รักที่ตามหา

ลำดับตอนที่ #2 : ความรักกำลังเดินทางมาหา

****วันนี้ฉันตื่นแต่เช้านั่งรถแท็กซี่มาที่สนามบิน เพื่อประสานงานต่าง ๆ ตามที่ได้รับคำสั่งจากพี่คชา พวกพี่ที่สนามบินก้อให้การต้อนรับขับสู้ฉันเป็นอย่างดี หรืออาจเพราะได้บารมีของจิ่งหยูว อะไร ๆ ก้อดูราบรื่นไปหมด มีแต่คนถามว่าจะมาถึงเมืองไทยวันไหน จะทำป้ายไฟไว้คอยต้อนรับ อะไรมันจะขนาดนั้นพ่อคนดังแฟนขลับมีเกลื่อนเมืองไม่เว้นแม้แต่แอร์โฮสเตส และสจว๊ต เมื่อติดต่อประสานงาน และดูสถานที่เรียบร้อยฉันก้อหิ้วกระเป๋าออกจากสนามบิน เพื่อเดินทางต่อไปที่โรงเรียนสอนภาษาจีน เพื่อติดต่อ พี่เต๋า ครูสอนภาษาจีนมาเป็นล่ามให้

“อ้าว ฤทัยลมไรพัดมาหาพี่ได้” พี่เต๋าทักทายฉันทันทีที่เห็นหน้า

“ก้อลมคิดถึง พัดมาดิค่ะพี่” ฉันพูดพร้อมหย่อนตัวลงนั่งบนโซฟาที่อยู่ในห้องทำงานของพี่เต๋า

“ปากหวานเชียว มีไรให้ช่วยก้อบอกมาเลย”

“นิดหน่อยค่ะพี่ จะมาติดต่อพี่มาเป็นล่ามให้บริษัทหน่อยค่ะ คือพอดีจะมีดาราวัยรุ่นจากจีนเดินทางมาพบแฟนขลับในเมืองไทยค่ะ ก้อเลยต้องรบกวนพี่หน่อย”

“ได้ จะมาวันไหนหละ”

“ก้อต้นเดือนหน้านี่แหละค่ะ ที่บริษัทก้อวุ่นวายเตรียมงานกันยกใหญ่ ก้อดาราดังต่างชาติจะมาซักที”

“แล้วใครอะ”

“หวงจิ่งหยูว กับ จิวอี้ ค่ะ”

“โห..ดังจิงด้วย พี่ก้อเป็นแฟนขลับเขาเหมือนกันนะ ดีเลยจะได้ขอลายเซ็นไว้เป็นที่ละลึก”

“พี่เป็นแฟนขลับนักแสดงหนังวายด้วย ดูเหมือนกันหรือคะ อ้อ ลืมไปว่าพี่ก้อมีแฟนเป็นผู้ชาย” ฉันทำหน้าล้อเลียนพี่เต๋า พี่เต๋าใช้มือขยี้หัวฉันด้วยความเอ็นดู ฉันรู้จักกับพี่เต๋ามานาน เพราะพี่เต๋าเป็นรุ่นพี่ของฉันตั้งแต่เรียนมหาลัย แถมยังอยู่ชมรมเดียวกัน ฉันจึงรู้เรื่องลึก ๆ ลับ ๆ ของแกหลายเรื่อง ไม่เว้นแม้กระทั่งเรื่องที่แกเป็นเกย์ ชอบผู้ชายด้วยกัน เห็นแมนๆแบบนี้แต่แกเป็นรับนะ ไม่ได้เป็นลุก

“แล้วนี่จะไปไหนต่อหรือเปล่า พี่ว่าจะชวนเราไปกินข้าวกัน พี่นัดแม็คไว้แล้ว ไปด้วยกันนะ”

“ไม่ดีกว่าคะ ไม่อยากเป็น กขค คู่รักเขาจะจู๋จี๋กัน ไม่อยากเข้าไปตัวคั่นกลางอะค่ะ” พูดจบฉันก้อลุกขึ้นเปิดประตูออกจากห้องไป แต่ยังไม่วายจะหันหลังกลับทำหน้าทะเล้นให้พี่เต๋าอีก

            หลังจากเสร็จธุระกับพี่เต๋าฉันก้อนั่งรถแท็กซี่กลับคอนโด ฉันเช่าคอนโดนี้ตั้งแต่ได้ทำงานใหม่ ๆ พรุ่งนี้เป็นวันหยุด ฉันตั้งใจจะไปเยี่ยมแม่ที่บ้านริมน้ำ ฉันไม่ได้กลับบ้านมาสองเดือนแล้ว ก้อเพราะมัวยุ่งอยู่กับการเตรียมงานนี้แหละ ได้แต่โทรคุยกับแม่ ก้อเลยตั้งใจจะไปนอนกับแม่สักคืนกอดกันให้หายคิดถึง

            รถแท็กซี่จอดหน้าคอนโดฉันจ่ายเงินและลงจากรถเตรียมจะเดินขึ้นคอนโด แต่ก้อต้องชะงักเมื่อได้ยินเสียงเรียกตามหลังมา

“ฤทัย ฤทัย”

ฉันหันหลังไปตามเสียงเรียกนั้นจึงรู้ว่าเป็นนารี กับพี่ชีวิน นารีเป็นเพื่อสนิทของฉัน ส่วนพี่ชีวินเป็นรุ่นพี่ของฉัน เราทั้งสามคนทำงานอยู่ที่เดียวกัน และค่อนข้างสนิทกันมาก โดยเฉพาะนารี เราทำงานอยู่แผนกเดียวกัน

“อ้าว นารี พี่ชีวิน มีไรกันหรือเปล่าค่ะ มากันพร้อมหน้าเชียว”

“ก้อจะมารับแกไปกินข้าวด้วยกัน นี่อุตส่าห์นั่งรอแกตั้งนาน ถ้าแกปฏิเสธหละก้อน่าดู” คำพูดของนารีแกมบังคับ ทำให้ฉันไม่กล้าปฏิเสธ

“จริง ๆ ไม่ต้องมารอฤทัยก้อได้ค่ะพี่ชีวิน ไปกับยัยนารีสองคนก้อได้ ลำบากพี่ชีวินแย่เลย”

“ไม่ ไม่ พี่ชีวินเขาไม่ลำบกเลย เขาตั้งใจขับรถมารับแกโดยเฉพาะเลยนะ ชวนกลับก้อไม่กลับยืนยันจะรอแกท่าเดียว”

“ไม่เป็นไรหรอกครับฤทัยพี่รอได้” พี่ชีวินพูดด้วยน้ำเสียงอ่อนโยน ไม่ใช่แค่น้ำเสียงที่อ่อนโยนเท่านั้น พี่ชีวินยังสุภาพและน่ารักเสมอ

“ไปค่ะ งั้นไปกันเลย เดี๋ยวจะหิวกันแย่” ฉันชวนเมื่อรู้ว่าพี่ชีวิน และยัยนารีมานั่งรออยู่นานแล้ว

“จร้า ฉันนะกินช้างได้เป็นตัวแล้ว” นารีพูดประชดด้วยความหิว