สนิมรัก

ลำดับตอนที่ #2 : ตอนที่ 2

่่
ิ                                                      สายตาของเด็กหนุ่มที่นั่งอยู่ที่ใต้ต้นไม้รินสวนกำลังเพ่งมองไปที่ศาลาริมน้ำว่าเด็กที่กำลังทานอาหารอยู่เป็นเจ้าตี้ของเขาหรือเปล่า จึงตัดสินใจลุกขึ้นและเดินไปที่ศาลาริมน้ำในทันใด

“ท่านแม่ ทานขนมไม่ชวนลูกบ้างเลย” เด็กหนุ่มเดินเข้ามาในศาลา และโอบเอวหนาของมารดาอย่างออดอ้อนเอาใจ แต่สายตากลับเหลือบมองเด็กหญิงตัวจ้อยที่กำลังทานขนมอยู่

“โธ่ ลูกแม่จะรู้ไหมว่าอยากจะทานด้วย” ท่านหญิงลูบหัวเด็กหนุ่มเบา ๆ และทั้งสองก็นั่งงคุยกันตามภาษาแม่ลูกที่สนิทกัน แต่สิ่งที่ท่านหญิงเห็นบ่อยครั้งคือ สายตาของบุตรชายมักจับจ้องไปที่ มารตีเสมอ

“ อ้าว ใหนลูกว่ามีของจะให้น้องไงล่ะ ลืมแล้วหรือไง” ท่านหญิงนึกได้ว่าเมื่อครั้งล่าสุดที่ไปห้างสรรพสินค้าด้วยกัน บุตรไปที่แผนกของเล่นที่เจ้าตัวมักไม่ค่อยไป และได้ลูกบอลสีชมพูลายแมวเหมียวมา ทำเอาท่านตกใจนึกว่าท่านกำลังจะได้ลูกสาวเสียแล้ว เมื่อสอบถามจึงรู้ว่าจะซื้อไปให้มารตี โล่งใจหน่อย

“จริงด้วย นมสายให้ใครไปเอาของที่ห้องเหนือหน่อย” มารตีที่รู้ตัวว่ากำลังอยุ่ให้หัวข้อสนธนาเลยเงยหน้ามองคนนั้นที่คนนี้ที

“เจ้าตี้เดี๋ยวอยู่รอของจากพี่แป๋บหนึ่งนะ” เด็กหนุ่มหันมาหันความกับร่างจ้อยที่กำลังเช๊ดมือเช็ดปากเตรียมกับเรือนริมน้ำ

“ค่ะ คุณเหนือ” ทำของผู้ใหญ่อีกสองคนที่นั่งอยู่ขนวดคิ้วเบา ๆ ให้กับคำพูดที่แลดูเกินเด็กของร่างจ้อย

“พูดอะไรแบบนั้นเจ้าตี้ คุณ อะไรไม่น่ารักเลย เรียกพี่เหนือแบบเดิมดีกว่า” ท่านหญิงสั่งให้มารตีเปลี่ยนคำพูดเสียใหม่ ไม่นานนั้นลูกบอลสีสวยก็มาอยู่ในมือเล็กที่มารตีที่กำลังมองอยู่อย่างสนใจ และไม่คิดว่าตนจะได้เป็นเจ้าของมัน ถ้ารู้แบบนี้นะให้เจ้าอ่ำกัดแตกไปนานแล้ว

“หนูไปแล้วนะคะท่านหญิง” มือเล็กยกขึ้นไหว้และเดินเข่าออกจากที่นั่ง

“เดี๋ยวเจ้าตี้ พี่จะไปส่ง” เด็กหนุ่มเดินจูงมือป้อมกลับไปที่ประตูใหญ่เพราะรูนั้นคงจะเล็กเกินไปสำหรับเขา

 วิวิทอย่างจะมีน้องสาวเพราะเห็นเพื่อนแต่ละคนมีพี่น้องกันหมด ซึ่งเขาก็เหงาอยุ่บ้างที่เป็นลูกคนเดียวดีที่มีมารตีเป็นเพื่อนเล่น แต่ก็นะมารตีก็แสนจะเจียมตัวเหลือเกินเป็นเพราะยายแป้นสอนไม่ให้ตีเสมอนาย ไม่รู้หรือไงว่ายุคนี้มันหมอยุคนายบ่าวไปแล้ว?

