คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #1 : ❀อปป้าซารางแฮ❀: One
❀อปป้าซารางแฮ❀: One
อปป้า แปลว่า พี่ชาย สำหรับผู้หญิงที่ใช้เรียกผู้ที่มีอายุเยอะกว่าตนและเป็นผู้ชาย
ฮยอง แปลว่า พี่ชาย สำหรับผู้ชายที่ใช้เรียกผู้ที่มีอายุเยอะกว่าตนและเป็นผู้ชาย
ออนนี่ แปลว่า พี่สาว สำหรับผู้หญิงที่ใช้เรียกผู้ที่มีอายุเยอะกว่าตนและเป็นผู้หญิง
นูน่า แปลว่า พี่สาว สำหรับผู้ชายที่ใช้เรียกผู้ที่มีอายุเยอะกว่าตนและเป็นผู้หญิง
เกี่ยวไรกับฟิค?
--------------------------------------------
“อปป้าาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาา”
หญิงสาวในชุดนอนกระโดดโลดเต้นไปมาบนที่นอนของตัวเองอย่างสนุกสนานตามเสียงดนตรีที่เปิดขึ้นในเวลาสายแบบนี้ กระโดดไปโน้นนี่นั้น แต่ที่ที่กระโจนไปหาบ่อยที่สุดคงจะเป็นโปสเตอร์ที่มีผู้ชาย 7 คนอยู่ในท่าทีสบายๆดูแล้วเท่ไม่น้อยเลยทีเดียว
“มาร์คคึ! มาร์คคึๆๆๆๆๆๆๆๆ จุ๊บๆๆๆๆ”
เธอใช่ปากของตัวเองกดจูบไปที่โปสเตอร์ตัวเองรัวๆและเน้นไปที่ผู้ชายหน้าตาดีที่สุดในวงนั้นด้วย
“ไอกู... อย่าน้อยใจน๊าจินยอง แบมแบม แจบอม ยองแจ แจ๊คสัน ยูคยอม ฉันก็รักพวกนายเหมือนกันแหละน่า >< จ๊วฟฟฟฟฟฟ”
แล้วก็ตามด้วยจูบทุกคนในโปสเตอร์แผ่นนั้น... นี่ไม่ใช่ครั้งแรกที่เธอตื่นขึ้นมาแล้วต้องเปิดเพลง นี่ไม่ใช่ครั้งแรกที่หลังจากเปิดเพลงแล้วเธอจะกระโดดโลดเต้นแล้วเที่ยวจูบคนบนโปสเตอร์
“อ่า.. จะเที่ยงแล้ว ไปกินข้าวดีกว่า”
หญิงสาวส่วนสูง 166 เซนติเมตรกระโดดลงจากเตียงตัวเองแล้วเดินออกจากห้องพร้อมกับหมอนข้างรูปสามีในมโนเดินออกมาอย่างสบายใจ
ในห้องสี่เหลี่ยมที่ไม่กว้างมากนี้คือห้องที่เธอเช้าอยู่เพราะบ้านเธออยู่ต่างจังหวัดและตอนนี้ก็เรียนอยู่มหา’ลัยปี 1 เลยต้องมาอยู่หอที่ใกล้มหา’ลัยที่สุด
จริงๆสามารถที่จะอยู่หอในได้ แต่เธอเลือกที่จะอยู่หอนอกเพราะสามารถออกไปไหนมาไหนได้สะดวกและไม่ต้องมาคอยเกรงใจคนข้างห้องเพราะหอในมีความเข้มงวดมากกว่า
ย้ายมาอยู่หอนี่ก็เกือบอาทิตย์แล้วกระมัง พ่อแม่ของเธอไม่ได้ขัดใจอะไร ดีใจซ่ะอีกที่ลูกสอบติดมหาวิทยาลัยที่ตนเองใฝ่ฝันจึงไม่ได้ว่าอะไร แต่อีกไม่ถึงอาทิตย์แล้วหล่ะที่มาหา’ลัยนั้นจะเปิดเรียน
ก๊อก ก๊อก ก๊อก!
