คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #12 : Chapter 12 : หมั้น
Chapter : 12
หมั้น
ออด ออด !!
เสียงออดบ่งบอกให้คนในบ้านรับรู้ว่ามีผู้มาเยือน สาวใช้ของบ้านรีบออกไปเปิดประตูต้อนรับแขก ก่อนจะเชิญแขกเข้ามานั่งข้างในบ้าน
“พี่แกรนด์!!” สมายที่เพิ่งเดินลงจากบ้านชะงักฝีเท้าทันทีเมื่อเห็นหน้าผู้มาเยือน ก่อนที่เธอจะชะโงกชะเง้อขึ้นมองไปชั้นบนของบ้านอย่างระแวงว่าพี่ชายของเธอจะลงมาในเวลานี้
“มาหาใครคะ…พี่แกงไม่อยู่ซะหน่อย” สมายแกล้งโกหกแกรนด์ไป
“ไม่อยู่อะไรกันลูก นั่งก่อนจ้ะหนูแกรนด์ตาแกงอยู่บนห้องแหน่ะเดี๋ยวก็ลงมา” แผนที่สมายตั้งใจจะหลอกให้หญิงสาวผู้มาเยือนกลับออกไปจากบ้าน ก็ล้มเหลวอย่างไม่เป็นท่าเพราะมารดาของเธอเอง
“แม่!!” สมายบ่นอุบร้องทักมารดาของเธออย่างเสียแผน
“ไปเรียกพี่เขาลงมาสิลูก” สโรชากล่าวใช้ลูกสาว
“ทำไมมายต้องไปตามให้ยัย..ให้พี่แกรนด์ด้วยคะ” หญิงสาวถามอย่างไม่สบอารมณ์ แต่ก็ต้องยอมทำตามคำสั่งมารดา เมื่อเห็นแววตาดุของนาง แต่ยังไม่ทันจะก้าวขาเดิน พี่ชายของเธอก็เดินลงมาเสียแล้ว
เมื่อพบผู้มาเยือนแกงส้มกลับรู้สึกแปลกใจอย่างบอกไม่ถูก ทำไมแกรนด์ต้องมาที่บ้านเขา เขาหันไปมองหน้าสมายเป็นเชิงถาม แต่คำตอบที่ได้กลับมาจากน้องสาวคือ หน้าตาบูดบึ้งไม่สบอารมณ์ไม่สมกับชื่อสมาย ก่อนที่เธอจะยักไหลให้เขาแทนคำตอบว่า ‘ไม่ทราบ’
“แกงมาพอดี มานั่งก่อนสิลูก” สโรชาร้องทักแกงส้ม ก่อนที่ชายหนุ่มจะเดินไปนั่งตามคำของมารดา สมายมองภาพเหตุการณ์ทั้งหมดอย่างงุนงง ก่อนที่เธอจะตัดสินก้าวขาเดินหนีออกจากตรงนั้น แต่ก็ยังไม่ทันที่จะก้าวขาแม้แต่ข้างเดียว มารดาของเธอก็ขัดไว้เสียก่อน
“สมาย!! ลูกมานั่งนี่สิลูก” หญิงสาวจำต้องหันหลังกลับมานั่งตามคำขอของมารดา
“คุณแม่เรียกแกรนด์มาที่บ้าน มีอะไรหรือเปล่าคะ” แกรนด์เริ่มเปิดประเด็น
“แม่คิดถึงหนูน่ะลูก แล้วก็มีเรื่องจะคุยด้วยนิดๆหน่อยๆ” สโรชาตอบด้วยใบหน้ายิ้มแย้ม แกรนด์เองก็เช่นกัน จะมีก็แต่สองพี่น้องที่ยังงงไม่หายกับการมาเยือนของแกรนด์ สองพี่น้องนั่งมองมารดาและแกรนด์สนทนากันอยู่พักใหญ่ ก่อนมารดาจะหันมาพูดกับแกงส้ม
“แม่จะให้ลูกกับหนูแกรนด์หมั้นกันน่ะลูก” สโรชาหันไปพูดกับลูกชายของนาง
เพล้ง!!!!!!!
