คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #5 : ความบังเอิญเป็นใจ
เมื่อวานผมไ้่าวว่าเธอะลลิปวามสามารถอัวเอเพื่อประอบารพิาราำแหน่าวะเพราะว่าเพื่อนๆมันถามผมว่าะส่ื่อใรผม็อบไปแบบไม่ลัเลใๆเลยว่าแที่แล้วพวมัน็พาันหัวเราะและแวให่เลยเินรับ>_< ^#^
“สวัสีะ แทีย่า มารอนะเรียว่าแที่็ไ้นะะบอามรนะมาเลยที่รู้ว่าทุๆนะส่ื่อันเ้าประวาวะอนแรมึนมาะแ่็อบใมาเลยนะะที่เห็นว่าแทีเหมาะสำหรับารประวาวแที่สัาว่าะทำามที่ทุนมอบหมายให้อย่าเ็มที่ยัไ็เสาร์นี้มาให้ำลัใัน้วยนะะ”
บอรๆๆเธอน่ารัุเบยเพราะว่าวามบัเอิเป็นใรึเปล่า็ไม่รู้ผมอเธอเป็นเพื่อนในเฟสเอรับแอมันทีพร้อมทัลับมาว่า
“รับแอแล้วร๊าวันเสาร์นี้มาเป็นำลัใให้เรา้วยนะะ^_^ >_<”ผมฟินมาเลยรับบ่อรเินรับและอบลับไปว่า
“รับผมะเป็นำลัใให้และะไปเียร์และโหวให้้วยัวเอเลยรับสุสวย”ฮะๆๆพุไรไปเราเี่ยวนี้เลี๊ยนให่แล้วนะฮะๆๆๆเออบลับมาว่า
“แหมเินัอบุมาสำหรับำลัใหวัว่าะมาริๆๆนะะะรอะแนนโหว้วยแหละ^_^ ^#^”แน่นอนรับผมรับประันไ้เลยถ้าผมไม่ไปเอาหัวใผมไปไ้เลยรับผมอยาอบลับไปแบบนั้นแ่ไม่ล้าึอบลับไปว่า
“แน่นอนรับเอาหัว...พระันทร์ับสระไอเป็นอประันถ้าผมไม่ฝาเลี้ยูมันไว้่อนไว้ผมะิปีใส่วามรัและวามห่วใยไปไถ่เอามันมานะรับ”ฮะๆๆๆผมลและำัวเอที่เป็นไปไ้ถึนานี้
“แหมมาแบบนี้สสัยัน้อไปปรึษาัษุแพทย์แล้วละะ”ไปทำไมแฮะผมึถามไปว่า
“ไปทำไมละรับ”เธอเียบไปสัพั่อนะส่รูปยิ้มมา่อนแล้วอบลับมาว่า
“^_^ >_< ^#^”
“็วามรัมันเ้าานะสิไม่รูว่าาะบอรึเปล่าเพราะว่าวามรัมัทำให้นาบอนะะ”
แหมเธอเล่น้วยแหะแบบนรี้่อยมีวามหวัะหน่อยผมึอบลับไปว่า
“ถ้าหาผมไม่ไปูแที่วันเสาร์ผมไปพบแพทย์แล้วละรับ”ฮิๆๆเธอรีบอบลับมา้วยแหละ
“ไปทำไมไม่สบายรึเปล่า”แหมเป็นห่วผม้วยน่ารััเลยแฮะๆๆผมไม่อยาแล้เธอแล้วึลายวามสสัยโยารส่รอยยิ้มพร้อมอบว่า
“^_^ ^#^ >_<”
“เป็นโรไหาหัวามนะรับ”
“ไหาหัวามเป็นแบบไหนันะโรใหม่เหรอ”
“อ๋อไหาหัวาลับำใหม่ว่าามหาหัวใใ่ปะ”
“ถั่ว้มรับผม”
“ฮะๆๆๆ555+++++++++++++”
“แหมเี่ยว็ไ้เรอันหรอนาไม่ไ้ื่มน้ำอัลมนะเนี๊ย”
“ะบอว่า เรอธั ลับำใหม่ว่า รัเธอ ใ่ปะรับฮิๆๆๆๆ+_+”
“เลียรินรู้ทันเนี๊ยหมูๆๆๆๆๆๆ”
“อ่าวว่าผมเป็นหมูไ้ไผมออะหุ่นเ็ี่นะรับหรือว่าไม่ใ่”
“หมูึๆๆอะะไม่ไ้ว่าเป็นหมูอ้วนะหน่อย”
“นั่นนะสิใเรารันออนานี้ผมว่าหุ่นแที่เ็ี่บาใแที่็แบบเียวใ่ไหม”
“แหมๆๆๆหลัวเอั้นเทพเลยนะไผ่55567890”
“หรือว่าไม่ริละรับ”
“ะ”
“วันเสาร์นี้อย่าลืมมาเียร์แล้วันนะะเี่ยว้อทำธุริส่วนัว่อนะสอทุ่มแล้วบายะ”
“แน่นอนรับบายฝันีนะรับ”
“ร๊า”
เป็นเวลาหลายั่วโมที่เราุยันาเหมือนผมรู้สึเวลาผ่านไปแ่ไม่ี่เลยทีเียวผมฝันีแน่ๆเลยืนนี้เพราะว่าไุ้ยับนที่ผมสามารถยอมรับไ้อย่าเ็มปาเ็มใเลยว่าอบเธอเ้าแล้ว
วามในใแที่
“วันเสาร์นี้อย่าลืมมาเียร์แล้วันนะะเี่ยว้อทำธุริส่วนัว่อนะสอทุ่มแล้วบายะ”
“แน่นอนรับบายฝันีนะรับ”
“ร๊า”
พอปิอมปุ๊บัน็ระเบิฮาออมาะัลั่นเลยรู้สึีใมาเลยุยับเาแล้วโล่มาสบายใแบบไม่เยเป็นมา่อนวันนี้ันยัไม่ไุ้ยับฟรานเลยไม่เห็นแม้าเาอเาแ่แปลที่ันไม่ว้าวุ่นใหรือร้อนรนเหมือน่อนแ่อนที่ไผ่เาแอเพื่อนมาใสั่นมาและเ้นรัวอย่าเร็วหรือว่าันะหลุมรัเาเ้าแล้วันนะ
บวามในใแที่
วามบัเอิเป็นใให้เาและเธอมาพบันและยัเื่อมใอพวเาให้ิันทีละนิๆๆน่อัวเป็นสายใยที่่อยๆๆแน่นแฟ้นไปเรื่อยและทัู้ะเปิใันหรือไมิามไ้ในอนไปเลยร๊า
ความคิดเห็น