                “คุณเหนือมายังยังค่ะ นี่เจ้าตี้ไปสร้างเรื่องอีกหรือเปล่าค่ะ” ยายแป้นที่กำลังนึ่งขนมอยู่ที่หน้าบ้าน สายตาที่ฝ้าฝางเห็นเจ้านายรุ่นหลานเดินจูงมือมากับหลานตัวจ้อยก็รีบเข้ามาทักทาย

“ เปล่าหรอกยาย พอดีว่าปอนจะมานั่งเล่นที่ริมบึงอยู่แล้ว”

“อ้อค่ะ งั้นเชิญเลยค่ะ เดี๋ยวยายให้เจ้าตี้ไปเตรียมน้ำให้นะ” ยายแป้นรีบสั่งให้มารตีเตรียมปูเสื่อ และหาน้ำหาท่าให้เจ้านายรุ่นหลาน วิวิทมองร่างจ้อยที่แบกเสื่อที่สูงกว่าตัวเองอย่างทุรักทุเร อย่างขำ ๆ โดยที่ไม่คิดจะเข้าไปช่วย เพราะต้องการจะคุยบางเรื่องกับยายแป้น

“เอ่อยายครับ ผมมีเรื่องจะขอครับ” ยายแป้นชะงักมือที่กำลังจะหยิบขนมออกจากเตาและมองหน้าวิวิท

“ ผมขอเจ้าตี้ ขอให้เป็นเพื่อนเล่นกับผมได้ใหมครับ” เด็กหนุ่มขอร้อง ยายแป้นไม่รู้จะทำอย่างไรเลยได้แต่ปล่อยเลยตามเลย สายตาฝ้าฝางเห็นเด็กหนุ่มกำลังเรียกหลานสาวที่กำลังนั่งอยู่ที่พื้นดินให้มานั่งให้เสื่อด้วยกัน และป้อนขนมให้ราวกับว่า เด็กหนุ่มนั้นกำลังปฎิบัติกับหลานสาวราวกับว่าเป็นน้องสาวจริง ๆ

  ------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------              

 “ ฟอด ”

“เพี้ยะ”

“ โอ๊ย ท่านแม่”  ท่านหญิงฟาดแขนเด็กหนุ่มที่กำลังจะโตเต็มวัย ที่อยู่ในชุดกีฬา ไปเล่นบาสที่หน้าหมู่บ้านมาแน่นอนท่านหญิงคิดในใจ ที่รูปร่างสูงใหญ่เหมือนบิดา และหน้าตาที่คมเข้มทำให้วันนี้บุตรดูหล่อเหล่าเป็นพิเศษ แต่ที่น่าโมโหคือ เจ้าตัวดีมักชอบมาขโมยหอมแก้มเด็กสาวน่าตาจิ้มลิ้มในวัย 14 อยู่ประจำ ดวงหน้าที่ส่อแววว่าน่ารัก ทำเอาเธอเอ็นดูเป็นนักหนา ที่กำลังนั่งฝึกร้อยมาลัยกับเธออยู่

“นี่เหนือถ้า เจ้าตี้ตกใจทำเข็มทิ่มนิ้วจะว่าไง” ท่าหญิงบ่นไม่จริงจังเพราะยังไงเจ้าตัวดีก็ไม่เคยฟังแอบฟัด แอบหอมอยู่ดีนั้นแหล่ะ

“ไป ไปอาบน้ำเลยเหม็นเหงื่อจริงไหมเจ้าตี้” ท่านหญิงไล่เจ้าตัวดีของท่านไปอาบน้ำหลังจากที่ฝึกมาทั้งวันแล้วและหันไปขอความเห็น เจ้าของหน้าจิ้มลิ้มที่นั่งอยู่ที่พื้นข้าง ๆ ท่าน

“ค่ะ เหม๊นม๊าก มาก” มารตีหันไปหาตอบท่านหญิงทำเอาเด็กหนุ่มหมั่นเขี้ยวกับท่าทางฉอเลาะของมารตีที่พยายามเอาใจมารดา

“เหม็นเหรอ เจ้าตี้เหม็นใช่ใหม” วิวิทหันไปดึงเข็มร้อยมาลัยออกและดึงหน้าจิ้มลิ้มมาถูกับเสื้อของตัวเอง

“ท่านหญิงช่วยหนูด้วย พี่เหนือแกล้งอีกแล้ว”

“ปล่อยเจ้าตี้เลยนะเหนือ” ท่านหญิงดุเสียงเรียบ เด็กหนุ่มปล่อยร่างเล็กและหยิบกระเป๋าขึ้นไปอาบน้ำ แต่ยังไม่วายแอบหอมแก้มยุ้ยอีกครั้ง

“เจ้าตี้รอพี่ก่อนนะ เดี๋ยวมาสอนการบ้าน” เด็กหนุ่นตระโกนลงมาจากชั้นสองทำเอามารดาปวดหัว ยิ่งโตก็ยิ่งห้าวเหมือนใครก้ไม่รู้

