คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #6 : ตอนที่6
[วิา ลอลอยั้ปุปผา]
้อวบุมลมปราที่เท้าเริ่มวิ่100รอบนเิำนาแล้ว็เริ่มวบุมพลัาเท้าแล้วเินที่ละ้าว สำเร็ะรู้สึไ้ถึเท้าเหยียบับพื้นแ่เป็นอาาศนาวิ่วน100รอบเรื่อยๆเหนือย
เหมยบ่นในใวิ่นะเป็นบ้าหอบอยู่แล้ว
ทำไมมันไม่่ายเลยอนนี้เหนื่อยะมั ้าะไม่ยอมะแพ้อีรั้ เหมยหลินวิ่วนอี20รอบนเิำนาเท้าอนาเริ่มรู้สึว่าเท้าเบาลเหมือนับ ลอลอยเหยียบบนอาาศแ่และสามารถ วิ่เินลอยบนอาารไ้าที่สู เหมยหลินวิ่เินไปในบนอาศแล้วยิ้มอย่าื่นเ้น
" ้าสำเร็แล้ว"
[ วิาร่ายรำปุปผา]
ารฝึ้อมที่สอ ้อร่ายรำวบุมลมปราส่ระแสไปยัที่ฝ่ามือทั้สอ้าแล้ว เริ่มมือ้ายส่ระแสไปยัมือวาร่ายรำหมุเป็นวลมแล้วแผ่ลมปรายายเป็นอาาเามที่นา้อารเริ่มมีวลมยายาเล็ไปให่ แล้วะมีเราะใสๆรอบุมัวอบนัวเธอ นารีีบเินเ้าไปใล้ๆแล้วับลูบไล้ไปมารู้สึถึเหมือนับผิวำแพบาๆ
"นี้นะหรือ เราะป้อันสร้าอาาเ แปลว่าเหมยหลินทำสำเร็แล้ว"
[วิาสะบัหวนืน]
ารฝึ้อมที่3 เหมยหลินเริ่มวบุมลมปราสร้าแรันและยายแพรลมปรารอบๆ ัวเอแล้วสะบัออไป เริ่มรู้สึถึพลัแพรออมาาลมปราเวลาสะบั ออมาเหมือนแรันออาัวเหมยหลิน อนนี้สำเร็แล้ว แ่้อลอูอนใ้ท่าสะบัหวนืนว่าสามรถป้อันสะท้อนลับไปู่่อสู้โมี
[วิาฝ่ามือปุปผ่าพิโรธ]
ารฝึ้อมที่4 เริ่ม่อารฝึรวบรวมลมปราแพรที่ฝ่ามือแล้วพลัออไปเหมยหลินทำ
เรือยๆนำนาเวลาใ้ฝ่ามือพลัออไปทั้สอ เหมือนะมีมือทะลุออาฝ่ามือ20
น่าะสำเร็แล้ว เหมยหลิน้อลอไปวัใ้
ฝ่ามือปุปผาพิโรธ โมีที่้นไม้ ว่าฝ่ามือ มีรอยฝ่ามือ20รั้
[วิาอัระย้ายมิิ]
ารฝึ้อมที่5 อเหมยหลิน ้อรวบรวบลมปราไปยันิ้วี้ั้สมาธิแล้ววาอัระามแบบในวิา้อเียนอัระให้ถูแล้วมัน้อปราเป็นรูปอัระะมีแสแล้ว้อรีบำที่อยาไปในัวอัระะพาไป เหมยหลินวาไป เรือยๆแ่็ยัพลา เธออยารีร้ออย่าเบื่อวิาอัระย้ายมิิทำให้้าเ็บศรีษะยินัอยาไ้อาาย์มาสอนเลยริๆแล้วเปาเปาวาอัระทำไ้อย่า่ายาย เหมยหลินิในใว่าวิาอัระย้ายมิิมันยาว่า วิาลอลอยั้ปุปผาที่้าเรียนะอี เหมยหลินนั้วาอัระไปมาใส่อัษรที่ำหนพร้อมส่ลมปรา แล้วันมีแสออมาาอัระเหมยหลินที่อารม์เสีย เห็นแล้วใ แล้วเหมยรีบนึว่าอย่าแวบไป้าหน้าไลๆอเหมยหลิน ้อะสำเร็ อัระะส่อแสแล้ว็ะแวบไปที่้อารแล้วเหมยแวบไป้าหน้าอที่ำหนไว้อย่าสำเร็
" ในที่สุ้า็ทำสำเร็วิาอัระบ้านี้ัที่"
[วิาระบี่แห่ันทรา]
