รักที่ตามหา

ลำดับตอนที่ #4 : นับเวลาถอยหลังเพื่อพบเจอ (ต่อ)

******ฉันรีบตื่นนอนแต่เช้าเพราะต้องไปประชุมตามที่พี่คชาสั่งไว้ และเป็นคำสั่งที่ฉันไม่อาจขัดได้ซะด้วย ฉันมาถึงบริษัทก่อนเวลาประชุมครึ่งชั่วโมงเพื่อเตรียมข้อมูลต่าง ๆ ให้พี่คชา

“อ้าวฤทัยมาแล้วเหรอ ไปเข้าห้องประชุมกับพี่เลย” พี่คชาเดินเข้ามาในห้องทำงานก่อนจะเรียกให้ฉันเดินตามไปที่ห้องประชุม

ทุกคนมาถึงห้องประชุมตามเวลา ท่านประธานเริ่มประชุม ฉันว่างานนี้ต้องสำคัญจริง ๆนะแหละ เพราะท่านประธานเข้าประชุมเองปกติท่านจะฝากให้ท่านรองประธานเป็นคนประชุมให้ ก้ออย่างว่าอะนะซีรีที่ออกฉายเรื่องนี้ทำรายได้ให้บริษัทไม่ใช่น้อย และมีแฟนขลับไปทั่วเอเซีย และการมาเดินทางมาของเขาก้อคงจะมีคนไปให้การต้อนรับกันแน่นสนามบินเลยทีเดียว หลังจากการประชุมเป็นไปด้วยความเคร่งเครียดทุกอย่างก้อจบลงอย่างลงตัว และก้อเป็นไปตามที่พี่คชาเสนอ ฉันต้องไปให้การต้อนรับและดูแลนักแสดงสองคนนี้จริง ๆ เมื่อสรุปและวางแผนงานได้แล้ว ท่านประธานจึงปิดการประชุม และขอให้ทุกคนทำงานให้มีข้อผิดพลาดน้อยที่สุด แต่หนักสุดก้อฉันนี่แหละที่ต้องคอยติดตามดูแลแบบใกล้ชิดและไม่ให้ขาดตกบกพร่องเลยทีเดียว

“เป็นไงบ้างฤทัย ตกลงแกได้ดูแลจิ่งหยูวกับจงอี้ใช่ป่าว” ยังไม่ทันจะนั่งโต๊ะสียงเจื้อยแจ้วของยัยนารีก้อรอดผ่านเข้ามาทั้งที่ตัวของมันยังเดินเข้ามาไม่พ้นประตูเลย

“อืมมม” ฉันตอบสั้น ๆ

“อย่าลืมนะฤทัย ขอลายเซ็นให้ฉันด้วย ถ้าแกขอมาได้ฉันจะเลี้ยงข้าวมื้อใหญ่แกหนึ่งมื้อ”

“แหมลงทุนจริงนะแก กะอีแค่ลายเซ็นไม่รู้จะอยากได้อะไรนักหนา”

“น่า..นะ ฤทัยคนดี” นารีทำท่าออดอ้อนกอดแข้งกอดขาเป็นลูกแมวน้อย จนฉันรำคาญ

“ก้อได้ แล้วอย่าลืมมื้อใหญ่ของฉันแล้วกัน” ฉันตอบรับคำอย่างเสียไม่ได้ ก่อนจะทวงของรางวัลจากเพื่อนรักทันที

“จร้า ฤทัยคนดี” นารีเดินกลับไปนั่งโต๊ะทำงานอย่างอารมณ์ดีเมื่อได้ยินคำตอบจากฉัน

ฉันนั่งทำงานจนลืมเวลา เพราะมีเรื่องที่ต้องเตรียมมากมาย เพราะเหลือเวลาอีกไม่กี่วัน และฉันก้อยังเหลืออะไรอีกหลายอย่างที่ยังต้องทำ เฮ้ออออ คิดแล้วก้อเหนื่อย

“ฤทัย..ยังไม่กลับบ้านอีกเหรอครับ” พี่คชาเดินเข้ามาถามเมื่อเห็นฉันยังนั่งจดจ่ออยู่ที่หน้าจอคอม

“ยังค่ะพี่ชีวิน ฤทัยกำลังหาข้อมูลสถานที่ที่จะให้นักแสดงไปโชว์ตัวอยู่อะค่ะ ไม่รู้จะเลือกที่ไหนดี แต่คงต้องใช้สถานที่ใหญ่พอสมควรเลยถึงจะจุแฟนขลับได้หมด”

“นี่มันก้อมืดแล้วนะครับ พี่ว่าฤทัยกลับบ้านก่อนดีกว่านะครับ แล้วพรุ่งนี้ค่อยมาดูอีกทีดีไหมครับ”

