ตั้งค่าการอ่าน

ค่าเริ่มต้น

  • เลื่อนอัตโนมัติ
    รักที่ตามหา

    ลำดับตอนที่ #16 : คนที่ไม่ใช่

    • อัปเดตล่าสุด 12 มิ.ย. 61


    *******หลังจากวางสายจากพี่คชา ฉันก็หันไปบอกกับจิ่งหยูวที่กำลังนั่งดูโทรทัศน์ออยู่บนโซฟาข้างๆ อย่างสบายใจ

    “คุณบริษัทโทรมาว่าพรุ่งนี้ให้กลับกรุงเทพแต่เช้า คุณต้องไปถ่ายแบบให้กับนิตยสารอลิสที่เป็นสปอนเซอรร์รายใหญ่ให้กับบริษัทของเรา”

    จิ่งหยูวหันมามองหน้าฉัน แล้วพยักหน้ารับรู้ เออพูดง่ายดีแฮะ เข้าใจอะไรง่ายดี เออก็ดีฉันจะได้ไม่เหนื่อยอธิบาย  ฉันนึกในใจ

    “บริษัทจะส่งรถตู้มารับตอนห้าโมงเย็น” ฉันพูดต่อ

    “ผมจะขับรถไปเอง”  นั่นไง ฉันเพิ่งโล่งใจไปแพ๊บๆ ที่เขาไม่มีข้อต่อลอง

    “ไม่ได้นะคุณจะขับรถไปเองได้ยังไง”

    “ทำไมผมจะขับไปเองไม่ได้ ถ้าไม่ให้ผมขับรถไปเองผมก็ไม่ไป” โอ้ยอะไรกันนี่เมื่อกี้ยังพูดเข้าใจง่ายอยู่เลย ฉันเริ่มอารมณ์เสียกับคำต่อรองของเขา ฉันหยิบโทรศัพท์โทรหาพี่คชาทันที เมื่อเขายื่นคำขาดกับฉัน แต่ก็นั่นแหละนะไม่มีอะไรที่เขาต้องการแล้วไม่ได้ สุดท้ายบริษัทก็ต้องยอมจำนนกับคำต่อรองของเขา และคนที่เดือนร้อนก็เป็นฉันที่ต้องไปกับเขาและต้องดูแลเขาเป็นอย่างดี

    “เฮ้ออออ” ฉันถอนหายใจยาว

                ฉันตื่นนอนแต่เช้าเพื่อมาสูดอากาศบริสุทธิ์ที่หาได้ยากในกรุงเทพ ที่นี่สวยงามสดชื่น มีกลิ่นหอมเบาๆ ของมวลดอกไม้ที่คุณลุงปลูกไว้ อันที่จริงก้อจริงอย่างที่จิ่งหยูวพูดที่นี่สวยและเต็มไปด้วยความรู้สึกอบอุ่น ไม่แปลกใจที่จิ่งหยูวชอบที่นี่ ฉันก็อดที่จะชอบที่นี่ไม่ได้ซะแล้ว แต่วันนี้ฉันก็จะกลับกรุงเทพแล้ว เสียดายจังที่ไม่ได้อยู่ต่อ จะมีโอกาสมาอีกเมื่อไหร่ก็ไม่รู้

      “อาหารเช้าเสร็จแล้วนะลูก” เสียงคุณป้าเดินออกมาตาม ฉันว่าฉันตื่นแต่เช้าแล้วนะแต่ก้อยังสายกว่าคุณป้ากับ คุณลุง

    “ค่ะคุณป้า” ฉันตอบรับพร้อมหันมามองท่านที่กำลังเดินมาหยุดยืนอยู่ข้างๆฉัน

    “จิ่งหยูวไม่เคยพาผู้หญิงคนไหนมาบ้านนี้ หนูเป็นคนแรกที่จิ่งหยูวพามา หนูเป็นแฟนกับจิ่งหยูวใช่ไหม”

    “ไม่ใช่ค่ะคุณป้า เขาพาหนูมาเพราะเป็นหน้าที่ของหนูที่ต้องดูแลเขา เราเป็นเพื่อนร่วมงานกันค่ะ” ฉันรีบปฏิเสธเสียงแข็งเพราะกลัวว่าคุณป้าท่านจะเข้าใจผิด

    “เหรอจ๊ะ แต่หนูก็เป็นผู้หญิงคนแรกนะที่เขาพามารู้จักกับป้า ถ้าหนูเป็นแฟนกับจิ่งหยูวก็คงจะดี ป้าอยากให้เขาแต่งงานกับผู้หญิงไทยที่น่ารักแบบหนู ถ้าเป็นอย่างนั้นจริงๆ ป้ากับลุงคงจะมีความสุขมาก” ฉันยืนหน้าแดงฟังคุณป้าพูดต่อ

    “จิ่งหยูวถึงจะเป็นคนที่ดูเงียบขรึม พูดน้อย และบางครั้งเขาจะดูเป็นคนดุๆไปสักหน่อย แต่จริงๆแล้ว หลานชายของป้าคนนี้เป็นคนน่ารัก อบอุ่น ที่สำคัญเขาเป็นคนที่ไม่รักใครง่ายๆ แต่ถ้ารักใครเขาก้อจะรักผู้หญิงคนนั้นหมดหัวใจเลยทีเดียว”

    แต่คำพูดประโยคหลังของคุณป้าทำให้ฉันค้านในใจ เพราะเท่าที่ฉันรู้เขาควงผู้หญิงไม่ซ้ำหน้า ไหนจะแม่นางแบบฟาน ฟาน ที่มีข่าวว่าคบหาดูใจกันอยู่ คุณป้าเอาอะไรมาพูดว่าเขาเป็นคนรักเดียวใจเดียว ฉันไม่เชื่อเด็ดขาด

    “คุยอะไรกันอยู่ครับ” คนที่คุณป้ากำลังพูดถึงเดินมาพอดี

    “ไม่มีอะไรหรอกลูก ป้าแค่บอกกับแม่หนูคนนี้ว่าถ้าเป็นแฟนกับหลานชายของป้าป้าจะดีใจมาก” คุณป้าพูดหยอดไว้แล้วปล่อยให้ฉันยืนอยู่กับเขาสองคน ฉันทำอะไรไม่ถูกจนออกอาการ รน รน และมันก็ทำให้จิ่งหยูวสังเกตเห็นถึงอาการผิดปกติของฉัน

    “คุณอย่าไปถือสาอะไรกับคำพูดคุณป้าท่านเลย ท่านอยากให้ผมมีแฟนเป็นผู้หญิงไทยสักคน แต่ถ้าเป็นคุณผมคงต้องคิดดูหลายตลบ” เขาพูดพร้อมมองฉันตั้งแต่หัวจรดเท้า จนทำให้ฉันเปลี่ยนจากอาการ รน รน มาเป็นทำตา  เขียวปัดใส่เขา

    “ก้อใช่อะดิ ก้อฉันมันไม่อึ๋ม มันไม่สะบึม แบบบรรดาพวกแฟนๆของคุณนี่ แต่จะให้ฉันเป็นแฟนกับคุณคงต้องรอให้น้ำท่วมหลังเป็ดซะก่อนแล้วกัน” พูดจบฉันก้อสะบัดหน้าเดินหนีเขา ทำให้คนที่ถูกต่อว่ายืนหัวเราะ หึ หึ ก่อนจะเดินตามฉันเข้าไปในบ้าน

    ติดตามเรื่องนี้
    เก็บเข้าคอลเล็กชัน

    ผู้อ่านนิยมอ่านต่อ ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    อีบุ๊ก ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    ความคิดเห็น

    ×