                “ เฮ้อ นมสายเดี๋ยวให้ใครไปบอกยายแป้นนะว่าวันนี้ฉันให้เจ้าตี้นอนที่นี่ เหนือนะ เหนือดึงเจ้าตี้ไว้จนค่ำมืด” หลังจากที่ทานอาหารค่ำเสร็จวิวิทก็สอนการบ้านมารตี สอนไปแกล้งไปจนกว่าจะเสร็จก็ค่ำมืด เพราะเลยเวลานอนมามากทำให้มารตีหลับอยู่บนโซฟาไม่รู้เรื่องรู้ราว แต่ก็ไม่เป็นปัญหาเพราะเจ้าตัวดีก็คงจัดการเอง ไม่พ้นเอาไปกกไปกอดเป็นตุ๊กตาที่ห้องเหมือนเคย แต่ด้วยความที่พรุ่งนี้เป็นวันหยุดเธอเลยไปกังวลกับการตื่นนอนของทั้งคู่เท่าไหร่

                รุ่งเช้ายายแป้นก็มาตามหลานสาวแต่ว่าวิวิทพาไปขี่จักรยานเล่นเสียแล้วเลยได้แต่ถอดใจในความดื้อความทั้งคู่ เพราะถ้าเป็นเสาร์ อาทิตย์มารตีจะไม่ค่อยได้กลับมานอนที่บ้าน เพราะวิวิทมักจะให้มารตีค้างด้วยตอนเช้าก็จะพาไปขี่จักยานเล่นและกลับมากันตอนเที่ยง และวันอาทิยต์มารตีก็ต้องเรียนมารยาทไทยกับท่านหญิง กว่าจะได้อยู่บ้านก็ปาไปวันจันทร์ กระนั้นวิวิทก็แอบพาไปเล่นด้วยหลังเลิกเรียนบ่อย ๆ

“อ้าวมากันแล้ว ไปล้างหน้า ล้างตากันเลย เหนือนี่ชอบพาเจ้าตี้ไปตากแดดเสียจริงดูซิผิวงาม ๆ เสียหมดแล้ว” ท่านหญิงหัวเสียเมื่อพบว่าทุกครั้งที่กลับมามารตีจะมีผิวคล้ำกว่าเดิม มารตีเดินไปล้างหน้าที่ก็อกหน้าบ้าน แต่ไปมีอะไรเช็ดน้ำเลยปล่อยให้หน้าเปียกแบบนั้น วิวิทจึงใช้ชายเสื้อเช็ดให้อย่างถนุถนอน สร้างรอยยิ้มให้แก่ท่านหญิงได้มากนัก

“ เจ้าตี้ กินข้าวก่อนนะแล้วเดี๋ยวมาอ่านหนังสือให้ฉันฟังด้วย” ท่านหญิงมองมารตีอย่างเมตตา เมื่อร่างเล็กคลานเข่ามานั่งไกล้ ๆ อย่างที่ทำประจำ

“ค่ะวันนี้เอาเรื่องอะไรดีค่ะ อย่ายากมานะเดี๋ยวตี้อ่านไม่ออก” หน้าจิ้มลิ้มส่งยิ้มหวานเอาใจท่านหญิง

“เอามโนราห์ดีกว่า” ท่านหญิงลูบหัวคนที่นั่งอยู่ขาอย่างอ่อนโยน และสั่งให้มารตีไปทานข้าว

“เจ้าตี้มาทานกับพี่ ไปใหนน่ะ” วิวิทเรียกร่างเล็กที่กำลังเดินตามนมสายเข้าไปในครัว ยายแป้นสอนเสมอว่าถึงจะสนิมกันเพียงใดก็อย่าไปทานอาหารขึ้นโต๊ะกับพวกท่านเลยเหามันจะขึ้นหัวเอา

“ก็ไปทานอาหารกับนมสายไงค่ะ”

“ปล่อยเจ้าตี้ไปเถอะเราอย่าเรื่องมาก ไป ไป นั่งที่โต๊ะมะลิตักข้าว” ท่านหญิงไล่วิวิทไปทานข้าวเพราะยายแป้นก็เคยขอว่าอย่าทำให้เจ้าตี้มันเคยชินเลยวันใดวันหนึ่งวิวิทออกเรือนไปแล้วเดี๋ยวเจ้าตี้จะติดเป็นนิสัย เธอก็ต้องทำตามทั้งที่ความจริงเธอเองก็ไม่ใช่คนเจ้ายศ เจ้าอย่าง แต่กลัวว่ายายแป้นจะไม่ยอมปล่อยเจ้าตี้มาจะเป็นเรื่องใหญ่ บ้านจะแตก รั้วจะพังเสียเปล่า ๆ

----------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------
เป็นไงบ้างค่ะ ถ้ายังไงก็บอกด้วยนะ