สนิมรัก

ลำดับตอนที่ #3 : ตอนที่ 3

                                       “ผมยาวแล้วนะเจ้าตี้ เล็มเสียหน่อยดีไหม ไปเอากรรไกรมาซิแม่มะลิ” ท่านหญิงลูบผมเด็กสาววัย 18 ปีที่กำลังพับใบตองเพื่อทำกระทงที่ท่านเป็นเจ้าภาพจัดงานในอีกไม่กี่วันข้างหน้า ทำให้ร่างสูงใหญ่ที่ใส่เสื้อโปโลพอดีตัว ปลดกระดุมทั้งสาม เผยให้เห็นกล้ามอกเล็กน้อย ลดหนังสือที่ตัวเองกำลังอ่านวางที่ตัก

“ ท่านแม่ครับห้ามตัดผมเจ้าตี้นะ ปล่อยไว้แบบนั้นแหล่ะดีแล้ว” ดวงหน้าที่หล่อเข้ม คิ้วหนาที่ได้รูป ดำสนิทเหมือนปีกกา และดวงตาสีสนิมดุ ของว่าผู้บริหารคนใหม่ที่กำลังนั่งศึกษางานของบริษัทส่งออก ซึ่งเป็นกิจการของทางฝ่ายท่านหญิงที่ตัวเองต้องเข้าไปดูแล

“อะไรกันเจ้าตัวดี เจ้าของผมเขายังไม่ว่าเลยนะ” ดวงหน้าหวานจิ้มลิ้ม และขาวเป็นย่องใย หันไปแย้มริมฝีปากสีชมพูระเรื่อเหมือนกุกลาบให้กับ คนขี้บ่น ทำให้ดวงตาใสกระจ่างจนคนเห็นแทบอยากจะกระโจนเข้าใส่

“ ไม่ต้องมายิ้มเลยเจ้าตี้พอเลยนะตัดคราวที่แล้วยังไม่ได้ชำระความกันเลยนะ” คนขี้บ่นเท้าความไปถึงเมื่อสามเดือนก่อนที่ ผมของมารตีร่วงท่านหญิงเลยจัดการตัด ผมที่ยาวถึงบั้นเอวเหลือแค่ไม่ถึงกลางหลังตอนนี้ยาวถึงบั้นเอวแล้วจะมาตัดกันอีกเขาไม่ยอมจริง ๆ

“ให้แม่มะลิเล็มหน่อยก็ดีนะ หนูกล้วว่าผมจะร่วงอีก” ดวงหน้าจิ้มลิ้มไม่สนใจคนขี้บ่นหันไปพูดกับท่านหญิงต่อ

“ไม่ต้องเลยเจ้าตี้ เดี๋ยวพี่จะซื้อแชมพูมาให้ใหม่คราวนี้ไม่ร่วงแน่” เวลาที่เขาไปเดินห้างซื้อของกับเพื่อน และเห็นอะไรน่ารักก็จะนึกถึงเจ้าตี้เสมอ ทั้งครีม ทั้งลิปมันหอมๆ ทั้งแชมพู เขาเป็นคนเลือกให้เองกับมือทั้งนั้น

“ แต่พี่เหนือมันยาวไม่เท่ากันนะ ตี้แค่ตัดให้มันเท่ากันเฉยๆ” ปากน้อย ๆ ของมารตีอธิบายให้คนที่หน้างอบนเก้าอี้ฟัง เป็นแบบนี้ทุกที เธอตัดผมที่ไรเป็นเรื่องใหญ่ทุกที่สิน่า

“ ไหนมาดูสิ” คนหน้างอเขยิบตัวลงไปนั่งที่พื้นข้าง ๆ และจับไหล่เล็กหันหลังเพื่อดูว่ามันจริงหรือเปล่า เอ๋ ?ไม่เท่ากันจริง ๆ ด้วย มือใหญ่กร้านเพราะการฝึก ร.ด. หยิบกรรไกรที่แม่มะลินำมาให้และบรรจงเล็มผมให้เองราวกับวาตัวเองเป็นเจ้าของผมเสียเอง

