คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #4 : love sick 4
love sick 4
มีคนกำลังซ้อนศีรษะของคุณขึ้นมา กลิ่นน้ำหอมของเขาทำให้คนรู้ได้ทันทีว่าเป็น เซน พระเจ้า เข้าห้องเธอได้อย่างไร
“ คิตตี้เป็นอะไร คิตตี้” เซนเรียกคุณด้วยเสียงร้อนรน และอุ้มคุณไปนอนที่เตียงเหมือนเดิม และเช็คเหงื่อที่หน้าผากของคุณ
“ยา ยา “ คุณเค้นเสียงที่แทบจะไม่มีออกมาเพื่อจะให้เขาหยิบสิ่งที่ช่วยคุณจากอาการนี้ได้ ไม่ช้าเซนก็ประคองคุณลุกขึ้นมาทานยา แต่คุณก็สำรักมันออกมาหมด แต่คุณก็รู้ว่าปากนุ่ม ๆ ของเขาทาบลงมาที่ปากคุณพร้อมกับยาและน้ำ เขาค่อย ๆ ปล่อยริมฝีปากของคุณออกเมื่อเห็นว่าคุณกลืนยาไปเรียบร้อยแล้ว เซนประคองคุณลงนอนและลูบหัวคุณเบา ๆ จากนั้นคุณก็ไม่รับรู้อะไรอีกเลย
คุณค่อย ๆ ลืมตาขึ้นมา คุณสามารถรับรู้ได้ว่าตอนนี้เป็นเวลากลางคืน เหตุการณ์ในตอนกลางวันคุณคงฝันไป และเมื่อคุณจะพลิกตัว คุณรู้สึกว่ามันมีอะไรมาทาบไว้ที่เอว แสง ลาง ๆ ทำให้คุณมองเห็นรอยสักที่แขน เซน คุณไม่ได้ฝันไป แทนที่คุณจะลุกขึ้อาวะวาดและโวยวาย แต่คุณกลับเอามือที่เล็กกว่าเขาอยู่มากไปทาบไว้ที่มือของเขา คนที่จากบ้านมาไกลอย่างคุณเมื่อมีใครสักคนมาอยู่ในช่วงเวลาที่คุณเจ็บปวด คุณก็อยากซึมซับความรุ้สึกนั้นไว้
“ อืม คิตตี้นอนได้แล้ว” เสียงัวเงียของเซนดังอยู่เหนือศีรษะของคุณ เซนพลิกตัวคุณให้หันหน้าไปทางเขา จนหน้าของคุณแนบกับแผ่นอกที่เปล่าเปลือยของเขา และคุณทำในสิ่งที่ตัวเองไม่คาดคิด คุณยกแขนไปกอดที่รอบเอวของเขา
“ อือ..” เซนทำเสียงพอใจ เขาจูบหน้าผากของคุณและกระชับแขนที่โอบคุณไว้แน่นกว่าเดิม นี่ คงเป็นคืนเดียวที่คุณไม่ต้องร้องไห้ก่อนนอนเหมือนทุกคืน
ติ้ด ติ้ด ติ้ด เสียงนาฬิกาปลุกทำหน้าที่ของมันอย่างดีเยี่ยม คุณสะดุ้งตื่น และเอื้อมแขนสั้น ๆ ของคุณไปปิดเจ้านาฬิกาปลุกที่ฝั่งเซน แต่เขากลับไวกว่าพลิกตัวไปปิดมันแทนคุณ
“ คิตตี้ นอนต่อเถอะ” 6.00 เช้าเกินไปสำหรับวันเดย์ออฟของเซน เซนรวบตัวคุณมานอนกอดเหมือนเดิม แต่ว่าคุณอยากเข้าห้องน้ำทำธุระส่วนตัว
“เซน ปล่อยก่อนฉันอยากเข้าห้องน้ำ” คุณเริ่มดิ้นและใช้มือดันไปที่หน้าอกของเซน
