คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #3 : love sick 3
“ ว้าว ตุ๊กตาบายล์” ไนออลทำตาวาวใส่คุณตั้งแต่ที่เห็นคุณเปิดประตูเข้ามาให้ประชุมที่ทางบริษัทจัดไว้ให้หนุ่มๆ เป็นพิเศษ คุณเลยก้มมองตัวเอง ชุดเดรสคอบัวสีน้ำตาลอ่อนและผ้าพันคอสีน้ำตาลเข้ม
“ หวัดดี เพื่อนนายล่ะ” คุณวางกาแฟดำที่ยังไม่ได้ดื่ไม่หมดลงที่โต๊ะและเอาตารางงานในสัปดาห์นี้ออกมาให้กับไนออลก่อนเพื่ออธิบายถึงงาน ทำให้คุณต้องขยับนั่งลงไกล้ ๆ เขา
“นี่ ไนออลฟังอยู่หรือเปล่า” คุณรุ้สึกได้ถึงสายตาที่จ้องคุณอยู่
“ ผมเพียงแค่สงสัยว่าคุณ อายุ 23 จริงเปล่า” ตาสีฟ้าของไนออลจ้องหน้าคุณไม่ลดละ แถมยังใช้มือคู่นั้นจับที่หน้าของคุณและพลิกไปพลิกมา จับมือคู่นั้นออกและมองหน้าเขาแบบดุ ๆ นั่นทำให้เขาถึงกับหน้าเสียเลยที่เดียว
“ นี่ ไนออลฉันอายุมากกว่าเธอนะ ฉันไม่ใช่เพื่อนของเธอ” คุณดุไนออลแบบนิ่ง ๆ ในลักษณะของคุณ
“ ผมขอโทษ” เขาขอโทษคุณด้วยเสียงอ่อย ๆ และคุณก้รู้แล้วว่าทำไมใคร ๆ ก้บอกว่าไนออลน่ารัก คุณเอื้อมมือของคุณไปแตะที่แก้มป่อง ๆ ของเขาเหมือนที่คุณทำกับน้องชายประจำเมื่อคุณดุเขาเสร็จ เขายิ้มและหันมาฟังคุณอธิบายงานต่อ
คุณได้ยินเสียงเปิด และปิดประตูแต่คุณก็ไม่สนใจ จนกระทั่งเสียงเหมือนคนมานั่งข้าง ๆ คุณเหลือบไปมองว่าใคร เซนในชุดเสื้อแขนสั้นสีเขียว อวดรอยสักที่เขาสรรหามาไว้บนแขน และไม่นานโต๊ะประชุมก็เต็มไปด้วยลิงทั้งห้าของลุงพอล
“ คิตตี้ งานที่ส่งเมล์ลุงปริ้นซ์แล้วนะ ขอบใจที่ยังมาคอยอธิบายงานให้” ลุงพอลที่อยู่ในชุดสบาย ๆ ขอบคุณ คุณ
“ เอ่อ คิตตี้อธิบายงานทั้งหมดให้กับไนออลแล้วนะ นี่เป็นแฟ้นงามแล้วพรุ่งนี้เป็นวัน เดย์ออฟ “ คุณยื่นแฟ้มงานสีเทา ๆ ให้ลุงพอล ลุงพอลตรวจสอบนิดหน่อยและพยักหน้าให้
“ไปนะค่ะ ไปนะไนออล” คุณบอกลาไนออล และลุงพอลส่วนคนอื่นคุณคิดว่าจะมาทำความรุ้จักเป็นการส่วนตัวที่หลังดีกว่า
“เอ้ คิตตี้แล้วพวกเราล่ะไม่ทักหน่อยล่ะ” ลูอิสยังไม่ยอมให้คุณกลับง่าย ๆ และคุณก้เหลือบไปเห็นสายตาของเซนที่กำลังแสดงท่าทางเหมือนไม่พอใจอะไรบ้างอย่างอยู่
“ โอ.เค ไปนะทุกคน” คุณยิ้มให้ลูอิสและกล่าวคำลาออกไป คุณเดินออกมาจากห้องไปไม่ไกลก้รุ้สึกเหมือนมีใครสักคนเดินตามมา คุณหยุดและหันไปมอง เซน พระเจ้าเซน เดินตามคุณมาทำไม
“ นี่ เซนมีอะไรหรือเปล่า” เขาไม่ตอบแต่เดินมาไกล้ ๆ ไกล้จนส่วนสูงร้อยแปดสิบกว่าของเขา ข่มร่างที่สูงเพียง 160 ของคุณจนมิด
“ผมเกลียดพวก 2มาตรฐาน” เขาดันคุณไปติดกับกำแพงปูนข้าง ๆ ตอนนี้คุณกำลังทำหน้างง สุดฤทธิ์เพราะไม่เข้าใจที่เขาพูด