ารฝึ้อมที่6 เหมยหลินทลอฝึ่อน้อวบุมลมปรา่อนเิำนา่อนแล้วอยออา่อนี้ มาลอฝึระบี่ส่พลัไปยัระบี่แล้วร่ายรำและฟัใบไม้ที่ลแล้วมารีบฟัให้รวเร็วให้ไ้ ถ้าสำเร็ะมีแสแผ่ออมาาระบี่ ใน่วเวลา่อสู้ระบี่ะ่วยเพิ่มวามเร็วที่ะฟั
อนนี้เหมยหลินฝึ้อมวิานสำเร็6วิา
"รวสอบ"
(รวสอบ)
ระบบ: สถานะนายท่านเ้าระบบ
ื่อ: หวัเหมยหลิน
อายุ: 17ปี
เพศ: หิ
ลมปรา: ั้นนัปรา์ ระับ5
สายเลือ: มนุษย์
พรสวรร์ปัหา: 2าว
พรสวรร์ทาาย: ระับ4
พรสวรร์พิเศษ: ระบบวามำอมะ
วามสามารถ: วิาเสน่ห์อมมาร(ั้น1)
วิาลอลอยั้ปุปผา(ั้น8)
วิาระบี่แห่ันทรา(ั้น5)
วิาฝ่ามือปุปผ่าพิโรธ(ั้น7)
วิาร่ายรำปุปผา (ั้น7)
วิาอัระย้ายมิิ(ั้น7)
วิาสะบัหวนืน(ั้น8)
้อบพร่อ: -------------
ภาริ : ามหาที่สถานที่สำนัรารีปุปผ่า
ราวัล รับพลัสายเลือหส์อมะ
เหมยหลินรว้อมูลเสร็แล้ว
เธอ้อมันฝึ้อมวิา่าๆให้เิำนา มาึ้น แล้วเหมยหลิน(ออระบบำรา) แวบลับมายั้โลลมปราที่เหมยหลินอยู่
เธออยๆลุึ้นำลัเินไปอย่าเียบๆไม่อยารบวน แ่เปาเปาันื่นึ้น่อน
"นายท่านะไปไหนเ้าะ"
"้าะไปอาบน้ำที่น้ำ แล้วเ้าสนใะไปอาบน้ำับ้าหรือไม่"
"้าไป้วยเ้าะนายท่าน ้าไม่อยาอยู่นเียวเ้า่ะ"
"ถ้าอย่านั้นพวเรารีบไปันเถอะ"
เหลยหลินเรียมพระบี่เอาไว้ป้อันัวแล้วรีบมุหน้าไปทาน้ำห่าันไม่มา เหมยหลินและเปาเปาระหวาเิน
"เ้าไม่้อเรีย้าว่านายท่านอีแล้วเ้าเรีย้าว่าพี่สาว็ไ้"
"้าไม่อบเวลาที่เ้าเรียว่า นายท่าน มันทำให้้ารู้สึไม่ีเหมือนนายับทาสรับใ้ ้าอยาให้เ้าเป็นน้อสาวอ้า"
"ในเวลาเอผู้นอื่นเห็นและถามพวเรา ้าะไ้อบว่าเ้าเป็นน้อสาวอ้าีหรือไม่ แล้วไม่้อเรียนายท่านอีแล้ว"
" ท่าน...พี่สาว"(เสียอย่าเบาๆ)
"หะ อะไรนะ ้าไม่ยิน "
" ....พี่สาว "
"หะอะไรนะ พี่อะไร"
" พี่สาว" (เสียั)
ใบหน้าเปาเปาเริ่มเินนแ้มป่อแล้วรีบเินนำหน้าไป่อน เหมยหลิน็หัวเราะึ้นอย่าเอ็นู
"้ออย่านี้สิน้อสาวอ้า!!!! รอ้า้วย!!! "
เหมยหลินรู้สึถึน้ำรนี้มีลมปราแพรอออย่าบริสุทธ์แ่เธอไม่สนใ
"พวเรารีบอาบน้ำันเถอะ่อนที่พระอาทิย์ใ้ละินแล้ว รีบอาบเสร็พวเรา่อยลับไปพัผ่อนที่ถ้ำ"
"เ้าไปถอุเสื้อผ้าที่โหิน้าน้านรนั้น่อน
" ส่วนพี่สาวนนี้ะถอเสื้ออาบน้ำโหิน้านวา"
"เ้า่ะพี่สาว"
เหมยหลินยิ้มส่ออมาให้เปาเปา แล้วเินเ้าไปหาที่ใล้ๆโหิน้อนให่ ้านวา เหมยหลินอยๆถอุนเสร็แล้วพวเธอ็ลไปในน้ำ
