คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #4 : ตอนที่ ๔
อนที่ ๔
“บิให้แสิวะไอ้ยอ...”
เสียอท่านัมาาล เมื่อเห็นว่ายอยันั่นิ่ไม่ยอมทำอะไร่อานั้น นระทั่พระอาทิย์เลื่อนึ้นสู ระไอวามหนาวเย็นระบายาหายไป มีแสแ มีวามร้อนระทบแผ่มาถึ
“เหอะ ยับไม่แอีหรือวะไอ้ยอ” หลวายับออาล ท่านเินมือไว้หลัมาหยุรหน้าอยอแล้วบอ “้ายบารให้เอ็ัาร ไม่ใ่ะให้เอ็ินใบไม้เหล่านั้น”
“อ้าว...แล้วะให้ระผมทำอะไรหรือรับ”
“้าให้เอ็เอาอในบารออ แล้วไปัารล้าบารเสีย ไอ้หมอนี่ แ่นี้็ยัิไม่ไ้”
ยอเาหัวแล้วยิ้มแห้ๆ พอหลวาเินมาใล้ะเบาล ึรีบเผ่นหลบไปว้าบารมุ่หน้าไปทาลำห้วยในที่สุ
ใล้เพล หลวาสายวนยอไปสำรวถ้ำที่อยู่ใล้ๆ บอว่าะพายอไปเริรรมานในถ้ำ เพื่อฝึปรือารเริสมาธิ ำหนลมหายใเ้าออ
ทั้สอพระและศิษย์เินามันมุ่หน้าไปามเส้นทา ลัเลาะไปยัปาถ้ำ เห็นเป็นถ้ำว้า โถยาวลึเ้าไปภายใน มีหินอหินย้อยมามาย ภายในถ้ำอับื้น ไ้ลิ่นวามื้นโยมาแะมู หลวาสายให้ยอเรียมไฟาย หมายเพื่อสำรวเส้นทา้าหน้า
“เรียมไม้ีไฟับเทียน้วย็ี เผื่อะไ้่วยแสไฟาย”
ทั้สอเินมุ่หน้าเ้าไปามเส้นทา หลวาใ้ไฟายระบอสีเินส่อสำรว โยเบื้อหลัยอุเทียนหมายใให้วามสว่า่วยเหลือ
เมื่อพ้นาปาถ้ำเ้าไปภายใน ูเหมือนว่าแสสว่าาเบื้อนอะ่อยๆ าหายไป รายรอบเ็มไป้วยวามมืนแทบมอไม่เห็นเส้นทา้าหน้า มีเพียแสไฟาระบอไฟายาหลวา และแสเทียนวน้อยในมืออยอเท่านั้น
เินันมาราวร้อยสอร้อยเมร ึถึโถถ้ำว้า ทาที่แบๆ ่อยๆ ยายแล้วไปบรรบที่โถให่นาห้อประุมห้อหนึ่
“ถ้ำว้ามา...” หลวาใ้ไฟายส่อสำรวไปโยรอบ เห็นว่ามีบรราหินอหินย้อยมามาย าม่อ หลืบล้ายเห็นประายแสเินระยิบระยับามับา
“าม้ามาทานี้...”
ท่านเินนำไปทา้ายมืออโถถ้ำ เห็นว่ามีแท่นหินหนึ่ั้เ่นเป็นส่า ึะว่าะเินไปนั่และสำรวหาที่รรมาน
“รนี้แหละ”
ไ้ัยภูมิอันเหมาะสม หลวาสายึให้ยอั้เทียน สอเล่ม เสร็แล้วึัารปัวาที่รหน้า แล้วนำยอสวมน์อมาเ้าอสถานที่ บอล่าวถึารมาและุประส์อทั้สอ
“้าะนั่ที่นี่สัรู่ เอ็็วรทำามนะไอ้ยอ”
หลวายับไปนั่บนแท่นหิน ึู่เหมือนะพอเหมาะพอี ส่วนยอยับไปนั่รหน้า ัาึ้นนั่สมาธิ มือวาวาทับมือ้าย เท้าวาทับเท้า้าย ำหนลมหายใเ้าออ รับรู้ สัมผัสถึ ลิ้มรสึ่วามหอมหวานแห่พระธรรม เพียไม่นาน ทั้สอึเ้าสู่รรมาน
นานเท่าใไม่อารู้ไ้ ยอที่เ้าสู่สมาธิ ล้ายมอเห็นัวเอนั่นิ่อย่าั้ใ เห็นัวเอแล้วพลันรู้สึนลุ สิรับรู้ว่าบันี้นอาะวิาออาร่า พอหัวใส่ายไหว วิพลันอ่อนยวบ ลับล้ายลับลาว่าะลมหายใาห้ว รู่เียวึวูบับไป
“เฮือ...”
