คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #17 : ที่รัก I LOVE YOU
อนนี้ผมอยู่ท่ามลาอหนัสือเ่าๆมามายและพวผมมีหน้าทำวามสะอาสถานที่เ็บอพวมันที่เาเรียันว่าห้อสมุที่ไม่มีสมุอยู่แม้แ่เล่มเียวมีแ่หนัสือเ๊มไปหมเยสสัยันบ้าไหมรับว่าทำไมเาถึเรียห้อเ็บหนัสือว่าห้อสมุไม่เรียว่าห้อหนัสือแทนผมสสัยรับแ่็ไม่รู้ว่าทำไมเหมือนรับ่ามันทำวามสะอาีว่า
“ฮัิ้วๆๆๆๆๆๆฮะๆๆๆๆฮัิ้วๆๆๆๆๆๆๆ”เสียามิ่อันหลายรั้ผมเป็นห่วลัวเธอะแพ้ฝุ่นละออรึเปล่าว่า
“ไหวไหมแที่พั่อนไ้นะแพ้ฝุ่นละออรึเปล่าันทำเอ็ไ้นะที่เหลืออะ”
“ะบ้าทำนเียวนี้นายเป็นยอมนุษย์รึไหะที่เหลืออนายนะทั้แถวเลยนะันไหวอยู่แล้วไม่้อห่วไม่ไ้เป็นภูมิแพ้อะไรหรอน่า”
“โ่ว็นเป็นห่ว้อประ้วยเหรอไผมเป็นห่วผิมาเหรอรับ”
“ไม่ผิหรอันผิเอแหละที่ใส่อารม์ับนายอะอโทษนะพอีเอที่ๆสปรแบบนี้มันเลยหุหินะ”ไม่ไ้โรธเลยสันิแ่้อแล้ให้้อเราสัหน่อยโอาสเป็นอเราแล้วะปล่อยมันไป่ายๆไ้ไันหึๆๆๆๆๆ
“เฮ้ยโรธริเหรอเราอโทษแล้วไลุหนีเลยเหรอเ้าอโทษนะัวเอเ้าผิไปแล้วอย่าอนันเลยนะๆๆๆ”เธออ้อนผมแล้วน่ารัน่าหลมาเลยรับแหมน่ารัแบบนี้ะรีบหายไ้ไ้อให้้ออีนิ
“เรามันไม่น่าสใแ่เป็นห่ว็ผิ้วยอย่ามาสนใเราเลยัวเอไม่้อฝืนหรอเราเ้าใ”ผม้อแล้ทำสีหน้าเย็นาแบบนอยๆนิๆ้วยแหละเธอเหวอไปเลยและอผมา้านหลัแล้วพูประโยที่มันรับใผมที่ผมอยาไ้ยินมันมาๆอนนี้
“ที่รัาเ้าผิไปแล้วอย่าโรธเ้าเลยนะๆๆๆเ้ารััวเอมานะเ้าทนไม่ไ้หรอที่ัวเอมาสนใเาแบบนี้้อให้เาทำอะไรัวเอถึเป็นเหมือนเิมันะ”ผมีใมาและอบมาที่เอเรียว่าที่รัและอ้อนแบบนี้ๆๆๆฟินมาๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ
“เ้ายอมแล้วแ่ว่าัวเอรัเ้าริๆเหรอเ้าไม่่อยแน่ใเท่าไร่”
“ริๆๆๆๆนะที่รัหายรธแล้วนะ”
“รับ”
“I love you my daring I love youๆๆๆๆ”เธอพุพร้อมูบผมแล้วเวลาที่หมุนรอบัวอผม็พลันหยุหมุนทุอย่าผมเลิ้มับรสูบแสนหวานอเธอและำบอรัอเธอหลายๆรั้ผมีใมาและมีวามสุมาๆๆเลย
“and you love me yes or no”
“yes I love you too. You is my honeyแทีย่า มารอน”
“เหมือนันไผ่ันรันาย”
หลัาทำวามสะอาห้อสมุเสร็็เือบบ่ายโมแ่ว่าเรา็ไม่รู้สึหิวเลยรับแ่ยัไ็้อินอะไรหน่อยไม่ั้นโระเพราะถามหาแน่ๆๆๆ
“มาเอาะบ่ายแล้วนะเหลือแ่แเียวหวานินไ้ไหมะ”เสียแม่บ้านถามพวเรา็พยัหน้าแล้วรับมาทานันสอน
“ีนะที่นัรวมอนบ่ายสอถ้านับ่ายมีหวัเราสายแน่ๆ”
“ใ่รับีที่พวเราให้เวลาพัมาอนประุมที่มหาลัยเหมือนลับะรู้ล่วหน้าเลยฮะๆๆๆ”
“นั้นสินฮะๆๆ”
ทานเสร็พวเรา็่วยแม่บ้านที่ทำอาหารมาเลี้ยพวเราล้าานามทำวามสะอาโรอาหารเสร็็ประมาป่ายรึ่ๆๆเหลือเวลาพัสามสิบนาทีแ่ผมลับไม่รู้สึว่ามันเหนื่อยเลยริๆๆนะรับ
“วันนี้เป็นวันแรอารมา่ายผมทำให้ที่รัเหนื่อยมาผมอโทษนะรับ”
“ใรว่าละที่รัทำให้ันมีวามสุมาๆๆ่าหาอบุมานะะที่มา่ายนี้้วยันถ้าไม่มีนายัน็ไม่รู้ว่าะมีวามสุแบบนี้ไหม”
“เหมือนันผม็้ออบุแที่มาๆๆๆที่เลือผมนะรับ”
“รีบไปันเถอะเี่ยวเาะว่าเอานะะบ่ายอแล้วอีสิบห้านาทีแนะ”
“รับ”
และผม็เินับมือเธอเป็นรั้แรที่เธอให้ผมทำอะไรที่เปิเผยแบบนี้แสว่าอนนี้เอมั่นใในัวผมมาึ้นแล้วสินะเยสๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆใรว่าสาวยุรบ่ายๆๆผมอเถียรับูอย่าแที่สิว่าะยอมรับผมเป็นแฟน้อใ้เวลาั้นานแนะแ่มัน็ีนะรับผม็ะไ้มั่นใในวามรูสึัวเอเหมือนันนนั้นเอ
แหมู่นี้เริ่มพันาวามสัมพันธ์แล้วร๊าน่าลุ้นนะราอย่าลืมิามอ่านอน่อไป้วยนะะว่าะเป็นอย่าไร่อแ่ว่าไร์เอร์้อารวามิเห็น้วยนะะอุส่าห์อ่านแล้วอมเม็น์ให้้วยอีหน่อยนะร๊ษอบุล่วหน้าร๊า
ความคิดเห็น