เหมยหลินและเปาเปาเล่นน้ำไปมาแล้วอย่าสนุสนานู่ๆมีแสสว่ารลาน้ำทั้ที่เหมยหลินับเปาเปารู้สึถึลมปราแพรออมาเรื่อยไปเหมือนมีบ้าอย่าที่ำลัึูเรียร้ออยาให้เหมยหลิน้อลไปในน้ำที่มีแสสว่านั้น
"เ้าเห็นแสสว่าหรือไม่ มันมีบ้าอย่าที่มันเรียร้อให้้า้อำน้ำลไป "
"พี่สาวรอ้ารวสอบ่อนเ้า่ะ"
เปาเปาหลับาอยู่นิ่สัพัลมปราแพรออั้นสวรร์ ระับ1
เหมยหลินเห็นเปาเปาแพรลมปราั้นสวรร์ ระับ1 ทำให้ร่าายอเหมยหลินสั้นลัวอย่านลุเหมยหลินิใ เธอเยโนลมปราเปาเปาั้นสวรร์ระับ1ที่แพรออมา นร่าายยืนไม่ไหว
เปาเปารวสอบเสร็แล้วเปิายิ้มอย่าีใแล้ว
"พี่สาวพวเราเอสถานที่สำนัรารีปุปผาเ้า่ะ "
"อะไรนะ สำนัอะไรันทำไมไปอยู่ใ้น้ำนั้น"
"นี้หรือว่ามีใรร่ายอัระปปิไว้สถานที่สำนัรารีปุปผาที่เยหายไป700ปีันแน่"
"้าว่าเป็นเ่นนั้นเ้า่ะ"
"ถ้าั้นพวเรารีบสวมใส่เสื้อผ้า่อนแล้ว่อยเริ่มำลน้ำไป"
"เ้า่ะพี่สาว"
เหมยหลินับเปาเปาว่ายน้ำลับไปเอาเสื้อแ่ละนรีบับเสื้อผ้าเ้ามาสวมใส่อย่ารวนเสร็ แล้ว เหมยหลินพระบี่ไป้วย
"เปาเปาเ้าพร้อมหรือไม่"
"พร้อมแล้วเ้า่ะ"
เหมยหลินับเปาเปาลั้นหายใ
เริ่มำน้ำลไปในใ้น้ำ เหมยหลินว่ายน้ำเปิามอไป แล้วเอแสสว่าอยู่รลานั้นเหมยหลินและเปาเปาหันหน้ามาพร้อม
" เอแสสว่าแล้ว"
เหมยหลินและเปาเปาว่ายน้ำมุรลไปเหมยหลินับเปาว่ายน้ำนมาถึแล้ว เริ่มสัเมีแสสว่าาปาถ้ำที่มีระบี่ปับน้อนหินที่ปิไว้ในถ้ำพร้อมอัระเป็นสีาวนวล
เหมยหลินเออัระมาอีรอบเธอรอาทันที่แล้วิในใไม่่อยอบอัระอย่ามาเพราะมันยุยาหรือเวลาที่ะใ้อัระและแะอัระให้เปิ็าม มันยามาๆ รอเวลาว่าเธอะั้ใเรียนอัระให้ำนา อนนี้เธอ้อพึพาเปาเปาผู้ใ้อัระั้นสูีว่า
เหมยหลิน หันหน้าไปมอเปาเปาส่สีหน้าอย่าอ่วยเหลือ
"แล้วี้เปาเปาไปยัอัระทำท่าสายหน้าไปมา"
"แล้วเหมยหลินี้ไปยั้ระบี่ที่ปับน้อนหิน
ทำพยัหน้า"
เปาเปา็เ้าใทันที่ ว่า พี่สาวสัให้เธอ่วยแะอัระให้เปิ
" เปาเปาพยัหน้าอบ"
เหมยหลินเริ่มับระบี่แล้วึออมาอย่าแรที่สุอเธอ
ผ่านไปสัพั
ระบี่ที่เหมยหลินึอยู่ ็ไ้หลุออมา พร้อมเปาเปาแะอัระให้เปิ ็หายไป แล้ว้อนหินที่ปิถ้ำแร้าวเป็นสายแล้วถล่มมามาออาที่ถ้ำ เหมยหลินใรีบว่ายน้ำับมือเปาเปา ู่ๆระแสน้ำวนเริ่มู ัวเหมยหลินับเปาเปาแ่พวเธอไม่ยอมและพยายามว่ายึ้น้าบน แ่แล้วระแสน้ำวนเริ่มูแรมาึ้น ทำให้เหมยหลินับเปาเปาเริมว่ายไม่ไหวและาอาาศหายใทำให้สำลัน้ำเ้าไปในปา และแล้วระแสน้ำวนเริ่มูเ้าไปในถ้ำ ......
...........................
ความคิดเห็น