คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #3 : นับเวลาถอยหลังเพื่อพบเจอ
******ใช้เวลาไม่นานเราสามคนก้อมาถึงร้านอาหารแห่งหนึ่งติดกับแม่น้ำเจ้าพระยา
และอาจจะเป็นร้านประจำของเราสามคนก้อว่าได้
เรียกว่ามาบ่อยจนพนักงานจำหน้าได้ก้อแล้วกัน
พี่ชีวินพาฉันกับนารีเดินไปที่โต๊ะประจำของเรา
และไม่ลืมที่จะเดินมาเลื่อนเก้าอี้ให้ฉันนั่ง จนทำให้อีกฝ่ายออกอาการน้อยใจ
“แหม พี่ชีวิน เอาใจแต่ฤทัย
นารีน้อยใจแล้วนะ อะไร อะไร ก้อฤทัย ฮึ...งอนแล้ว”
คำพูดของนารีทำให้อีกฝ่ายที่ถูกทักท้วงรีบเดินมามาเลื่อนเก้าอี้ให้ทันที
เราสามคนสั่งอาหารกันสามสี่อย่าง
ซึ่งก้ออีกนั่นแหละ พี่ชีวินก้อเอาใจตักอาหารใส่จานให้ฉันมากมายจนฉันต้องทักท้วง
“ไม่เป็นไรค่ะพี่ชีวิน
ฤทัยทานไม่หมดหรอกค่ะ พี่ชีวินตักให้ซะเยอะขนาดนี้”
“ก้อวันนี้พี่เห็นฤทัยทำงานหนักไปติดต่อประสานงานก้อหลายที่
คงเหนื่อยแย่ ก้อเลยอยากให้ฤทัยทานเยอะ ๆ นะครับ”
“แหม แหม เอาใจซะจนออกนอกหน้าเชียวนะค่ะ
เกรงใจกันหน่อยนะคะ นารียังนั่งอยู่ตรงนี้นะค่ะ” ยัยเพื่อนตัวดีไม่วายจะพูดแซวอีก
เพราะนารีรู้ดีว่าพี่ชีวินแอบชอบฉันอยู่ จึงพยายามให้นารีเป็นแม่สื่อแม่ชัก
แต่ฉันก้อไม่ได้คิดอะไรกับพี่ชีวินไปมากกว่าคำว่าพี่ชาย
และที่สำคัญฉันก้อดูออกว่านารีก้อแอบชอบพี่ชีวินอยู่เหมือนกัน
“จะพูดไปฉันก้อเป็นแฟนขลับจิ่งหยูวกับจงอวี้อยู่เหมือนกัน
แกว่าใครจะหล่อกว่ากันนะ ฉันอยากเห็นตัวจริงเร็ว ๆ จัง โดยเฉพาะจิ่งหยูว
คนอะไรทั้งหล่อ ทั้งดูดี” นารีพูดพร่ำเพ้อถึงจิ่งหยูวไม่ขาดปาก
จนทำให้ฉันอดพูดขัดออกมาไม่ได้
“ฉันก้อว่างั้น ๆแหละ
แกจะอะไรมากมายกับดาราพวกนี้ชอบสร้างภาพ”
“เออจริงดิ ฉันได้ข่าวว่าวันที่เขามาถึง
พี่คชาเขาเสนอให้แกไปต้อนรับด้วยนะ เขาอ้างว่าแกเป็นคนติดต่อประสานงาน
จะได้สะดวกเผื่อมีเรื่องติดขัดอะไร”
“เฮ้ย จริงดิ ทำไมต้องเป็นฉันด้วยนะ
พี่คชานะพี่คชา”
“ก้อจริงนะสิ
พนักงานในบริษัทแอบอิจฉาแกกันใหญ่ได้ใกล้ชิดกับจิ่งหยูว แกอย่าลืมขอลายเซ็นให้ฉันด้วยนะ”
“ไม่ ฉันไม่ใช่พวกคลั่งดารา” ฉันปฏิเสธยัยเพื่อนตัวดีเสียงแข็ง
ก้อฉันไม่ชอบจริง ๆนี่นา
“น่า น่า นะ ฤทัย” นารียังไม่วายออเซาะจนฉันใจอ่อนยอมรับปาก
เรากินข้าวพร้อมสนทนากันพักใหญ่
พี่ชีวินจึงขับรถมาส่งฉันที่คอนโดก่อนจะไปส่งนารีที่บ้าน พออาบน้ำเสร็จฉันก้อมานั่งเล่นที่ระเบียง
วันนี้บนท้องฟ้ามีดวงดาวส่องแสงระยิบระยับเต็มท้องฟ้า ยิ่งดูก้อยิ่งละลานตา
ฉันอดคิดถึงงานที่จะมาถึงไม่ได้ พอนึกถึงพี่คชาแล้วก้อรู้สึกโกรธขึ้นมา
ทำไมพี่คชาต้องเสนอให้ฉันไปคนคอยต้อนรับและดูแลดาราจีนคนนั้นด้วยนะ
คนอื่นที่เขาอยากไปก้อมีตั้งเยอะแยะทำไมต้องเป็นฉันด้วยนะ
เสียงโทรศัพท์ไอโฟนที่วางอยู่บนโซฟาในห้องดังขึ้น ฉันจึงเดินเข้าห้องมาหยิบขึ้นมาดู
แหมตายยากจริง ๆ นะพี่คชา
“ค่ะพี่ มีอะไรให้รับใช้ค่ะ”
“ก้อแค่จะโทรมาบอกแกว่า
พรุ่งนี้บริษัทเรียกประชุมทุกฝ่าย รวมทั้งแกด้วย
เพราะฉันเสนอชื่อแกให้เป็นคนต้อนรับและอำนวยความสะดวกให้ หวงจิ่งหยู่ กับจงอวี้
นะ”
“พี่คชาค่ะ เป็นคนอื่นไม่ได้หรือค่ะ
มีคนในบริษัทอยากไปตั้งเยอแยะทำไมต้องเป็นฤทัยด้วยค่ะ”
“แกนั่นแหละเหมาะสุด
เพราะแกเป็นคนติดต่อประสานงานทุกอย่างทั้งสนามบินและโรงแรม แม้กระทั่งติดต่อคนมาเป็นล่ามให้อีก และคนที่มาเป็นล่ามเขาก้อรู้จักแกด้วย
เผื่อมีอะไรเร่งด่วนแกจะได้แก้ไขได้ทัน พี่ไว้ใจแกนะ
แกช่วยพี่หน่อยไม่ได้เหรอไงฤทัย
พี่ไม่ไว้ใจใครนอกจากแกพี่เลยเสนอชื่อแกในที่ประชุม และในที่ประชุมเขาก้อเห็นด้วย” พี่คชาสารทยายซะมากมาย
“แต่...”
“ไม่ต้องมีแต่แล้ว นี่เป็นคำสั่ง”
พี่คชาทำเสียงเข้มเมื่อได้ยินว่าฉันจะปฏิเสธอีก จนฉันต้องเงียบและยอมรับแต่โดยดี
“ค่ะพี่ พรุ่งนี้ฤทัยจะเข้าประชุมค่ะ”
“ดีมากฤทัย สมเป็นน้องรักของพี่
พรุ่งนี้เก้าโมงเช้าเจอกันที่ห้องประชุม”
ความคิดเห็น