“อ๊ะ! ใครมา”
ร่างบางที่อยู่ในชุดนอนคลุมยาวถึงเข่าเดินลากหมอนข้างจากตู้เย็นไปยังประตูทันทีที่มีคนมาเคาะ ประตูไม่เคยโดนเคาะมาก่อนเลยจริงๆนะตั้งแต่มาอยู่นี่ยังไม่มีเพื่อนร่วมบ้านเลยซักคน หญิงสาวในชุดนอนเปิดประตูออกก็พบว่าเป็นผู้ชายรูปร่างสูงพอสมควรยืนหัวฟูอยู่หน้าห้อง
“มีอะไรค่ะ”
สภาพของเราทั้งสองคนไม่ต่างกันเท่าไหร่
“คุณครับ.. ช่วยเปิดเพลงเบาๆได้มั้ยครับ ผมกำลังนอนอยู่นะ”
“คุณไม่ชอบเพลงของGot7หรอค่ะ ที่แท้ก็ชอบsingulaนี่เอง”
“ไม่ใช่ครับคุณ”
“ไว้วันหลังฉันจะเปิดให้ฟังนะค่ะ จะได้นอนหลับสบาย จริงๆฉันก็ชอบเพลงนี้เหมือนกันแหละ”
“ไม่ใช่อย่างงั้นครับ คือว่าคุณเปิดเพลงเสียงดังเกินไปผมนอนไม่ได้ ดูสิครับ..”
เขาใช้มือเคาะไปที่กำแพงหน้าห้องแล้วได้ยินเสียง เป๊าะๆ แสดงให้รู้ว่าพนังกำแพงห้องนี้มันบางพอที่เสียงมันลอดไปหาอีกห้องนึงได้
“...”
“ห้องมันไม่เก็บเสียงนะครับ ผ่อนเสียงด้วยก็ดี”
“งั้น.. ขอโทษด้วยนะค่ะ”
“ครับ สวัสดี”
ผู้ชายตัวสูงเอี้ยวตัวไปขวามือแล้วตรงไปที่ห้องข้างๆที่อยู่ติดกับเธอ ไม่ทันที่เขาจะบิดกลอนประตูเข้าห้องตัวเองหญิงสาวที่ถูกติไปเมื่อกี้ก็โพลงถามขึ้นอีกที
“แต่!! ฉันก็เปิดเพลงแบบนี้มา 4-5 วันติดกันแล้วนะค่ะ ไม่เห็นมีใครออกมาบอกฉันเลยว่ากำแพงห้องมันบาง”
“คุณครับ.. ผมพึ่งย้ายมาเมื่อวานนี้ตอนบ่าย ส่วนที่ไม่มีใครออกมาบอกคุณคงเพราะว่า ห้องข้างๆคุณ ไม่มีคนล่ะมั้งครับ แต่ตอนนี้มีแล้วก็เบาๆลงหน่อย”
“ขอบคุณมากนะค่ะที่มาบอก วันหลังจะไม่ทำอีกแล้วงับ! ^^”
หญิงสาวทำท่าตะเบะเหมือนตำรวจแล้วเข้าไปในห้องของตนเองตามเดิน ส่วนชายหนุ่มก็เดินเข้าห้องอย่างเอือมๆ
“ไม่รู้เลยนะเนี้ยว่ากำแพงมันบางขนาดนี้” เธอเดินมาเคาะกำแพงข้างๆเตียงนอนตัวเอง แค่เสียงก็ทำให้รู้แล้วว่ามันบางแค่ไหน เธอควรจะรู้ให้เร็วกว่านี้จะได้ไม่ต้องทำให้เพื่อนข้างห้องรำคาญ “แล้วผู้ชายคนนั้นคือใครอ่ะ - - ลืมถามชื่อจนได้สิไอยู อุตสาห์มีเพื่อนบ้านแล้ว”
วันเปิดเรียนมหาวิทยาลัยเจวายพี
เสียงนักศึกษาทั้งเก่าและใหม่ดังปะปนกันไปมาในลานกว้างหน้ามหา’ลัย หลายคนที่มากับเพื่อนฝูง หลายคนก็เดินมาคนเดียว เช่นหญิงสาวคนนี้
“ว๊าาา เปิดเทอมวันแรก.. สู้ๆนะไอยู!! fighting”
เดินเข้ามาในมหาวิทยาลัยพร้อมกับกระเป๋าเป้ใบเล็กคู่ใจที่ประดับด้วยพวงองุ่นรูปของสามีทั้งหลาย ก่อนอื่นต้องไปหาคลาส ได้ตารางเรียนมาแล้วถามรุ่นพี่คงไม่ยากเท่าไหร่
เธอเดินมาได้ไม่นานนักสายตาก็ไปสะดุดกับใครคนนึงที่ดูเหมือนจะเคยเห็นมาก่อน และแล้วก็กระจ่างเมื่อเขาคนนั้นก็มองมาที่เธอเหมือนกัน
“คุณ!! คุณข้างห้องนี่!!”
