รักที่ตามหา

ลำดับตอนที่ #6 : เมื่อวันที่เราได้พบกัน

****และแล้ววันเวลาที่ฉันรอคอยก้อมาถึง ไม่ใช่ว่าอยากเจอเขาเหมือนคนอื่นหรอกนะ แต่งานที่แสนเหน็ดเหนื่อย ของฉันกำลังจะสิ้นสุดลงซะที ฉันเดินทางมาถึงสนามบินตั้งแต่ตีสี่เพื่อเตรียมการหลายอย่าง แต่ก้อยังไม่ทันแฟนขลับบางกลุ่มที่มารอตั้งแต่เมื่อคืนเพื่อเตรียมต้อนรับขวัญใจของเขา สนามบินเนืองแน่นไปด้วยผู้คน พวกเขาเตรียมป้ายชื่อจิ่งหยูว กับจงอวี้ ที่ประดับด้วยไฟสวยงาม ซึ่งแสดงให้เห็นถึงความตั้งใจของคนทำ บางกลุ่มก้อใส่เสื้อยืดเหมือนกันข้างหน้าสกรีนชื่อดาราคนโปรด ไม่นานเครื่องบินลำที่พวกเขารอคอยก้อลงจอดเทียบท่า  เห็นชายหนุ่มผิวขาว ร่างสูงโปร่งเดินก้าวนำหน้ามาก่อน เดินตามาด้วยคนที่สูงพอ ๆกัน แต่ดูตัวเล็กกว่าพวกเขาเดินตรงไปที่ห้องรับรองที่จัดเตรียมไว้ให้ โดยมีฉัน และพี่เต๋าที่จะมาเป็นล่ามให้รออยู่ วันนี้ท่านประธานมอบหมายให้พี่คชามารับพวกเขา  เมื่อเห็นทั้งสองคนเดินเข้าห้องมา พี่เต๋ารีบลุกขึ้นทำหน้าที่โดยเชิญทั้งสองคนนั่งพักผ่อนก่อนเดินลงไปขึ้นรถที่บริษัทจัดเตรียมไว้ให้ รับไปส่งที่โรงแรมหรูแห่งหนึ่งที่อยู่ติดกับแม่น้ำเจ้าพระยา จิ่งหยูวยกมือไหว้ทุกคนก่อน ก้อไม่แปลกใจหรอกที่เขายกมือไหว้เพราะเขาเป็นลูกครึ่งไทยนี่นา ผิดกับจงอวี้ที่ดูจะไม่ค่อยรู้เรื่องอะไร ต้องให้พี่เต๋าเป็นล่ามอยู่ตลอดเพราะเขาฟังภาษาไทยไม่รู้เรื่อง แต่จิ่งหยูวนี่ซิไม่น่าเชื่อว่าพูดไทยได้ชัดเจน พี่เต๋าเริ่มแนะนำทีมงานทีละคนโดยเริ่มจากพี่คชา จิ่งหยูวยกมือไหว้ตามที่พี่เต๋าแนะนำจนถึงคนสุดท้ายก้อคือฉัน เขายื่นมาออกมาให้ฉันจับเพื่อแสดงความรู้จักไม่ยอมยกมือไหว้ฉัน    แต่อย่าหวังว่าฉันจะจับมือเขากลับ ฉันทำเพียงแค่พยักหน้าเล็กน้อย    จนทำให้คนยื่นมือมาให้หน้าแตกดังเพล้ง เขาจ้องมองหน้าฉันก่อนจะชักมือกลับ ฉันเดินนำหน้าพาพวกเขาไปที่รถโดยมีการ์ดให้การคุ้มกันอย่างหนาแน่นเพราะกลัวว่าแฟนขลับจะเข้ามาลุมมาตุ้มพวกเขาจนอาจเกิดอันตราย    เพียงแค่พวกเขาก้าวเท้าออกจากประตูทางออกของสนามบิน เสียงกรี๊ดก้อดังสนั่นสนามบิน ป้ายไฟต่าง ๆ เริ่มชูสูงขึ้นเพื่อแสดงถึงการต้อนรับพวกเขา แฟนขลับยื่นมือมายื้อยุดฉุกกระชากพวกเขาจนการ์ดควบคุมไว้ไม่ได้ ในขณะที่กำลังชลมุนกันอยู่นั้น ก้อเกิดเหตุการณ์ไม่คาดฝันขึ้น แฟนขลับที่คลั่งไคล้จิ่งหยูวคนหนึ่งเข้ามาทำท่าจะคว้ามือเขาแต่ดันจับพลาดมาจับแขนฉันซึ่งเดินนำหน้าเขามาจนทำให้ฉันเซถลา จนพาตัวเข้าไปอยู่ในอ้อมแขนของจิ่งหยูวซึ่งเขากำลังเดินอยู่ด้านหลังฉันพอดี หน้าของเราห่างกันไม่กี่เซ็น จนสัมผัสได้ถึงลมหายใจอุ่นๆ ของเขา ฉันเผลอเคลิบเคลิ้มจ้องมองเขา ใบหน้าขาวมนต์ คิ้วเข้ม ดวงตาชั้นเดียวที่ส่องประกายคู่นั้นเหมือนสะกดฉันให้อยู่นิ่ง  ฉันสะดุ้งรู้สึกตัวอีกทีเพราะได้ยินเสียงกรี๊ดสนั่น แฟนขลับพากันส่งเสียงกรี๊ดเมื่อเห็นฉันกับจิ่งหยูวอยู่ในสภาพที่เหมือนจะกอดกัน จนฉันต้องรีบผลักเอาตัวเองออกจากเขา