“ก้อได้ค่ะ” ฉันปิดหน้าจอคอมก้อมันมืดแล้วจริง ๆ อย่างที่พี่ชีวินพูด มองไปรอบห้องก้อเหลือฉันอยู่คนเดียว เพราะทุกคนกลับบ้านกันหมดแล้ว

“แล้วนารีกลับไปแล้วเหรอครับ”

“กลับไปแล้วค่ะ เห็นบอกว่าวันนี้นัดกับแม่ไว้ จะพาแม่ไปทานข้าวค่ะ”

“งั้น พี่ไปส่งฤทัยนะครับ กลับบ้านมืดค่ำคนเดียวมันอันตราย พี่เป็นห่วงฤทัย”

“ก้อได้ค่ะ ขอบคุณนะค่ะพี่ชีวิน” ฉันส่งยิ้มให้พี่ชีวิน ก่อนจะหันกลับไปคว้ากระเป๋าแล้วเดินออกไปพร้อมกัน

            พี่ชีวินขับรถพาฉันออกจากบริษัท วันนี้โชคดีที่รถไม่ติด เราคุยกันมาตลอดทาง พี่ชีวินเป็นคนคุยสนุก น่ารัก สุภาพ ผู้หญิงคนไหนที่เป็นแฟนพี่ชีวินคงโชคดีไปทั้งชีวิต แต่ฉันก้ออยากให้ผู้หญิงคนนั้นเป็นนารี ถึงนารีจะไม่เรียบร้อยเหมือนผ้าพับไว้ แต่นารีก้อเป็นผู้หญิงที่มีจิตใจดี ไม่เคยคิดร้ายกับใคร และที่สำคัญเจ้าหล่อนก้อแอบชอบพี่ชีวินมานานแล้ว ฉันดูออก

“ฤทัยแวะทานข้าวกันก่อนนะครับ นี่มันก้อมืดแล้วพี่ว่าฤทัยคงหิวแล้วหละ”

“แล้วแต่พี่ชีวินเลยคะ ก้อดีเหมือนกันฤทัยไม่ได้ซื้ออะไรไว้ในตู้เย็นเลย กลับไปก้อคงไม่มีอะไรกิน            แถวคอนโดก้อไม่มีร้ายขายข้าวซะด้วย

พี่ชีวินเลี้ยวรถเข้าร้านอาหารเล็ก ๆ แห่งหนึ่งซึ่งอยู่มาไกลจากคอนโดมากนัก เรานั่งทานอาหาร และนั่งคุยกันไปเรื่อยเฉื่อย โดยที่พี่ชีวินก้อเอาอกเอาใจฉันเหมือนเช่นเคย เขามักแสดงออกเสมอมาว่ามีความรู้สึกดีๆกับฉัน ซึ่งฉันก้อรับรู้ได้แต่ความรู้สึกของฉันพี่ชีวินก้อยังคงเป็นพี่ชายที่แสนดีเสมอมา และฉันไม่อยากทำร้ายความรู้สึกของเขา หรือไม่อยากที่จะแสดงอะไรที่เป็นการให้ความหวัง ทุกครั้งที่อยู่กันสองคนพี่ชีวินเหมือนอยากจะบอกอะไรกับฉัน แต่ฉันมักบ่ายเบี่ยงเปลี่ยนเรื่องพูด และฉันมักจะพยามยามพูดถึงนารี    เผื่อพี่ชีวินจะหันไปสนใจนารี ซึ่งมันเองก้อแอบชอบพี่คชามานานแล้ว

เราใช้เวลาทานข้าวกันพักใหญ่ก่อนที่พี่ชีวินขับรถมาส่งฉันที่หน้าคอนโด

“ขอบคุณนะคะพี่ชีวินที่พาฤทัยไปทานข้าวแถมยังมาส่งที่บ้านอีก”

“ไม่เป็นไรครับ พี่บอกแล้วไงสำหรับฤทัยแล้วพี่เต็มใจเสมอ” ฉันหันไปยิ้มให้พี่ชีวินก่อนจะเปิดประตูรถ

“ฝันดีนะครับ”

“ค่ะ” ฉันตอบพี่ชีวินสั้น ๆ ก่อนจะเดินขึ้นห้องไป

หลังจากแยกกับพี่ชีวิน ฉันก้อขึ้นห้องอาบน้ำ เตรียมตัวที่จะเข้านอน วันนี้ก้อเป็นวันที่เหนื่อยอีกตามเคย   แต่ก้ออีกไม่กี่วันแล้วสินะ หมดงานนี้แล้วฉันกะจะพักร้อนยาวเลยแหละ นึกไปนึกมาก้อนอนดีกว่าเพราะพรุ่งนี้ต้องไปพบพี่ ๆ นักข่าว เพื่อเชิญมาแถลงข่าวการเดินทางมาของสองดาราดัง  เฮ้อเขาจะรู้กันบ้างไหมนะว่าคนเตรียมงานเพื่อเขานี่มันเหนื่อยแค่ไหน