หญิงสาววิ่งเข้าไปหาชายหนุ่มคนนั้นอย่างคุ้นเคยทั้งที่ได้คุยด้วยกันไม่ถึง 1 ชั่วโมง ชื่อยังไม่รู้จักเลยด้วยซ้ำ
“คุณที่เปิดเพลงเสียงดังหนิ”
“สวัสดีค่ะ เรียนที่นี้หรอกหรอ ว้าวววววได้เพื่อนแล้วเรา”
“เดี๋ยวๆ ใครบอกว่าเราเป็นเพื่อนกันแล้ว”
“เรียนปี 1 ใช่มั้ย!? คณะไรอ่ะ”
“ผมไม่..”
“คณะเดียวกันเลยนี่!!”
ชายหนุ่มตรงหน้าไม่ได้ตอบอะไร เธอรู้คำตอบเพราะเข็มกลัดที่หน้าอกของแต่ล่ะคนจะเป็นสัญลักษณ์ของคณะนั้นๆ เธอทำหน้าตายิ้มแย้มดีใจเหมือนถูกหวยทันทีเมื่อเจอเพื่อนคณะเดียวกัน
“เรียนคลาสไหนอ่ะ คลาสเดียวกันรึป่าว”
“เดี๋ยวคุณ ผมอยู่..”
“ฉันเรียนคลาสนี้อ่ะ คุณรู้จักมั้ยพาไปหน่อยดิ”
หญิงสาวชี้ไปที่กระดาษตารางเรียนของตนเองเพื่อให้คนตรงหน้ารู้ว่าเขาเรียนที่ไหนและให้พาเขาไป ชายหนุ่มพนักหน้าเล็กน้อยเพื่อให้คนตรงหน้ารู้ว่าเขารู้จักและจะพาไป
เขาทั้งสองคนเดินมาเรื่อยๆผ่านคณะต่างๆแต่ละคณะที่ผ่านก็เรียกเสียงกรี๊ดให้กับสาวๆได้ไม่น้อย หญิงสาวนามว่าไอยูรู้ว่าพวกเธอนั้นกรี๊ดกร๊าดผู้ชายข้างๆเธอที่เดินนำหน้าไปยังตึกคณะและคลาสเรียน
“แปลกนะ”
“..???”
“ผู้หญิงเขาไม่ค่อยเรียนคณะนี้กัน แล้วทำไมคุณมาเรียนคณะนี้ล่ะ”
“ไม่รู้สิ ฉันว่ามันน่าสนุกจะตาย ดีกว่าไปนั่งวิจัยน์หรือเขียนอะไรบ้าๆบอจนหัวฟูหรือว่าไปนั่งคำนวณเลขที่โคตรจะยากๆๆๆๆนั่นอีก”
“แต่คณะนี้ทั้งเลข วิทยาศาสตร์ อะไรต่างๆมีเยอะเลยนะ”
“ฉันคิดว่ามันดูผ่อนคลายมากกว่าคณะอื่นๆยังไงไม่รู้ดิ”
“เออ..แปลกผู้หญิง”
“หรือคุณกำลังจะบอกว่าในคณะไม่มีผู้หญิงเลยว่างั้น”
“ป่าวหรอก ก็มี..ถึงมีส่วนใหญ่เป็นทอมเป็นดี้อ่ะ”
“อ่อ ไม่เป็นไรสังคมเดี๋ยวนี้มันพัฒนาแล้วฉันรับได้ค่ะจะตุ๊ด ทอม ดี้ก็ช่าง”
ผู้ชายข้างๆไม่ได้พูดอะไรต่อเพียงแค่หัวเราะเบาๆให้กับคำตอบของผู้หญิงคนนี้ เป็นเรื่องน่าดีใจสำหรับผู้ชายคณะนี้เลยทีเดียวที่มีผู้หญิงหน้าตาดีมาเพิ่มเติมแต่งสีสันให้กับคณะอีก
“แล้วคุณชื่อไรอ่ะค่ะ”
“ผมหรอ? ผมชื่อ วี ชื่อจริงชื่อ คิมแทฮยอง”
“ชื่อเพราะจัง ฉันชื่อ ไอยู นะค่ะ”
“ยินดีที่ได้รู้จักครับ/ค่ะ”
เขาทั้งสองคนยื่นมือออกมาจับกันเพื่อแสดงความยินดี
“จะว่าไปคุณก็หล่อไม่น้อยเลยนะ ถึงขนาดเปิดเทอมวันแรกสาวๆก็กรี๊ดกันเยอะเลย”
“คุณ.. จริงๆผมไม่ได้..”
