คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #1 : love sick 1
love sick 1
ภายในท่าอาศยานของประเทศอังกฤษที่เต็มไปด้วยคนมากมายที่คุณไม่รู้จักการเดินทางมาถึงที่นี่คุณต้องใช้ความพยายาม และความกล้าหาญเป็นอย่างมากที่ก้าวไปยังประเทศที่คุณเห็นแต่ใน โทรทัศน์และหนังสือ หลายเดือนก่อน คุณได้ให้ความช่วยเหลือลุงพอลเพื่อนจากต่างแดนของป้าของคุณ โดยช่วยทำตารางงานให้กับศิลปินที่ลุงพอลดูแลให้ เลยกลายเป็นคุณต้องคอยช่วยลุงพอลจัดตารางงานที่ยุ่งเหยินของพวกเขา “วัน ไดเรคชั่น”
สาเหตุที่คุณต้องมาที่อยู่ที่นี่ก้เพราะว่าคุณเรียนจบและยังหางานที่เมืองไทยทำยังไม่ได้ ลุงพอลก็เลยชวนมาทำงานด้วยกัน และที่บ้านคุณก็เห็นดี เห็นงามด้วย คุณเลยต้องระเห็จมาอยู่ที่นี้เพียงลำพัง คุณก้าวเท้าออกจากสนามบินอย่างเอื่อย ๆ เพราะอาการ jetlag กำลังจะฆ่าคุณ มีรถแท็กชี่มากมายกำลังจอดรอผู้โดยสาร และคุณเองก็ไม่พลาดทีก้าวเท้าไปที่รถคันหนึ่งอย่างรีบเร่ง พนักงานขับรถช่วยคุณบริการคุณ โดยการยกกระเป๋าให้ และคุณแผนที่ให้กับเขาเพราะคุณไม่สามารถบอกได้ว่าต้องไปทางใหน พนักงานยิ้มและพยักหน้าสตาร์เครื่องพาคุณไปสู่จุดหมายในทันที
คุณเอนกายพิงเบาะอย่างเหนื่อยล้า ทำไมกันในหนังสือที่อ่านเวลาที่ตัวเอกไปต่างประเทศมักจะมีคนมารับและพาไปทานอาหารกันอย่างอบอุ่นแต่ทำไมคุณไม่มีอะไรแบบนั้นบางเลย ?
ไม่นานนักคุณก็มาถึงที่พักที่ลุงพอลได้เตรียมไว้ให้ เพราะอยู่ไกล้ที่ทำงานคุณเดินไปหาพนักงานที่อยู่ในเคาร์เตอร์และยื่นเอกสารให้ เพียงชั่วอึดใจคุณก็ได้พักในห้องเล็ก ๆ ที่แสนอบอุ่นคุณล้มตัวลงนอนทันทีโดยไม่อาบน้ำ และสำรวจห้อง เพียงแค่มองว่ามันอยู่ก็พอแล้ว ตาสีน้ำตาลของคุณปิดลงในทันทีโดยไม่ต้องกังวนถึงวันพรุ่งนี้เพราะ มันยังไม่ไช่วันเริ่มงาน
ตอนเช้าของที่ลอนดอน แต่เป็นกลางคืนของเมืองไทยทำให้ร่างกายของคุณเกเรพอสมควร คุณพยุงหัวที่หนักราวกับว่ามีอะไรมาถ่วงไว้อย่างลำบาก วันนี้คุณต้องไปซื้อของเอง และสำรวจเส้นทางการไปทำงานเอง ลุงพอลไม่มีเวลามากพอที่จะพาคุณไป
