คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #4 : Chapter 4 : คำตอบ
Chapter : 4
คำตอบ
“เป็นแฟนกับพี่นะ”
สมายจ้องมองเข้าไปในดวงตาของเจ้าของคำถาม ก่อนใบหน้าสวยจะคลี่ยิ้มออกมา
“ค่ะ” สิ้นคำตอบ ชายหนุ่มตรงหน้าดึงเธอเข้าไปกอดด้วยความดีใจ เหมือนเด็กที่ได้ของเล่นใหม่
“รู้ไหม ว่ามายรอวันนี้มานานแค่ไหน ?” หญิงสาวถามทั้งที่ยังโดนกอดอยู่ ชายหนุ่มผละออกเล็กน้อย เขามองใบหน้าของสาวน้อยตรงหน้า คนนี้แหละที่คอยมาป้วนเปี้ยนในหัวใจของเขาตลอด 6 ปี
“พี่คิดว่าสมายจะไม่รักพี่แล้ว”
“สมายก็คิดว่าพี่จะไม่กลับมาซะแล้ว” สองหนุ่มสาวมองหน้ากันและกัน ก่อนจะหลุดขำออกมากับความคิดของเขาสองคนเอง
ปี๊ด ๆ
เสียงแตรรถบ่งบอกให้คนในบ้านรับทราบว่ามีผู้มาเยือน ไม่ต้องเดาก็รู้ว่าคือ แกงส้ม พี่ชายของเธอกลับมาแล้ว และนี่ก็เป็นเวลาเกือบจะ ตี3 แล้วด้วย
“สมาย…!!!” แกงส้มเรียกผู้เป็นน้อง ก่อนจะหันไปมองบุคคลที่สาม
“นายกลับไปได้แล้ว” แกงส้มพูดเสียงแข็ง
สมายมองหน้าแฟนของเธอ ก่อนจะพยักหน้าส่งสัญญาณว่าให้เขากลับไปตามคำสั่งของพี่ชาย
“งั้นผมลา สวัสดีครับ พี่ไปนะสมายฝากลาคุณแม่ด้วย” ฮัท ยกมือไหว้ลาแกงส้ม ก่อนจะหันไปบอกกล่าวกับสมาย สมายเพียงแต่ยิ้มหวานรับ เมื่อฮัทกลับไปแล้ว เวลานี้ก็เหลือเพียงเธอกับพี่ชายเพียงแค่ 2 คน แกงส้มมองหน้าน้องสาวของเขานิ่ง แววตามีคำถามมากมายที่เขาอยากได้คำตอบ แต่ยังไม่ทันได้ถามออกไป
“หาวววว ง่วงจังเลยอ่ะ พี่แกงพามายเข้านอนหน่อย” คนตัวเล็กเหมือนจะรู้ทันสายตาจับผิดที่พร้อมจะเทศนา จึงออดอ้อนเสียจนพี่ชายยอมอ่อน
เขาเห็นว่ามันดึกมากแล้วตั้งหากถึงยอมเธอ แกงส้มย่อตัวลงเล็กน้อยเหมือนรู้งาน ก่อนสมายจะขึ้นขี่หลังพี่ชายตัวโตอย่างเช่นตอนเด็กๆ เมื่อเดินขึ้นมาจนถึงห้องนอนสีหวาน แกงส้มสัมผัสได้ถึงลมหายใจที่ต่อเนื่องที่รดรนอยู่ที่ต้นคอของเขา เขารู้ทันทีว่าตัวแสบบนหลัง เข้าสู่ห้วงนิททราเป็นที่เรียบร้อยแล้ว ชายหนุ่มค่อยๆพลิกร่างหญิงสาวลงบนเตียงอย่างนุ่มนวล ก่อนจะห่มผ้าให้เธอ และตามธรรมเนียมชายหนุ่มก็ไม่ลืมที่จะจุมพิตลงบนหน้าผากและบอกฝันดี แม้คนตัวเล็กจะหลับไปแล้วก็ตาม