“อ๊ะ!! นี้ไงตึกคณะ! ใช่เลย นี่มันตึกที่ฉันมามอบตัวเรียนต่อนี่หว่า... ทำไมจำไม่ได้นะยัยบ๊อง!!” เธอทึ่งหัวทุยๆของตัวเองสองสามครั้งเพื่อเตือนตัวเองที่ความจำเสื่อมเหมือนปลาทอง แล้วคลาสเธอล่ะอยู่ส่วนไหนของตึก
“คลาสคุณขึ้นไปชั้นสี่ห้องสองนะครับ”
“อ่อ แล้วคุณล่ะค่ะ”
“ผมเรียนชั้นสองครับ ไว้เจอกันนะผมต้องไปหาเพื่อนก่อน”
ผู้ชายหน้าตาดีที่ฉันนับเพื่อนด้วยแล้วโบกมือลาแล้ววิ่งหายไปทันที ห้ะ!?เพื่อน.. เปิดเรียนวันแรกมีเพื่อนจะต้องไปหาแล้วหรอ หรืออาจจะเป็นเพื่อนเก่าจากโรงเรียนมัธยม ดีจัง..เพื่อนฉันไม่มีใครมาต่อนี้สักคนเลย เพราะที่ฉันมาต่อนี้ก็เพราะ...
“กรี๊ดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดด”
ฉันหันไปตามเสียงกรี๊ดนั่นทันที กลุ่มนักศึกษาชายหญิงวิ่งกลูกันเข้าไปหารถตู้คันสีดำหรูนั่นที่กำลังเทียบจอดกับฟุตบาตหน้าตึกคณะฉัน
“ยองแจอ่าาาาาาา”
แล้วก็มีผู้หญิงสองคนวิ่งผ่านเธอไปอย่างรวดเร็วพร้อมกับตะโกนชื่อสมาชิกในวงที่กำลังโด่งดัง ซึ่งวงนั้นไอยูก็กำลังติ่งขั้นรุนแรง
ยองแจก็อตเซเว่น!!!
นี่แหละคือเหตุผลที่เธอเข้ามาเรียนมหา’ลัยนี้ เพราะนอกว่าจะชื่อเสียงโด่งดัง การศึกษาก็ดีแล้ว ในมหา’ลัยนี้ส่วนมากยังมีศิลปินชื่อดังเรียนอยู่เช่นเดียวกัน เช่น มาร์ค(ที่รักของฉันนน) ยองแจ จินยอง ><
“ยองแจอ่า!!!” ฉันวิ่งเข้าไปร่วมแจมกับในกลุ่มนั้นทันที เมื่อประตูรถตู้เปิดออกก็เผยโฉมของผู้ชายสามคนและเดินลงมาจากรถอย่างมาดแมน “มาร์คคึ!! มาร์คคึ!! กรี๊ดดดด”
“ขอทางด้วยครับ”
ผู้จัดการของวงเดินมาเคลียร์พื้นที่ขอทางให้ทั้งสามคนนั้นเดินไปอย่างสะดวก.. เดี๋ยวนะ คณะฉันงั้นหรอ???