“อยู่นิ่ง ๆ เจ้าตี้เดี๋ยวตัดให้เบี้ยว ๆ เลยเอาใหม” วิวิทดุเสียงเข้มใส่คนที่ดิ้นไปมา ทำเอามารตีหยุดตัวตรงทันที ท่านหญิงมองและอมยิ้มถ้าลูกชายไม่ไปฝึก ร.ด. มีเพื่อนเป็นผู้ชาย เล่นบอล และแสบสุด ๆ คงคิดว่าลุกชายคงอยากจะเปลี่ยนเพศแน่ เพราะไปชอบซื้อเหลือเกินของหวาน ๆ ยิ่งถ้าเห็นเจ้าเหมียวสีชมพูการ์ตูนตัวโปรดของมารตีล่ะก็พุ่งตัวเขาหาก่อนเลย

                “ เจ้าตี้เอ้ย อย่าไปคิดฝันให้มันมากนะหัดเจียมตัวเสียบ้าง” ยายแป้น หญิงชราที่ผมเป็นสีดอกเหลาทั้งศีรษะกำลังอบรมหลานสาวที่นอนหนุมตักที่แคร่ใต้ร่มเงาของมะม่วงที่แผ่กิ่งก้านจนจะสูงกว่าหลังคา บ้านไม้ชั้นเดียวหลังเล็กกระทัดรัด หน้าชานยื่นเอาไปที่ริมบึง ที่ตอนนี้กำลังมีดอกบัวออกดอกบาน จนเหมือนทุ่งสีชมพู

“ จ้ายาย ตี้รู้ตัวเองดี สักหน่อยพี่เหนือคงลืมตี้แล้วล่ะ” จมูกเล็กสูดกลิ่นหอมของเกสรดอกบัวที่ลอยมากับลมและพูดในสิ่งที่ใจคิด เธอได้ข่าวมาว่า วิวิทต้องไปช่วยบริหารกิจการอะไรสักอย่างของท่านหญิงที่เมืองเชียงราย และต้องย้ายไปอยู่ที่บ้านพักที่ท่านหญิงซื้อให้เป็นของขวัญ อีกไม่นานคงไม่มีพี่เหนือแล้วสินะ แค่คิดก็ใจหายที่เขาจะไปดีกับคนอื่นเหมือนที่ดีกับตัวเองขนาดห้ามใจแล้วก็ยังอดที่จะ “หวง” ไม่ได้
----------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------

                “เจ้าตี้ เจ้าตี้เอ้ยท่านหญิงให้มาตามน่ะ” แม่มะลิหัวหน้าแม่บ้านที่เอ็นดูมารตีเดินเปิดประตูรั้วที่ท่านนายพลเมตตาทำให้เพื่อมารตีจะได้เดินไปที่บ้านท่านได้ง่าย ไปต้องอ้อมไปถึงที่หน้าประตูใหญ่

“ ค่ะ ค่ะ” มารตีรีบลุกจากตักของยายแป้นและไปล้างหน้าล้างตาเพื่อไปหาท่านหญิง ร่างเล็กทำทุกอย่าง อย่างรวดเร็วเพราะกลัวว่าท่านหญิงจะคอยนาน เมื่อเสร็จร่างเล็กที่อยู่กระโปรงยาวกรอมเท้า และเสื้อลายดอกไม้จุ้มจิ๋มก็เร่งเท้าเดินผ่านสวนกุหลาบที่ท่านหญิงสั่งมาปลูกไปแถวยาว โดยที่รอบเป็นต้นไม้ขนาดใหญ่ที่เธอเห็นมาตั้งแต่เด็ก ๆ เท้าเล็กถอดรองเท้าที่ทางเข้าหลังห้องครัว เผยให้เห็นเล็บสะอาดสีชมพูของคนที่สุขภาพดี เธอไม่อยากเข้าทางหน้าบ้านเพราะเกรงว่าบ้างครั้งท่านนายพล กับ ท่านหญิงจะมีแขก