“ กลับมานอนต่อด้วย” เซนปล่อยและคุณก็รีบลงจากเตียงไปเข้าห้องน้ำ คุณไม่คิดจะกลับไปนอนต่อหรอก คุณจัดการล้างหน้าและอาบน้ำอย่างรวดเร็ว แต่คุณคงไม่รู้หรอกเสียงที่คุณอาบน้ำทำให้เขาตื่น และกำลังหาวิธีจัดการคุณอยู่ คุณออกจากห้องน้ำด้วยสภาพเสื้อคลุมอาบน้ำตัวเดียวและเห็นเซนกำลังหลับอยู่ คุณเดินไปเปิดตู้เสื้อผ้าในระหว่างนั้นเอง
“ ผมจะจัดการคุณยังไงดี” เซนคว้าเอวของคุณ และกดริมฝีปากของเขาที่ต้นคอของคุณ ไรหนวดของเขาทำให้คุณรู้สึกจักจี้
“หอมจัง” เซนจูบไซร้ ไปตามซอกคอ จนถึงแก้มของคุณ คุณแข้งขาอ่อนจนต้องเอนตัวพิงที่อกหนาของเขา เมื่อเซนขบ และกัดเบาๆ ที่หูเล็ก ๆ ของคุณ
“ ปล่อย นะ ไอ้ดะ” คุณพลิกตัวหันไปว่าเขา แต่ยังไม่ทันจบคุณก็โดนเซนปล้นจูบไ มันไม่เหมือนกับที่เขาป้อนยาให้ แต่จูบนี้เต็มไปด้วยความเร้าร้อน เมื่อเขาใช้ลิ้นกวาดไปทั่วปากของคุณ คุณก็หมดเรี่ยวแรงจนเซนต้องใช้แขนทั้งสองข้างช้อนเข้าที่สะโพกและอุ้มคุณขึ้น และพาคุณเดินไปที่โต๊ะเครื่องแป้งข้างตู้เสื้อผ้า เซนวางคุณลงบนโต๊ะเครื่องแป้ง และรั้งขาของคุณให้เกี่ยวไปที่เอวของเขาทั้งหมดนี้เขาทำได้โดยไม่ต้องละปากของเขาไปจากคุณเลย
“นี่ถ้าคุณไม่ติดไฟแดงนะ .......” เซนถอนริมฝีปากออกและจูบแก้มทั้งสองข้างของคุณอย่างหมั่นเขี้ยว
“ อ้อ......ผมไม่ได้เป็นเด็ก เด็กคงไม่ให้คุณตัวอ่อนขนาดนี้หรอกนะ” เซนกระซิบที่หูคุณและเดินไปหยิบผ้าเช็ดตัวที่คุณใช้เมื่อกี้แล้วเดินเข้าห้องน้ำไป
“บ้าจริง “ คุณด่าตัวเองในใจ และแต่งตัวด้วยกางเกงขาสั้นที่แม่ชอบค่อนแคะว่า กางเกงในขายาว กับเสื้อยืดธรรมดา วันนี้เป็นวันที่คุณไม่ได้ออกไปใหน เพราะต้องทำตารางงานส่งลุงพอล คุณเตรียมอาหารเช้าง่าย ๆ ให้กับเซน โดยที่คุณดื่มเพียงกาแฟดำ และคุกกี้เพียงไม่กี่ชิ้นเท่านั้น
“นี่คิตตี้ คุณกำลังจะทำให้ผมเป็นไอ้บ้ากามนะ” เซนโอบเอวคุณในระหว่างที่คุณกำลังยืนจัดอาหารเช้าให้กับเขา เท่านั้นยังไม่พอ เซนใช้มือข้างที่ว่างลูบไล้ไปที่ต้นขาของคุณ
“นี่ ปล่อยนะ เซน นายมันบ้า” คุณดิ้นออกมาจนพ้นจากรัศมีของเซน แต่ไม่นานเขาก็คว้าตัวคุณไปอยู่ในอ้อมกอดของเขาอีกจนได้
“ ก็แต่งตัว แบบนี้ทำไมล่ะ ใส่มาให้ผมดูไม่ใช่เหรอ แต่เผอิญผมมันเป็นพวกชอบสัมผัสซะด้วย” เซนทำหน้าตากรุ่มกริ่มใส่คุณ และสำรวจตัวคุณด้วยสายตาที่ร้อนแรง
“พอเลยนะ เซนทานอาหารแล้วก็หลับบ้านไปซะ” คุณใช้ฝ่ามือดันเซนออกไป
“ อะไรกัน ใช้ผมเสร็จก็ไล่เลยนะ” เซนยอมปล่อยคุณ และเดินไปนั่งที่เก้าอี้ตรงข้ามกันคุณ