แก้วน้ำในมือของสมายหลุดร่วงออกจากมือทันทีที่สิ้นเสียงผู้เป็นมารดา ‘นี่มันเรื่องอะไรกัน มารดาของเธอจะให้พี่ชายเธอหมั้นกับยัยเจ้นี่เนี่ยนะ’ หญิงสาวตกใจมากกับการตัดสินใจของมารดา เธองงไปหมดว่ามารดาของเธอตั้งใจจะทำอะไรกันแน่ ไหนพี่แกงบอกไม่มีอะไรกับยัยนี่ไง สมายและแกงส้มสบตากันด้วยความตกใจ
“ผมไม่หมั้น” แกงส้มโพล่งขึ้นมาก่อนจะลุกขึ้นยืนด้วยอารมณ์โมโห
บุคคลทั้งสามคนที่เหลือต่างมองแกงส้มด้วยอารมณ์ที่แตกต่างกันออกไป สมายมองพี่ชายที่ลุกขึ้นปฏิเสธการหมั้นก่อนที่เธอจะแอบอมยิ้มออกมาอย่างพอใจ แกรนด์มองแกงส้มด้วยอารมณ์ขุ่นเคืองเพราะถูกหักหน้า ส่วนสโรชามองลูกชายด้วยแววตาดุดัน แม้ทุกครั้งเธอตามใจลูกๆเสมอ แต่ครั้งนี้เธอจะไม่ยอม
“พรุ่งนี้แม่จะเข้าไปคุยกับคุณแม่ของหนูนะจ้ะหนูแกรนด์” สโรชาไม่ใส่ใจคำปฏิเสธของลูกชาย นางหันกลับไปคุยกับแกรนด์ต่อราวกับว่าเรื่องนี้ไม่มีใครขัดนางได้
“ลูกจะไม่ยอมให้พี่หมั้นเด็ดขาด” สมายโพล่งขึ้นมาอีกคน เธอจะไม่ยอมเสียพี่ชายของเธอให้ยัยเจ้หน้าขาวนี่เด็ดขาด
“เรื่องนี้ลูกไม่มีสิทธิตัดสินใจ และมันก็ไม่ใช่เรื่องของลูก” สโรชาหันมาพูดกับลูกสาวด้วยน้ำเสียงเฉียบขาด
“แต่พี่เขาก็บอกเอง ว่าเขาไม่อยากหมั้น”
“หยุดพูดแล้วนั่งลงเดี๋ยวนี้!!!” สโรชาพูดกับลูกสาวของนางด้วยน้ำเสียงดุดันขึ้น
สมายอ้าปากค้างกับประโยคที่เธอได้รับจากมารดาของเธอ ก่อนจะเหลือบไปเห็นสายตาที่ยั่วโทสะราวกับผู้ชนะของแกรนด์ที่ส่งตรงมาให้กับเธอ
“นั่งลง!!” สโรชาสั่งลูกของนางทั้งสองคนให้นั่งลงอีกครั้ง แต่สมายกลับไม่สนใจคำสั่งของมารดา เธอตัดสินใจเดินออกจากที่ตรงนั้นอย่างเสียมารยาท
“โอ้ย!!” เธอพลาดไปเหยียบเศษแก้วที่เธอทำหลุดมือเมื่อครู่ แต่หญิงสาวกลับไม่ใส่ใจมันสักเท่าไหร่แม้จะเจ็บ แม้เลือดจะไหลออกมาก็ตาม หญิงสาวตัดสินใจเดินต่อขึ้นไปบนห้องของตนเอง แกงส้มมองตามสมายด้วยความเป็นห่วง เขาตั้งใจจะเดินตามเธอไปแต่ถูกมารดารั้งเขาไว้เสียก่อน
“แกง!!!”