“อะไรกันเซน นี่ปล่อยนะ” กลัวก็กลัวแต่คุณก็ทำใจดีสุ้เสือ เสือตัวใหญ่ที่กำลังโมโห และอารมณ์เสียอย่างแรงง
“ คุณทักทุกคน แต่ไม่ทักผม” เซนก้มหน้าลงมาจนห่างจากคุณไม่กี่นิ้ว ทำให้คุณมองเห็นขนตายาว ๆ นั่น และลมหายใจที่ผสมทั้งกลิ่นบุหรี่จาก ๆ กับลูกอมรสมิ้นท์ ทำให้คนที่ไม่ชอบเด็กอย่างคุณหัวใจสั่นได้อย่างไม่น่าเชื่อ
“ นี่ฉันทักและบอกลาทุกคนไม่มีใครเป็นพิเศษ” คุณหน้าตายแบบที่คุณชอบทำเป็นประจำ แต่นั่นมันไม่ทำให้เซนกลัวอย่างที่ไนออลกลัว เขาขมวดคิ้วและทำในสิ่งที่คุณไม่คาดคิด เซนใช้แขนที่ข้างหนึ่งรวบเข้าที่เอวคุณและยกคุณขึ้นมาจากพื้นจนหน้าของคุณและเขาเสมอกันโดยที่เขาไม่ต้องก้มลงมาหาคุณอีก
“ปล่อยนะ ไอ้เด็กบ้า” ตาของเซนฉายความไม่พอใจและก้มปิดปากของคุณด้วยปากของเขา คุณดิ้นไป ดิ้นมามือข้างที่ว่างก็ทุบที่หลังของเขา เซนก็จัดการปิดปากของคุณรุนแรงกว่าเดิมเหมือนกับว่ายิ่งคุณทำเขาเจ็บเท่าไหร่เขาก็ยิ่งรุนแรงกับคุณเท่านั้น และคุณรุ้ดีว่ามันไม่มีประโยชน์ทีจะทำแบบนั้น เลยหยุดดิ้น และเขาก็หยุดและปล่อยคุณลงที่พื้น
“ผมไม่ใช่เด็ก และบ้างเรื่องผมก็มีประสบการณ์มากกว่าคุณ” เซนยังจ้องหน้าคุณไม่เลิก โดยที่คุณไม่รู้ว่าเรี่ยวแรงของคุณหายไปใหในหมด หรือเมื่อครู่นั้นเซนดูดแรงจากคุณไปหมดแล้ว
“ ปล่อยฉันจะกลับห้อง ฉันจะคิดว่ามันเป็นการกระทำของคนที่ไม่รู้จักควบคุมอารมณ์ตัวเอง” คุณจ้องหน้าเซนกลับ และพยายามทำเสียงไม่ให้สั่น เพื่อไม่ให้เซนรู้ว่าสัมผัส และกลิ่นของเขาทำให้คุณใจสั่นได้อย่างหน้ากลัว เซนไม่รั้งคุณไว้แต่ทิ้งประโยคที่ทำให้คุณหน้าแดงได้ “ปากคุณหวานเหมือนผลไม้เลย”
“เด็กบ้า” ตอนนี้คุณก็แล้วว่าเซนเป็นผุ้ชายที่อันตรายเกินกว่าที่คุณจะเข้าไปยุ่งด้วย
เป็นเวลากว่า 7 วันที่คุณไม่สามารถลบรอยจูบจากเซนได้เลย และวันนี้เป็นวันที่คุณต้องเอาตารางงานไปส่งให้กับลุงพอล และคุณก็คิดว่าต้องเจอเซนอีกแน่นอน แต่ปัญหามันอยู่ที่ว่าคุณจะทำหน้าอย่างไง แถมวันนี้ยังมีประชุมพิเศษเกี่ยวการจัดตารางการทัวร์อีก วันนี้คุณต้องติดอยู่ที่สตูดิโอทั้งวัน
“ 12 อัน ครับเจ็” น้องชายที่อยู่ ม.1 โทรเข้ามาหาคุณในตอนเช้าระหว่างที่คุณกำลังจะเก็บของไปทำงาน
“ ว่าไง”
“ เจ็ ผมคิดถึงเจ็ ไปโรงเรียนแล้วนะ” น้ำตาของคุณไหลลงมาบนแก้ม เพียงเพราะประโยคสั้นของน้องชายที่ปากแข็งของคุณ แต่มันก็เป็นกำลังใจอย่างหนึ่งของคุณให้คุณได้รู้ว่าที่คุณทำอยู่ทุกวันนี้เพื่อใคร
