คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #1 : เรื่องของ มิยาซากิ ริน การพบกันครั้งแรกของ มิยาซากิ กับ........ (ใครนะ - -")
เรื่อง .................
“ความว่างเปล่ามันเป็นยังไงน่ะ ..... ฉันรู้ดี ..... ก็มันเป็นเพื่อนที่ดีที่สุดของฉันนี่นา .......”
อ้อ ลืมๆ โทษที ชั้น มิยาซากิ ริน (- -)
ฉันไม่เคยนับว่าชั้นใช้ชีวิตแบบนี้มานานเท่าไหร่แล้ว ถึงจะมีเพื่อน แต่ก็เหมือนขาดอะไรไปอย่าง
อะไรน่ะเหรอ ฉันก็ไม่รู้ แล้วตกลงมันคืออะไรล่ะ ? นี้มันยากยิ่งกว่าโจทย์ หาพื้นที่ ไพร์อาร์ซะอีกนะเนี่ย ............
“นี่ ....ริน....รินจัง ไปได้แล้ว จะกลับบ้านกันแล้วนะ มัวนั่งเหม่ออยู่ได้ ” ยัย ฮายาซาวt มิซึ เพื่อนฉันเอง ยัยนี่น่ะก็เป็นเพื่อนที่ดีนะ ถึงบางทีจะน่ารำคาญไปหน่อยก็เหอะ (^o^)
“อะ... อืม จะไปเดี๋ยวนี้แหละ” (- -) ฉันตอบรับ อย่างเฉื่อยชา
ระหว่างที่เดินกลับบ้าน ............
“นี่ พรุ่งนี้ ชินโงะคุง เค้าจะชวนชั้นไปดูหนังแหละ เรื่องที่เค้าบอกท่าทางน่าสนุกดี เธอไปด้วยกันมั้ย ?”
“มะ ... ไม่ดีกว่า ชั้นไปบรรยากาศคงไม่ดีเท่าไหร่หรอก เธอไปกันแค่ 2 คนน่ะดีและ” ก็ฉันไม่อยากขัดจังหวะนิ (- -a)
“เหรอ ..... ว้า แย่จังจัง” ยัยมิซึ ทำเสียงงองน แต่ตอนยัยนี่ทำหน้างอนก็ น่ารักพิลึกดี ? แล้วไอ้คนชื่อ ชินโงะนั่น ก็เป็นแฟนยัยมิซึนั่นแหละ เป็นลูกครึ่ง อังกฤษ ป็อปปูล่า ในหมู่เด็ก ม. ปลาย โดยๆ รวมๆ ก็ดี
“เออ นี่ เธอทำงานศิลปะเสร็จยังอ่ะ ” ไม่รู้ทำไมจู่ๆ ก็อยากถาม
“อืม ..... ไม่อยากทำน่ะ เธอทำให้หน่อยนะ ฉันไม่ชอบเลย”
“เออ ..... ก็ได้ แค่วาดรูปเอง ”
“เธอก็พูดได้นิ ก็เธอวาดรูปเก่งนี่นา ”
ระหว่างที่เดินคุยกันไป ก็ เกิดเห็นใครไม่รู้วิ่งมาแต่ไกล ท่าทางรีบน่าดู
“ว้ากกกก ...... ตายๆ ลืมได้ไงฟร้า~~~”
“เจ้านี่ประสาทรึเปล่า” (-o-) ฉันพูดโพล่งออกมา
เอี๊ยดดดดด!!! ....... หมอนั้นหยุดทันที ตัวสูงชะมัด - -
“นี่ เมื่อกี้เธอว่าใครน่ะ หวังว่าคงไม่ใช้ชั้นหรอกนะ ” เจ้านั่น ถามด้วยท่าทีกวนๆ
“…………”
“ ถามแล้วไม่ตอบล่ะ” หมอนั่นเริ่มหงุดหงิด
“นี่ ..... ริน บรรยากาศชักมาคุขึ้นทุกทีแล้วนะ” ยัยมิซึ เริ่มหวัน
“ถามอีกครั้งนะ เมื่อกี้เธอว่าใคร ถ้าเป็นชั้นล่ะมีเรื่องแน่ ” คนอะไร ไม่รู้ลดละ ซะบ้าง
“.................”
………………
(ทุกคนอยู่ในสภาพ อึ้ง)
“....... ตอบก็ได้ ตอนนี้เย็นมากแล้ว นายเห็นใครบ้างล่ะ ชั้นไม่ว่าเพื่อนชั้นแน่ๆ ”
“เอ ...... เธอ ..... เพื่อนของเธอ….. แล้วก็ .......” หมอนั่นเริ่มนับ
“เอ่อ ...... รินไปกันเหอะ .....” ยัยมิซึ อ้อนวอน
“ก็ นายไงล่ะ ชิ!! ผู้ชายอะไร ไร้สมองชะมัด” ฉันโพล่งออกไปอีกแล้ว
“ฉัน?......หน็อย...... ”
“เห็นนาย จะรีบไปเอาของไม่ใช่เหรอ รีบไปเอาสิ เดี๋ยวก็หายหรอก ” ฉันเตือนเพื่อจะให้เจ้านั่นจะไปไกลๆ
“อ้า............ จริงด้วย ต้องรีบไปแล้ว ” ว่าแล้วหมอนั่นก็วิ่งไปซะ
สปีดเลย คงประมาณ
“ฮะๆ ตลกดีจัง แต่ฉันว่านายนั่นน่ารักดีนะ ” ยัยมิซึ เริ่มออกอาการ
“ตรงไหน ก็งั้นๆแหละ ก็แค่ตัวสูง แล้วยังซื่อบื้อ ไม่ยอมคนอีก ถ้าไม่เจอกันอีก ถือว่าเป็นบุญเลยนะเนี่ย” ถึงจะวางฟอร์มไปงั้น แต่จริงๆ ชั้นก็ชอบคนที่หน้าตาเหมือนยัยมิซึ แหละ ........
ความคิดเห็น