“เอ่อออ ขอบคุณค่ะ”

เขาไม่ตอบอะไรมีเพียงรอยยิ้มที่มุมปากเล็กน้อย แต่ฉันนี่หนะซิหน้าแดงจนเรียกได้ว่าลูกตำลึงนี่หลบไปเลย ก้อฉันไม่เคยใกล้ชิดผู้ชายขนาดนี้มาก่อนนี่นา   ฉันพาเขามาถึงโรงแรมที่จัดเตรียมไว้ โดยมีพี่เต๋าตามมาด้วย แต่กว่าจะฝ่าวงล้อมจนขึ้นรถมาถึงโรงแรมได้เล่นเอาแทบแย่ ฉันเดินพาเขามาที่ห้องพักที่หรูที่สุดในโรงแรม (ก้อดาราดังนี่นะจะให้พักห้องถูก ๆได้ยังไง) เพื่อส่งเขาเข้าห้องโดยพาจงอวี้เข้าห้อง และพาจิ่งหยูวเข้าห้องอีกห้องเรียบร้อยก้อหมดหน้าที่ของฉัน จึงขอตัวกลับ แต่ยังไม่ทันก้าวพ้นประตูก้อต้องหยุดชะงักเมื่อได้ยินเสียงทุ้มดังมาจากข้างหลัง ส่วนพี่เต๋านะหรือกลับไปตั้งแต่ส่งเข้าโรงแรมแล้วเห็นว่ามีนัดกับแม็คจะต้องรีบไปแถมยังบอกว่าจิ่งหยูวพูดไทยได้ก้อเลยไม่น่าเป็นห่วง

“ผมอยากไปเดินเที่ยวกรุงเทพตอนกลางคืน และคุณต้องเป็นคนพาผมไป” (พูดไทยได้ชัดเป๊ะ)

ฉันหันกลับมามองหน้าเขาอย่างไม่เชื่อหูตัวเอง

“คุณจะไปได้ยังไง ยังไม่ทันจะพ้นประตูโรงแรมก้อโดนทึ้งแล้ว ไม่เห็นหรือไงว่ามีคนเฝ้าจับตาคุณยู่ตั้งมากมาย ไม่ว่าจะเป็นนักข่าว ไหนจะแฟนขลับคุณอีก” ฉันเริ่มทำเสียงดุ

แต่อีกฝ่ายไม่สะทกสะท้านกับคำคัดค้านของฉัน แต่กลับฉุดฉันเข้าไปในห้องให้นั่งรอเขาเปลี่ยนเสื้อผ้า ก่อนจะเปิดประตูและดึงมือฉันออกมาจากห้อง พร้อมกับหมวกแก๊ปที่ใส่ไว้เพื่อพลางตัวเอง

“ไม่ได้นะ ยังไงก้อไม่ได้ ถ้าคุณเป็นอะไรไปฉันรับผิดชอบคุณไม่ไหวหรอก” ฉันยังคงยืนยันคำพูดเดิม

“ก้อไม่ต้องมารับผิดชอบผม” เขาพูดด้วยน้ำเสียงเรียบและเข้ม

“พูดง่ายนะคุณ คนที่จะโดนตำหนินะเป็นฉันนะ คงไม่มีใครกล้าตำหนิคุณหรอก”

เขาไม่พูดอะไรต่อ แต่กลับดึงมือฉันเดินออกทางบันไดหนีไฟ เพราะมีทางออกอีกทางอยู่ด้านหลังของโรงแรม

“นี่ฉันจะซวยเพราะเขาหรือป่าวเนี่ย” ฉันคิดในใจ

“คุณ เดี๋ยวซิ คุณ” ฉันพยายามห้ามปามเขาแต่ไม่เป็นผล เขายังคงฉุดมือฉันเดินต่อไป (คนอะไรดื้อจริง)

*******จัดไปยาวเลยแระกันะค่ะ เป็นการขอโทษที่ลงตอนที่ 4 กับกตอนที่ 5 สับกัน  อ่านแล้วชอบหรือไม่ชอบก้อขอคอมเม้นด้วยนค่ะ จะเป็นพระคุณยิ่งเลยจ้าาาา.....