คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #5 : Chapter 5 : คำมั่นสัญญา
Chapter : 5
คำมั่นสัญญา
“มีความสุขชะมัดเลย…พี่แกงคะ” สมายตะโกนลั่นป่าวประกาศให้ผืนน้ำตรงหน้าได้รับรู้ว่าเธอกำลังมีความสุขมากแค่ไหน ก่อนจะหันไปมองพี่ชายตัวโตด้วยแววตาเจ้าเล่ห์ แกงส้มมองหน้าน้องสาวอย่างฉงนใจ แต่เขารู้ทันหรอกน่า
“เห้ยย” คนตัวเล็กกว่า ตัวลอยขึ้นอยู่ในอ้อมแขนของพี่ชาย ก่อนที่พี่ชายตัวดีจะจับร่างเล็กหย่อนลงน้ำทะเล
“พี่แกงงงงงง ไมทำแบบนี้อ่า” สมายโวยวาย
แกงส้มไม่สนใจเสียงโวยวายนั่น เข้าวิดน้ำสาดใส่คนตัวเล็กทันพลัน ต่างคนต่างไม่มีใครยอมแพ้ใคร แกล้งกันไปแกล้งกันมาอยู่นานจนสุดท้ายผู้เป็นพี่ชายก็เป็นฝ่ายยอมแพ้น้องสาวเอง ร่างเปียกปอนของทั้งสองเดินกลับเข้ามาในบ้าน ก่อนที่จะแยกย้ายกันไปทำธุระส่วนตัวของตนเอง
เมื่ออาบน้ำสระผมเสร็จ สมายนั่งเช็ดผมยาวสลวยของตนอยู่นานแต่ก็ยังไร้วี่แววว่าจะแห้งง่ายๆ แย่จริง ถ้ารู้ว่าจะมาทะเลเธอคงจะพกไดร์เป่าผมมาด้วยแน่ๆ ไม่มาเสียเวลานั่งเช็ดแบบนี้หรอก นึกแล้วก็หงุดหงิดนัก พี่แกงนะพี่แกง ทำไม่บอกกันก่อน
แกงส้มแอบยืนมองความพยายามของน้องสาวอยู่นาน สุดท้ายก็ทนไม่ไหวที่จะเข้ามาช่วยเหลือ เขาแย่งผ้าเช็ดผมจากมือน้อยๆนั่นไป ก่อนจะบรรจงเช็ดผมให้เธออย่างนุ่มนวล
“พะ พี่แกง…ขอบคุณค่ะ” สมายอุทานด้วยความตกใจ ก่อนจะเอ่ยขอบคุณพี่ชายของเธอ ด้วยรอยยิ้มหวานๆ
ความรู้สึกแปลกประหลาดเกิดขึ้นในหัวใจอย่างบอกไม่ถูก เธอรู้สึกเขินเล็กน้อยกับสิ่งที่พี่ชายของเธอกระทำให้ ทำไมกันนะ? เมื่อก่อนแกงส้มก็ทำแบบนี้ให้กับเธอออกจะบ่อย เธอก็ไม่เห็นจะรู้สึกอะไรนอกเหนือไปจากความอบอุ่น สงสัยอาจจะเป็นเพราะช่วงนี้พี่ชายของเธอไม่ค่อยจะอยู่ติดบ้าน ทำแต่งาน จึงทำให้เธอและเขาห่างเหินจากการปฏิบัติตัวเช่นนี้ก็เป็นได้
แกงส้มเองก็รู้สึกแปลกใจเช่นกัน ทำไมเขาถึงมือสั่น ผู้หญิงตรงหน้าคือน้องสาวแท้ๆของเขา น้องสาวที่เขาดูแลมาแต่เด็กแต่เล็ก เมื่อก่อนก็ไม่เห็นจะเป็นแบบนี้ ทำไมกันนะ? หรืออาจจะเป็นเพราะช่วงนี้เขาไม่ค่อยมีเวลาให้เธอ ความคุ้นเคยที่เคยกระทำเช่นนี้จึงห่างหายไป
“พี่แกงคะ” แกงส้มชะงักเมื่อได้ยินเสียงหวานเอ่ยเรียก เขาเงยหน้ามองหญิงสาวผ่านทางกระจก
“ถ้าพี่…ไม่ใช่พี่ชายของสมาย พี่จะรักสมายมั้ยคะ” หญิงสาวถามออกมาจากความรู้สึก
ชายหนุ่มมองหน้าหญิงสาวอย่างสงสัย ไม่มีเหตุผลอะไรที่เธอต้องถามเขาแบบนี้ แกงส้มวางผ้าเช็ดผมลง ก่อนจะหมุนเก้าอี้ให้หญิงสาวหันมาเผชิญหน้ากับเขาโดยตรง แกงส้มคุกเข่าลงเพื่อให้สายตาอยู่ในระดับเดียวกันกับสมาย ก่อนจะยกมือขึ้นลูบศีรษะน้องสาวอย่างเอ็นดู
“ทำไมถามแบบนั้นล่ะคะ..หือ?”
