รักที่ตามหา

ลำดับตอนที่ #18 : คู่แข่งที่น่ากลัว

*******เราใช้เวลาไม่นานก็มาถึงโรงแรมที่จิ่งหยูวต้องมาถ่ายแบบ โรงแรมแห่งนี้มีโลเคชั่นที่อยู่ติดริมแม่น้ำเจ้าพระยา และมองเห็นสะพานพระรามแปด เจ้าของนิตยสารอยากได้บรรยากาศยามค่ำตอนที่สะพานพระรามแปดมีแสงไฟในยามค่ำคืน ซึ่งเวลาที่ถ่ายแบบก็อยู่ในทุ่มครึ่งถึงสองทุ่ม   พอจิ่งหยูวเข้ามาถึงทีมงานไม่รอช้าพาเขาไปแต่งหน้าและทำผม ส่วนฉันระหว่างคอยเขาก้อถือโอกาสเดินเล่นดูรอบๆ บรรยากาศตอนเย็นที่นี่สวยมีลมพัดเย็นสบายอาจเพราะอยู่ติดกับริมน้ำเจ้าพระยาจึงทำให้อากาศเย็นสบาย ฉันเดินเล่นไปเรื่อยๆ โดยไม่ได้สังเกตว่ามีใครสายตาของใครบางคนกำลังแอบมองฉันอยู่นานแล้ว

“ที่นี่สวยนะครับบรรยากาศก็ดี ยิ่งตอนกลางคืนจะมองเห็นสะพานประดับไปด้วยแสงไฟจะยิ่งสวยกว่านี้อีกนะครับ” ฉันตกใจกับเสียงทักทายนั่น

“เออ ค่ะ”

“คุณพักอยู่ที่นี่เหรอครับ”

“เอออ ป่าวค่ะ ฉันพานักแสดงในสังกัดมาถ่ายแบบอะค่ะ”

“จิ่งหยูวใช่ไหมครับ”

“ใช่ค่ะ ฉันเป็นคนดูแลเขา”

“งั้นก็จุดไต้ตำตอผม ชลธาร อภัยภิรมย์ เจ้าของนิตยสารอลิส ที่ให้คุณจิ่งหยูวมาถ่ายแบบครับ แล้วคุณ..”

“เอ่อ ฉัน ตามฤทัย ค่ะ หรือจะเรียกว่า ฤทัย ก็ได้ค่ะ ยินดีที่ได้รู้จักคุณชลธาร ค่ะ” ฉันยกมือไหว้ทันทีที่รู้ว่าเขาเป็นใคร อันที่จริงฉันนึกว่าเขาเจ้าของนิตยสารอลิสจะอายุมากกว่านี้ แต่ผู้ชายที่ยืนอยู่ตรงหน้าฉันตอนนี้อายุแก่กว่าฉันไม่กี่ปี เขาน่าจะอายุไม่เกิน ๓๕ เขาดูหล่อ สมาร์ท คิ้วนี่เข้มอย่างกับดาราเกาหลี ดวงตาคมกริบอย่างกับกรีดไอไลเนอร์    ผิวนี่ใสกิ๊กขนาดฉันเป็นผู้หญิงแท้ๆ ยังอายเลย

“เรียกผม ชล ก้อได้นะครับ”

“ค่ะคุณชล”

เราเดินคุยกัน ไปเรื่อยๆ อันที่จริงเขาก้อเป็นคนคุยสนุก ฉันจึงไม่รู้สึกเกร็งเวลาที่คุยกับเขา เขาไม่ทำให้ฉันรู้สึกว่าเขาเป็นเจ้าของนิตยสารชื่อดังในเมืองไทย แต่กลับทำให้ฉันรู้สึกว่าเขาเป็นเพื่อนคนหนึ่ง แต่บทสนทนาของเราต้องจบลง เมื่อจิ่งหยูวมาหยุดยืนมองประจันหน้ากับคุณชลธาร

