาศที่ค่อยข้างเงียบ และเย็ยยะเยือกมากสำหรับสมาย จะมีบ้างบางทีที่ฮัทพยายามจะชวนเธอพูดคุยเพื่อให้เธอผ่อนคลาย แต่ทุกครั้งสต๊อปก็คอยขัดไม่ให้เขาได้คุยกับเธออยู่เสมอ และเมื่อรับประทานอาหารเสร็จทุกคนก็ย้ายมาอยู่รวมกันที่ห้องนั่งเล่น
“เอ๊ะ? รูปนั้น”
“รูปแม่ฉันเอง” สต๊อปมองตามสายตาของสมายไป ก่อนจะตอบในสิ่งที่สมายสงสัยด้วยน้ำเสียงนิ่งๆ สมายเพ่งมองรูปภาพที่สต๊อปบอกว่าคือมารดาของหล่อน ภาพนี้คุ้นตาสมายเสียจริง เหมือนกับว่าเธอเคยเห็นผู้หญิงคนนี้ที่ไหนสักแห่ง
“มีอะไรหรือเปล่าสมาย” ฮัทถามสมายอย่างสงสัย เมื่อเห็นสมายมองภาพมารดาของเขาอยู่นาน
“เอ่อ มายแค่รู้สึกว่า…แม่ของพี่สวยจังนะคะ” เธอตอบออกไป ใช่! คนในภาพนี้สวยมาก สต๊อปถอดแบบความสวยมาจากมารดาของหล่อนนี่เอง
.
.
.
“เป็นไงว่ะ ไอ้ท่านประธาน” ยังไม่ทันจะเห็นหน้า เสียงก็นำมาก่อนแล้ว แคนหรืออติรุจ ทักทายเพื่อนสนิทที่นอนป่วยอยู่บนเตียง
“เบื่อ” แกงส้มตอบตามตรง เขาเบื่อมากๆกับการที่มานอนอยู่เฉยๆที่นี่
“น้ำเกลือหมดมึงก็กลับได้แล้ว” แคนพูด ก่อนจะเพ่งมองหน้าเพื่อนสนิทอย่างจริงจัง
“สรุป มึงหวงหรือหึงว่ะ” เขาแกล้งแซวเพื่อนอีกครั้ง
“ไอ้นี่นิ กูบอกให้จบ พี่น้องกันจะหึงกันได้ยังไงว่ะ” แกงส้มตอบด้วยใบหน้าเครียด เขาไม่ได้เล่นด้วยกับแคน เรื่องนี้เป็นเรื่องเครียดสำหรับเขา ใครจะรู้ว่าเขารู้สึกยังไงกับน้องสาวตัวเอง
“มึงนิ ทำเครียดไปได้ กูแค่แซวมึงเล่นๆ … ว่าแต่มึงทำอะไรให้น้องเขางอนมึงหรือเปล่าว่ะ ปกติกูเห็นมึงสองคนตัวติดกันแจเลย” แคนถามอย่างสงสัย
“เขาคงไม่ได้งอนกูหรอก เขาแค่อยากจะอยู่กับแฟนเขาโดยไม่มีกูมากกว่า”
“แฟน?? อ๋อ น้องสาวมึงหนีไปกับแฟนว่างั้น” แคนถามกวนๆ
“เดี๋ยวกูเควี้ยงด้วยรีโมท” แกงส้มตั้งท่าจะเควี้ยงรีโมททีวีในมือ แต่ช้ากว่า แคนคว้ารีโมทไว้ได้ทัน
“เฮ้ยๆๆ กูล้อเล่น”
.
.
.
ติ๊ง !!!