“ อ้าวแม่ตี้มาแล้วเหรอท่านหญิงรออยู่ในห้องนั่งเล่นน่ะ” นมสายที่กำลังคนหม้อแกงที่กำลังส่งกลิ่นหอม หันหลังมาหามารตี เมื่อได้ยินเสียงถอดรองเท้า

“ ค่ะ” มารตีสาวเท้าไปตามทางเดินพื้นหินอ่อนที่ประดับประดาด้วยของเก่าที่ประเมินค่ามิได้ ดวงไปสีเหลืองนวลที่เปิดไว้ยิ่งเพิ่มความงามและคุณค่าให้กับสิ่งนี้มากขึ้นไปอีก

                มารตีเคาะที่ผนังเบาเพื่อบอกถึงการมาเยือน ทำให้สายตา สามคู่หันมามองโดยอัตโนมัติ ทั้งท่านนายพลที่อยู่ในชุดเครื่องแบบ ท่านหญิง และแน่นอนคนที่ดีใจที่สุดเห็นจะเป็นคนที่กำลังนอนคว่ำ อ่านหนังสืออะไรสักอย่างที่พรมขนสัตว์สีน้ำตาลอ่อน วิวิทส่งยิ้มให้มารตีและก้มหน้าอ่านหนังสือ

“ เจ้าตี้มาแล้วหรือนั่งก่อน” ท่านหญิงเชื้อเชิญเจ้าของร่างเล็กให้นั่งลง มารตีคลานเข่าไปนั่งที่ข้างท่านหญิงอย่างเรียบร้อยสมกับที่ท่านได้สอนสั่งมา

“ไม่เจอกับแป๋บ ๆ โตเป็นสาวแล้วนะ พอดีว่าฉันกับท่านหญิงกำลังคุยกันว่าจะจัดงานเลี้ยงให้เจ้าตัวดี อยากได้เจ้าตี้มาช่วยงาน ได้ใหม” ท่านนายพลเอ่ยปากถามคนตัวบางที่กำลังฟังอย่างตั้งใจ และสำรวจมารตีไปด้วยสมกับเป็นสาวชาววังเสียจริง

“ได้ค่ะ วันใหนบอกตี้ได้เลย” ดวงหน้าจิ้มลิ้มเงยหน้าตอบท่านหญิงและท่านนายพล

“ แบบนี้ไงล่ะ หญิงเลยหลงรัก” ท่านหญิงลูบหัวคนที่นั่งต่ำกว่าอย่างเมตตา และเอ่ยกับท่านนายพล หลังจากได้พูดคุยกับอยู่สักครู่ท่านนายพลก็ขอตัวไปที่ค่ายทหาร และท่านหญิงกับคนตัวบางก็พากับเข้าครัวทิ้งให้คนที่อ่านหนังอย่างตั้งใจไว้คนเดียว

“ ท่านแม่เจ้าตี้ไปใหนแล้ว” ร่างสูงเกือบ 186 พาตัวเองเข้ามาให้ครัวพาหาเจ้าของหน้าจิ้มลิ้ม น่าฟัด ท่านหญิงส่ายหน้าเบา ๆ และละมือที่กำลังจัดอาหารชี้ไปที่ต้นมะม่วงข้าง ๆ ห้องครัว

“เห็นว่าอยากทานมะม่วงเขียวเสวยน่ะ” ตาสีสนิมดุมองตามและขมวดคิ้ว แม่ตัวน้อย เดี๋ยวได้พลาดสอยลงมาใส่หัวกันพอดี ขายาว ๆ ก็พาตัวเองไปยังจุดหมายทันที และพบว่า เจ้าตี้ของเขากำลังก้มหน้าก้มตาเก็บมะม่วงที่ตัวเองสอยได้ใส่ตระกร้าอย่างขะมักขเม่น ผมยาวสีดำขลับเต็มไปด้วยเกสรมะม่วงไม่สิทั้งตัวเลยต่างหาก