“นี่เขาให้คุณมาดูแลผม ไม่ใช่มาเที่ยวเดินคุยหัวเราะต่อกระซิกกับผู้ชาย”

“จิ่งหยูว นี่คุณชลธาร เจ้าของนิตยสารอลิสที่ให้คุณมาถ่ายแบบให้” ฉันต้องรีบแนะนำก่อนที่เขาจะพูดอะไรไม่เข้าหูไปมากกว่านี้

“ยินดีที่ได้รู้จักครับ” คุณชลเริ่มเอ่ยทักทายก่อน แต่อีกคนนี่ซิไม่ตอบรับใดๆ เอาแต่ยืนมองหน้าฉัน โดยไม่สนใจคนที่กำลังเอ่ยทักทายเขาอยู่ จนฉันเริ่มรู้สึกได้ว่าบรรยากาศไม่นาจะดีแล้ว คงต้องทำอะไรสักอย่าง แต่โชคก็ยังช่วยฉันอยู่บ้าง พอดีพี่ทีมงานเดินมาตามจิ่งหยูวเพราะทุกอย่างพร้อมแล้ว

“เอ่อ คุณชล ค่ะ งั้นฉันขอตัวพาจิ่งหยูวไปถ่ายแบบก่อนนะค่ะ”

“งั้นผมขอเดินไปด้วยนะครับ พอดีผมต้องไปคุยกับทีมงานตรงนั้นพอดี” แต่คุณชลธารก้อยังไม่วายจะขอเดินไปด้วยกันอีก ทำให้จิ่งหยูวออกอาการไม่พอใจมากขึ้น ฉันก็ไม่รู้ว่าทำไมเขาถึงไม่พอใจ แต่อาจเพราะเขาเป็นคนที่มีโลกส่วนตัวสูง ไม่ชอบให้ใครมาวุ่นวายนอกจากคนที่เขากำหนดไว้ หรืออาจเพราะเขาเหนื่อยที่ต้องเดินตามหาฉันจึงทำให้เขาออกอการหงุดหงิดไม่พอใจ

“เอ่อออ ก้อได้ค่ะ งั้นเราเดินไปด้วยกันเลยค่ะ” การตอบรับของฉันทำให้จิ่งหยูวหันไปมองหน้าคุณชลธาร แล้วเดินนำหน้าไปก่อน ปล่อยให้ฉันกับคุณชลธารเดินตามเขามาด้วยกัน

               การถ่ายแบบก้อเริ่มและดำเนินต่อไปอย่างไม่มีอะไรติดขัด ด้วยจิ่งหยูวเป็นมืออาชีพเลยไม่ต้องบอกอะไรเขามากทุกอย่างเป็นไปตามที่คุณชลธารต้องการโดยเฉพาะตอนหัวค่ำที่มีฉากสะพานประดับประดาไปด้วยแสงไฟดูสวยงาม ฉันยืนมองจิ่งหยูวจนเผลอแอบคิดไปว่าอันที่จริงเขาก้อเป็นหล่อมากเลยทีเดียวภายใต้ท่าทางที่ดูเข่งขรึมนั่น ที่จริงแล้วเขาเป็นคนที่อ่อนโยน และอบอุ่น ฉันสัมผัสได้จากแววตาของเขา  และเห็นสิ่งที่เป็นเขาซ่อนอยู่ข้างในนั้นตั้งแต่ไปจันทบุรีด้วยกัน

**********เนื้อเรื่องก็ดำเนินมาตอนที่18 แล้วนะค่ะ กำลังสนุกและข้มข้นขึ้นเรื่อยๆ ฝากติดตามและเป็นกำลังใจให้ด้วยนะค่ะ คอมเม้นติชมให้ผู้แต่งด้วยนะค่ะ จะได้นำไปพัฒนาต่อไปคะ............พลายชมพู...............