ฮัทก้มดูข้อความที่ได้รับในโทรศัพท์มือถือ ‘เมื่อไหร่จะพาแฟนพี่กลับไปสักที’ ข้อความจากสต๊อปนั่นเอง เขากดอ่านโดยไม่ได้ตอบกลับ ก่อนจะเงยหน้ามองคนส่งข้อความที่นั่งอยู่ตรงข้ามกันกับเขา และหันไปสนใจสมายที่กำลังก้มหน้าก้มตาดูอัลบั้มรูปภาพของฮัทและสต๊อปเมื่อครั้งที่ไปเรียนอยู่ที่ออสเตรเลีย
“รูปนี้พี่สต๊อปสวยจัง” สมายเงยหน้ามาพูดกับสต๊อป เป็นจังหวะเดียวกันกับที่สต๊อปกำลังจะแยกเขี้ยวใส่ฮัทพอดี สมายมองเหตุการณ์นั่นอย่าง งงๆ นี่เธอทำอะไรผิดหรือเปล่า
“มีอะไรหรือเปล่าคะ” สมายถามออกไปอย่างกล้าๆกลัว สต๊อปเองที่ไม่ได้รับการสนใจจากพี่ชาย ก็สะบัดก้นเดินหนีขึ้นไปบนบ้านทันที ฮัทมองตามน้องสาวอย่างเอือมๆ ก่อนเขาจะลอบถอนหายใจออกมาเบาๆ แต่คนที่นั่งข้างๆก็ได้ยินอย่างชัดเจน
“พี่ฮัท” สมายร้องเรียกฮัท เธอบีบมือหนาๆนั่นเป็นเชิงให้กำลังใจ
“สมายทำให้พี่กับพี่สต๊อปขัดใจกันหรือเปล่าคะ พี่ขึ้นไปง้อพี่สต๊อปสิคะ” สมายพูด เธอรู้สึกว่าสต๊อปไม่ค่อยชอบเธอสักเท่าไหร่ ก็คงจะเหมือนกันกับที่พี่แกงไม่ชอบพี่ฮัทนั่นแหละ
“ไม่ต้องคิดมากนะ” ฮัทดันศีรษะน้อยๆนั่นมาซบลงบนไหลของเขาก่อนจะลูบศีรษะปลอบใจ ส่วนมืออีกข้างของเขาก็อยู่ในกำมือน้อยๆของสมายอยู่
“มายไม่คิดมากหรอกคะ” สมายตอบไปตามความจริง เธออยากมีพี่สาวอยู่แล้ว แล้วพี่สต๊อปนี่แหละที่เหมาะกับการเป็นพี่สาวของเธอมากที่สุด และเธอจะทำให้สต๊อปยอมรับในตัวเธอให้ได้ ฮัทยังคงลูบศีรษะนั่นต่อไปแม้สมายจะไม่ได้คิดมากก็ตาม
“ง่วงจัง” สมายดันตัวขึ้น เธอหันมาพูดกับฮัทยิ้มๆ
“มายขอหนุนตักนะ” ยังไม่ทันที่เจ้าของตักจะอนุญาต หญิงสาวตัวน้อยก็ชิงหนุนลงทันที สายตาของฮัทและสมายสบกันครู่หนึ่ง ชายหนุ่มค่อยๆโน้มหน้าลงมาหวังจะจุมพิตสาวน้อยตาแป๋ว แต่ก็ช้ากว่าสมายที่ยกอัลบั้มรูปภาพนั้นมาปิดหน้าไว้ก่อน
“ตัวเล็กอ่ะ” ฮัทงอแงออกมาด้วยความขัดใจ
ไม่นานนักหญิงสาวที่นอนดูรูป ก็เปลี่ยนเป็นรูปดูคนแทน สมายเข้าสู่ห่วงนิททราเป็นที่เรียบร้อย ฮัทมองสาวน้อยที่นอนหนุนอยู่บนตักเขาอย่างเอ็นดู เด็กผู้หญิงคนนี้มีอะไรบางอย่างที่ดึงดูดเขา ทำให้เขาเหมือนมองเห็นใครอีกคน ชายหนุ่มค่อยๆยกศีรษะน้อยๆขึ้นจากตักก่อนจะจัดระเบียบร่างกายของเธอใหม่ ให้เธอได้นอนสบายขึ้น ระหว่างที่เธอกำลังหลับเขาเองก็จะขึ้นบ้านไปอาบน้ำเผื่อเธอตื่นขึ้นมา เขาจะได้ไปส่งเธอที่บ้านได้อย่างทันที เพราะนี้ก็เป็นเวลาที่ดึกมากแล้ว
“ยัยเด็กนี่หลับเหรอเนี่ย” สต๊อป ที่ลงมาดูพี่ชายของเธอ พูดคนเดียวเบาๆกับภาพ เด็กน้อยนอนหลับอยู่บนโซฟา ก่อนเธอจะหายแว๊บไปพักหนึ่งและกลับมาพร้อมกับผ้าห่มผืนหนา เธอมองผ้าห่มในมืออย่างช่างใจครู่หนึ่ง ก่อนจะวางมันลงข้างๆตัวสมาย แต่แล้วเธอก็หยิบมันขึ้นอีกครั้งหนึ่ง และตัดสินใจห่มผ้าห่มนี้ให้กับหญิงสาวที่หลับใหลอยู่
“ฉันแค่กลัวเธอหนาวตายในบ้านฉันเฉยๆหรอกนะ ไม่ได้พิศวาทอะไรเธอนะ รู้ไว้ด้วย” สต๊อปพูดกับสมาย แม้ว่าสมายจะไม่ได้ยินก็ตาม
ขออภัยหากสะกดคำผิด หรือ ใช้คำวิบัติ แต่เพื่ออรรถรสในการอ่าน
โปรดใช้วิจารณญาณในการอ่าน ขอบคุณค่ะ.
________________________________________________________________________
มาลุ้นกันดีกว่าค่ะ ว่าเมื่อไหร่พี่สต๊อปจะเปิดใจยอมรับน้องสมายสักที
เรื่องนี้คู่นี้ไมได้เป็นดูโอ้กันเหมือนเรื่องอื่นๆ ไรท์ขอแหวกแนว 555
ขอบคุณที่ติดตามนะคะ ^_______^
ความคิดเห็น