สะุ้ื่นาสมาธิ พอหันไปมอหลวา เห็นท่านยันั่นิ่ แล้วเสียอท่าน็ผ่านระทบโส
“ใไหวไม่นิ่ มันอาะหนัหน่อยสำหรับเอ็ แ่วระั้ใทำ อย่าหวั่นไหวไปับมัน”
เาระบายลมหายใออมา หัวใั้มั่น อยาปิบัิ ไม่วรใวอแวหวั่นลัว ึยับัวแล้วนั่อีรั้ โยไ้ยินเสียอหลวาอยสั่สอนอยู่ใล้ๆ
พอทุอย่าเ้าที่ วิึหยัมั่นเที่ยร เารับรู้อย่ามีสิ เ้าใอย่าไม่้อร้อบอ ่อนะเห็นว่าในวามมืนั้น ู่ๆ ลับมีแสวูบสว่ามาาถ้ำ้านหนึ่
“อย่าวอแว เอาไว้เสร็ิอเรา่อยไปสำรว”
มีบาสิ่บาอย่าอยู่รหน้า แถมหลวายัำับให้เายึสิลับมาัเ่า ยอพยายามฝืนวามสสัย ุึให้ลับมาอยู่ับัวัเิม เพียไม่นานึไม่ิถึและสสัย่อสิ่ที่อยู่รหน้าอี
นานเท่าไรไม่อารู้ไ้ หลวาสายึวนยอออารรมาน ท่านว้าเทียนหนึ่เล่ม โยส่ระบอไฟายืนให้ับยอ แล้วเินนำไปยัุที่สสัยุเียวับที่ยอิสสัย
“มีบาสิ่บาอย่า่อนอยู่รหน้านี้” หลวาสายบอ หมายทำลายวามเียบภายในถ้ำแห่นั้น
“ในนิมิผมเห็นเหมือนแสสีาวสลับำ สะท้อนมาา่อูหารหน้านี้รับ”
ยอส่อไฟายเป็นลำยาว พุ่ไปยัูหา่อหนึ่ึ่อยู่รหน้า ำแหน่เียวับที่หลวาสายำลัมุ่หน้าเินไปหยุ ท่านยื่นลำเทียนในมือไปูใล้ๆ เห็นว่าระหว่า่อูหาแบๆ นั้นมีล่อไม้วา่อนอยู่
“ล่ออะไรหรือรับหลวา”
“ไม่รู้...”
ภิษุยับถอยออมา แล้วมอบหน้าที่ให้ยอเ้าไปว้าออมา ท่านรับล่อ่อแล้วบรรเปิฝาอออย่าเื่อ้า
ในนั้นบรรุวัถุิ้นหนึ่ล้ายำราโบราหรือที่รู้ัันว่าปั๊บสาหรือพับสา สมุโบราที่ทำาระาษสา พับเป็นั้นๆ มัเห็นมาามวันบท ึ่ิ้นที่ทำาระาษสาหรือใบลานแบบโบรา ถูารล้วยนัินัเียนยุ่อนหาไ้ยามาแล้ว ้วยเพราะมียุสมัยหนึ่ วัามนบททาภาเหนือ ถูเ้าหน้าที่บ้านเมือ วาเอาัมภีร์โบราเหล่านี้ออมาเผา ที่เ็บ่อนเอาไว้็มีน้อย ไม่ล้ามีใรเอาออมาให้เห็นอี
เหุผลใน่วนั้นเมื่อราวัมภีร์โบรา พับสาใบลานามวัวาถูทำลาย ้วยเพราะเ้าหน้าที่ยุนั้น้อารยัเหยียวามเป็นอันหนึ่อันเียวันอประานในประเทศ และนั่นึถือว่าเป็นารสิ้นสุอบทำสอนแห่วามเป็นล้านนา
นิทานำลอน เรื่อราวา ึ่ถูารลในัมภีร์เ่าแ่ ถูลบล้าและแทนที่้วยวันธรรมแห่วามเป็นไทย ไม่มีอะไรที่เป็นอั้เิมอี่อไป
และัมภีร์เ่าิ้นนี้ ะเป็นหนึ่ในำนวนที่หลุรอาารถูทำลายวาล้าในรั้นั้น
“ำราอะไรหรืออรับ หลวา...”
ความคิดเห็น