“ผมจะไปทำแผลให้น้อง” แกงส้มหันไปพูดกับมารดาคิ้วขมวด ด้วยหวังว่านางจะยอมปล่อยให้เขาไปดูแลเธอ แต่เปล่าเลย มารดาของเขากลับสั่งให้แม่บ้านขึ้นไปดูแลสมายแทนเขา
“ลูกพาหนูแกรนด์ออกไปช้อปปิ้งและทานข้าวเย็นข้างนอก ส่วนน้องเดี๋ยวแม่จะดูแลเอง” สโรชาออกคำสั่งกับลูกชาย ด้านแกรนด์…เธอมองแกงส้มด้วยสีหน้าที่ไม่สบอารมณ์ เธออยู่ตรงนี้ทำไมเขาไม่สนใจเธอ เขากลับสนใจแต่ยัยเด็กเอาแต่ใจนั่น
“ไปได้หรือยังคะแกง!” แกรนด์คว้ากระเป๋าหรูของเธอขึ้นสะพายก่อนจะลุกขึ้นยืน หวังจะรบเร้าชายหนุ่มให้รีบพาเธอออกไปช้อปปิ้งตามคำสั่งว่าที่แม่เขย
“คุณอยากจะไปไหนเชิญคุณไปคนเดียวเถอะ ผมขอตัว” แกงส้มพูดออกมาอย่างเหลืออด เวลานี้อะไรก็ไม่สำคัญเท่าสมายอีกแล้ว แม้สิ่งที่เขาทำเป็นการหักหน้าผู้หญิงทั้งคู่ก็ตาม สมายบาดเจ็บ ทำไมมารดาไม่สนใจเธอบ้าง เขาตัดสินใจเดินตามสมายขึ้นไปบนห้อง โดยไม่สนใจเสียงเรียกจากหญิงสาวทั้งสองคนที่เหลือ
สมายประคองร่างของตัวเองมาจนถึงห้องนอน หญิงสาวนั่งลงบนเตียงก่อนจะก้มลงมองเท้าที่มีเลือดไหลออกมาไม่หยุด เธอพยายามเอาทิชชูเช็ดเลือดออกอย่างทุลักทุเล เธอเกลียดเลือดเป็นที่สุด
ก๊อก ก๊อก ก๊อก
“คุณหนูคะป้าทำแผลให้ค่ะ” แม่บ้านเดินเข้าในห้องพร้อมกับกล่องยา
“ไม่เป็นอะไรค่ะป้า เดี๋ยวมายทำเองค่ะ ป้าออกไปเถอะค่ะ” สมายพูด
“แต่…”
“ไม่เป็นไรค่ะ” ยังไม่ทันที่ป้าแม่บ้านจะพูดอะไรต่อ หญิงสาวก็พูดแทรกเสียก่อน ทันทีที่แม่บ้านเดินออกไป สมายก็นั่งมองอุปกรณ์ทำแผลอย่างลังเลใจเธอหยิบแอลกอฮอล์ขึ้นมาดูก่อนจะเอา มันกลับเข้าไปเก็บไว้ที่เดิม ก็เธอกลัวแสบนี่
“สมาย”
“พี่แกง” แกงส้มมองน้องสาว ก่อนจะตรงไปดูบาดแผลของเธอ เขาบรรจงคว้าเท้าของเธอ หวังจะทำแผลให้กับเธอ
“พี่จะทำอะไรคะ” สมายถามอย่างตกใจเมื่อเห็นแกงส้มหยิบขวดแอลกอฮอล์ที่เธอเพิ่งเก็บมันไปให้ไกลจากตัวเธอเมื่อครู่ขึ้นมา
“ก็ทำแผลให้น้องน่ะสิ” แกงส้มตอบด้วยน้ำเสียงอ่อนโยน สิ้นเสียงแกงส้ม สมายรีบชักเท้าหนีทันที ผู้เป็นพี่ชายมองน้องสาวอย่างเอ็นดู เขารู้ว่าเธอกลัว
“พี่สัญญาว่าจะทำอย่างเบามือที่สุด” แกงส้มพูดออกมา เพื่อให้เธอหมดความกังวล สมายจึงยอมส่งเท้ากลับไปให้เขาทำแผลให้แต่โดยดี
