รักที่ตามหา

ลำดับตอนที่ #31 : เก็บทุกอย่างไว้ในความทรงจำ

*****ทันทีที่รถจอดสนิทเจ้าตูบสองตัวก็รีบวิ่งกระดิกหางเข้ามาต้อนรับจิ่งหยูวกับฉันทันที พวกมันกระโดดเกาะแข้งเกาะขาจิ่งหยูวและส่งเสียงร้องออกมาด้วยความดีใจ เขาจึงนั่งยองๆลงเล่นกับพวกมันเหมือนอย่างเคย ฉันมองเขาเล่นกับพวกมันสักพักอดจะแอบยิ้มไม่ได้ เขาดูเป็นผู้ชายใจดี อบอุ่น น่ารัก ฉันอยากให้เขาเป็นแบบนี้อยากให้เขาเป็นแค่ผู้ชายธรรมดาๆคนหนึ่งเท่านั้นมันก็คงจะดีแต่นั่นมันก็คงเป็นได้แค่ความฝันที่มันไม่มีทางเป็นจริงได้ คุณลุงกับคุณป้าเดินลงจากบ้านมาดูเมื่อได้ยินสียงเจ้าตูบสองตัว และทันทีที่เห็นจิ่งหยูวกับฉันท่านก็เอ่ยปากถามด้วยความดีใจ

“อ้าวจิ่งหยูวจะมาทำไมไม่บอกป้า มาซะค่ำมืดเลย” จิ่งหยูวละมือจากการเล่นกับเจ้าตูบแล้วยืนขึ้นยกมือไหว้คุณลุงกับคุณป้า

“อยากมานอนพักที่นี่สักคืนนะครับคิดถึงคุณลุงกับคุณป้า อาทิตย์หน้าผมก็จะเดินทางกลับแล้ว”

“อ้าวแม่หนูมาด้วยเหรอลูก” ฉันรีบยกมือไหว้คุณลุงคุณป้าทันทีที่ท่านหันมาทางฉัน

“เอ่อค่ะ” ฉันตอบคุณป้าได้แค่นั้นก็ไม่รู้จะตอบอะไร ก็ฉันถูกเขาบังคับให้มาด้วยนี่นา

“ไปลูกขึ้นบ้านกันก่อน แล้วกินอะไรกันมาหรือยัง” คุณลุงชักชวนฉันกับจิ่งหยูวขึ้นบ้าน

“ยังครับเรายังไม่ได้กินอะไรมาเลย”

“มาลูก เดี๋ยวป้าทอดไข่เจียวกับต้มจืดเต้าหู้ให้กินกันนะ ของโปรดของจิ่งหยูวเขาเมื่อตอนเด็กๆเขาชอบมากเลย”  คุณป้าจูงมือฉันพาเดินขึ้นบ้านโดยมีจิ่งหยูวกับคุณลุงเดินตามมาด้วย ก่อนที่ท่านจะเข้าครัวไปทำกับข้าวให้ฉันกับ จิ่งหยูวกิน คุณลุงกับคุณป้าอยู่คุยกับเราสักพักก่อนที่ท่านจะขอตัวขึ้นไปนอนปล่อยให้เรากินข้าวกันไปสองคนเพราะพรุ่งนี้ท่านต้องตื่นเข้าไปคุมคนงานในสวนแต่เช้า ฉันนั่งแอบมองเขากินข้าวดูท่าทางเขาจะอร่อยกับฝีมือทำกับข้าวของคุณป้าเอามากๆ เติมข้าวตั้งสองจาน จนฉันเผลอหัวเราะออกมา

“คุณหัวเราะอะไร” จิ่งหยูวเงยหน้าขึ้นมาถามทั้งๆที่มือก็กำลังสาละวนตักกับข้าวอยู่

“ก็เปล่าเห็นคุณเจริญอาหารกินเอากินเอา หิวเหรอคุณ” ฉันตอบเขาไปขำไปจนทำให้คนที่ถูกขำออกอาการเขินรีบวางช้อนทันที

“อ้าวอิ่มแล้วเหรอคุณ ฉันนึกว่าคุณจะต่อจานที่สามซะแล้ว”