“มาร์ค นายขึ้นคลาสได้เลย เดี๋ยวฉันไปส่งจินยองกันยองแจเอง”
“ครับฮยอง”
มาร์คพูดกับเมเนเจอร์ก่อนจะโบกมือลาจินยองและยองแจและทั้งสองก็โบกกลับมาเหมือนกัน เรียกเสียงกรี๊ดจากแฟนๆได้ไม่ยาก
แต่.. มาร์คเรียนคณะฉันงั้นหรอ? ไม่จริงอ่ะ แต่ก็ไม่แน่ เพราะฉันรู้มาแค่ว่าทั้งสามคนนั้นเรียนอยู่มหาวิทยาลัยเจวายพีมาร์คปี3 นยองปี2 ยองแจปี1 เพียงแต่ว่าไม่รู้ว่าเขาเรียนคณะอะไรกันบ้าง นี่ไม่รู้ได้ไงฟร้ะเนี่ย - -
“ขอโทษนะครับ ขอทางด้วยครับ”
ร่างบางที่ยืนเอ๋อแดกอยู่ถึงกับสดุ้งทันทีเมื่อได้ยินเสียงทุ้มๆอันมีเสน่ห์ของคนที่เธอรักมาตลอดหนึ่งปีพูดกับเธอ..
เดี๋ยวๆ พูดกับเธอ..
พูดกับไอยู!!!
“หลบสิย๊ะ!!” ผู้หญิงที่ไหนไม่รู้พูดออกมาพร้อมกับผลักฉันให้หลบทางจนฉันเองล้มลงไปก้นกระแทกพื้นอย่างจัง! เจ็บนะเว้ย!!
“คุณ!!”
ผู้ชายที่พูดขอทางเมื่อกี้ทำหน้าเหวอทันทีเมื่อผู้หญิงตรงหน้าล้มลงเพราะแรงผลักของแฟนคลับตัวเอง เขารีบวิ่งเข้าไปช่วยตามสัญชาตญาณทันที
“เป็นอะไรมากรึป่าวครับ”
“เอ่อ.. ม..ไม่เป็นไรค่ะ จิ๊บๆ”
“อากาเซ่! ผมว่าถ้าพวกคุณทำแบบนี้อีกจะไม่มีใครรักนะครับ ทำตัวน่ารักๆสิครับ”
“....”
นักศึกษาทุกคนนิ่งเงียบทันทีที่มาร์คพูดประโยคที่ดูเหมือนจะมีความรู้สึกผิดหวังอยู่ในนั้น ชายหนุ่มช่วยหญิงสาวที่ล้มไปเมื่อกี้ลุกขึ้นอย่างระมัดระวัง..
อยู่ๆก็มีคำถามผุดขึ้นมาซ่ะอย่างงั้น..
ถ้าไม่ใช่ฉันที่เป็นคนล้ม..มาร์คอปป้าจะดุคนที่ทำผิดมั้ย?
ถ้าไม่ใช่ฉันที่เป็นคนล้ม..มาร์คอปป้าจะช่วยฉันมั้ย
แต่ยังไงก็ช่าง ตอนนี้ปริ่มและฟินโคตรๆ โอ่ยยยยน้ำตาจะไหลขอแชร์นะค่ะ
“เมื่อกี้ใครผลักเธอ ขอโทษเธอด้วยสิครับ”
“เอ่อ.. ไม่เป็นไรค่ะ เมื่อกี้ฉันสดุดล้มเอง ไม่มีใครผลัก”
“แต่ผมเห็นว่ามีคนผลัก คุณไม่ต้องโกหกหรอกครับ”
“แต่ว่าฉัน...”
โอ๊ยยยยยยย มาร์คอปป้าทำไมหล่อย่างงี้ ตอบบบบ!!!
มาเป็นสามีฉันมั้ยค่ะ ทำไมหล่อจังหล่ะ น่ารักด้วยแหละ ทำไมดูอบอุ่นอย่างงี้หล่ะ แม่!!!อยากได้กลับหออ๊า!!
“ฉัน.. ขอโทษค่ะ” และแล้วก็มีแฟนคลับผู้หญิงคนนึงโค้งหัวขอโทษไอยู ซึ่งเธอคนนั้นคงเป็นคนที่ผลักเขาจนต้องล้มเจ็บตูดขนาดนี้ แต่ไม่เป็นไรหรอก มันคุ้มมากๆฉันต้องขอบคุณเธอต่างหากหล่ะ อิสอิส
“ไม่ต้องๆ ฉันผิดเอ...”
“ผมว่าทุกคนเข้าคลาสเถอะครับ.. ถ้าไม่ไปสงสัยผมคงต้องย้ายไปเรียนรอบดึกนะครับ อากาเซ่อยากให้ผมมาเรียนตอนดึกๆหรอ? ไม่อยากเห็นผมเดินเล่นไปมาตอนกลางวันหรอครับ?”