“เจ็บมากมั้ยคะ?” แกงส้มถามออกมาด้วยน้ำเสียงอ่อนโยน
ตลอดเวลาของการทำแผล สมายลืมความเจ็บปวดไปอย่างหมดสิ้น เธอได้แต่มองใบหน้าของชายหนุ่มตรงหน้า เขาคือคนที่รักและอยู่เคียงข้างเธอเสมอมา เขาไม่เคยทิ้งเธอไปไหนเลยแม้สักครั้ง เธอจะต้องเสียเขาให้กับผู้หญิงคนนั้นจริงๆเหรอ เธอคงทนไม่ได้ หยาดน้ำใสๆในตาหลั่งไหลออกมาโดนแขนของคุณหมอจำเป็น จนทำให้เขาที่กำลังก้มหน้าก้มตาทำแผลให้กับเธออยู่นั้นถึงกับตกใจ แกงส้มเงยหน้ามองคนไข้ ที่หน้าสวยๆบัดนี้ถูกปกคลุมไปด้วยหยาดน้ำตาจนเต็มใบหน้า
“สมาย!!” ชายหนุ่มอุทานเสียงเบาหวิว เขาตกใจที่เห็นเธอเป็นเช่นนี้
“พี่แกง ฮือออ” สองหนุ่มสาวโผลเข้ากอดกันและกัน หญิงสาวสะอื้นอยู่ในอ้อมกอดของชายหนุ่มเนิ่นนาน
“พี่อย่าทิ้งน้องนะ…พี่ห้ามหมั้นนะ!!” สมายพูดทั้งๆที่ยังกอดเขาอยู่ เธอกลัวการที่จะสูญเสียเขาไป แกงส้มไม่ตอบอะไร เขาเพียงแต่กระชับกอดนั้นให้แน่นขึ้น และยกมือลูบศรีษะเธอเป็นการปลอบใจ
หลังจากที่แกรนด์กลับออกไป สโรชาแอบตามแกงส้มขึ้นมา เขามองเหตุการณ์นี้อยู่สักพัก ก่อนที่นางจะตัดสินใจขั้นเด็ดขาดด้วยตัวของนางเอง เรื่องทั้งหมดจะจบลงด้วยดี ทุกฝ่ายจะต้องมีความสุข
“คุณคะ ฉันหวังว่าสิ่งที่ฉันตัดสินใจทำคงเป็นสิ่งที่ดีที่สุดสำหรับเราทุกคนนะคะ” สโรชาพูดออกมา หวังว่าสามีของเธอจะได้ยินและรับรู้ในสิ่งที่เธอกล่าว
เช้าวันต่อมาสถานการณ์เป็นปกติอย่างเช่นทุกวัน แกงส้มและสมายต้องออกมาทำงานพร้อมกัน แต่ที่แปลกไปจากทุกวันคือ วันนี้หญิงสาวไม่สามารถเดินได้อย่างปกติเหมือนเช่นทุกวัน สาเหตุมาจากอุบัติเหตุที่เกิดขึ้นเมื่อวาน เธอพยายามประคองร่างของเธอลงมาจากชั้นสองของบ้านอย่างทุลักทุเล
“มานี่” แกงส้มที่เพิ่งเดินตามหลังออกมาเห็นดังนั้น เขาเข้าไปช่วยประคองร่างบางของเธอจนลงมาข้างล่างได้อย่างสำเร็จ
“แม่ว่า…วันนี้ลูกไม่ต้องออกไปทำงานหรอกลูก” สโรชากล่าวกับลูกสาว
“ไม่เป็นไรค่ะ หนูไม่อยากอยู่บ้าน” สมายพูดออกมาโดยไม่สบตามารดา เธอยังไม่หายเคืองมารดาของเธอสักเท่าไหร่ สโรชาก็เพียงแต่มองลูกสาวนิ่งๆ ก่อนจะนั่งประจำตำแหน่งเดิมที่โต๊ะทานข้าว