“ไปขึ้นนอนกันเถอะผมอิ่มแล้ว” จิ่งหยูวลุกจากเก้าอี้แล้วเดินตรงมาที่ฉัน

“คุณก็ขึ้นไปนอนห้องของคุณ เดี๋ยวฉันก็ขึ้นไปนอนห้องของฉัน”

“คุณนะไปนอนที่ห้องของผม” ฉันทำหน้าสงสัยทันทีที่ได้ยินเขาพูด

“อ้าวคุณจะย้ายห้องนอนให้ฉันไปนอนห้องของคุณแล้วคุณมานอนที่ห้องของฉันเหรอ”

“เปล่า ผมหมายความว่าคุณไปนอนกับผมที่ห้องของผม” ทำพูดของเขาทำให้ฉันตกใจ ถอยหลังกรูดทันที

“นี่คุณจะบ้าเหรอ ไหนคุณบอกว่าคุณจะไม่ทำอะไรฉันถ้าฉันไม่เต็มใจ”

“ก็ใครบอกผมจะทำอะไรคุณ ผมแค่อยากนอนกอดคุณเฉยๆ”

“คุณจะบ้าเหรอ นี่บ้านคุณลุงคุณป้าของคุณนะถ้าท่านมาเห็นจะว่ายังไง” แต่คำพูดของฉันไม่สามารถทัดทานเขาได้เลยเขาฉุดรั้งตัวฉันให้ขึ้นมาบนห้องเขาจนได้ ฉันพยายามขัดขืนแล้วแต่เขาขู่ว่าฉันว่าถ้าฉันเสียงดังคุณลุงคุณป้าก็จะได้ยิน ฉันเลยไม่กล้าที่จะส่งเสียงดัง พอเข้าห้องเขาก็ปิดประตูล๊อคเรียบร้อย แล้วเดินไปล้มตัวลงนอนแผ่บนเตียงอย่างสบายใจ ส่วนฉันนะเหรอยืนตัวแข็งเป็นรูปปั้นอยู่อย่างนั้นทำอะไรไม่ถูก นี่ฉันอยู่กับเขาสองต่อสองอีกแล้วฉันจะไว้ใจเขาได้หรือเปล่าว่าเขาจะไม่ทำอะไรฉันจริงๆ

“ไปอาบน้ำซิคุณ ใส่ชุดนอนผมไปก่อนแล้วกัน คุณเลือกเอาเลยนะชุดนอนผมอยู่ในตู้” ฉันค่อยๆเดินไปหยิบผ้าเช็ดตัวและเสื้อของเขาในตู้ เพราะจิ่งหยูวสูงกว่าฉันเยอะแค่เสื้อของเขาก็เป็นกระโปรงของฉันแล้ว ก่อนฉันจะเดินเข้าห้องน้ำไปชำระล้างร่างกายแล้วแต่งตัวเดินออกมาก็พบว่าเขานอนหลับปุ๋ยอยู่บนเตียงซะแล้ว ฉันเดินมาหยุดยืนมองเขาอยู่ข้างๆเตียงและพยามยามทำทุกอย่างให้ค่อยที่สุดเพราะกลัวเขาจะตื่น เขาคงเหนื่อยจากงานไหนจะขับรถมาที่นี่อีกกินอิ่มก็นอนหลับปุ๋ยเลย ฉันแอบมองใบหน้ารูปไข่ได้รูป คิ้วเข้ม ตาชั้นเดียว ปากสีชมพูระเรื่อ ไม่แปลกใจที่สาวๆพากันกรี๊ดกราดเขา แต่ฉันนี่ดิเป็นแค่ผู้หญิงธรรมดาๆคนหนึ่งความสวยไม่ต้องพูดถึงเทียบกับผู้หญิงที่เป็นข่าวกับเขาไม่ได้เลยสักคน ยิ่งคิดฉันกับเขาก็ยิ่งดูจะห่างและต่างกันมากเหลือเกิน ฉันนั่งลงมองเขาอยู่พักใหญ่ก่อนจะค่อยๆขยับตัวลุกขึ้นเพื่อจะเดินอ้อมไปหยิบหมอนหนุนที่อยู่อีกฝั่งของเตียง เพื่อจะเอาไปหนุนนอนบนโซฟาที่อยู่มุมห้องของเขา แต่ยังไม่ทันที่ฉันจะขยับตัวลุกขึ้นวงแขนแข็งแรงก็คว้ารวบตัวฉันจนเซถลาล้มลงไปนอนทับอยู่บนตัวเขา