“สมายแค่รู้สึกว่า ตัวเองโชคดีที่สุดในโลก ที่มีพี่แกงเป็นพี่ชาย มีผู้ชายที่รักสมายมาก มากกว่าใครๆ น้องรักพี่แกงนะคะ พี่สัญญากับน้องนะ ว่าเราจะไม่ทิ้งกันไปไหน” สมายพูดทุกอย่างออกไปตามความรู้สึก
“พี่สัญญา ว่าพี่จะไม่ทิ้งสมายไปไหน ไม่มีอะไรมาแยกเราสองคนจากกันได้ นอกจากความตาย” แกงส้มพูดด้วยน้ำเสียงหนักแน่น ถ่ายทอดความรู้สึกผ่านทั้งทางน้ำเสียงและแววตา
สมายเมื่อได้ยินดังนั้นเธอก็โผลเข้ากอดผู้เป็นพี่ชายทันที เธอมีความสุขมากแล้วที่มีเขาอยู่ข้างๆเธอ และเขาสัญญากับเธอว่าจะไม่ทิ้งเธอไปไหน แกงส้มกอดหญิงสาวกลับ พลางลูบศีรษะน้อยๆนั่นอย่างเบามือ
“พี่แกงจะว่าอะไรไหม ถ้าน้องจะบอกว่าน้องคบกับพี่ฮัท” หญิงสาวสารภาพทุกอย่างโดยที่แกงส้มไม่ทันได้ถาม แกงส้มชะงักมือที่กำลังลูบศีรษะหญิงสาวทันที ก่อนจะผละเธอออกจากอ้อมกอด
“ทำไม?” คำถามสั้นๆ ที่เธอเข้าใจความหมายมันดี พี่ชายของเธอกำลังโกรธ
“น้อง…เอ่อ..น้องคิดว่า น้องยังรักเขา” คำตอบนี้ ทำให้ชายหนุ่มเจ็บปวดหัวใจที่สุด ทำไมน้องสาวของเขาถึงต้องพาตัวเองเข้าไปหาคนแบบนั้น
“พี่แกง พี่กำลังเข้าใจพี่ฮัทผิดนะคะ” หญิงสาวพูดต่ออย่างรู้ทันความรู้สึกของพี่ชาย แกงส้มนิ่งฟัง
“พี่ฮัทกับพี่เฟรมเขาคบกันก็จริง แต่ตอนนั้นมายกับพี่ฮัทเราไม่ได้เป็นอะไรกันเลย น้องผิดเอง ที่น้องคิดไปเองว่าพี่ฮัทเขารักน้องเหมือนที่น้องรักเขา น้องยอมรับว่ารู้สึกเสียใจที่ถูกปฏิเสธ แต่น้องก็เข้าใจเขาดีค่ะ หลังจากนั้นไม่กี่อาทิตย์พี่ฮัทกับพี่เฟรมก็เลิกกัน เพราะเขาสองคนต่างคนต่างก็ไม่ได้รักกัน ข้อนี่แหละที่พี่ยังไม่รู้” แกงส้มเข้าใจที่หญิงสาวอธิบาย แต่ก็แสร้งหาเรื่องอื่นมาพูดอีก
“และที่มันหายหัว หนีน้องไปล่ะ” แกงส้มถามด้วยอารมณ์ฉุนเฉียว
“เขาไปเรียนต่อค่ะ เขาไม่ได้หนีน้อง และเขาก็บอกให้น้องรอ”
“แล้วน้องก็รอมันอย่างงั้นเหรอ ?” แกงส้มถามอย่างคาดคั้น
“น้องรักเขา” สมายตอบเสียงสั่น แกงส้มมองเห็นแววตาที่ปริ่มไปด้วยน้ำใสๆ ก็รู้สึกสงสารจับใจ
“แม่รู้หรือยัง” แกงส้มถามด้วยน้ำเสียงที่อ่อนลง
“ค่ะ แม่ทราบ แต่แม่ให้มายมาคุยกับพี่”
“เอาล่ะๆ พี่จะให้โอกาสมัน ให้มันพิสูจน์ให้พี่เห็นว่ามันรักน้องของพี่จริงๆ” สุดท้ายคนเป็นพี่ก็ยอมน้องสาวอีกตามเคย สมายโผลเข้ากอดพี่ชายอีกครั้งแทนคำขอบคุณ
เช้าวันรุ่งขึ้น ฮัทได้เดินทางมารับประทานอาหารเย็นที่บ้านของสมาย เขาได้พูดคุยกับสมายเรื่องแกงส้มแล้ว เขาเข้าใจดีว่าคนเป็นพี่ย่อมหวง และห่วงน้องสาวเป็นธรรมดา ซึ่งเขาเองก็มีน้องสาวเช่นกัน เขาจึงเข้าใจความรู้สึกนี้ดี