“ไปกันได้หรือยังคะพี่แกง” สมายหันไปพูดกับพี่ชาย
“อ้าว…แล้วไม่ทานข้าวกันก่อนเหรอลูก ของโปรดของหนูทั้งนั้น” สโรชาถามด้วยความเป็นห่วง
“พอดีนัดกับพี่แคนทานข้าวเช้าที่บริษัทค่ะ ขอตัวนะคะ” สมายตอบด้วยนามเสียงเรียบๆ ก่อนจะประคองร่างตัวเองเดินออกจากบ้านไป โดยไม่รอผู้เป็นพี่ชาย แกงส้มเองก็ไม่ลังเลที่จะเดินตามน้องสาวออกไป
@starbuck
“นายนัดฉันออกมามีอะไรหรือเปล่า” สต๊อปพูดกับแคนหลังจากยกแก้วกาแฟขึ้นดื่ม
“คิดถึง!!” แคนส่งเสียงออดอ้อนให้หญิงสาวตรงหน้า พร้อมกับสายตาทะเล้นนั่น
“แหวะ”
“ไม่คิดถึงแคนบ้างเหรอต๊อป” แคนยังคงลูกอ้อนไว้อีกครั้ง
“นายไม่สบายหรือเปล่าเนี่ย” หญิงสาวก้มหน้าก้มตา เธอพยายามจะซ่อนหน้าแดงๆนั่นจากสายตาชายหนุ่ม
“เธอเขินเหรอ แหน่ะๆ ต๊อปเขินแคนเหรอ” ชายหนุ่มแซวหญิงสาวทันทีที่เห็นแก้มแดงๆของเธอ
“นายมีเรื่องอะไรรีบพูดมาเลย ฉันรีบ!!” สต๊อปไม่ตอบชายหนุ่ม แต่เธอกลับเอ็ดเขาแทน
“ฉันมีเรื่องจะปรึกษาเธอ”
“ว่ามาสิ” สต๊อปพูดพร้อมพยักหน้ารับ ก่อนจะนิ่งฟังเขา
แคนตัดสินใจเล่าเรื่องความสัมพันธ์ของแกงส้มและสมายให้หญิงสาวฟังทั้งหมด ก่อนจะพูดต่อ
“จริงๆเรื่องนี้ไอ้แกงมันขอไว้ว่าห้ามเล่าให้ใครฟัง แต่แคนอึดอัดจะแย่” แคนอธิบายให้สต๊อปฟัง ซึ่งเหตุผลที่แท้จริงของเขา คือเขาไว้ใจเธอ และไม่อยากที่จะมีความลับกับเธอ
“แล้วยัยเด็กนั่นน่ะ คิดยังไงกับพี่ชายตัวเอง” สต๊อปถามออกไป ชายหนุ่มได้แต่ส่ายหัว
“หวังว่าเธอจะไม่นอกใจพี่ชายฉันนะ” สต๊อปบ่นออกมาตามความคิดของตัวเองเบาๆคนเดียว แต่ชายหนุ่มตรงหน้าได้ยินชัดเจน
“แคนว่าต๊อปสบายใจแทนพี่ชายต๊อปได้เลย เพราะสมายยังไม่รู้เรื่องนี้”
“นี่นายจะบอกว่ายัยเด็กนั่น ไม่รู้อย่างงั้นเหรอว่าแกงส้มไม่ใช่พี่ชายแท้ๆของตัวเองอ่ะ” สต๊อปถามไปอย่างอึ้งๆ คำตอบที่ได้รับกลับคืนมาจากแคนก็คือ ‘ใช่!!’
________________________________________________________________________
ขออภัยหากสะกดคำผิด หรือ ใช้คำวิบัติ แต่เพื่ออรรถรสในการอ่าน
โปรดใช้วิจารณญาณในการอ่าน ขอบคุณค่ะ.
ความคิดเห็น