“อยากเห็นนนนนน”
“งั้นไปเข้าคลาสกันนะครับคนดี”
โง้ยยยยยยย ผมนี่ลอยไปเข้าคลาสเลยครับ พ่อคู๊ณณณณอบอุ๊นอบอุ่นค่าาาา
และแล้วนักศึกษาทุกคนก็ต้องแยกย้ายกันเข้าคลาสกัน บางคนที่มาจากคณะอื่นก็รีบวิ่งไปตึกคณะตัวเองทันทีเพราะนี้ก็ใกล้เวลาเข้าคลาสแล้ว
ฉันปัดก้นตัวเองไปมาเพื่อปัดตูดและมันสามารถทำให้มีความรู้สึกว่าบรรเทาอาการปวดได้ เปลี่ยนจากสพายกระเป๋าข้างหลังมาเป็นข้างหน้าแล้วรูดซิบตรวจสอบของในกระเป๋า
“คุณก็ชอบก็อตเซเว่นหรอกหรอครับ ฮ่าๆ ผมนึกว่าไม่ใช่อากาเซ่ซ่ะอีก”
ดูเหมือนว่ามาร์คอปป้าที่ยังไม่เดินเข้าตึกคณะได้สังเกตเห็นพวงองุ่นที่ห้อยอยู่กระเป๋าของไอยูเป็นรุปของสมาชิกก็อตเซเว่นทุกคน
“ใช่ค่ะ ฉันชอบก็อตเซเว่น ชอบมากๆด้วย”
“แล้วคุณเมนใครหรอครับ ที่ชอบเป็นพิเศษสุดๆ”
“เอ่อ... ชอบคนที่หน้าตาขี้เหล่ๆอ่ะค่ะ ตีลังกาเก่งด้วย ร้องแร๊พด้วยนะค่ะ ฮ่าๆ”
“อ่อ แจ็คสันนี่เอง ว๊า...เสียดายจังที่คุณไม่ได้เมนผม”
เธอรูดซิบกระเป๋าของตัวเองก่อนจะชูพวกองุ่นอีกอันให้ดู
“แอ๊ดดด!! คุณตอบคำถามผิดค่ะ นี่คือคนที่ฉันรัก รักมานานแล้วด้วย รักมากกกกกกกกกก ><”
เธอชูพวงองุ่นที่มีรูปมาร์คมากกว่า 5 รูปให้เจ้าตัวดู ทำเอาคนตรงหน้าน่าแดงไปตามๆกัน แหม่ๆๆๆว่าขี้แหล่นี่โยนให้แจ็คสันอปป้าเลยนะค่ะ
“นี่ผมขี้เหล่หรอกหรอ 5555”
“ฮ่าๆ ฉันล้อเล่นค่ะ คุณหน่ะหล่อมากๆๆๆๆๆๆๆๆ นี่ถ้าไม่ติดว่าเป้นที่สาธารณะและโคตรโจ่งแจ้งฉันกระโดดกอดคุณจริงๆนะค่ะ”
“ได้กอดแน่นอนครับถ้าคุณไปแฟนมีตที่กำลังจะจัดเร็วๆนี้”
“ฉันไปแน่ๆค่ะ จองบัตรเรียบร้อยแล้ว 555 มาร์คคึอปป้าไปเรียนเถอะค่ะ”
“ผมไม่มีเรียนคลาสแรกครับ”
“งั้นฉันไปก่อนนะค่ะ ดีใจจังที่ได้เจออปป้า ฟินสุดๆ”
“จะฟินกว่านี้อีกครับ ถ้าเราได้เจอกันในงานมีต ^^ โชคดีครับ”
“สวัสดีค่ะ อปป้าซารางแฮ”
เธอส่งยิ้มให้อปป้าตัวเองทันที อยากหยุดเวลาไว้ตรงนี้โคตรๆอ่ะ นี่ฟินยิ่งกว่าเป็นลัคกี้แฟนอีกนะเว้ย มันเหนือกว่าอ่ะ ต้องขอบคุณไอ้คนที่ผลักจริงๆนะเนี้ย
ไว้เจอกันค่ะ มาร์คอปป้า >/////<
---------------------------------------
ชีวิตพวกลีดเดอร์ทำด้วยอะไร!!! ดีมั่กๆเหอะ กรี๊ด
ความคิดเห็น