คุณสวนชุดเดรส ชีฟองสีฟ้าอ่อน และสวนเสื้อคาร์ดิแกนสีเทาทับ กับรองเท้าบูตสีดำส้นเตี้ยแบบหุ้มข้อ พร้อมกับสะพายกระเป๋าสีชมพูใบเล็ก ที่คุณได้เป็นของขวัญวันเกิดจากคุณพี่ของคุณนั่นเอง ที่ลอนดอนอากาศดีกว่าที่เมืองไทยมากเพราะว่ามันไม่ร้อน มันเป็นเหตุผลที่คุณชอบที่นี่ เดินลัดเลาะตามแผนที่ไปเลย ๆ ก็เจอซุปเปอร์มาเกตใหญ่ อยู่หนึ่งที่ และในบริเวณนั้นก้มีของขายอยู่เต็มไป อือก็ดีเหมือนกัน! คุณชื้อของไปเยอะพอสมควร และหลังจากที่เอาของไปเก็บก็เปลี่ยนไปสำรวจเส้นทางไปทำงาน ซึ่งนั่นก้ไม่ยากอีกเหมือนกันเพราะลุงพอลส่งลายละเอียดมาให้เรียบร้อยนั้นเอง
เฮ้อหมดไปอีก หนึ่งวันที่แสนเหงาตอนนี้เป็นเวลา 3 ทุ่มของลอนดอนแต่เป็นเวลาเช้าของเมืองไทยคุณคว้า แบล็คเบอรรี่ที่ได้เป็นของขวัญปีใหม่จากคุณพี่และกดหมายเลขยาว ๆ เพื่อโทรหาใครบางคนที่เมืองไทยก่อนที่เขาจะไปโรงเรียน
“ โหล เจ๊” เสียงรับโทรศัพท์สุดกวนที่คุณเคยเกลียด กลับทำให้น้ำตาของคุณไหลออกมาอย่างง่ายดาย
“ ว่าไงไอ้อ้วนจะไปโรงเรียนยัง “ คุณกลั้นเสียงสะอื้นและถามด้วยประโยคกวน ๆ
“รอป๋าอยู่ ป๋ากินข้าวอยู่”
“ แล้วเจ็ทำไร” เสียงของน้องชายที่อยู่ป.2 ทำให้คุณเกิดอาการสะอื้นไห้ และต้องรีบวางสายก่อนที่จะร้องไห้ คุณเหม่อมองไปที่นอกหน้าต่าง และกอดเข่าตัวเองอย่างเหงา ๆ คุณไม่อยากจะยอมรับเลยว่าตอนนี้คุณมีอาการ โฮมซิก เข้าแล้ว
ติ้ด ติ้ด ติ้ด เสียงนาฬิการจากโทรศัพท์ของคุณ ทำให้คุณต้องลืมตาอย่างงัวเงียเล็กน้อย และรีบไปอาบน้ำแต่ตัวเพื่อทำไปทำงานด้วย เสื้อยืดสีขาวประโปรงลายดอกไม้เล็ก ๆ สีฟ้าและเสื้อคลุมสีน้ำเงิน พร้อมกับแฟ้มตารางงานของแต่ละคน สมุดบันทึกในแต่ละวัน คุณเดินไปรอรถบัสสีแดงด้วยรองเท้าหุ้มส้นสีดำ ในมือถือ โก้โก้ร้อนลุงพอลและกาแฟดำของคุณในถ้วยเก็บความร้อน
ว้าวสตูดิโอของ sony มันใหญ่มาก ๆ แน่นอนคุณไม่รู้ว่าจะไปหาลุงพอลได้ที่ใหน line appจากแบล็คเบอรรี่ช่วยคุณได้
คุณ : Where are you?
พอล : Meeting room 245 comes on.
คุณ : I’m coming
จากนั้นคุณเดินไปกดลิฟต์ไปเพื่อจะไปห้องที่ต้องการ ตอนนี้คุณกลับรู้สึกว่าคุณตัวเล็กเหลือเกินในสถานที่แปลกใหม่ที่เรียนว่าที่ทำงาน เดินวนอยู่นานก็เจอห้องที่ต้องการแล้วคุณสูดหายใจลึก ๆ และเปิดประตูเข้าใจ ปึก ทันใดนั้นคุณก็รู้สึกเจ๊บที่จมูกของคุณ และรู้สึกถึงน้ำเปียกๆที่ไหลออกมาจากจมูก
ความคิดเห็น