“แอบมองผมไม่คิดจะทำอย่างอื่นผมบ้างเหรอ” จิ่งหยูวทำท่ากรุ้มกริ่มทั้งๆที่เขาก็ยังคงกอดฉันไว้ แววตาเป็นประกายของเขาดูไม่น่าไว้ใจ จนฉันต้องขัดขืนด้วยการดิ้นเพื่อหวังจะให้หลุดจากวงแขนของเขา แต่มันก็เป็นความพยายามที่ไร้ผลทุกครั้งผู้ชายอะไรแรงเยอะเป็นบ้าเลย

“ปล่อยฉันเดี๋ยวนี้ ไม่งั้นฉันจะร้องให้ลั่นบ้านเลย” ฉันพูดขู่และทำตาเขียวใส่เขา

“ชอบจังแฟนดุเนี่ย” แต่คนถูกดุกลับไม่รู้สึกกลัวสักนิด แถมยังจะมาทำหน้าเจ้าเล่ห์ใส่ฉันอีก

“ฉันร้องจริงๆนะ” พูดจบฉันก็ทำท่าจะอ้าปากร้องอย่างที่พูดจริงๆ แต่ยังไม่ทันที่เสียงจะเล็ดลอดออกมาก็ถูกอีกฝ่ายปิดปากจนสนิทด้วยปากของเขาอย่างดูดดื่ม เล่นเอาฉันนี่ออกอาการเคลิ้มไปกับรสจูบของเขาปล่อยให้เขาจูบจนพอใจอยู่อย่างนั้น

“ถ้าคุณยังดื้ออีกผมจะทำมากกว่าจูบแน่” คำขู่ของเขาทำให้ฉันหยุดนิ่งไม่ขัดขืนเขาอีก จิ่งหยูวแอบยิ้มถูกใจที่คำขู่ของเขาทำให้ฉันเป็นคนว่าง่ายไม่ดื้อดึงกับเขา ก่อนที่จะพลิกตัวฉันลงไปนอนกอดก่ายฉันไว้อย่างกับหมอนข้าง

“ถ้าฉันไม่ขัดขืนคุณ คุณจะไม่ทำอะไรฉันไช่ไหม” ฉันถามเขาเสียงอ่อย

“อืม” เขาตอบสั้นๆก่อนจะหลับตาลงนอน ฉันนอนนิ่งในอ้อมกอดเขาจนเผลอหลับไปพร้อมกับเขาจนถึงรุ่งเช้า

            จนมารู้สึกตัวตื่นก็พบว่าตัวเองยังคงอยู่ในอ้อมกอดของจิ่งหยูว ฉันจึงค่อยๆขยับพลิกตัวหันหน้ามาหาเขาและมองหน้าของเขาขณะที่เขายังคงหลับสนิท นี่เป็นครั้งแรกที่ฉันได้มองหน้าเขาใกล้ๆขนาดนี้ผู้ชายที่ฉันพยายามปฏิเสธมาโดยตลอดว่าตัวเองไม่ได้ชอบเขาไม่ได้คิดอะไรกับเขาแต่ตอนนี้ฉันกำลังอยู่ในอ้อมกอดของผู้ชายคนนี้ ไม่รู้ว่าวันข้างหน้าเราจะเป็นยังไง ไม่รู้ว่าเราสองคนจะมีโอกาสได้อยู่ด้วยกันแบบนี้อีกไหมเมื่อวันนั้นมาถึงวันที่เขาต้องไปเราคงจะไม่ได้เจอกันอีก แต่ตอนนี้ฉันขอแค่มีเพียงเขาอยู่กับฉันอย่างนี้ให้นานที่สุดจนถึงวันที่เราต้องจากกัน ฉันจะเก็บความทรงจำของเราไว้ตลอดไป