วันนี้ห้องประชุมมีคนมากเป็นพิเศษ แต่คุณก็ยังไม่เห็นเซน คุณยิ้มทักทายทุกคนและเช่นเคยก่อนที่ตารางงานจะมีการคอนเฟิรม์ก้ต้องได้รับการตรวจสอบจากคุณพอลเสียก่อน ลุอิสวันนี้อยุ่ในชุดเสื้อยืด และกางเกงยีนส์สีซีดพาคุณไปแนะนำให้รู้จักกับ เอลเลเนอร์ แฟนสาวของเขา และดาเนียลแฟนสาวของเลียม ในขณะที่ในออลกำลังมีความสุขกับการกิน เจลลี่ บีน และเลียม กับ แฮรรี่ ก็กำลังเล่นเกมส์กันอย่างเมามัน ให้ขณะที่คนอื่น ๆ กำลังเตรียมการประชุม
“ อีกครึ่งชั่วโมงเราจะเริ่มประชุมกับแล้วนะ” เสียงทีมงานคนหนึ่งตะโกน ทุกคนที่กำลังวุ่ยวายอยู่ คุณดุนาฬิกาที่ข้อมือเดินห่างจากพวกเขา และไปนั่งที่โซฟาริมหน้าต่างที่เหมือนจะไม่มีคนจับจ้อง คุณหยิบ Play Book เครื่องบางที่คุณซื้อด้วยเงินของคุณเองขึ้นมา และเปิด “เดี่ยว ของพี่โน๊ต “ที่เป็น Idol ตลอดกาลของคุณ
“ อีกเมตรกว่า จะ จะเตะพื้น ปะ ปลา กระเบน ปลากระเบน อยู่ใต้ตี..... ตัวใหญ่มาก....................” คุณใส่หูฟัง คุณเลยไม่รู้เลยว่าท่าทาง และเสียงหัวเราะของนั้นดังจนทุกคนหันมามอง สักครู่คุณก็ได้ยินเสียงแหลม เล็ก ๆ มาหัวเราะไกล้คุณ เอลเลเนอร์ คุณหันไปมองและถามสาวสวยข้าง ๆ
“ ดูด้วยกันมั้ย” คุณยื่นหูฟังข้างนึงให้ ด้านล่างมันมีแปลเป็นภาษาอังกฤษ นั่นสามารถทำให้เอลเลเนอร์เข้าใจถึงสิ่งที่ พี่โน็ตของคุณ กำลังพูดได้ เอลเลเนอร์เดินอ้อมโซฟามานั่งข้างคุณ และหยิบหูฟังมาเสียบใส่หูด้านหนึ่งของเธอ ในที่สุดทั้งคุณและเธอก็ระเบิดเสียงหัวเราะอย่างไม่เกรงใจใคร
“ นิ่ สองสาวเบาหน่อย เขาประชุมกับแล้ว” ลูอิสดึงหุฟังของคุณและเอลเลเนอร์ คุณและเอลเลเนอร์ตกลงกันว่าจะไปรอที่ห้องซ้อมของพวกเขา เพราะคงไม่สามารถเบาเสียงได้ ในระหว่างที่คุณกำลังเดินออกจากห้องประชุมนั้น สายตาไม่รักดีก็ดันไปเผลอสบตา เซนเข้า เขามาตอนใหน ทำไมคุณไม่รู้เรื่องเลย! วันนี้เขาอยู่ในชุดเสื้อโปโลสีขาว และกางเกงยีนส์สีเข้ม คุณรีบหลบสายตาที่จ้องมองคุณทันที และก้าวเท้าออกจากห้องประชุมเร็วกว่าเดิม
คุณเข้ามาให้ห้องซ้อมของพวกเขา และกวาดตามองไปรอบ ๆ ก็ไม่เห็นมีอะไรแปลก เหมือนห้องซ้อมทั่วไป แต่ที่ที่แปลกคือมีตู้เย็นขนาดใหญ่ แน่นอนภายในคงมีแค่ของกินของไนออลแน่นอน เอลเลเนอร์พาคุณไปนั่งที่โซฟาตัวใหญ่ที่ชิดอยู่ที่ผนังด้านหนึ่ง ว้าว ! พี่โน๊ตทำให้คุณมีเพื่อนแล้ว
เดี่ยวของพี่โน็ตจบแล้วแต่ว่า คุณและเอลเลเนอร์ก้ยังคงนั่งคุยกันตามภาษาผุ้หญิง คุณไม่สงสัยเลยว่าทำไม ลูอิสถึงชอบ เธอ เพราะว่าจากการที่ได้คุยกัน คุณรู้ได้ว่า เอล เป็นผู้หญิงที่น่ารักคนหนึ่งเลยที่เดียว