“พี่ฮัทเข้าบ้านสิคะ” สมายเรียกให้ฮัทเข้ามาในบ้าน ซึ่งมีมารดาของเธอและแกงส้มรอทานข้าวอยู่แล้ว ชายหนุ่มยกมือไหว้ผู้เป็นเจ้าของบ้านทั้งสองทันทีที่พบหน้า ก่อนจะเดินไปนั่งเก้าอี้ฝั่งตรงข้ามกันกับแกงส้มซึ่งข้างๆแกงส้มนั่นคือ สมาย ส่วนผู้เป็นมารดานั้นนั่งประจำตำแหน่งที่หัวโต๊ะอยู่แล้ว
บรรยากาศการรับประทานอาหารบ้างก็ผ่อนคลาย บ้างก็อึมครึม อาจจะเป็นเพราะคนที่เป็นพี่ชาย ยังไม่ยอมวางมาดหวงน้องสาว คอยจิกกัดฮัทอยู่เสมอเมื่อมีโอกาส ส่วนผู้เป็นมารดาก็คอยจะหนุนหลังช่วยเหลือฮัททุกครั้งที่แกงส้มแสดงกิริยา แบบนั้น
“เอ๊ะ ตาแกงนิ ยังไงกันเลิกทำนิสัยไม่น่ารักแบบนี้ได้แล้วนะ” มารดาดุแกงส้มอย่างเหลืออด คนโดนดุไม่ตอบโต้อะไร เพียงแต่มองชายที่อยู่ตรงหน้าด้วยแววตาที่กวนและยั่วโทสะ ก่อนที่คนเป็นน้องจะอดรนทนไม่ไหวที่เห็นพี่ชายของตนกระทำแบบนั้น ‘เพี้ยะ’ ฝ่ามือน้อยๆ ฟาดลงไปที่ต้นขาของผู้เป็นพี่ชายอย่างอดไม่ได้
“ดี! โดนซะบ้าง” สโรชาช่วยสนับสนุนลูกสาวอีกแรง
ด้านฮัทเองเขาก็ไม่ได้โกรธเกลียดอะไรแกงส้ม เขามองว่าแกงส้มคือพี่ชายของเขาคนนึงแม้อายุจะห่างกันแค่ปีเดียวก็ตาม และเขาก็สัญญากับตัวเอง ว่าเขาจะทำให้แกงส้มยอมรับในตัวเขาให้ได้ เขาจะทำให้แกงส้มเห็นว่าเขารักสมายมากแค่ไหน
“พี่แกงครับ” ฮัทเอ่ยทัก
“ใครพี่นาย” แกงส้มเงยหน้ามองฮัทอย่างยั่วโทสะ
“เอ่อ ผมขอคุยกับพี่เป็นการส่วนตัวได้หรือป่าวครับ” ชายหนุ่มยังคงความสุภาพแม้เจ้าของบ้านจะพูดจาไม่รับแขกเช่นนั้น
“ฉันบอกว่าฉันไม่ใช่พี่ของนาย”
“ตาแกง!! / พี่แกง!!” มารดาและน้องสาวเอ็ดแกงส้มอย่างเหลืออด ชายหนุ่มจึงจำใจลุกเดินนำฮัทออกไปยังห้องทำงาน
“นายมีอะไรก็ว่ามา”
“ผมแค่อยากจะพิสูจน์ให้พี่..” แต่ยังไม่ทันที่ฮัทจะพูดจบแกงส้มก็รีบส่วนกลับอย่างทันพลัน
“ฉันมีน้องแค่คนเดียว นั่นคือ สมาย” แกงส้มหยักคิ้วเป็นเชิงบอกว่า ‘ให้เขาเข้าใจเสียใหม่ว่าเขาไม่มีน้องชาย’
“ผมแค่จะบอกว่าผมรักน้องสาวคุณมาก เรื่องราวเก่าๆที่ผ่านมา ผมรู้สึกเสียใจและขอโทษ หากผมรับรู้ความรู้สึกของตัวเองที่มีให้กับสมายเร็วกว่านี้ คุณก็คงจะไม่โกรธผม แต่ผมสัญญาว่าผมจะไม่ทำให้เธอเสียใจ จะดูแลเธอให้ดีที่สุด” ฮัท พูดด้วยน้ำเสียงหนักแน่น อย่างไม่เกรงกลัวคนตรงหน้า แกงส้มสังเกตเห็นแววตาและสีหน้าของฮัท เขาก็มองเห็นแววตาที่มุ่งมั่นและจริงใจนั้นเช่นกัน
สมายซึ่งแอบมองทุกอย่างอยู่ ก็เผลอยิ้มออกมาอย่างอดไม่ได้ ก่อนที่เธอจะเดินกลับไปประจำตำแหน่งเดิมที่โต๊ะอาหาร
“มึงสัญญากับกูแล้วนะ” แกงส้มตบไหล่ฮัทอย่างแรง เขาสบตาฮัทอย่างหมายมั่นว่าฮัทจะต้องทำตามสัญญาที่ให้ไว้กับเขาให้ได้ ก่อนจะเดินออกมาที่ห้องอาหารเช่นเดิม
ความคิดเห็น