“ ขอลูกหนึ่งได้ใหม” วิวิทเดินไปหยิบมะม่วงลูกใหญ่ที่สุดในตระกร้าและเงยหน้าถามคนที่กำลังเดินมาจากใต้ต้นมะม่วง

“ได้ค่ะ แต่พี่เหนือต้องเอาลูกเล็ก ๆ นะ เพราะว่าลูกใหญ่ตี้จะเก็บไว้ให้ท่านหญิง” มารตีตอบในขณะที่เจ้าตัวกำลังจะยกมือขึ้นปัดหน้าตาที่เต็มไปด้วยเกสรมะม่วง

“หยุดเลยนะเจ้าตี้ เดี๋ยวยางมะม่วงกัดหน้าพังหมด” วิวิทรีบตะโกนและพาร่างสูง ๆ ไปหาเจ้าของหน้าจิ้มลิ้มในทันที มือใหญ่เชยคางเล็กและใช้มือที่สะอาดของตัวเองปัดหน้าตา เสื้อผ้า ให้อย่างอ่อนโยน และเสียอย่างเดียวที่ปากสีเข้มนั้นบ่นไม่หยุดที่เธอไม่รู้รักสวยรักงามเหมือนสาว ๆ คนอื่น

“นี่ถ้าหน้าพังจะทำไงเจ้าตี้” ทำไมน่าเจ้าตี้ทำไมไม่รู้จักตัวแลตัวเองเสียเลย ถ้าผิวเนียน ๆ ขาวเป็นยองใยมีรอยด่างและเป็นรอยจนเธอเจ็บเข้า เขาได้บ้าแน่นอน ผิวเจ้าตี้นี่นุ่นเสียจริง เช็ดไป เช็ดมาชักเพลิน

“หมดหรือยังพี่เหนือ” มารตีเห็นว่าเจ้าของมือใหญ่เช็ดหน้าเธอไม่เสร็จเสียที วนเวียนอยู่ที่แก้มนั้นแหล่ะเมื่อยคอแล้วนะ

“ทำไมจับไม่ได้แล้วหรือไง หรือโตเป็นสาวแล้วพี่จับไม่ได้” มือใหญ่บีบจมูกรั้นเบาส่ายไป มา แปลกที่เจ้าตี้ก็ยอมให้เขาทำอยู่ได้ พอแล้วจมูกน้อยแดงหมด ผิวที่ก็บางเหลือเกินจับนิดหน่อยเป็นชอกช้ำ ตาสีสนิมเห็นว่าหน้าจิ้มลิ้มแดงขึ้นเรื่อย ๆ สงสัยจะเริ่มร้อนแล้วมั้ง

“ ไปเจ้าตี้ เดี๋ยวพี่ยกไปให้” มือใหญ่ข้างหนึ่งถือตะกร้ามะม่วงและดันเอวบางด้วยมืออีกด้านหนึ่ง

“ดูสิท่านแม่เจ้าตี้ดื้อเหลือเกิน ตากแดดจนหน้าแดง” หลังที่ทั้งสองเข้ามาในครัวแล้ว ร่างสูงใหญ่ก็ลงมานั่งด้านล่างตามคนหน้าจิ้มลิ้มที่กำลังปอกมะม่วง ดูสิแก้มแดงไปหมดเลย มือใหญ่ยังไม่วายสำรวจหน้ามารตีด้วยการให้มือพลิกแก้มซ้ายขวาไปมา จนท่านหญิงที่นั่งแกะสลักอยู่รำคาญในความห่วงเว่อร์ของลูกชาย