ตั้งค่าการอ่าน

ค่าเริ่มต้น

  • เลื่อนอัตโนมัติ
    Winter - Bell ....... กระดิ่งแห่งความทรงจำ ในฤดูหนาว.......

    ลำดับตอนที่ #2 : อะไรกันเนี่ย? .... แค่เห็นหน้าครั้งแรกก็ฝันแล้วเหรอ ????.........

    • อัปเดตล่าสุด 8 ส.ค. 49


    ตกเย็นเมื่อถึงบ้าน

    "กลับมาแล้วค่า~~~ "ชั้นวางกระเป๋า ดังโครม และรีบวิ่งขึ้นไปนั่งอ่านหนังสือเล่น

    "ริน  ลูกนี่ใช้ไม่ได้เลย  มาถึงก็วางกระเป๋าหนีเข้าห้องไปเลย  ทำการบ้านด้วยนะ" แม่ของฉันเอง ถึงจะค่อนข้างขี้บ่น  ยังไงแม่ก็คือแม่อยู่ดี

    "อืม .... เดี๋ยวทำ"ฉันตอบรับ

    "ชั้นขาดอะไรไปเหรอ ทำไมตอนนี้ความรู้บ้าๆนี่มาได้ไงกัน ?" ชั้นนั่งเหม่อ ออกนอกหน้าต่าง พลางคิดไปเรื่อยเปื่อย 

      ที่ยัยแก้วมีแฟนก็ชั้นก็อาจจะเพราะว่ายัยนั่นน่ะ น่ารักกว่าชั้นตั้งเยอะ แล้นิสัยชั้นก็ไม่ค่อยจะดีเท่าไหร่ด้วย  ชอบพูดโพล่งออกมาตรง  ซึ่งคนอื่นๆส่วนมากไม่ชอบกัน  แต่ชั้นชอบนิ  มีความจริงใจให้ต่อกัน ไม่จำเป็นตอบหว่านด้วยคำพุดที่แสนหวานหยอด  แต่สุดท้ายคือโกหก  อย่างนั้นแลหะไม่ชอบ  แต่ไม่รู้ทำไม่คนส่วนใหญ่ชอบกันน่ะสิ

    "เพราะ อะไรนะ ?"

    .....................................

    ............................

    ................

    ......

    "ก๊อกๆ"

    "แม่เหรอ ไม่ได้ล็อก เข้ามาสิ"

    ……….

    "นะ....นาย คนเมื่อตอนเย็นนี่ มาที่นี่ได้ไง ?" ฉันตะลึงสุดๆ

    "ก็ ........" หมอนั่น เอามือเกาหัว  แล้วก็หน้าเริ่มแดงๆ  เป็นไข้รึเปล่าเนี่ย ?

    "ก็ ...... คือว่า .... ชั้นขอ ที่อยู่มาจาก ฮายาซาว่า ซังน่ะ " หน้า ของหมอนั่นเริ่ม แดงขึ้นเรื่อยๆ  หวายยย คงอาการหนัก เดี๋ยว ไปเอายาให้ดีกว่า ( ซื่อบื้อ -*-)

    "มิยาซากิซัง  ฟะ ....ฟัง....นะ ..." …. หมอนั่นพูดจาตะกุกตะกัก

    "อะ....อืม ...." อะไร ทำไมใจชั้นถึงเต้นล่ะ ? แต่หมอนี่ตอนเขินนี่น่ารักจังแฮะ  ^^/  ว้ากกก >< คิดอะไรเนี่ย

    "คือ ...... " ?

    "…….."

    "… ชั้น ....."

    "ฟู่...... เอาล่ะนะ ชั้นชอบเธอ มิยาซากิ  รินซัง"

    (O//////O) ........(สีหน้าของฉัน อึ้งไปชั่วขณะ)

    ทำไงดีๆ ชั้นไม่เคยมีความรัก  แล้วเค้าต้องทำไงกัน ชั้นไม่เข้าใจความรู้สึก ผู้ชายนี่นา  แง~~ (ToT) (คิดในใจ)

    "ม่ายยยยย~~~" ชั้นบ้าไปแล้วแน่ๆ (>o<)

    "กรี๊ดดดด พรึ่บ !!!"

    ".....หือ .....?"

    "…….."

    "…นะ...นี่ .... ฝัน? ..... งั้นเหรอ" ….. ฉันตื่นจากเหตุการณ์ เมื่อกี๊แล้ว

    "ว้อยยยย .....ทำไมชั้นต้องฝันถึงหมอนั่นด้วยเล่า ....." ฉันบ่นคนเดียว พลางเคาะหัวตัวเอง อย่างหงุดหงิด

    "รินจัง .... กินข้าวได้แล้วจ้า"

    "ค่า"

    ฉันก็ลงไปกินข้าวเย็น ......... ต่อจากนี้ก็ไม่มีอะไรน่าสนใจแล้วล่ะ

    เล่าเรื่องพรุ่งนี้เลยดีกว่า

    ติดตามเรื่องนี้
    เก็บเข้าคอลเล็กชัน

    ผู้อ่านนิยมอ่านต่อ ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    อีบุ๊ก ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    ความคิดเห็น

    ×