พวกหนุ่ม ๆ ยังคงประชุมกันไม่เสร็จแม้เวลาจะผ่านมา 2 ชั่วโมงแล้ว และตอนนี้ก็เที่ยงแล้ว เอลเลยชวนคุณไปหาอะไรทานที่แถวสตูดิโอ ขากลับคุณก็เลยซื้อขนมไปฝาก ไนออลด้วย แต่เกรงจะเป็นที่ครหาอย่างที่ใครบ้างคนเคยว่าเลย ตัดสินใจซื้อไปฝากทั้งหมดนั่นแหล่ะ
คุณและเอลกลับมาก็เห็นว่าพวกหนุ่ม ๆ อยู่ที่ห้องซ้อมกันหมดแล้ว เซนมองที่คุณในทันทีที่คุณเข้ามาในห้อง เขานั่งอยู่โซฟาที่คุณกับเอลนั่งอยู่ สายตาเขา เหมือนมันจะสื่อสารกับคุณว่า “ หนีผมไม่รอดหรอก”
“ เฮ จะไปใหนไม่ชวนกันเลย ปล่อยให้ฉันนั่งรออยู่คนเดียวไ ดาเนียลบ่นใส่คุณและเอลที่ให้เธออยู่ในห้องประชุมเพียงคนเดียว
“นิ ฉันซื้อขนมมาฝากด้วยนะ” เอลเอาขนมง้อดาเนียล และก็ได้ผล เลียมเดินตรงมาหาคุณที่กำลังวางตัว และทำหน้าไม่ถูก
“เอ่อ ลุงพอลฝากนี่ให้คุณ” คุณยิ้มให้เลียมและรับมา คุณรู้ได้ในทันทีว่ามันคือ สิ่งที่คุณต้องวางแผนในอาทิตย์นี้ คุณวางของลงที่โต๊ะเล็ก ๆ ที่อยู่ริมห้อง และเตรียมเก็บของกลับบ้าน เนื่องจาก เอลไปหาลูอิสแล้ว และคุณก็รู้สึกเหมือนเป็นส่วนเกินในห้องนี้ คุณเข้าใจว่า ทั้งสองคงต้องการอยู่ด้วยกันเพราะว่าลูอิสต้องไปทัวร์ และครั้งนี้คงอีกนานกว่าที่ทั้งสองจะได้เจอกันอีกครั้ง คุณมองพวกเขาครั้งสุดท้ายและหมุดลูกบิดออกไปด้านนอก
ถนนด้านหน้าของสตูดิโอเต็มไปด้วยผู้คนมากมาย แปลกจริง คนมากมายอยู่รอบตัวคุณ คุณทำงานทั้งวัน แต่คุณก็รู้สึกเหงา คุณกำลัง กลัว กลัวเหลือเกินกับตอนกลางคืนที่กำลังจะมาถึง ความมืดมิด และความเดี่ยวดายกำลังจะฆ่าคุณช้า ๆ ความทรมานจากการอยู่ห่างจากคนที่รัก มันทำให้คุณต้องนอนร้องไห้คนเดียวทุกคืน แม้ว่าพวกเขาจะคุยกับคุณทุกวันแต่นั่นมันก็ไม่ช่วยอะไรเลย คุณกลับถึงห้อง เปิดโน๊ตบุ๊ควางแผมงาน ทานข้าวคนเดียว และร้องไห้เงียบๆก่อนนอน และตื่นขึ้นมา มันวนเวียนซ้ำ ๆ ตั้งแต่คุณมาอยู่ที่นี่
“ คิตตี้ เปิด พี่คนนั้นให้พวกเขาดูหน่อย ” เอลนั้นไม่รู้ว่าคุณออกไปนานแล้ว เพราะทั้งหมดกำลังวุ่ยวายอยู่กับของกินที่คุณและเอลซื้อมา เอล และดาเนียล มองหาคุณไปรอบห้อง
“ ไปใหนแล้วอ่ะ “ เอลเดินไปเปิดประตูห้องซ้อมแต่ว่าไม่เจอคุณ ส่วนดาเนียลก็ไปหาคุณที่ห้องน้ำ แต่ก็ไม่เจอคุณอีกเช่นกัน ดาเนียลเดินกลับเข้า แล้วก็สะดุดตากับของกินที่คุณทิ้งไว้บนโต๊ะ
“นี่ เอลเธอซ่อนของกินเหรอ” ดาเนียล แซวเอล
“เปล่า คิตตี้ ซื้อมาต่างหาก หนีกลับบ้านไปแล้วมั่ง ตอนดูนะเจอกันครั้งหน้าจะเอาเชือกผูกไว้เลย”
“ ว่าแต่ไอ้เซนมันก็หายไปด้วย อีกคนพวกนี้ นี่เป็นนินจากันหรือไง เผลอเป็นหาย” ไนออลบ่น แต่ปากก็ยังไม่ยอมหยุดเคี้ยว แถมยังเดิมมารือ ค้นขนมที่คุณซื้อมา
ความคิดเห็น