“ คิตตี้ คุณปวดท้องแบบนี้บ่อยหรือไง” เซนถามคุณอย่างจริงจังในระหว่างที่เขากำลังกัดแซนวิสที่คุณทำเข้าปาก
“ก็เกือบทุกเดือน” คุณพูดเหมือนมันเป็นเรื่องปกติ แต่เซนกลับทำหน้าตกใจ และวางแซนวิสลง
“ แล้วทุกเดือนคุณทำยังไง”
“ ก็กินยา ถ้าเป็นมากก็ไปหาหมอ” คุณจิบกาแฟดำ และตามด้วยคุกกี้เนยสดที่คุณทำเอง
หลังจากนั้นเซนก็ทานอาหารเงียบๆ แต่คุณก็รู้ดีว่าเขาต้องกำลังคิดอะไรอยู่แน่ ๆ เพราะหน้าตาของเซนไม่น่าไว้ใจเลยสักนิด
“คิคตี้คุณดื่มได้ยังไงไอ้ กาแฟดำ ๆ เนี่ย” เซนทำท่าขนลุกเมื่อเห็นคุณจิบกาแฟด้วยท่าทางอร่อย คุณเหลือบมองเซน แต่ไม่ตอบอะไร เอ๊ะ! เซนคงหมั่นไส้ที่คุณไม่ยอมตอบเขา เซนเลยเอาเท้าของเขามาวางที่เข่าของคุณที่อยู่ใต้โต๊ะ แต่คุณก็ขยับหนีและเอาเท้าของคุณไปวางที่เข่าของเขาบ้าง และขาของคุณสั้นกว่าเลยทำให้ปลายนิ้วเท่านั้นที่แตะเข่าของเซน เซมส่งยิ้มมหาเสน่ห์มาให้คุณ แต่คุณก็ยังคงจิบกาแฟไปเรื่อย ๆ กว่าที่คุณจะไล่เซนกลับบ้านไปได้นั้น คุณก็ต้องเสียเบอร์โทรศัพท์ให้เซนไปจนได้
“ไอ้หนวดนายไปนอนที่ใหนมาว่ะ” เลียมทักทายเซนเมื่อเห็นเขาหน้าบานกลับที่คอนโดที่พวกเขามักใช้เวลาอยู่ที่นี่เป็นส่วนมาก
“หายหัวไปตั้งแต่ตอนกลางวัน กลับมาตอนสายของอีกวันไอ้นี่น่าสงสัย” แฮร์รี่เดินไปตบไหล่ของเซน เซนอมยิ้มและไม่ตอบเพื่อน ๆ
“แล้วลูไปใหน” เซนแกล้งทำเป็นมองหาลูอิส เพราะเขาต้องการเปลี่ยนประเด็นในการพูดคุย
“ อยู่กับเอลที่บ้าน นี่ไอ้หนวดไม่ต้องมาเปลี่ยนเรื่อง” แฮร์รี่ยังคงซักไม่เลิก และลอคคอเซนเป็นการเค้นคำตอบอีกทาง
“ เซน นายไปหาคิตตี้ที่บ้านหรือเปล่า” ไนออลเดินมาพร้อมกับอาหารและนั่งลงตรงข้ามกับเซน เซนพยักหน้า และนั่นทำให้ทุกคนถึงกับหน้าเหวอ
“ อะ ไอ้หนวดนายไปทำยังไงว่ะคิตตี้ถึงให้เข้าห้อง” เลียมมองหน้าเซนอย่างสงสัย
“ ก็ ฉันเห็นเขาเหม่อ ๆ ก็เลยตามไปพอไปถึง ยัยนั่นดันลืมลอคห้องแล้วก็....” เซนแกล้งหยุดเพื่อทำให้เพื่อนของเขาตื่นเต้น
“ อะไร ไอ้หนวดนี่อย่าบอกนะว่าแก แก..” ลูอิสทำหน้าเหวอสุดขีดใส่เซนเพราะกลัวว่าเขาจะไปทำอะไรคุณเข้า
“เปล่า เขาไม่สบายฉันก็เลยอยู่ดูเขา”
“ อย่า ไอ้หนวด แกเนี่ยนะ” แฮร์รี่ทำหน้าตาไม่เชื่อใส่เซน
“ไอ้บ้าฉันไม่มั่ว เหมือนแกนะ ฉันไปนอนแล้ว” เซนผลัดหัวแฮร์รี่และเดินเข้าห้องไป
ความคิดเห็น