คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #5 : นับเวลาถอยหลังเพื่อพบเจอ (ต่อ)
******ฉันเดินทางไปตามสถานีโทรทัศน์ต่าง ๆ เพื่อส่งการ์ดเชิญไปร่วมงานแถลงข่าว แต่ละที่ที่ไปก้อมีแต่คนแย่งกันมาทำข่าวเขา มีแต่คนพูดถึงแต่ “หวงจิ่งหยูว” ยังได้ยินพี่ ๆนักข่าวเขาซุบซิบกันว่าผู้หญิงที่มีข่าวกับเขาเป็นถึงระดับนางแบบแถวหน้าของจีน เห็นว่าไม่ว่าจิ่งหยูจะไปทางไหนหล่อนตามติดเป็นปลิงเลยแหละ และการเมืองไทยของเขาครั้งนี้น่าจะอยู่นานเพราะเป็นห้วงปิดเทอมของเขาพอดี เขาจะมาเยี่ยมญาติที่เมืองไทย เขาไม่ได้เดินทางกลับตามกำหนดการส่วนจงอวี้ต้องกลับไปก่อน ก้อคงอย่างว่าแหละเขาจากเมืองไทยไปนานพอได้กลับมาก้อคงอยากจะอยู่สักพัก เพราะอย่างน้อยแม่ของเขาก้อเป็นคนไทย และยังมีญาติพี่น้องอยู่ในเมืองไทย แต่ที่รู้บ้านเกิดของแม่เขาอยู่ที่จังหวัดจันทบุรี ฉันว่างานนี้จังหวัดจันทบุรี บูมแน่เพราะจะมีแต่คนไปเที่ยว อ้อไม่เรียกว่าไปเที่ยว เรียกว่าไปเฝ้าหน้าบ้านเขามากกว่า สำหรับฉันปิดจ๊อบงานเขาเมื่อไหร่ฉันก้อหมดหน้าที่สักที อยากให้งานจบเร็วเร็วจัง.....
ฉันเข้ามาถึงบริษัทตอนสามโมงเย็น
หลังจากไปแจกการ์ดเชิญให้นักข่าวตามสถานีโทรทัศน์ตั้งแต่เช้า พอเดินเข้าประตูห้องทำงานก้อมีเสียงแซวจากเพื่อน ๆกันยกใหญ่
“อิจฉาฤทัยจัง ได้ใกล้ชิดกับจิ่งหยูว กับจงอวี้ด้วย
ฉันอยากไปด้วยจัง” ยัยลิลลี่ตัวดีรีบแซวก่อนใคร
“หรา ฉันก้อไม่ได้ดีใจสักเท่าไหร่หรอกนะ
บังเอิญฉันไม่คลั่งดาราซะด้วย แต่ที่ต้องไปนี่ขัดพี่คชาไม่ได้ ถ้าให้เปลี่ยนคนก้ออยากจะเปลี่ยนเหมือนกัน” ฉันนั่งลงเพื่อพักขาวันนี้เดินทางทั้งวันเมื่อยจะแย่อยู่แล้ว
“ฤทัย เป็นไงบ้างเหนื่อยป่าว” นารีชะโงกหน้าผ่านฉากกั้นมาถาม
“อืม เหนื่อยมาก” ฉันตอบด้วยน้ำเสียงเพลีย
ๆ
“ฉันว่าปีหน้า ฤทัยได้โบนัสเพิ่มแหงๆ” ดาหวั่นชะโงกหน้าข้ามฉากกั้นมาพูดกับฉันอีกคน
“ฉันขอแค่จบงานนี้แล้วขอพักร้อนยาวสักอาทิตย์”
“แหมฤทัยก้อ มีแต่คนอิจฉาเธอนะเนี่ย
ที่ได้ใกล้ชิดกับดาราดังขนาดนั้น เธอรู้ป่าวมีแต่คนขอจะทำหน้าที่เธอ
แต่พี่คชาไม่ยอม เสนอชื่อเธอให้ท่านประธาน ท่านประธานตกลง คนอื่นเลยอกหักกันเป็นแถว”
“หรา จะดีใจดีไหมเนี่ย”
ฉันเปิดคอมที่โต๊ะแล้วก้มหน้าก้มตาดูสถานที่ที่จะใช้แถลงข่าว
เพื่อเสนอในที่ประชุมวันพรุ่งนี้ให้ท่านประธานเลือก
แล้วฉันก้อตัดสินใจเลือกไว้สามที่ จัดทำเป็น Power Point เพื่อนำเสนอในที่ประชุม
“ฤทัยพี่ซื้อขนมเค้กมาฝากครับ” พี่ชีวินหิ้วถุงขนมยื่นให้ฉัน
ฉันรับไว้เพราะกลัวว่าพี่ชีวินจะเสียน้ำใจแต่สังเกตสีหน้าคนนั่งข้างๆหน้าคว่ำเป็นม้าหมากรุกเชียว
“ขอบคุณค่ะ พี่ชีวิน ลำบากพี่ชีวินแย่เลย
ฤทัยเกรงใจอะค่ะ”
“ไม่เป็นไรครับ
พอดีพี่ผ่านไปร้านนี้เห็นว่าฤทัยชอบพี่ก้อเลยซื้อมาฝาก”
“แหม น่าอิจฉาจังค่ะ พี่ชีวินเป็นห่วงฤทัยขนาดนี้”
นารีพูดประชดประชันขึ้นมาทันที แต่ฉันรู้ดีว่านารีกำลังหึงฉันกับพี่ชีวิน
“พี่ขอโทษครับ
เดี๋ยววันหลังพี่ซื้อมาฝากนารีนะ” พี่ชีวินรีบพูดปลอบเมื่อเห็นว่านารีกำลังน้อยใจ
“ไม่เป็นไรหรอกค่ะ
นารีก้อแค่คนไม่สำคัญนี่ค่ะ พี่ชีวินก้อต้องนึกถึงคนที่สำคัญไว้ก่อน”
นารีพูดประชดประชันอีก
“ก้อสำคัญเหมือนกันทั้งสองคนครับ
ไม่โกรธพี่นะนารี” พี่ชีวินรีบเดินไปง้อนารีอีก ทำให้อีกฝ่ายมีรอยยิ้มน้อย
ๆบนใบหน้า ฉันมองดูพี่ชีวินกับนารีดูสองคนก้อเหมาะสมกันดี ถ้าชอบกันจริง ๆ
ก้อคงจะดี
ความคิดเห็น