“ฝันดีนะครับน้องสาวของพี่” ไฟในห้องดับลง แกงส้มค่อยๆปิดประตูอย่างเบามือที่สุด เพื่อไม่ให้คนตัวเล็กรู้สึกตัวตื่น
ติ๊ง ติ๊ง ติ๊ง
“ฮัลโหล” สมายงัวเงียรับโทรศัพท์
“ยังไม่ตื่นอีกหรือไงตัวเล็ก” ปลายสายถาม
“หะ ห๊ะ” หญิงสาวยกหูโทรศัพท์มาดูอย่าง งงๆ ผู้ชายที่ไหนโทรหาเธอ เอ๊ะ หรือ
“พี่ฮัทเหรอคะ”
“ไม่ใช่ครับ ผมชื่อจิรวิทย์ตั้งหาก” จิรวิทย์ หรือ ฮัทตอบกลับอย่างกวนๆ
“โทรมามีอะไรแต่เช้าคะ”
“พี่ก็แค่…คิดถึงเราน่ะ เย็นนี้พี่ไปหาที่บ้านนะ”
“อย่าเพิ่งมาเลยค่ะพี่ฮัท ให้มายโดนพี่แกงสอบสวนก่อนแล้วกันนะ แล้วเดี๋ยวจะโทรไปรายงานนะคะ” หญิงสาวยังพูดไม่ทันขาดคำ เสียงเคาะประตูก็ดังขึ้น รู้ทันทีโดยไม่ต้องบอกว่าเป็นใคร
ก๊อก ก๊อก ก๊อก
“แค่นี้ก่อนนะคะพี่ฮัท พี่แกงมา” หญิงสาวกระซิบใส่สายโทรศัพท์ก่อนจะตัดสาย และแกล้งทำเป็นว่าเธอยังหลับอยู่
ชายหนุ่มผู้มาเยือน ก็เล่นตามน้ำ
“ว้า ยังไมตื่นเหรอนี่ เราอุตส่าห์ลางานมา ว่าจะพาไปเที่ยวซะหน่อย” สิ้นเสียง หญิงสาวที่หลับอยู่เมื่อครู่ถึงกับดีดตัวลุกนั่งทำตาแป๋วอย่างรวดเร็ว
“เที่ยวไหนคะ ไปสิ เดี๋ยวอาบน้ำก่อนนะ” หญิงสาวลืมตัวด้วยความตื่นเต้น ทำท่าจะวิ่งป๊าดเข้าห้องน้ำ แต่ช้ากว่า มือหนาขวาแขนเธอเอาไว้ก่อน
“ตื่นแล้วเหรอจ้ะ” ชายหนุ่มพูดแซว
“แฮะๆ” หญิงสาวไม่ตอบอะไร แต่กลับยิ้มแหยๆเหมือนเด็กน้อยที่ทำผิดแล้วโดนจับได้แทน
“เราจะไปไหนกันคะพี่แกง” สมายถามด้วยความตื่นเต้น แกงส้มไม่ตอบ เขาเพียงแต่อมยิ้มและขับรถต่อไปจนถึงที่หมาย
“ทะเล !!!!” สมายกระโดดโลดเต้นดีใจเหมือนเด็กๆ แกงส้มมองภาพน้องสาวอย่างมีความสุข ก่อนเขาจะยกกระเป๋าเก็บเข้าบ้านพัก ระหว่างที่เขากำลังก้มๆเงยจัดเก็บสัมภาระที่ขนเข้ามา เขาก็สัมผัสได้ถึงตัวอุ่นๆที่สัมผัสอยู่ด้านหลังของเขา
“ยิ้มรักพี่แกงจัง”
‘ยิ้มรักพี่แกงจัง’ ประโยคนี้เขาได้ยินมาจนนับครั้งไม่ถ้วนแล้ว สมาย...ผู้เป็นดั่งรอยยิ้มของคนทั้งโลก :)
สมายกอดแกงส้มอยู่นาน ก่อนที่คนตัวโตกว่าจะหันหลังมาโยกศีรษะเล็กไปมาอย่างเอ็นดูสองพี่น้องมองตากันและกันก่อนจะยิ้มให้กันด้วยความรักความอบอุ่นอย่างสุดหัวใจ
ความคิดเห็น